Nieuws over het Heilig Land
De kracht van het geloof en de christen gemeenschap midden het lijden
Sinds 7 oktober zijn er negen maanden verstreken, een periode zonder voorgaande, vooral dan voor de christen gemeenschap in Gaza, die al zo vaak van veel beproevingen en pijn getuige is geweest. Verenigd in geloof leven vluchtelingen beschut in het huis van God waarin ze een onderkomen hebben gevonden en waar ze door mensen die hun leven aan de dienst van anderen hebben gewijd, worden verzorgd. De parochie van de Heilige Familie in Gaza vierde onlangs in mei de terugkeer van haar pastoor, P. Gabriel Romanelli, evenals van P. Carlos Ferrero, provinciale overste van het Instituut van het Mensgeworden Woord, die ervoor koos om Pater Romanelli te vergezellen " om dicht bij de geestelijken en de bevolking te staan ". In zijn toespraak tot het persbureau van het Latijns Patriarchaat gaf P. Ferrero ons enkele updates over het leven in de parochie in Gaza. Daarin deelde hij de verhalen over een gezamenlijke inspanning van religieuzen en leken om het welzijn van de gemeenschap in deze moeilijke tijden te ondersteunen. Wat was de impact van uw terugkeer met P. Gabriël op de lokale gemeenschap in Gaza? De eerste en belangrijkste invloed kwam door het bezoek van onze patriarch die de mensen moed en vooral hoop gaf. Het ontbreekt mij aan de juiste woorden om de impact van de terugkeer van P. Romanelli naar zijn parochie te beschrijven. Het was alvast een bron van grote opluchting, niet alleen voor de gelovigen, maar ook voor P. Youssef, die de parochie sinds het begin van de oorlog alleen had moeten bedienen. Sinds 2019 heb ik als provinciale overste de parochie in Gaza herhaaldelijk bezocht, maar tot mijn grote verbazing had mijn aanwezigheid hier op dit moment een heel speciale impact. Ik kwam tot dit besef toen mensen me begonnen te vragen of ik zou vertrekken op het moment dat de patriarch zou aankomen. “ Ga je vertrekken of blijf je een tijdje? Hoelang blijf je hier? ” Toen ik hen vertelde dat ik bleef logeren zolang God mij dit toestond, werden ze erg blij en ik begreep dat dit hen hoop gaf dat er iets goeds zou gebeuren. Ook al deed ik niets speciaal om verwachtingen of valse hoop op te wekken. Het kwam erop aan om gewoon hier bij hen te zijn, hun dagelijkse angsten en lijden te delen en elke dag midden alle lawaai samen te bidden. Kan u ons iets vertellen over de toestand van de gemeenschap in Gaza in het algemeen en hoe u deze situatie het hoofd kon bieden? Mensen zijn erg moe maar ze moeten de situatie verdragen. Ze hebben om voor de hand liggende redenen hun interesse in de evolutie van de oorlog verloren. Het enige wat ze ervaren, is pijn en lijden. Ze beluisteren de Blijde Boodschap maar daarbuiten ervaren ze precies het tegenovergestelde. Ze hebben er echt genoeg van! Wij streven ernaar om iedereen nabij te zijn. Soms gewoon om een luisterend oor te zijn, om woorden van troost met hen te delen en hen zo goed mogelijk te helpen. Omdat de scholen gesloten zijn, heeft P Gabriël ondersteunende klassen opgezet waarin hij de kinderen de belangrijkste schoolvakken laat aanleren. Er wordt ook Engels aangeboden en aan mij werd gevraagd om daarbij een helpende hand te bieden. Ik geef nu les aan kinderen van het eerste tot het vierde leerjaar. Door deze negen maanden van oorlog en het gebrek aan open scholen worden de kinderen zwaar getroffen. Hun zenuwen staan op scherp. Beetje bij beetje raken ze meer in het Engels geïnteresseerd en leren ze hiervan de basisbeginselen. In ons midden bevindt zich een goede lerares, Mevr. Sherin, zij is een echte opvoeder die ons met vertalingen en haar methodologie vooruit helpt. Omdat de kinderen nog klein zijn, verstaan ze mij niet als ik enkel maar Engels spreek. Dit is de reden waarom