Overige Nieuws
Van 17 tot 21 februari bracht een kleine delegatie van het Dicasterium voor de Oosterse Kerken een bezoek aan de door de aardbeving getroffen zones in Syrië en Turkije. De delegatie stond onder leiding van Mgr. Claudio Gugerotti, begeleid door de Pauselijke Nuntius Kardinaal Maria Zenari en was zowel een uiting van de nabijheid van de Heilige Vader als een gelegenheid om de noden van de slachtoffers beter te leren kennen en een doeltreffende steun mogelijk te maken. Mgr CLAUDIO GUGEROTTI Prefect voor de Oosterse Kerken “Ik tref hier nog steeds een samenleving van solidariteit aan, een samenleving van mensen die nog steeds in waarden geloven, een samenleving van mensen die op de een of andere manier nog steeds blijven hopen.” In Aleppo bezocht Aartsbisschop Gugerotti enkele organisaties voor eerste hulpverlening en hij had tevens een ontmoeting met de vertegenwoordigers van verschillende liefdadigheidsinstellingen alsook met enkele religieuze leiders. Hij celebreerde de mis in de Latijnse parochie en in de Grieks-katholieke kathedraal. De delegatie van het Vaticaan sprak over de immense bezorgdheid die ze ervaarden bij de gezinnen omwille van het feit dat hun huizen volledig onbewoonbaar waren geworden. De delegatie kon met eigen ogen de enorme moeilijkheden van het dagelijks leven vaststellen. Zo was er het fundamenteel gebrek aan voedsel en aan fatsoenlijk werk en ervaarden zij de wanhoop onder de jonge mensen, die in heel hun leven eigenlijk alleen maar een land in oorlog hebben gekend. Fr HANNA JALLOUF, ofm Knayeh “80% van de huizen in Knayeh zijn volledig verwoest. In Yakoubieh leven er 600 christenen, dit zijn 210 gezinnen. Indien we daar tot heden altijd zijn gebleven, dan is dit dank zij ons geloof en onze geschiedenis. De Heilige Paulus was hier ooit en hij heeft er de christenen in hun geloof versterkt.” Nu de mensen stilaan naar hun huizen beginnen terug te keren of in overheidscentra worden opgenomen, willen sommigen toch ook wel enig uitzicht op de toekomst hebben en kijken ze vooruit. FILIPPO AGOSTINO Stichting AVSI – Syrië “Wij hebben zowat aan 132 gezinnen hulp geboden. Dit komt overeen met een 500-tal mensen. De helft van de gezinnen zijn momenteel reeds naar huis teruggekeerd. Een zestigtal zijn daar gebleven, maar vanaf volgende week worden zij naar nieuwe woningen overgebracht.” De Stichting AVSI heeft ten behoeve van de slachtoffers van de aardbeving een medisch centrum opgericht en kreeg hiervoor de ondersteuning van het Saint-Louis Ziekenhuis in Aleppo. Maar ook psychologische ondersteuning zal noodzakelijk zijn. SHAFIKA ABDOU Maatschappelijk Assistent – AVSI “Heel wat mensen zijn fysiek zwaar gewond, maar er zijn ook veel mensen die psychologisch zwaar zijn toegetakeld. Zij zijn door alles wat zij hebben meegemaakt voor de rest van hun leven erg getraumatiseerd. Onze pijn is immens. Wij proberen hun behoeften zo raak mogelijk te identificeren om zo beter over de toekomst na te kunnen denken, om beter te vatten hoe wij hen kunnen helpen, hoe wij hen kunnen terzijde staan, hoe wij hen kunnen steunen en begeleiden." Frère Khokaz, vicaris van de Latijnse parochie van Aleppo, vertelde in een radioboodschap: Br KHOKAZ MESROB, ofm Vicaris van de Latijnse parochie van Aleppo “Zoveel mensen hun huis is compleet ingestort, zoveel mensen zijn op zoek naar een onderkomen. Mensen hebben schrikt om weer in hun woning te slapen, omdat dit zo angstaanjagend is. Hoe en waarom zijn wij in leven gebleven? Hoe en waarom staan wij nog overeind? ....Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat Hij daar was, dat Hij onze muren heeft ondersteund. Ja, Hij was daar met zijn immense Liefde, met Zijn voorzienigheid en Barmhartigheid. Hij was het die ons heeft beschermd.” Mgr CLAUDIO GUGEROTTI Prefect voor de Oosterse Kerken “Ik zie de grote dienstverlening die van de Katholieke Kerk uitgaat, en in het bijzonder vanuit de paters Franciscanen. Zij getuigen van een mentaliteit die verder gaat dan de grenzen van ‘dit is van mij, dit is van jou’, maar denken alleen nog in termen van ‘dit is van ons’. In feite betreft dit een mentale groei die tegelijk ook een burgerlijk groeiproces op gang brengt en daarin zou misschien wel eens de échte toekomst van dit land kunnen liggen.” Bron: Website Christian Media Center Foto: shutterstock.com photo Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
