Overige Nieuws
De viering van het Heilig Hart van Jezus en van het Onbevlekt Hart van Maria zijn twee relatief recente liturgische plechtigheden, maar ze vinden niettemin hun grondslag in de Schrift en in de Kerkelijke Traditie. Samen met Fr. Claudio Bottini nodigen wij u uit om uw blik naar Golgotha te richten om, via de H. Schrift en de leer van het leergezag, wat dieper op de genade in te gaan die uit deze twee harten vloeien. Fr. CLAUDIO BOTTINI, ofm Studium Biblicum Franciscanum " In de Bijbel duidt het hart de persoon zelf aan alsook de zetel van zijn innerlijke wezen, van zijn gevoelens, zijn verlangens, zijn wil en zijn beslissingen. Op Golgotha heeft Christus zijn Hart aan ons gegeven en dit werd zichtbaar voorgesteld toen de soldaat Hem met zijn lans doorboorde. Uit dit hart, waaruit bloed en water vloeiden, werd de Kerk geboren. Bloed en water zijn tevens de symbolen voor de sacramenten van de Kerk. ” ‘ Kom tot mij, jullie allen die vermoeid en met lasten beladen zijn, en ik zal jullie rust geven. Neem mijn juk op uw schouders en ontvang mijn onderrichtingen, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Zo zal je rust vinden voor uw ziel. ’ (Mat. 11, 28-30) Fr. CLAUDIO BOTTINI, ofm Studium Biblicum Franciscanum “ Het hart van Jezus wordt al in het Evangelie vermeld (Mat. 11, 28-30). Christus sprak er zelf over toen Hij in een moment van grote vermoeidheid tegen zijn leerlingen zei: ‘kom en rust even uit. Ontvang mijn onderrichtingen, want ik ben zachtaardig en nederig van hart.’ Jezus schenkt ons Zijn hart. Zachtmoedigheid en nederigheid zijn hier geen synoniemen voor zwakte of onderwerping. Nederig worden, zachtaardig zijn, betekent kracht en moed verwerven om egoïsme te overwinnen, om de kilheid te overstijgen en om bereidwillig diegenen te benaderen die lijden. ” Nederigheid en zachtmoedigheid zijn twee eigenschappen die we tijdens onze lange reis van leerling-zijn in de school van het Evangelie moeten leren. Fr. CLAUDIO BOTTINI, ofm Studium Biblicum Franciscanum “ Zich bezinnen over het Hart van Christus betekent dat we Zijn hart in harmonie brengen met het onze. Het maakt ons hart zachtaardig en nederig en stelt ons in staat om met een vruchtbare, trouwe, onverdeelde liefde lief te hebben. Het stelt ons in staat om door middel van de Heilige Geest te beminnen. Het is leren onze broeders lief te hebben zoals Christus hen liefheeft. Hij is de Zoon van God met het hart van een mens. Hij heeft alle mensen oneindig lief. ” Dagelijks bestijgen duizenden pelgrims en toeristen van over de hele wereld Golgotha. Hier herdenken de christen broeders het lijden van de Heer door de kruisweg te gaan en bij de staties halt te houden. Elke dag wordt hier in verschillende talen de Eucharistie gevierd. Hier, precies op de plaats waar de Heer zijn Leven gaf voor de redding van de mensheid, wordt Zijn nagedachtenis herdacht. Bron: Website Christian Media Center Foto: © shutterstock.com photo Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
De Israëlische President Isaac Herzog had op woensdag 9 augustus in Haïfa een ontmoeting met de vertegenwoordigers van de christen Kerken. Hij herhaalde namens de Staat Israël, zijn engagement om " de vrijheid van godsdienst en religieuze beleving in Israël volledig te verdedigen ", zeker nu het geweld tegen christenen steeds maar toeneemt. Talloze leden van de christen gemeenschap in Haïfa zijn de afgelopen weken de straat opgegaan om tegen de recente invallen van radicale Joodse groeperingen op de christelijke Heilige Plaatsen te protesteren. Na deze periode van geweld bracht de president van Israël, Isaac Herzog, vanuit een grote persoonlijke bezorgdheid om deze spanningen, een belangrijk bezoek aan het karmelietessenklooster van Stella Maris in Haifa. Het bezoek dat op woensdag 9 augustus plaatsvond, had eerder een privékarakter. Zo werd, President Herzog vergezeld door zijn echtgenote en een kleine delegatie ambtenaren. “ We moeten de leden van alle religies respecteren. Hier zijn we vanaf het begin van ons bestaan aan gehecht, ” verklaarde de Israëlische President. Isaac Herzog wees erop dat “ we de afgelopen maanden getuige zijn geweest van ernstige gebeurtenissen tegen de christelijke religies in het Heilig Land. Onze broeders en zusters, christelijke burgers, voelden zich aangevallen op hun gebedsplaatsen, op hun begraafplaatsen en gewoon zelfs op straat. Ik beschouw dit extremistisch verschijnsel in alle opzichten volkomen onaanvaardbaar. Dit fenomeen moet dan ook