mevrouw Sherin een belangrijke bijdrage levert en ons allemaal helpt. Wij proberen echter om van de studie zoveel mogelijk een leuke bezigheid te maken. We blijven dit proberen! Ik bezoek vaak de zieken en geef aan diegene die het willen de Heilige Communie en de ziekenzalving. Ik ga ook graag elke dag naar de Foyer de la Charité waar veel kinderen met een handicap door de Missionary Sisters of Charity worden opgevangen. Er zijn ook de ouderen. Ze zijn al erg verheugd met een simpele groet die voor hen een groot verschil maakt. Als er in de buurt politieke onrust heerst, probeer ik mij zoveel mogelijk te laten zien en iedereen nabij te zijn. Het comité dat door P. Youssef aan het begin van de oorlog werd opgericht, bewijst vooral zijn nut bij het organiseren van de onderlinge samenhang volgens de mogelijkheden en medewerking van het volk. Ten slotte helpen enkele jongeren de zusters met het organiseren van spelletjes en activiteiten in de parochie. Elke dag is er wel iéts te doen. Het feit dat we ons nog kunnen verplaatsen en elkaar kunnen ontmoeten, is een zegen omdat de mensen weten dat de zusters ende paters daar voor hen en met hen zijn. Wilt u enkele getuigenissen uit de parochie delen? Ik zou graag enkele getuigenissen delen, en al is dit misschien met weinig woorden, ze hebben des te meer betekenis. De manier waarop mensen en leerkrachten de oproep van P. Gabriël beantwoordden om de kinderen met hun lessen te helpen en zo hun kennis op peil te houden, getuigt van hun bereidwilligheid, hun liefde en hun sterke wil. Dit alles is niet gemakkelijk en ze beschikken over weinig middelen, maar het is ze gelukt. Een dame zei tegen een van onze zusters: “ Buiten is er vernietiging en dood, hier binnen is er leven !” Ondanks alle obstakels en moeilijkheden die mensen hier het hoofd moeten bieden, is het beter om in de parochie, om “ in het huis van Jezus ”, te zijn. Een van de mannen wisselde tijdens zijn bezoek enkele woorden met de patriarch en vertelde hem: “ Wij hebben als christenen het geweld niet in ons bloed. Dit is de reden waarom wij deze strijd en deze gewelddaden niet begrijpen! Akkoord, ook wij hebben over verschillende zaken onze onderlinge elementen van misverstand en strijd, ook wij kunnen ruzie maken, maar wij doen dit nooit op deze manier .” P. Ferrero besloot met de woorden: “Wij rekenen op onze gebeden! Wij bidden voor u en danken u. Wij bidden voor het einde van de oorlog en voor een betere vredevolle toekomst! " Moge God, op voorspraak van de Allerheiligste Maagd Maria, ons dit schenken! Bron : Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Perscommuniqué van het Latijns Patriarchaat Jeruzalem 7 juli 2024 Het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem volgt met grote bezorgdheid het nieuws over de invallen die het Israëlische leger vanochtend tegen de school van de Heilige Familie in Gaza heeft ondernomen. Beelden en mediaberichten die vanuit deze locatie worden verspreid, duiden op tal van slachtoffers onder de burgers en vernielingen op het schoolterrein. De school van de Heilige Familie is eigendom van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem en is sinds het begin van de oorlog een toevluchtsoord voor honderden burgers. In de school is geen religieus personeel gehuisvest. Het Latijns Patriarchaat veroordeelt in de krachtigste bewoordingen de aanvallen op burgers en elke actie van de oorlogvoerende partijen die niet garandeert dat burgers buiten de gevechtszones worden gehouden. We blijven de Heer om genade smeken en hopen dat de partijen een overeenkomst zullen bereiken die aan het gruwelijke bloedvergieten en de humanitaire catastrofe in de regio onmiddellijk een einde zal maken. Niet-officiële vertaling Bron : Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Het