FR JOHNNY JALLOUF, ofm Custodebroeder in het Heilig Land “Wij hebben met pijn in het hart het nieuws vernomen over de aardbeving in Turkije en Syrië, de regio waar wij vandaan komen. Dit gebied wordt reeds gedurende 12 jaar door verschrikkelijke oorlogsgebeurtenissen getroffen. De recente aardbeving heeft de diepe wonden alleen maar verder opengereten.” De tweeling George en Johnny, beiden Franciscaner Broeders van de Custode van het Heilig Land, zijn op 15 februari samen met nog een andere broeder naar Aleppo vertrokken. Deze ploeg was de eerste van een hele reeks Minderbroeders die de daaropvolgende weken om beurten hulp gingen bieden. Zij brachten ondersteuning en hulp zowel aan de zwaar getroffen bevolking als aan hun collega’s die reeds vanaf het eerste moment van de ramp zich onvermoeibaar hebben ingezet om de vele vluchtelingen en daklozen bij te staan. FR GEORGE JALLOUF, OFM Custodebroeder in het Heilig Land “Wij trekken daarheen om onze broeders te helpen en om de mensen nabij te zijn. Wij helpen overal waar er noden zijn en steeds in functie van hetgeen aan ons wordt gevraagd.” FR FRANCESCO PATTON, OFM Custode van het Heilig Land “Sommige van onze jongere broeders zullen daar om beurten dienen. Zodra het mogelijk is, zal ik ook proberen de broeders zelf te bezoeken, om hen aan te moedigen en ook om dicht bij de mensen te zijn." De bagage is licht: een paar persoonlijke bezittingen en een beetje hulp voor wie alles kwijt is. Maar vooral hoop moeten we meedragen. FR JOHNNY JALLOUF, ofm Custodebroeder in het Heilig Land “De hoop op de God die ons heeft geleerd dat er na de kruisdood een verrijzenis volgt. Deze hoop dat is ónze hoop, en die hoop zullen wij uitdragen. Wij zullen door onze aanwezigheid proberen deze hoop aan de mensen over te brengen.” De broeders vragen aan diegenen die alles van op een zekere afstand volgen maar het toch in zekere zin mee beleven, om hen met hun gebeden te begeleiden en om milde giften via de kanalen die door de Custode en Pro Terra Sancta worden aangereikt, beschikbaar te stellen. Hiermee kunnen zij dan de behoeften lenigen die in deze fase nog steeds tot de meest dringende noodhulp behoren. FR FRANCESCO PATTON, OFM Custode van het Heilig Land “Ik was ten zeerste getroffen door de vrijgevigheid waarmee de broeders en de hulpverleners zich ter beschikking van de bevolking stelden. Zij stelden nooit hun eigen welzijn en hun persoonlijke veiligheid voorop, maar gaven alle prioriteit aan het welzijn en de hulp die zij aan anderen konden geven.” Bron: Website Christian Media Center Foto: © Custodia Terrae Sanctae Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Een warme maaltijd, beschutting tegen de koude, een gemeenschap om samen de hoop te behouden. Binnen het eerste uur na de verwoestende aardbeving die Zuid-Turkije en Noord-Syrië in de nacht van 5 op 6 februari trof, opende de Kerk haar deuren voor hen die in een ogenblik alles hadden verloren. BROEDER BAHJAT KARAKACH, ofm Latijnse pastoor van Aleppo “Rond 4 uur werden we door een sterke seismische beving gewekt. We liepen naar beneden en merkten dat heel wat mensen uit hun huizen waren weggevlucht. Het was aardedonker, want er was geen elektriciteit. Hier vingen we de mensen tot de ochtend op in de kerk. We vierden samen de mis en openden de parochiezaal om de mensen te ontvangen en hen eten te geven.” In Syrië zijn de Franciscanen van de Custode van het Heilig Land met verschillende kloosters aanwezig. Zo in Damascus en in Aleppo, maar eveneens in Lattakiah, Yakoubieh en Knayeh. Het is precies in deze locaties dat de meeste schade werd geregistreerd. Fr FRANCESCO PATTON, OFM Custode van het Heilig Land “De rol van onze broeders is niet alleen van materiële aard, maar ook menselijk en spiritueel. Ze doen wat in hun vermogen ligt om het moreel van de bevolking te verhogen. Zelf voelen zij zich soms machteloos, maar het is de kracht van het geloof en de wil om zichzelf te geven, die hen zelf en alle anderen overeind houdt. Deze kracht maakt deel uit van ons leven.” In Aleppo heeft de Latijnse parochie slechts lichte schade opgelopen. Zo is de klokkentoren van de kerk enkele stenen verloren. De Franciscanen kwamen onmiddellijk in actie om hun solidariteit te betuigen met degenen die in de regen en de kou op de vlucht waren, sommigen zelfs nog in hun pyjama. De kantine van de parochie, die vroeger aan de meest behoeftigen ongeveer 1.200 maaltijden per dag serveerde, bedient er nu ongeveer 4.000. Deze hulp werd mogelijk gemaakt dankzij