uitgeroeid worden en ik ben de politie en andere handhavers van de wet dankbaar dat ze deze zaak heel ernstig nemen. Niemand mag zich ook maar op enerlei wijze bedreigd weten ,” zo zei hij. “ Mijn boodschap aan de christenen die in Israël wonen en aan alle gelovigen van over de hele wereld is dat christen gemeenschappen in het Heilig Land veilig en geborgen zijn ,” besloot de president. De vergadering werd tevens bijgewoond door politiechef Yaakov Shabtai. Een hoopvol bezoek De Patriarch van Jeruzalem, toekomstig Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, nam het woord namens alle christelijke gemeenschappen in het Heilig Land. Hij dankte de Israëlische President en de leden van zijn delegatie voor hun steun. “ We moeten de krachten bundelen om de dialoog van solidariteit en de liefde tussen ons te versterken, ” verklaarde hij. “ We wonen op dezelfde plaatsen, leven zij aan zij, en wij moeten in vrede leven, we moeten samen aan onze toekomst bouwen en elkaar steunen ,” voegde hij daaraan toe, “ want in wezen zijn we allen kinderen van dezelfde God .” Don Piotr Żelazko, Patriarchaal Vicaris van de Hebreeuws sprekende katholieken in Israël, becommentarieerde de ontmoeting op de Vaticaanse Radio, Vatican News. “ Het bezoek van de president bevat het engagement om de uitdagingen en de zorgen met betrekking tot het geweld tegen christenen aan te pakken. Door zich samen met de spirituele leiders en vertegenwoordigers van verschillende religies te engageren, onderstreept dit moment de gemeenschappelijke inzet om samen een sfeer van verdraagzaamheid, dialoog en eenheid te cultiveren. ” In zijn ogen “ is de aanwezigheid van Commissaris Yaakov Shabtai, Hoofd van de Israëlische politie, een signaal van hoop en wijst dit op een positieve stap in de richting van een hechter kader van vrede, van wederzijds begrip en van harmonieuze coëxistentie. ” Het presidentieel bezoek aan het klooster Stella Maris is “ een duidelijk symbool van de collectieve vastberadenheid om alle tegenspoed te overwinnen en de weg voor een toekomst met meer medeleven en begrip vrij te maken, ” zo benadrukt Don Żelazko nog. Ontmoeting tussen de Palestijnse President en de Patriarch van Jeruzalem Bovendien, zo meldt het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem, verwelkomde President Mahmoud Abbas, President van de Staat Palestina, eveneens op woensdag 9 augustus de kandidaat Kardinaal Pierbattista Pizzaballa en zijn delegatie in het district Ramallah. In aanwezigheid van Dr. Ramzi Khoury, Voorzitter van het Hoog Presidentieel Comité voor Kerkelijke Zaken in Palestina, samen met enkele leden van dit comité, feliciteerde Mahmoud Abbas Mgr. Pizzaballa met zijn benoeming tot kardinaal in de Heilige Stad. Hij verklaarde dat deze aanstelling voor iedereen, “ zowel voor moslims als voor christenen ”, een bron van trots moet zijn. " Het is onze verantwoordelijkheid om aan gerechtigheid en vrede in de regio te werken ", voegde hij daaraan toe. Mahmoud Abbas zei dat hij zijn inspanningen om vrede voor het Palestijnse volk te bereiken, zal blijven verder zetten. Hij eindigde met het formuleren van een vredesboodschap aan Paus Franciscus, waarin hij de Heilige Vader een goede gezondheid en veel zegen toewenste. Père Paweł Rytel-Andrianik – Cité du Vatican Bron : Website Vatican News Foto : © Fotoarchief lds Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
De Latijnse patriarch van Jeruzalem neemt nota van de toename van de bedreigingen en de intimidaties tegen de christen gemeenschap in het Heilig Land. In een interview met de Vaticaanse Radiozender “Vatican News” roept de toekomstige Kardinaal Pizzaballa op om op deze provocaties niet met tegengeweld te reageren: “ We hebben geen nood aan bijzondere bescherming maar vragen respect voor onze rechten .” In de afgelopen maanden zijn intimidaties, bedreigingen en geweld tegen christenen in het Heilig Land fel toegenomen. Dit is vooral het geval op Israëlisch grondgebied. Kerken zijn vernield, een Christusbeeld werd verwoest, een protestantse begraafplaats ontheiligd en, meer recentelijk, hebben joodse extremisten geprobeerd kerken in de stad Haifa te bezetten. Hoewel het om een eerder kleine groep gaat, die geenszins de meerderheid van de Israëli’s vertegenwoordigt en evenmin een grote steun geniet, lopen deze joodse extremisten het risico om als tegenreactie een explosie van geweld uit te lokken. Hiertegen laten de religieuze leiders van het Heilig Land, zowel van de christenen als van niet-christenen, hun