christendom is de ervaring van een aanwezigheid die als een rode draad door de geschiedenis loopt en deze verlicht. De levende Christus, die in de Eucharistie aanwezig is, is de gekruisigde en verrezen Heer die met Zijn glorieuze wonden de blessures van de wereld geneest die door de zonde zijn veroorzaakt. In deze voor het Heilig Land moeilijke tijd wil de hele Kerk van Jeruzalem Hem aanbidden en Hem smeken. De Latijnse Patriarch van Jeruzalem en de broeders van de Basiliek van de Doodsangst, evenals een kleine groep leken en religieuzen, beleefden een heilig uur waarin zij in stilte alle dingen aan de Vader, in Christus, voorlegden. Zij dachten aan de pijn van hun broeders in Gaza, op de Westelijke Jordaanoever, in Palestina en in heel Israël. Zij dachten aan de pijn van degenen die onder de bombardementen gebukt gaan, de pijn van degenen die niet weten hoe ze nog moeten liefhebben en die niet weten hoe ze zich voor de Genade van vergeving en vrede moeten openstellen. In de nacht van 4 juli hielden de katholieken in de Basiliek van de Doodsangst een uur van gebed en bezinning, omdat de Kerk weet dat het gebed van Christus door de Vader wordt gehoord en dat God voor de roep van Zijn kinderen, die Hem smeken in Zijn Zoon, gevoelig is. Alle christenen werden opgeroepen om zich bij deze wake aan te sluiten, zodat deze nacht door de aanwezigheid van Hem die door Zijn schittering de duisternis in de wereld heeft overwonnen, eindelijk verlost mag worden. Mogen broeders en zusters elkaar niet langer haten maar de Vader verwelkomen die ons in Jezus Christus tot Zijn kinderen heeft gemaakt. Hij wil niet dat iemand verloren gaat maar dat iedere man en iedere vrouw op aarde in Hem het ware leven, de opstanding en de vrede mag vinden. Bron: Website Christian Media Center Foto : © Fotoarchief lds Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
De Ridderorde en het Latijns Patriarchaat aan de kant van de bevolking Cijfers doen geen recht aan wat er in het Heilig Land gebeurt. Het is geen kwestie van cijfers, noch wat betreft de tienduizende doden in Gaza, noch wat betreft de mensen die op 7 oktober in Israël zijn afgeslacht of gegijzeld werden. Het gaat over mensen en er zijn er oneindig veel, onverantwoord veel en onterecht te veel. Maar de cijfers bestaan nu eenmaal en deze doen een mens huiveren. Op basis van de informatie die ons voortdurend vanuit het Heilig Land bereikt, vertelde Sami El-Yousef, administratief verantwoordelijke van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem, ons eind mei over de verschrikkelijke situatie in Gaza. “ De statistieken die door het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken van de Verenigde Naties (OCHA) zijn gepubliceerd, zijn verschrikkelijk. 35.500 Palestijnen werden gedood en 80.000 raakten gewond. In beide gevallen ging het om 60% ouderen, vrouwen en kinderen. 1,7 miljoen mensen, dit is 75% van de bevolking, zijn intern ontheemd en 60% van de huizen en 80% van de commerciële voorzieningen zijn beschadigd of vernietigd. 1,1 miljoen mensen kampen met ernstige problemen inzake voedselbevoorrading, gebrek aan elektriciteit, riolering, water of communicatiemiddelen. ” Daarbij komt nog de vernieling van scholen en de algehele onderbreking van de publieke dienstverlening. En dan hebben we het nog niet over de "1 7.000 niet-begeleide kinderen die van hun ouders gescheiden raakten en ondertussen waarschijnlijk weeskinderen geworden zijn ", herinnerde Sami El-Yousef zich met een diepe droefheid. Na zeven maanden van totale sluiting van de grenzen kon Zijne Eminentie Kardinaal Pierbattista Pizzaballa op 16 mei eindelijk Gaza binnenkomen en de christen gemeenschap bezoeken. Hij werd door de P. Gabriël Romanelli, pastoor van Gaza, vergezeld. Deze raakte