de steun van de Associazione Pro Terra Sancta, die veel van de projecten van de Custode steunt en die een noodinzamelingsactie is begonnen. GIACOMO PIZZI Association Pro Terra Sancta “Deze avond hebben wij 500 personen opgevangen. We blijven doorgaan met noodhulp en met het uitdelen van maaltijden. Ondertussen is het aantal al verdubbeld ten opzichte van dat van gisteren en zitten we al aan drie of vierduizend uitgedeelde maaltijden.” De gemeenschap van Aleppo kreeg bezoek van kardinaal Mario Zenari, de Apostolische Nuntius in Syrië, die een boodschap van solidariteit kwam brengen en tegelijk de nabijheid van de paus wou uitdrukken. “Het zal een test voor de hele mensheid zijn en we zullen door de geschiedenis hierop worden beoordeeld,” verklaarde de kardinaal. Hij riep tegelijk ook de internationale gemeenschap op om alle politieke prioriteiten te overstijgen. Fr FRANCESCO PATTON, OFM Custode van het Heilig Land “Ik geloof dat op internationaal niveau het gevoel van menselijkheid moet zegevieren en dat de internationale gemeenschap niet alleen de moed, maar ook de intelligentie moet hebben om de sancties tegen Syrië op te heffen of ten minste op te schorten. Ze moet elke vorm van hulp aan dit land bevorderen." Buiten blijven mensen dag en nacht het puin doorzoeken in de hoop nog overlevenden te vinden. Elke persoon die levend van onder het puin wordt gehaald resulteert in een explosie van vreugde. In Aleppo vangt het katholieke ziekenhuis Saint-Louis tal van gewonden op. Dit ziekenhuis is een van de instellingen die aan het project " Open Hospitals " van de NGO AVSI deelneemt. Zuster Arcangela is al meer dan 50 jaar in Syrië en ze beschrijft de situatie die als maar nijpender wordt. Sœur ARCANGELA ORSETTI Hoofd van het Hospiaal St.-Louis “De angst was zeer groot. We sprongen uit ons bed en renden meteen naar de ziekenboeg. We vingen de eerste slachtoffers op die met de spoed waren binnen gebracht en langs die weg hoorden we meteen wat er in de stad was gebeurd. Er zijn zoveel doden, zoveel gewonden, zoveel mensen op de vlucht. Het is verschrikkelijk. Dat is nu eenmaal het leven. De betekenis van onze aanwezigheid bestaat erin dat wij het lijden kunnen verzachten, steun kunnen geven en hoop brengen aan hen die door de situatie waarin wij leven het laatste sprankkeltje hoop dreigen te verliezen.” Bron: Website Christian Media Center Foto: © Custodia Terrae Sanctae Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Midden in de nacht van 6 februari veroorzaakte een aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter, meer dan 1.000 doden en de instorting van honderden gebouwen. Te midden van deze chaos werden ook de Franciscanen van het Heilig Land in Syrië brutaal uit hun slaap geschud. De Latijnse parochie van Aleppo liep slechts geringe schade op, alleen van de klokkentoren van de kerk kwamen enkele stenen naar beneden. De Franciscaanse broeders kwamen onmiddellijk in actie om aan degenen die probeerden aan de instortingen te ontsnappen hulp te bieden. Het waren helse omstandigheden want het regende en het was bitter koud. Vele mensen liepen in hun pyjama over straat. Frère BAHJAT KARAKACH, ofm Latijns pastoor van Aleppo “Wij kwamen naar beneden en vele mensen vluchtten weg uit hun huizen. Het was een donkere nacht want de elektriciteit was uitgevallen. Wij vingen de mensen op in de kerk waar zij tot de ochtend verbleven. Dan vierden we samen de Mis, wij brachten de mensen naar de parochiezaal en boden iedereen een maaltijd aan.” De keuken van de parochie biedt aan de kansarmen en minstbedeelden dagelijks zowat 1.200 maaltijden aan en ze deed nu alle het mogelijke om allen te helpen die hun onderkomen waren verloren. GIACOMO PIZZI Association Pro Terra Sancta “De gemeentelijke overheid vroeg ons om in de kantine die wij in Aleppo beheren 500 extra-maaltijden te bereiden.” De Association Pro Terra Sancta, die veel van de projecten van de Custode ondersteunt, is ondertussen met een inzamelactie en een fondsenwerving begonnen. GIACOMO PIZZI Association Pro Terra Sancta “Wij kunnen alle mogelijke hulp gebruiken. Wij hebben een grote nood aan dekens, want zoals je kan zien blijft het maar regenen en is het bitter koud. Er is nergens enige verwarming of licht. Maar naast de grote nood aan dekens is er natuurlijk ook de zeer penibele nood aan voedsel en water.” Frère BAHJAT KARAKACH, ofm Latijns pastoor van Aleppo “Wij vragen om uw steun en om uw hulp, maar boven dit