stem duidelijk weerklinken. In een interview dat Mgr. Pierbattista Pizzaballa, de Latijnse Patriarch van Jeruzalem, aan de Vaticaanse media heeft gegeven, sprak deze zijn bezorgdheid uit over de escalatie van de gewelddadige acties in het Heilig Land. De patriarch, die op 30 september uit de handen van Paus Franciscus de kardinaalshoed zal ontvangen, sprak tegelijk toch ook enkele woorden van hoop in deze zeer complexe sociaal-politieke context. Hij deed evenwel vooral een oproep tot de handhaving van de wet en tot het bieden van de nodige waarborgen voor de vrijheid van de religieuze gemeenschappen. Sinds enkele maanden zijn we getuige van een toename van intimidaties en geweld tegen de christenen in het Heilig Land, met name dan op het grondgebied van Israël. Hoe is de huidige situatie? Intimidaties en geweld nemen helaas hand over hand toe. We hebben de afgelopen periode een toename van het aantal aanvallen moeten vaststellen. Toegegeven, we moeten wel stellen dat dergelijke botsingen en ruzies, dat de geuite beschuldigingen en beledigingen niet nieuw zijn. Maar de exponentiële toename van deze gebeurtenissen, vooral dan in de regio van Jeruzalem en in de Oude Stad, is een punt van grote bezorgdheid geworden. Het is tot een vast agendapunt verworden dat zowel de christelijke gemeenschap als de Israëlische autoriteiten zorgen baart. Laatstgenoemden beweren er alles aan te doen om dit te voorkomen, maar dit is in ieder geval tot op heden compleet zonder succes gebleven. Welke contextgegevens werken deze toename van gewelddadige acties in de hand? Dat val moeilijk te zeggen. Er zijn immers verschillende aspecten waarmee rekening moet worden gehouden. Ten eerste organiseren bepaalde joodse kringen nefaste trainingen en opleidingen, maar men mag dit geenszins veralgemenen. De overgrote meerderheid van de Israëlisch-Joodse bevolking, ook in religieuze kringen, wil hier niets mee te maken hebben. De afgelopen maanden zijn zelfs veel rabbijnen in de pen gekropen en hebben zich publiekelijk tegen deze verschijnselen uitgesproken. Maar het is evengoed een feit dat er mensen zijn die dit allemaal aanwakkeren. Er is ook een nieuwe generatie kolonisten gekomen, maar zij zijn niet de enigen, die minder vertrouwd zijn met een realiteit die anders is dan die van henzelf. Er heerst een algemeen klimaat van geweld in het land, en we stellen dit zowel in de Israëlische als in de Palestijnse samenleving vast. En deze algemene cultuur van polarisatie beïnvloedt dit alles. Welke risico’s zijn hieraan verbonden? We kunnen immers aannemen dat deze situatie binnen de christelijke gemeenschap spanningen veroorzaakt! Enerzijds is er het probleem dat deze fenomenen toenemen. Wellicht, zoals ik al zei, worden deze ook door een bepaalde religieuze en culturele context ondersteund. Anderzijds is er echter ook een christen gemeenschap die zich het doelwit voelt van blinde aanvallen die door religieus geweld, religieuze haat en religieuze minachting gevoed worden. Dat zorgt op zijn beurt dan weer binnen de christen gemeenschap voor spanning, onvrede en soms vaak zelfs voor felle woede. U spreekt over de Oude Stad van Jeruzalem, maar in Haïfa vinden evengoed verschillende verontrustende gebeurtenissen plaats... In Haifa doet zich een ander fenomeen voor dat verband houdt met een specifieke persoon, met name met Rabbi Berland, en dit loopt wel een beetje uit de hand. Hij is er namelijk samen met zijn volgelingen van overtuigd dat in Stella Maris, in de kerk van de karmelietessen, het graf van de profeet Elia staat, dat eigenlijk niet bestaat. Het gaat hier dus eerder om een vorm van sektarisme. Bovendien zat deze rabbijn ook al omwille van diverse aanklachten meermaals in de gevangenis. Het gaat hier dus duidelijk om iets van een totaal andere aard maar het zorgt wel voor veel nervositeit in de christelijke gemeenschap. Deze geeft ons, religieuze leiders, soms zelfs de schuld, door te vragen: “ Wat zijn jullie eigenlijk aan het doen? Waarom grijpt u niet in? Waarom spreekt u zich tegen dit fenomeen niet uit? ” Krijgen de Heilige Plaatsen van de christenen volgens u niet voldoende bescherming? We vragen niet om bescherming, we willen gewoon garanties, we willen onze rechten. We willen als vrije burgers in een democratische staat leven. Wie kan heden tussenbeide komen en wie moet deze garanties bieden? Het is aan de autoriteiten van de Israëlische staat, aan de Israëli's, het is tevens aan Palestina en aan de Palestijnen om ervoor te zorgen dat de