immers bij het uitbreken van het conflict in Jeruzalem geblokkeerd. Zij kwamen samen in de Kerk van de Heilige Familie, de enige katholieke kerk in Gaza, waar de christen gemeenschap sedert het begin van de aanvallen verblijft. In een videoboodschap die de wereld rondging, verklaarde de Grootprior van de Orde: “ Het doel van dit bezoek is vooral om bij onze mensen te zijn, hen te omarmen en te steunen. Wij willen kennis nemen van de omstandigheden waarin zij zich bevinden, proberen te begrijpen wat gedaan kan worden om hun lot te verbeteren en hen zo goed mogelijk te helpen. ” De patriarch verbleef enkele dagen in Gaza waar hij dit moeilijke – en helaas nu dagelijkse – leven in Gaza zelf kon ervaren. Hij beleefde aan de lijve de rantsoenering van voedsel en elektriciteit, evenals het constante geluid van bomexplosies. De Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem is solidair met alle noden en tragische toestanden, en het ontbreekt de Ridders en Dames niet aan vrijgevigheid. Er is ondertussen al voor meer dan anderhalf miljoen euro als uitzonderlijke hulp aan het Patriarchaat overgemaakt naast de gewone reguliere bijdragen die het Grootmeesterschap elke maand aan het Latijnse Patriarchaat stuurt. Deze supplementaire ondersteuning dient voornamelijk voor het dagelijks levensonderhoud van duizend mensen in Gaza en in het bijzonder voor alle mensen die in het complex van de Heilige Familiekerk gehuisvest zijn alsook voor andere moslimburen. Tevens dient het ook als hulp in Palestina, waar de situatie eveneens bijzonder moeilijk is. Met een recordwerkloosheid van 45% wordt het op de Westelijke Jordaanoever steeds noodzakelijker om te investeren in het scheppen van werkgelegenheid en in humanitaire hulp voor de ernstigste situaties. Zo wordt er onder meer in voedseltoelagen en medische hulp voorzien, alsook in economische bijdragen voor het betalen van belastingen en rekeningen en ondersteuning waarvan in totaal ruim 12.000 mensen kunnen genieten. Het is nog steeds erg moeilijk om zich een beeld van de toekomst te maken. Voorlopig gaat het erom te proberen voor al die mensen die op een of andere manier aan ons, Ridders en Dames van het Heilig Graf, zijn toevertrouwd, de huidige waardigheid van het leven overeind te behouden. Een paar dagen geleden, op 7 juni 2024, werd in de Vaticaanse tuinen een bezinningsmoment georganiseerd om de 10de verjaardag te herdenken van het gebed voor de vrede van Paus Franciscus. Hij wou hiermee destijds Shimon Peres en Mahmoud Abbas, de presidenten van Israël en de Palestijnse Autoriteit, samenbrengen en hen bezielen. Tien jaar later blijven we bidden dat de vrede zou kunnen tot stand komen, dat resoluut de keuze voor vrede zou worden gemaakt, dat de vrede zou mogen opgebouwd worden, ook al lijkt dat vandaag de dag nog heel moeilijk. Hier vragen wij als leden van het Heilig Graf van Jeruzalem, om de hulp van Maria, de Koningin van de Vrede die alles in haar hart draagt, de Koningin van Palestina en onze patrones. Elena Dini Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
We bevinden ons op het Zionplein in het hart van de Jaffastraat, de belangrijkste verkeersader van het moderne Jeruzalem. Een jonge rabbijn bidt in naam van allen die hier op de middag van 3 juni 2024 bijeen zijn gekomen om hun verzet tegen de oorlog en de verwoestingen te tonen. Er zijn joden, moslims, druzen en christenen van alle kerken en alle strekkingen. Er zijn mannen en vrouwen die erkennen dat zij zich door een gemeenschappelijke, kwetsbare en mooie mensheid verenigd weten. Zij zijn allen kinderen van Adam, ongeacht hun religieuze overtuiging, hun politieke gevoeligheden of culturele afkomst. Christenen, Joden en moslims, jong en oud, Israëli en Palestijnen, Amerikanen en Europeanen, Afrikanen