alles smeken wij u om de sancties tegen Syrië op te heffen. Alleen zo zal het mogelijk om aan een wederopbouw te beginnen. Alleen zo zullen de mensen geholpen worden die er het meeste nood aan hebben.” Bron: Website Christian Media Center Foto: shutterstock.com photo Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Waarde Heer President Mahmoud Abbas en de vertegenwoordigers van de Palestijnse Staat, Waarde vertegenwoordigers van Zijne Majesteit de Koning van Jordanië, Excellenties Consul-Generaals en leden van het diplomatiek Korps, Beste broeders en zusters, Moge de Heer u de vrede schenken! “Het volk dat ronddwaalt in het donker, ziet een helder licht. Over hen die wonen in een land vol duisternis, gaat een stralend licht op. Uitbundig laat U hen juichen en U overstelpt hen met vreugde.” (Js 9, 1-2) Eens temeer zijn wij in Bethlehem verenigd. Hier op deze heilige plaats brengen wij dank en eer, en vieren wij de prachtige gebeurtenis van de geboorte van de Heer. Eens temeer verkondigen wij aan heel de wereld, samen met de Profeet Jesaja, dat voor onze ogen een groot licht is verschenen en dat ons hart met een grote vreugde wordt vervuld. “Want de genade van God is verschenen, bron van redding voor alle mensen” (Tit 2, 11): Jezus Christus, de Redder. Vandaag worden wij, zoals elk jaar weer opnieuw, uitgenodigd om voor dit groot mirakel te buigen, want dit is tevens de aankondiging van het heil en van alle barmhartigheid. Kerstmis is immers niet alleen een tijd van – misschien een beetje kinderachtige –vreugde, van kransen en lichtjes, of van gelukkige kinderen en geschenken aan mensen die er nood aan hebben. Bovenal is het een vieren van het verschijnen van Gods barmhartigheid in de geschiedenis. Het is de uiting van Gods bedoeling met de mensheid en deze bereikt met Kerstmis zijn hoogtepunt. Kerstmis is de kijk op en het oordeel van God over de wereld. En het is een heilsoordeel, een oordeel van barmhartigheid, van mededogen en zeker niet van veroordeling. “Het volk dat ronddwaalt in het donker…” (Js 9, 1). Het wereldse leven is door de zonde op zijn kop gezet. De wereld was toen verscheurd, verdeeld en gewelddadig, maar we weten dat dit nu niet anders is. Maar met het kerstfeest van Christus begint er iets te veranderen. Met de geboorte van het Kind in Bethlehem ontstaat er een mogelijkheid voor nieuwe relaties tussen de mensen. Het is waar, er doen zich in deze gewelddadige wereld geen plotse veranderingen voor. Maar Gods ultieme bedoelingen, Zijn barmhartig verlangen dat met Kerstmis in een Kind werd geïncarneerd en zichtbaar gemaakt, begon zich vanaf deze plaats geleidelijk aan over de hele wereld te verspreiden. En het bracht een nieuwe manier van leven met zich mee dat gebaseerd is op de waardigheid van iedere man en vrouw, op een rechtvaardigheid die nooit van de barmhartigheid kan worden gescheiden en op de wens dat allen gered zullen worden. Sindsdien blijft deze goddelijke intentie stralen en brengt ze licht aan zij die het land van de duisternis bewonen. Dit is tevens een uitnodiging aan alle mensen om deze nieuwe manier van leven, gebaseerd op hetzelfde verlangen van God, binnen te treden. Het is een krachtige en plechtige oproep om in dit nieuwe licht te leven. "In hem was het leven, en het leven was het licht der mensen” (Joh 1, 4-5). Kerstmis vieren, is dus ook een beslissing nemen. Maar men kan er inderdaad ook voor kiezen om niet op deze uitnodiging in te gaan: “Hij is midden onder de mensen gekomen, maar de zijnen hebben Hem niet aanvaard” (Joh 1, 10-11). Vanaf toen tot op vandaag is deze blik en dit oordeel van God door middel van de Kerk in de wereld aanwezig. Want het christendom is in de eerste plaats een manier van leven van hen die besloten hebben om de uitnodiging te aanvaarden om ten aanzien van iedereen geloofwaardige getuigen van Gods heilsplan te zijn. Kerk zijn, is recht doen aan dit goddelijk verlangen naar barmhartigheid, dat door Christus’ geboorte op Kerstmis mogelijk en tastbaar is gemaakt. Kortom, de christelijke gemeenschap is geroepen om het barmhartige Hart van God in onze wereld levend en aanwezig te maken en om naar de mensheid te kijken met ogen die door Gods stralend licht verlicht worden. Pas wanneer men niet alleen met de ogen kijkt, maar vooral ook met het hart, kan men een nauwkeuriger beeld van het wereldgebeuren krijgen. En wat krijgen we heden in onze wereld te zien? Wat houdt onze Kerk in Jeruzalem zoal bezig? Wat