rechten van alle burgers in het land, ongeacht hun etnische afkomst, hun religieuze, culturele, of andere overtuiging, worden gegarandeerd. Kreeg u vanwege de autoriteiten reeds enig respons op uw vraag? Wij staan in contact met de politie. We hebben de korpschef ontmoet en hebben met hem gesproken. Hij staat onder grote druk omdat de media hierrond heel wat druk hebben gecreëerd. Dit is in zekere zin positief. De eerste resultaten zijn dan ook al merkbaar. Er zijn reeds enkele mensen opgepakt, maar er blijft nog een lange weg te gaan. Ik moet evenwel zeggen dat de regering hier heel wat minder aandacht aan besteedt, misschien omdat ze andere prioriteiten heeft. De president van de Staat Israël is in dit item dan wel zeer actief en heeft zich in het openbaar al heel duidelijk tegen deze gewelddaden uitgesproken. Bestaat er volgens u een verband tussen de toename van dit geweld en het politieke bestuur van het land? Deze vraag is mij al herhaaldelijk gesteld. Ik beschouw wat ons nu overkomt als een vorm van collateral damage. Ik denk niet dat de regering bewust achter christenen aan gaat. Maar het is wel zo dat deze regering een zeer gespannen klimaat in het land heeft gecreëerd. Hier is sprake van een " Joodse suprematie ". Dit kan uiteraard een nefaste invloed hebben, al was het maar indirect. Neemt u vandaag het woord “ christenvervolging ” in de mond? Neen! Wanneer men het over “ vervolging ” heeft, dan denk je meteen aan hetgeen de radicale moslims in Syrië en in Irak hebben aangericht. Hier zijn er wel problemen, dat is zeker, maar wij worden onder geen beding vervolgd. Wat zijn volgens u de elementen van hoop? Er zijn nog steeds redenen om te hopen omdat deze situaties ook sterke reacties hebben opgeroepen. Deze reacties zijn zelfs vaak veel sterker binnen de Israëlische samenleving, zelfs in de religieuze, dan onder christenen. Ik geloof dat het besef van dit probleem binnen de Israëlische samenleving na verloop van tijd positieve vruchten zal afwerpen. Jean-Charles Putzolu - Cité du Vatican Bron : Website Vatican News Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
P. DAVID NEUHAUS, sj Sociëteit van Jezus “ De Heilige Ignatius was bedlegerig terwijl hij van een vreselijke wonde herstelde die hij in de strijd had opgelopen. Toen nam hij de tijd om enkele boeken over Jezus Christus en de heiligen te lezen. Dit zette de heilige aan het denken over de vraag wat hij kon doen om de weg van Jezus te bewandelen. Hij associeerde dit onmiddellijk met een zoektocht naar Jeruzalem. ” Hij werd een uitzonderlijke pelgrim. Op 4 september 1523 kwam de Heilige Ignatius van Loyola, stichter van de Sociëteit van Jezus, voor het eerst in Jeruzalem aan. Vandaag zijn er sinds deze "heilige reis" 500 jaar verstreken, een reis die begon en eindigde in deze heilige stad. P. DAVID NEUHAUS, sj Sociëteit van Jezus “ Eigenlijk was Ignatius een gewone pelgrim. Hij werd door Franciscaanse gidsen vergezeld, bij wie hij verbleef. Maar in feite leefde in hem het vurige verlangen om in het Heilig Land te blijven, om zich daar blijvend te vestigen. Zijn bezoeken aan de Heilige Plaatsen bezorgden hem heel veel troost. Hij bezocht het Cenakel en de berg Sion, waar hij waarschijnlijk bij de franciscanen woonde. Hij kwam bij het Heilig Graf, waar hij de mis bijwoonde en aan de processies deelnam. Hij trok naar de Olijfberg, naar Ein Karem, naar Bethlehem en Jericho en naar de rivier de Jordaan. Toen hij uiteindelijk aan de toenmalige Custode, die tevens het hoofd van de franciscanen in het Heilig Land was, de toestemming vroeg om te mogen blijven, antwoordde deze dat dit onmogelijk was. En al was het zijn vurig verlangen om in Jeruzalem te wonen en voor de goede zielen te werken die hem jarenlang had begeleid, toch accepteerde hij dit antwoord. Uiteindelijk was zijn gehoorzaamheid kenmerkend voor datgene wat jezuïeten tegenover het gezag van de Kerk moeten tonen. ” Eenmaal de Heilige Ignatius van Loyola van zijn pelgrimstocht was teruggekeerd, werd in 1540 in Rome de Sociëteit van Jezus door de Paus erkend. Sedert 1913 is deze oude orde in Jeruzalem binnen het Pauselijk Bijbelinstituut van de stad aanwezig. Deze aanwezigheid is bedoeld als een concreet teken van het verlangen van de heilige om in contact te zijn met de plaatsen waar de Heer woonde. P. MIGUEL ANGEL GARCIA, sj Vice-Overste van de Sociëteit van Jezus in het Heilig Land “ Sindsdien zijn we betrokken bij verschillende activiteiten die allemaal aan de wereld van de Heilige Schrift