en Aziaten… ze marcheren allen richting Jaffapoort. Zij lopen in een processie die door meer dan twintig verenigingen samen is georganiseerd. Ze zingen ook allemaal traditionele Joodse liederen in het Arabisch en traditionele Arabische liederen in het Hebreeuws. Ze bidden en omhelzen elkaar en leren elkaar kennen. Ze respecteren elkaar door vanuit het respect voor de menselijke persoon en de menselijke waardigheid van alle mensen evenementen rond het vredesthema met elkaar te delen. Weliswaar is dit volk in beweging een minderheid, maar het is een profetische minderheid. Ze toont ons immers dat het mogelijk is om de polarisaties die de media ons opleggen te overstijgen, dat het mogelijk is om verder te gaan dan een oppervlakkig relaas van dit conflict en zo te begrijpen dat, ook al heeft dit conflict diepe wortels, men niettemin tot het verlangen kan komen om in vrede te leven, zelfs als het om mensen gaat die zich in tegenstellingen uitdrukken. Het is vanuit dit verlangen dat men in Jeruzalem vandaag weer in beweging komt, dat men de wereld wil vertellen dat er een gemeenschap van mensen is die elkaar kunnen vergeven, die elkaar als broeders en zusters erkennen, die niet toegeven aan wrok en wraak en die hopen om tegen alle pessimisme in te kunnen bouwen aan wat het hart van het geloof is, namelijk de Beschaving van de Liefde. Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Een gesprek met P. Gabriel Romanelli, pastoor van Gaza “Voer overal actie voor een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren in Gaza! We moeten er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het Israëlisch-Palestijnse conflict zich niet over de hele regio verspreidt.” De auteur sprak met P. Gabriël Romanelli, pastoor van Gaza die deze oproep verschillende keren heeft geformuleerd. Hierbij vertrouwde hij de tranen en de pijn van zoveel gezinnen, die door de militaire represailles na de wrede aanval van Hamas op 7 oktober, verwoest werden, aan Gods Zoon toe. Hij is het immers die ons kwam redden. We kregen dit ontroerende getuigenis toen we met de pastoor op weg waren naar de plaatsen waar eens Jezus en Maria hebben gewandeld. Hoe beleeft u van buiten de parochie de situatie in Gaza terwijl uw parochiegemeenschap onder de oorlog zwaar te lijden krijgt? Ik zou normaal op 6 oktober naar Gaza zijn teruggekeerd, maar ik heb mij al vaak afgevraagd waarom een vertraging er toe moest leiden dat ik pas op 7 oktober, de dag van de aanvallen van Hamas in Israël, vanuit Bethlehem naar mijn parochie zou kunnen terugkeren. Ik was op mijn terugtocht van de plechtigheden rond de benoeming van de Latijnse Patriarch van Jeruzalem tot Kardinaal, en ik wachtte in Bethlehem om medicijnen uit Argentinië op te halen. Deze waren voor een zuster in Gaza bestemd. Het was voorzien dat deze medicijnen op 6 oktober zouden aankomen en dat ik dezelfde dag nog naar Gaza zou kunnen terugkeren, maar de levering van het pakket vanuit Nazareth liep vertraging op. Dus moest ik op de 8ste, dat was de dag na de Sabbat, naar Gaza vertrekken omdat tijdens de Joodse feestdag de grens gesloten is. Maar op de ochtend van de 7de hoorden wij het nieuws over de tragedie. Tijdens de terreurdaden werden 1.200 mensen onder erbarmelijke omstandigheden vermoord. Wij hebben deze gruwelijke misdaden onmiddellijk veroordeeld! Maar daarna dacht ik dat hier waarschijnlijk de Voorzienigheid aan het werk was geweest en dat ik niet in Gaza ben geraakt om van hieruit mijn parochiegemeenschap beter te kunnen helpen. Ik kon immers zo Kardinaal Pizzaballa van het Latijnse Patriarchaat in Jeruzalem in deze situatie bijstaan en samen met hem in direct contact komen met de paus die ons zowat dagelijks heeft opgebeld. Wij spraken Spaans met elkaar aangezien ik net als de Heliige