brengt Gods licht in onze geesten en harten hier in het Heilig Land nog teweeg? Met onze ogen zien we zo hoe het geweld onze belangrijkste taal en vaak onze enige manier van communicatie lijkt te zijn geworden. Er is het toenemend geweld, in de eerste plaats in de taal van onze politici. Wij hebben reeds uiting gegeven aan onze grote bezorgdheid over de koers van het beleid dat in Israël wordt gevoerd. Het dreigt het reeds fragile evenwicht tussen de verschillende religieuze en etnische leefgemeenschappen in het land als maar meer te verstoren. Maar het is toch de taak van de politiek om de natie en haar bevolking te dienen, om aan de harmonie tussen de verschillende sociale en religieuze gemeenschappen in het land te werken en deze doelstellingen in concrete en positieve acties op het terrein te vertalen. Dat alles staat in schril contrast met de voortdurende drang om verdeeldheid of erger, haat en discriminatie aan te wakkeren. Ook dit jaar zagen we een toename van het geweld in de Palestijnse straten en op de Palestijnse pleinen, met een dodental tot gevolg dat ons aan tientallen jaren terug in de tijd herinnert. Dit is een uiting van de zorgwekkende toename van de politieke spanningen en het groeiende onbehagen, vooral dan bij onze jongeren. Het voedt evenzeer de gedachte dat een oplossing voor het lopend conflict verder weg is dan ooit te voren. De Palestijnse kwestie staat wereldwijd ongelukkig genoeg ook niet langer meer in het centrum van de belangstelling. Ook dit is een vorm van geweld, diplomatiek geweld, dat het zelfbewustzijn van miljoenen Palestijnen kwetst. Zij voelen zich in hun verwachtingen omtrent hun legitiem verlangen naar waardigheid en vrijheid steeds meer aan hun lot overgelaten. Maar het geweld is niet alleen een zaak van politiek. We zien het evenzeer welig tieren in de sociale relaties, in de media, in de scholen, in de families en ja, soms zelfs in onze eigen leefgemeenschap. Dit alles vloeit voort uit het groeiende gebrek aan onderling vertrouwen dat onze tijd kenmerkt. We vertrouwen er niet op dat er iets zal veranderen en we hebben geen vertrouwen in mekaar. En zo verwordt het geweld de enige manier om met elkaar te “praten”. Maar het is precies het gebrek aan vertrouwen dat aan de basis ligt van elk conflict, hetzij hier in het Heilig Land, hetzij in Oekraïne hetzij in zoveel andere delen van de wereld. In deze verscheurde en gewonde context is de eerste en belangrijkste roeping van onze Kerk dan ook om te helpen de wereld niet enkel met de ogen, maar vooral vanuit het hart te bekijken. Het komt erop aan om ons eraan te herinneren dat het leven alleen betekenis krijgt als het voor de liefde openstaat. Kerstmis vieren betekent voor ons als gemeenschap die in Christus gelooft, een gelegenheid om Zijn barmhartigheid te creëren, een gelegenheid om Zijn mededogen en Zijn vergeving te scheppen en deze voortdurend te bevorderen. Het betekent dat we in ons leven binnen de gewonde context het verlangen naar mededogen brengen, dat God met de geboorte van Jezus heeft getoond. Het betekent dat wij daden stellen die erop gericht zijn het vertrouwen te herstellen. Het is het geloof in God dat ons vertrouwen in de medemens zal herstellen. Dit moet het fundament zijn voor onze groeiende hoop die wij moeten vertalen in oprechte daden van belangeloze en oprechte Liefde. De vrede waar wij allen zo naar snakken, komt niet vanzelf. Die vrede kijkt uit naar mannen en vrouwen die Gods stijl weten om te zetten in concrete en tastbare daden, in de kleine en grote dingen van elke dag. Het gaat om mensen die niet bang zijn om bewust in het leven te staan en die door gebaren van belangeloze liefde anderen willen helpen, Mensen die weten hoe ze het verlangen naar goedheid, dat in het hart van iedere mens woont, moeten opwekken, mensen die vooral bevrijd willen worden van de ketenen van het egoïsme. Jezus, de Verlosser die hier in Bethlehem is geboren, heeft eens gezegd: “Gelukkig zij die vrede brengen.” Hijzelf heeft Zijn leven aan het kruis gegeven en door de Liefde wist hij de dood te overwinnen. Hij is het die ons geleerd heeft dat de Liefde sterker is dan de dood. Dat is het getuigenis van zoveel mannen en vrouwen hier in het Heilig Land en op zoveel andere plaatsen in de wereld. Hun getuigenis leert ons dat deze manier om Kerstmis te vieren ondanks alle ook vandaag nog mogelijk is. Ik wens dus dat het Kindje Jezus in ons eens te meer het verlangen mag opwekken dat het iedereen goed zou gaan. Dat het ons vertrouwen in elke mens opnieuw sterker maakt en dat het onze daden in het belang van de vrede, in het belang van de barmhartigheid en in het belang van de rechtvaardigheid in het Heilig Land en in heel de wereld zou ondersteunen. Zalig Kerstfeest! Bethlehem, 24 december 2022 † Pierbattista Pizzaballa Latijns Patriarch van Jeruzalem Bron : Website Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