gerelateerd zijn. Eerst op het vlak van de archeologie. Daarna, gedurende 30 à 40 jaar, via een campus in het Heilig Land van ons instituut in Rome. Hier bieden we onze studenten de mogelijkheid om hun studietijd door te brengen. Maar de aanwezigheid van de Sociëteit van Jezus reikt veel verder. Al 40 jaar zijn de jezuïeten aan de Universiteit van Bethlehem actief, runnen zij het Tantur Instituut en zijn aanwezig bij de migranten aan wie zij de Engelse taal onderwijzen. Sommige van onze medebroeders organiseren ook retraites, geven les aan het plaatselijk seminarie of bieden als geestelijke leiders hun diensten aan. ” Bron: Website Christian Media Center Foto: © shutterstock.com photo Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
In voorbereiding op de nakende Wereldjongerendagen van 1 tot 6 augustus 2023 in Lissabon hielden de jongeren uit het Heilig Land een feestelijke H. Mis in Palestina en in Galilea. In Lissabon zullen de jongeren een ontmoeting hebben met Zijne Heiligheid Paus Franciscus. Op zaterdag 22 juli 2023 ging Mgr. Pierbattista Pizzaballa, Latijns Patriarch van Jeruzalem, voor in de Eucharistie in de Kerk van de Aankondiging in Beit Jala. Dit gebeurde in concelebratie met Mgr. Americo Manuel ALVES AGUIAR, Hulpbisschop van Lissabon en verantwoordelijk voor de organisatie van de WJD van dit jaar. Mgr. Manuel zal net als Mgr. Pizzaballa in september tot Kardinaal van de katholieke Kerk worden verheven. In zijn homilie wees de patriarch op het grote aantal jonge deelnemers die vanuit het patriarchaat naar Lissabon zullen trekken, hetgeen “wijst op de grote vitaliteit in ons parochieleven.” In zijn commentaar bij het evangelie van de dag (Mt 13, 24-43) moedigde de patriarch de jongeren aan om zich aan de goede vruchten (het graan) te spiegelen en zich niet op de slechte vruchten (het onkruid) blind te staren. “U hoort het goede zaad te zijn, het zaad dat veel vruchten draagt en dat kan je door je tijd aan goede werken te besteden. Dit is hoe het Koninkrijk Gods zich op aarde, en vooral hier in het Heilig Land, zal manifesteren,” zo besloot hij. Op zondag 23 juli celebreerde Mgr. Rafiq Nahra, Latijns Patriarchaal Vicaris in Israël, in de kerk van de Heilige Jozef in Shafa’amer een H. Mis voor de jongeren van Galilea. Ook deze viering werd mee door Mgr. Manuel geconcelebreerd. Tijdens zijn homilie sprak bisschop Manuel zijn grote vreugde uit over zijn reis naar het Heilig Land vóór WJD en over zijn ontmoeting met de lokale jongeren. “Dit komt tegemoet aan het verzoek en de wensen van Zijne Heiligheid Paus Franciscus om dicht bij de jongeren van de Kerk te staan, vooral dan bij degenen die dit jaar niet aan de WJD kunnen deelnemen. Dit is in het bijzonder het geval voor de jongeren in Oekraïne.” Hij beklemtoonde eveneens het belang van de deelname van jongeren uit het Heilig Land, "het land van Jezus en de plaats waar ons geloof ooit een aanvang heeft genomen." Hij eindigde met de vraag aan de verzamelde gemeenschap om voor deze Wereldjongerendagen te bidden, zodat deze in het leven van de deelnemers veel vruchten zouden dragen. Miral Atik & Natalie Matar Bron : Website Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Op 22 juni eindigde in Rome de 96ste plenaire vergadering van het Werk ter Ondersteuning van de Oosterse Kerken (ROACO) met een ontmoeting met Paus Franciscus. De Vergadering werd voorgezeten door Mgr. Claudio Gugerotti, Prefect van het Dicasterie voor de Oosterse Kerken en voorzitter van ROACO . Er werden verschillende onderwerpen behandeld, waaronder de situatie in het Heilig Land, in Turkije en in Iran. De deelnemers beluisterden ook een groep jongeren uit 13 landen die voor de gelegenheid naar Rome waren gekomen. FR. FRANCESCO PATTON, of Custode van het Heilig Land “ Dit jaar was de vergadering van het Werk ter Ondersteuning van de Oosterse Kerken (ROACO) omdat we toen ook informatie kregen over de brandende actualiteit over de Oosterse Kerken. Het betrof niet alleen informatie over de situatie in het Midden-Oosten, maar eveneens in Turkije, Ethiopië en Iran. Voor ons was dit zeer waardevolle informatie. ” De situatie in het Heilig Land werd achtereenvolgens geschetst door de Apostolische Nuntius van het Heilig Land, Bisschop Adolfo Tito Yllana, door Frère Francesco Patton , Custode van het Heilig Land, en door de Vice-Kanselier van de Universiteit van Bethlehem, Peter Bray . Er werd tevens informatie gecommuniceerd over de Pro Terra Sancta-collecte van 2022. Er werd ook nog een hele dag besteed aan het beluisteren van jongeren van over de hele wereld. FR. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ De aanwezigheid van deze jongeren was zeer positief, omdat ze reflecties konden ontwikkelen die ons vervolgens allemaal in staat stelden om in eenheid samen te werken. Wat me het meest bij hen opviel was hun openlijk verlangen om in de plaatselijke kerk actief te zijn, alsook hun verlangen om hun thuiskerken en de rituelen waartoe ze behoren als een bestaande werkelijkheid te beschouwen en niet als ‘museumstukken’ of dode liturgieën. Nee, ze komen op voor de levende kerken, die helaas vreselijk te lijden hebben, vooral dan door oorlogen en emigratie. Ik was echt getroffen door het zeer sterke verlangen van deze jonge mensen om niet passief aan de zijlijn te staan maar om actief binnen de Kerk aan de slag te gaan. ” In de toespraak van de Paus stond het woord “ medelijden ” centraal. Hij bracht hiermee een eerbetoon aan de recente inspanningen van ROACO “ in hun hulp om de wonden te helpen genezen die door de aardbeving in Turkije en Syrië zijn veroorzaakt. En dat te midden van het dagelijkse lijden van de toch al zo zwaar getroffen volkeren. ” “ Bedankt voor de grote inzet waarmee u Oekraïne helpt om ontheemden en vluchtelingen te ondersteunen, ” voegde de Heilige Vader hier nog aan toe. Paus Franciscus herinnerde ook aan de apostolische exhortatie “ Ecclesia in Medio Oriente ”, waarrond ROACO, tien jaar na de publicatie ervan, onlangs nog een grote bijeenkomst op Cyprus organiseerde. Daarin moedigde Paus Benedictus XVI de jongeren aan om “ door de kracht van het gebed voortdurend een ware vriendschap met Jezus te cultiveren. ” De Custode van het Heilig Land herinnerde tenslotte ook nog aan het belang van de oproep tot solidariteit van alle christenen over de hele wereld. FR. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ Mensen moeten het lijden kennen van de christenen die in de gebieden van de Oosterse kerken wonen. Het is voor iedereen even belangrijk om manieren te vinden om door middel van gebed hun betrokkenheid te tonen. Dit is een waar moment van verbondenheid met de broeders en zusters die lijden in landen waar de Kerk wordt vervolgd. Daar waar de betrokkenheid eerder tot een minimum wordt beperkt, wordt concrete solidariteit des te belangrijker. ” Bron: Website Christian Media Center Foto : © Fotoarchief lds Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Het is met grote vreugde dat wij de aanstelling vernamen van Kanunnik Luc Terlinden, Vicaris-Generaal van het Aartsbisdom Mechelen-Brussel als opvolger van Kardinaal Jozef De Kesel als Aartsbisschop. We voelen ons bijzonder gelukkig om een jonge aartsbisschop te mogen verwelkomen, die over een heel solide intellectuele, pastorale en taalkundige achtergrond beschikt. Kanunnik Luc Terlinden komt uit een grote familie, staat dicht bij de katholieke jeugd en beheerst zijn dossiers perfect. Hij wordt dan ook alom gewaardeerd en heeft alle troeven om deze bijzonder moeilijke taak uit te voeren. Wij heten hem van harte welkom en wensen hem een vruchtbaar apostolaat toe aan het hoofd van de Katholieke Kerk van België. Al onze waardering en dankbaarheid gaat tevens uit naar Monseigneur Jozef De Kesel voor het opmerkelijke werk dat hij de voorbije jaren ten gunste van de Kerk in België heeft geleverd. Philippe Petit Bron: Dienst Communicatie - Belgische Landscommanderij Foto: © Aartsbisdom Mechelen-Brussel Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Archidiocèse de Malines-Bruxelles
Dierbare broeders en zusters, Moge de Heer u vrede schenken! De passage uit de Handelingen van de Apostelen die we in de tweede lezing mochten beluisteren, vertelt niet enkel over het moment waarop de éne en ondeelbare Kerk is ontstaan. Ze bevat bovendien niet alleen over de identiteit van de universele Kerk een waardevolle aanwijzing, maar evenzeer over onze identiteit als Kerk van Jeruzalem. Deze heeft immers een specifieke roeping. In de stad Jeruzalem woonden destijds ook reed inwoners van verschillende volkeren en rassen met verschillende talen en culturen. Ze staat symbool voor de veelheid van uitdrukkingen die in de wijde wereld bestaan, die alle door God zijn gewild, en die het eerste gevolg zijn van de creatie van de mens als vrij wezen. Dat merken we reeds vanaf het begin van de schepping. De eerste hoofdstukken van het boek Genesis leren ons dat de mensheid, als afstammelingen van Adam en Eva, altijd een grote diversiteit heeft gekend. Precies