Vader Argentijn ben. Hij belde ook de gemeenschap in Gaza wanneer dit technisch mogelijk was, en dit betekende een buitengewone steun voor ons allemaal! Ik blijf uiteraard in contact met mijn onderpastoor, P. Youssef Asaad, ook al verloopt de communicatie erg moeilijk. Hoeveel doden telt de christen gemeenschap in Gaza reeds? Er wonen 2,3 miljoen mensen in de Gazastrook, van wie de overgrote meerderheid moslim is. Bij het begin van de oorlog waren we met duizend christenen, 1017 om precies te zijn, waaronder 135 katholieken. We hebben drie katholieke scholen die ook heel wat schade hebben opgelopen. Momenteel zoeken 600 vluchtelingen onderdak in onze parochiekerk van de Heilige Familie. Onder hen zijn er heel wat kinderen, van wie er zestig door de Zusters van Liefde van Moeder Teresa worden begeleid. Bij Israëlische bombardementen en door de acties van sluipschutters kwamen twintig orthodoxe en katholieke christenen om het leven, zeven anderen stierven door gebrek aan medische hulp. We hebben tot nu toe 27 gelovigen verloren, wat neerkomt op bijna 3% van de christelijke gemeenschap in Gaza. De gewonden of zieken kunnen in feite als ter dood veroordeeld worden beschouwd, omdat het vanwege een gebrek aan medische middelen bijna onmogelijk is hen te behandelen. Wat doen de parochianen zoal bijvoorbeeld overdag? We hadden tijdens de pandemie een fabriek van hosties opgericht omdat onze bevoorrading toen problematisch was geworden en de dagelijkse eucharistieviering zo in gevaar kwam. Het was de bedoeling om ook bezoekers eventueel van hosties te voorzien die ze dan bij hun terugkeer in hun eucharistieveringen zouden kunnen gebruiken. Zo zouden we tegelijk een sterke spirituele band met de rest van de wereld kunnen creëren. Momenteel functioneert de fabriek goed en slagen onze parochianen erin om voldoende hosties voor onze twee dagelijkse missen te vervaardigen. De katholieken bidden overdag veel waarbij ze om beurten in groepen de rozenkrans opzeggen en aan de eucharistievieringen in de ochtend en de middag deelnemen. Welke boodschap heb jij voor de christenen wereldwijd? Mijn eerste boodschap die ik naar alle christenen stuur, is: Voer overal actie voor een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren in Gaza, want er zijn al te veel doden gevallen. 22.000 mensen werden het slachtoffer van bombardementen. Onder hen tellen we maar liefst 8.000 kinderen. Aan zo’n bloedbad mag men onder geen beding gewoon raken. We moeten er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het Israëlisch-Palestijnse conflict zich niet over de hele regio verspreidt. De tweede boodschap is een oproep om toch op pelgrimstocht naar het Heilig Land te komen. De heilige plaatsen zijn immers toegankelijk en objectief gezien dreigt er geen gevaar. Door het hervatten van de bedevaarten zal de bevolking zich niet langer in de steek gelaten voelen en de hoop herontdekken die momenteel zo ontbreekt. Volgens de statistieken zijn er nog 2% christenen in het Heilig Land. Laten we de aanwezigheid van deze “levende stenen” ondersteunen op de plaatsen waar Christus leefde, gestorven is en zijn leven voor ons heeft gegeven! De hele Palestijnse bevolking zit op de pelgrims te wachten. Deze geven door hun gebed uitdrukking aan de verbondenheid van de hele wereld met de zaak van gerechtigheid en vrede. U verblijft al heel lang in het Heilig Land. Wat denkt u, op basis van uw praktijkervaring, over de huidige situatie van complete onmogelijkheid van communicatie tussen Joden en moslims sinds 7 oktober? Ik ben 58 jaar en verblijf sedert mijn 28ste in het Heilig Land. Toen ik op 18-jarige leeftijd lid werd van de Congregatie van het Mensgeworden Woord in Argentinië, was ik voorbestemd om in Palestina te dienen. Hier is onze religieuze familie