“En het Woord is mens geworden en heeft in ons midden gewoond, vol van genade en waarheid, en wij hebben Zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader.” (Joh 1, 14) Wij, Patriarchen en Kerkleiders van Jeruzalem, zenden onze groeten aan alle christenen van over de hele wereld. Wij doen dit in dezelfde geest van ontzag en verwondering als degenen die in Bethlehem aanwezig waren bij de geboorte van onze Heer en Verlosser Jezus Christus. Zoals later de Evangelist Johannes zal verklaren was de geboorte van Jezus de glorievolle manifestatie van de vleesgeworden God, het vleesgeworden Woord, vol van genade en waarheid. Zo werd aan de mensheid Gods diepe en blijvende liefde voor heel zijn volk geopenbaard. De Almachtige verwaardigde zich om onder hen geboren te worden, zowel volledig menselijk als volledig goddelijk. Met deze daad van mededogen sloot Christus zich aan bij het lijden van de wereld en onderging Hij ten tijde van de Romeinse bezetting in de Heilige Familie de dagelijkse strijd om te overleven. Hij onderging mee de dagelijkse bedreigingen met geweld, de gedwongen registratie, de deportatie van gezinnen en het leven als vluchteling in een vreemd land. Soortgelijke smarten en beproevingen zijn ook nu nog een gesel in onze moderne tijd, dit zowel in Oekraïne, in Armenië, in Syrië maar ook evengoed in het Heilig Land. In dit verband spreken wij onze bijzondere bezorgdheid uit over de gelovigen die als een christelijk “overblijfsel” nog in het geboorteland van onze Heer overleven. Zij leven onder onze pastorale verantwoordelijkheid. De laatste jaren worden deze christenen als maar meer geconfronteerd met aanvallen tegen de uitoefening van hun geloof. Dit gaat niet zelden met aanvallen tegen hun persoon gepaard, maar evenzeer met ontheiliging van hun kerken en begraafplaatsen, met onrechtvaardigde beperkingen van de uitoefening van hun ritus, met juridische bedreigingen van hun eigendommen en van het beheer van de kerkelijke goederen. Deze ontmoedigende sfeer geeft aanleiding tot een fundamenteel gebrek aan hoop, vooral dan onder onze jonge christenen. Deze voelen zich als maar minder welkom in het land waar hun voorouders al van voor het ontstaan van de Kerk van de eerste Pinksteren woonden. (Hnd 2, 11). Als gevolg hiervan verlaten velen onder hen de regio en gaan op zoek naar locaties waar ze betere levenskansen krijgen. Dat betekent dat de christelijke aanwezigheid in het Heilig Land steeds verder afneemt en ons aantal tot een kleine minderheid van amper twee procent van de algemene bevolking heeft herleid. Aan deze jongeren bieden wij als een baken van hoop de mens geworden boodschap van Christus’ geboorte aan en wij herinneren er hen aan dat onze Heer met ons en voor ons blijft lijden. Hij zal ons in het licht van zijn herrezen glorie naar een nieuw leven leiden. Bovendien blijven onze kerken plaatsen van troost, kracht en steun. De Kerk is immers het Lichaam van Christus dat als geheel de aanwezigheid van onze Verlosser in de wereld blijft vertegenwoordigen, Wij bieden de jongeren dagelijks een resem van pastorale diensten, van onderwijs- en gezondheidszorg, van pelgrimscentra en zinvolle werkgelegenheid aan. In deze geest zijn wij dankbaar dat steeds meer christenen uit de hele wereld op bedevaart naar het Heilig Land terugkeren. Wij moedigen hen niet alleen aan om de gezegende stenen van de heilige plaatsen met eerbied te bezoeken, maar om ook aandacht te hebben voor de "levende stenen" en deze actief te steunen. Zij zijn de lokale christelijke aanwezigheid en het zijn deze families die de eerbiedwaardige plaatsen door de eeuwen heen hebben helpen opbouwen en deze tot op de dag van vandaag blijven onderhouden. Evenzo nodigen wij alle christenen over de hele wereld uit om de religieuze status quo te blijven steunen en onafgebroken te blijven werken en bidden voor een rechtvaardige en duurzame vrede in het land waar onze Heer is geboren en bij uitbreiding in de vele door oorlog verscheurde gebieden van de wereld. Dat zo de gezegende boodschap van hoop, die de engel voor het eerst aan de herders rond Bethlehem hebben verkondigd, in de hele wereld steeds meer gerealiseerd wordt. “Schrik niet, want ik heb een goede boodschap voor u, een grote vreugde voor heel het volk. Vandaag is in de stad van David uw redder geboren; Hij is de Messias, de Heer” Lc 2, 10-11). De Patriarchen en Kerkleiders van Jeruzalem Bron : Website Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