daarom bevatten deze hoofdstukken veel beschrijvingen van volkeren, naties en talen die, hoewel verschillend, toch in harmonie met elkaar bestaan. Ze weten zich immers verenigd omwille van dezelfde afstamming. Het is in het bewuste hoofdstuk 11 van Genesis, het hoofdstuk over de "Toren van Babel", dat dingen veranderen. We lezen dat " de hele aarde één taal en dezelfde woorden had " (Gn 11, 1). Babel staat misschien wel symbool voor de eerste ideologie in de geschiedenis en voor de eerste verleiding van wat we tegenwoordig “het eenheidsdenken” zouden noemen. Het verlangen om slechts één taal te hebben, het verlangen om alles en iedereen volslagen uniform te maken, het verlangen om het bestaande uit te vlakken. Dit is niet in overeenstemming met Gods verlangen naar een mens die naar Zijn beeld en gelijkenis is geschapen, en aldus vrij kan leven en kiezen. In Babel wilde de mens zichzelf tot God maken, een verleiding die overigens altijd heeft bestaan en die steeds weer terugkomt, een verlangen om iedereen een unieke orde op te leggen. Daarom zei God: “ laten we naar beneden gaan en daar hun taal in de war brengen, zodat ze elkaar niet meer verstaan ". (Gn 11, 7) En zo gebeurde het. Maar volgens de Handelingen van de Apostelen zien wij op Pinksteren precies een heel ander fenomeen, dat naar de open wonde in Babel verwijst. “ De menigte verzamelde zich en elkeen was verrast dat hij de leerlingen in zijn eigen taal hoorde spreken ” (Hnd 2, 6). “ Daar waren "Parthen, Meden, Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea, Cappadocië, Pontus, Azië, Frygië en Pamfylië " (Hnd 2, 9-11). Met andere woorden, het gaat daar om een lange lijst van volkeren en naties, van verschillende culturen, net zoals in de eerste hoofdstukken van Genesis. Maar ditmaal wisten ze zich allemaal in wederzijds begrip verenigd. Iedereen hoorde immers zijn eigen taal. Gods Liefde die in onze harten is uitgestort en het vuur van de Heilige Geest dat ons is gegeven, heeft niet alleen onze angsten uitgewist. Deze deden ons in de beslotenheid van het Cenakel verstijven. Dit heeft ons bovendien niet alleen van onze zonden gezuiverd, maar het heeft ook ons hart voor een nieuwe samenhorigheid geopend, het heeft ons weer in staat gesteld elkaar te begrijpen, zonder evenwel onze verschillende afkomst, verschillende cultuur en taal uit te wissen. Het werd precies zoals in de tijd vóór Babel. Zo is met Pinksteren de Kerk in Jeruzalem ontstaan. Terwijl ieder toch zichzelf bleef, werd hij tegelijk een integraal deel van de ander, begreep hij de ander en zou hij zich met hem verenigen om “ de wondere daden van God ” te vieren (Hnd 2, 11). Welnu, de Kerk moet voortdurend naar deze gebeurtenis verwijzen om trouw te blijven aan het mandaat dat zij heeft gekregen en om de plaats van ontmoeting te zijn tussen hemel en aarde, om de zichtbare uitdrukking van Gods verlangen voor de hele mensheid gestalte te geven. Zoals ik bij het begin al zei, beschrijft de gebeurtenis van Pinksteren heel goed de specifieke roeping van onze Kerk in Jeruzalem, onze Moederkerk. Met de " Kerk van Jeruzalem ", bedoel ik hier niet een specifieke denominatie, maar wel al onze verschillende affiliaties die samen en alleen samen de unieke Kerk van Christus vormen. Hier in Jeruzalem behoren ook wij met zijn allen tot zeer verschillende culturen, tradities, rituelen en identiteiten. In zekere zin zijn we als het Jeruzalem van de Handelingen van de Apostelen. De namen van onze naties, van onze talen en van onze diverse preferenties zijn ondertussen wel veranderd, maar we hebben dezelfde uitingen van diversiteit behouden. Onze specifieke roeping, de essentiële zending waartoe wij christenen, inwoners van Jeruzalem, geroepen zijn, is niet alleen onze diversiteit zichtbaar te maken, maar ook dit wederzijds begrip uit te stralen als eerste vrucht van de gave van de Geest. Maar ten gevolge van onze zonden kan het wederzijds begrip vaak moeilijk opgebracht worden. Deze zonden zijn van alle tijden, zijn door de eeuwen heen begaan en hebben ons in het verleden zelfs tot vijanden van mekaar gemaakt. De aanwezigheid van verschillende Kerken, riten en charisma's in Jeruzalem is daarom opbouwend voor de christelijke identiteit van de heilige stad. Mochten we allemaal identiek zijn dan zouden we aan Babel gelijk zijn en niet in Jeruzalem thuis horen. Niettemin moeten we onszelf zuiveren, moeten we voor onze verdeeldheid om vergeving vragen en moeten we samenwerken zodat, net als tweeduizend jaar