In een interview met Radio Vaticaan-Vatican News in de aanloop naar Kerstmis nodigde Aartsbisschop Pierbattista Pizzaballa, Latijns Patriarch van Jeruzalem, iedereen uit om “Ondanks de vele conflicten en spanningen in het Heilig Land toch in de vrede te blijven geloven.” “Vooral hier in het Heilig Land, waar de vrede tot een slogan is vervallen en de vrede ver van het werkelijke leven verwijderd staat, bestaat de Kerstboodschap erin om te blijven geloven dat vrede ook écht mogelijk is, dat ze haalbaar én uitvoerbaar is,” verklaarde Pierbattista Pizzaballa aan Radio Vatican-Vatican News. De politieke spanningen tussen Israël en Palestina zijn tegen een achtergrond van bomaanslagen en botsingen in Jeruzalem en Nablus recent opnieuw opgelaaid. Eind november deed Paus Franciscus nog een oproep om via dialoog tot een oplossing te komen en onderlijnde dat dit geweld de toekomst totaal zou vernietigen, vooral dan voor de jonge generatie in het Heilig Land. Bezorgdheid omtrent de verscheurdheid Wat de nieuwe Israëlische regering betreft, zal deze rechtser zijn dan ooit tevoren en dit maakt de aartsbisschop bijzonder ongerust. “We zijn niet echt bang, maar toch heel bezorgd. Bezorgd omdat bepaalde leden van de coalitie zich openlijk zeer sterk verzetten tegen alles wat niet-Joods is en scherpe racistische voorstellen hanteren. Dit ondermijnt in toenemende mate de structuur van onze samenleving, die in wezen historisch een multireligieuze en multi-etnische samenleving is," aldus Mgr. Pizzaballa. “Dit raakt niet enkel de christenen,” voegde hij daaraan toe. “Dergelijke tendensen zijn helemaal niet gunstig voor de samenleving in haar geheel.” De patriarch herhaalde dan nogmaals de bezorgdheid die vertegenwoordigers van de Katholieke Kerk onlangs hadden geuit over de verklaringen van sommige toekomstige ministers. “Deze verklaringen druisen in tegen de geest van vreedzaam en constructief samenleven tussen de verschillende gemeenschappen die de samenleving in het Heilige Land vormen,” zo stelde op 12 december de Vergadering van Katholieke Ordinarissen van het Heilig Land (AOTS). De christenen mogen niet langer zwijgen Naast de rechtse conservatieve Likud-partij van Premier Beyamin Netanyahu zullen naar alle verwachtingen ook de extreem-rechtse Religieuze Zionistische Alliantie en twee streng-religieuze Joodse partijen aan de toekomstige regering van Israël participeren. “Als christelijke minderheid is het ‘heel moeilijk’ om deze gespannen sfeer te verbeteren,” aldus de patriarch. Toch vindt hij dat het de plicht is van de christenen om hun stem te verheffen: ” We moeten ons laten horen en we moeten de nieuwe regering laten weten dat ook wij hier zijn, dat we bestaan en dat we nooit zullen opgeven.” Ondertussen ziet de patriarch niet echt gerichte acties tegen de christenen. “Christenen zijn eerder een soort ‘collaterale schade’ binnen de spanningen,” merkte hij op. Leven in armoede en onzekerheid De heel kleine christen minderheid in de afgesloten Gazastrook krijgt regelmatig te lijden onder de Israëlisch-Palestijnse spanningen. Enkele dagen geleden bracht de patriarch daar nog een bezoek aan de christen gelovigen. Hij vertelde aan Radio Vatican-Vatican News over de grote armoede die daar heerst. Maar hij had het eveneens over de sterke geest van geloof en het hechte gemeenschapsgevoel onder de christenen. “Wanneer ik in het noorden de hulpcentra van Caritas bezoek, dan zie ik de verschrikkelijke omstandigheden waarin de gezinnen moeten leven. Huizen die helemaal van karton zijn gemaakt. Hopen vuilnis en dat alles zonder het meest elementaire systeem om het afvalwater af te voeren. Zij leven simpelweg met niets. Maar ondanks deze onmenselijke omstandigheden staan zij mentaal sterk en hebben zij een bijzondere gemeenschapszin. Misschien wel grotendeels als gevolg van hun minderheidspositie. Dat raakt mij telkens weer opnieuw.” Anne Preckel / Claudia Kaminski Bron : Website Vatican News Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore Een pelgrimstocht van Santiago de Compostella naar het Heilige Land volgens het traject van de Apostel Jacobus. Een groep van 47 personen uit de Franciscaanse parochie van de Heilig Jacobus bezocht de voornaamste christen bedevaartplaatsen in Israël, Palestina en Jordanië: Nazareth, de plaats van de Aankondiging; Bethlehem waar Jezus is geboren; de Jordaan waar hij met Zijn doopsel zijn openbaar leven is begonnen; Galilea met al zijn mirakels en natuurlijk ook Jeruzalem, de stad van Zijn lijden, Zijn Dood en Verrijzenis. MARIA ESTER MARCOS GARCÍA Heilige Jacobus van Compostella "We wilden de oorsprong van de Heilige Jacobus kennen en die lag hier. Wij deden de reis wel in de omgekeerde richting". "[Queríamos] ver cuáles eran losorígenes de Santiago, cómopartiendoél de aquínosotroshemossidocapaces de hacerelrecorrido a la inversa". P. ENRIQUE ROBERTO LISTA GARCÍA, ofm Heilige Jacobus van Compostella “Dit is een heel uitzonderlijke werkelijkheid want de Heilige Apostel Jacobus is hier in Palestina geboren. Wij weten dat ons geloof door deze apostel naar ons is gebracht. En ik wou deze groep deze werkelijkheid tonen. Waar kwam ons geloof vandaan dat destijds het Spaanse Finisterre bereikte en zo’n rijke vruchten, droeg!” "Es una realidad extraordinaria, porque el apóstol Santiago nació aquí en Palestina. Diríamos que la fe que tenemos nos la llevó el apóstol. Y quería mostrar al grupo esa realidad : De dónde viene esa fe que ha llegado hasta Finisterre y que ha dado tanto fruto". “Een van de meest memorabele momenten voor de groep was het bezoek aan de hermitage van Gethsemane. Daar kregen wij enig godsdienstonderricht over de betekenis van het lijden in het licht van het geloof. Het was de uitgelezen gelegenheid om even halt te houden en te bidden in het verlengde van hetgeen Jezus hier aan zijn leerlingen vroeg: ‘Blijven jullie even hier en waak met mij zodat je niet in bekoring valt.” Fr ENRIQUE ROBERTO LISTA GARCÍA, ofm Heilige Jacobus van Compostella " Mocht dit spirituele aspect achterwege zijn gebleven, dan zou onze tocht niet verder hebben gereikt dan een doodgewone toeristische rondreis. Maar dan zouden wij letterlijk van een kale reis zijn teruggekeerd. Dan zouden wij de vruchten hebben moeten missen die eigen zijn aan het beleven van een pelgrimstocht als geloofservaring. Het zijn de vruchten die voortvloeien uit het beluisteren van de stem van de Heer, die in ons geweten en in ons binnenste spreekt.” "Creo que si falta eso se quedaría en un viaje turístico o tal vez en senderismo, pero regresaríamos realmente sin los frutos que da vivirlo desde la fe y sobre todo el escuchar la voz del Señor que habla en nuestra conciencia y en nuestro interior". “Het bezoek aan de Heiige Plaatsen, in de voetsporen van Jezus en zijn Apostel Jacobus, en het ervaren van de werkelijkheid van het Heilig Land, heeft ons, pelgrims met dankbaarheid en met een nog grotere geloofsovertuiging vervuld.” ROBERTO HERMIDA GRANJA Heilige Jacobus van Compostella " Het Evangelie vanop de eerste rij kunnen beleven en mogen nadenken over de wijze waarop Jezus hier op deze plaatsen heeft gewandeld… hoe bevoorrecht waren wij wel niet om dit alles te ervaren, zodat ons geloof kon groeien en deze pelgrimstocht ons geloof echter en sterker maakte." "Vivirlo (el Evangelio) en persona y pensar cómo Jesús recorrió estos sitios y el privilegio que nos toca de poder visitarlos para que nuestra fe vaya en aumento y justifique realmente lo que creemos". VICTOR MANUEL SONEIRA LEMA Heilige Jacobus van Compostella “Wij zijn bijzonder dankbaar dat wij voet mochten zetten op de grond en op de plaatsen waar Jezus zijn openbaar leven heeft doorgemaakt. Tevens wil ik al onze medereizigers danken. Zij brachten mij hierheen en hebben mij deze plaatsen laten zien. Het is me onmogelijk om mijn emoties onder woorden te brengen.” "La gratitude de pouvoir mettre les pieds dans ces lieux où Jésus a vécu sa vie publique. Et merci à mes compagnons de route, qui sont ceux qui m'emmènent ici et me permettent de voir ces lieux qui me procure une émotion que je ne peux exprimer" "La gratitud de poder pisar estos lugares donde Jesús desarrolló su vida pública. Y gracias a los compañeros de viaje, que son los que me llevan en volandas por aquí y así puedo ver estos lugares de los cuales no puedo expresar mi emoción..." Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore
Basiliekvoorplein 11083 Brussel