geleden, uit de moederkerk van Jeruzalem weer dat vuur ontspringt dat alle onbegrip en alle angst wegbrandt. Zo kunnen wij uit ons eigen cenakel treden en de wonderen van God verkondigen. Als we hier vandaag bijeen zijn en allen onze verschillende belijdenissen tot uiting brengen, dan is dat precies omwille van deze reden. Wij willen ons verlangen en onze toewijding uitdrukken om zo deel uit te maken van de Moederkerk in Jeruzalem. Deze Kerk wil vanuit de Heilige Stad aan de wereld blijven verkondigen dat Christus de Kyrios is. En al gebeurt deze verkondiging op zoveel verschillende wijzen, in zoveel verschillende talen en uitdrukkingen, toch blijven we altijd door dezelfde Liefde verenigd, door hetzelfde vuur dat in de harten van al onze gemeenschappen brandt. De passage van het evangelie volgens de Apostel Johannes, die ons de gave van de Heilige Geest voorstelt, biedt ons ook nog enkele andere elementen ter overweging. Na de Verrijzenis en met de verkregen gave van de Geest worden de harten van de leerlingen voor een nieuw begrip van de " wonderen van God " geopend. Jezus is op een nieuwe en blijvende manier in hun midden aanwezig (" Hij was daar in hun midden " (Jh, 20, 19); en deze aanwezigheid van de gekruisigde en Verrezen Heer geeft nieuwe vreugde (" de discipelen waren vervuld van vreugde toen ze de Heer zagen " (Joh 20, 20). De gave van de Geest is ook het begin van een nieuwe schepping (" Zijn adem kwam over hen en Hij zei hen: ‘Ontvang de Heilige Geest ” Jh 20, 20). Hij schenkt vrede (" Vrede zij met u ", Jh 20, 19-20) en vergeving van zonden (" Aan wie u zijn zonden vergeeft, zijn ze ook vergeven " (Jh 20, 23). Als de Handelingen van de Apostelen ons oproepen tot wederzijds begrip en tot eenheid in verscheidenheid, dan toont deze evangelietekst ons hoe we deze eenheid concreet kunnen gestalte geven. Vooreerst door zich bewust te zijn dat men de aanwezigheid van de Verrezen Heer in zich draagt. Deze aanwezigheid komt tot uiting in de vreugde die onze gemeenschappen kenmerkt: We behoren de Verrezen Heer toe dus vormen we een nieuwe schepping en hebben we onszelf van de oude mens en zijn werken bevrijd. Daarom kunnen we onszelf niet langer toestaan om verdrietig en ontmoedigd te zijn. We hebben ons eveneens geëngageerd tot het opbouwen van de vrede want dat is met name de eerste gave van de Geest. Deze stad die onze stad is, wordt door zoveel pijn en verdeeldheid getekend. Maar in deze stad zijn wij wezenlijk de Kerk van Christus wanneer wij trouw aan onze roeping, kansen voor vrede en ontmoeting kunnen creëren. Wij zijn de Kerk van Christus wanneer we niet toestaan dat onrustzaaiers en twistzoekers een einde maken aan onze inspanningen om conflicten op te lossen, ook al moeten we telkens weer van nul herbeginnen. Ons uiteindelijk doel is niet zozeer om resultaten te boeken of om in onze ondernemingen te slagen. Wij willen gewoon maar dat onze werken voortdurend de Liefde van God tot uitdrukking brengen. Hij is het die ons steunt en ons ertoe aanzet om uit onszelf te treden. Hij is het die ons de Geest heeft ingeprent. Men kan niet tot eenheid komen als men niet kan vergeven en zonder de vergeving zal er nooit gerechtigheid bestaan. Dat is in feite toch onze ervaring bij het ontmoeten van met mensen “die gered zijn”. Dat is onze ervaring met degenen die de Verrezen Heer hebben ontmoet en zo waarlijk als nieuwe schepping herboren zijn. Ik weet niet of wij, de Kerk van Jeruzalem, werkelijk altijd wel daar zijn waar de Heer ons roept, of we als Kerk van Jeruzalem wel echt trouw zijn aan de specifieke roeping van ieder van ons, of we elkaar op deze manier kunnen liefhebben, of we echt bereid zijn om voor de vrede te werken en een rechtvaardigheid op te bouwen die nooit van de vergeving is te scheiden. Vormen wij als Kerk van Jeruzalem wel een vreugdevolle gemeenschap? Maar wat ik wel met zekerheid weet, is dat dit vuur dat tweeduizend jaar geleden in de harten van de discipelen is ontstoken, in onze Kerk verder blijft branden en dat het, ondanks onze zonden en onze ontrouw, hier niet uit onze wereld zal verdwijnen maar een bron van vreugde, vrede en vergeving zal blijven. Ik wens u allen van harte een zalige hoogdag toe en wil u danken omdat je hier vandaag aanwezig wou zijn om zo samen onze " eenheid in verscheidenheid " te versterken. Zalig Pinksteren aan u allen. †Pierbattista Pizzaballa Latijns Patriarch van Jeruzalem Bron : Website Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Basiliekvoorplein 11083 Brussel