zeer nauw bij het lot van de armsten betrokken. Mijn ervaring leert mij dat in Palestina niet enkel de moslims, maar ook de christenen sinds het begin van de Israëlische bezetting in 1948 een gevoel van onrechtvaardigheid ervaren. Velen hebben alles verloren. Ze zijn uit hun land verdreven en leven in kampen terwijl de VN-resoluties in hun voordeel niet worden uitgevoerd. Het extremisme en het terrorisme zijn vanuit dit onrecht ontstaan. Nu is het staakt-het-vuren allernoodzakelijkst omdat elke minuut van oorlog meer haat en meer verlangen naar wraak voortbrengt. Op lange termijn kan niemand op die manier er ook maar iets bij winnen. In Gaza blijft er niets meer over. Burgers hebben geen huisvesting meer en zijn hun werk kwijt... De paus heeft gelijk wanneer hij zegt dat geweld en terreur geen oplossing bieden, maar wie wil er naar hem luisteren? Het is op dit moment erg moeilijk om een genuanceerd standpunt te formuleren, maar welke toekomst bieden wij aan de 6,8 miljoen Palestijnen die heden op het grondgebied van het voormalige Britse Mandaat in Palestina (1923-1948) leven? Dit gebied is overgegaan in de staat Israël en in de Palestijnse gebieden in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Deze gruwelijke oorlog heeft reeds ruim 1.200 doden aan de ene kant en 22.000 aan de andere kant op zijn conto. Maar misschien is het een gelegenheid om – volgens de woorden van de profeet Jesaja – te begrijpen dat “vrede het resultaat van gerechtigheid zal zijn”. Kardinaal Fernando Filoni ondernam onlangs als Grootmeester in naam van de 30.000 leden van de Ridderorde van het Heilig Graf een bedevaart naar het Heilig Land. U hebt hem een week lang vergezeld. Welke betekenis had zijn gebaar voor u? Deze bedevaart van een kleine delegatie van de Ridderorde van het Heilig Graf onder leiding van Grootmeester Filoni veroorzaakte diepe vreugde onder alle katholieken in het Heilig Land, zeker in deze tijd waarin we ons erg eenzaam en hulpeloos voelen. De christen aanwezigheid in het Heilig Land wordt door rechts supremacisme en extremisme bedreigd. Dit zijn twee kanten van dezelfde religieuze onverdraagzaamheid. De steun van de Orde aan de katholieke scholen en parochies van het Latijnse Patriarchaat en aan de meest hulpbehoevende families van onze kerkgemeenschap, is de uitdrukking van de adel van het hart van onze Ridders en Dames, de adel van Jezus Christus. Ze zijn de reddende hand voor de christen aanwezigheid in de heilige plaatsen en getuigen zo ten aanzien van de hele wereld dat Jezus leeft! Sinds Zijn Verrijzenis zal de dood nooit het laatste woord hebben! De Palestijnse bevolking wordt momenteel zwaar op de proef gesteld, maar door het gebed van mijn parochianen, die verenigd met Jezus, hun lijden aan God aanbieden, wordt hen een nieuw leven beloofd. Na deze oorlog zal het Heilig Land niet meer hetzelfde zijn en we zullen moeten nadenken over hulpprogramma’s om banen te creëren en de lokale autonomie te bevorderen. Ik ben van mening dat de wereldvrede afhangt van de vrede in het Heilig Land, en om deze te bereiken is de persoonlijke bekering van elke christen belangrijk. Er zal geen vrede zijn indien niet elke christen persoonlijk de essentiële vrede probeert te ervaren, dit is de vrede met God en de vrede met de medemens. Dit kan dankzij de sacramenten van de Kerk en uiteindelijk moet iedereen bij zichzelf en in zijn eigen omgeving beginnen. Een mooie sacramentele biecht is de eerste stap naar wereldvrede. En zoals Paus Johannes-Paulus II reeds zei: “ vrede zal het laatste woord van de geschiedenis zijn ” Interview door François Vayne, te Jeruzalem, 3 januari 2024 Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Een van de verschijningen van Christus na Zijn Verrijzenis had plaats in Emmaüs. Hij verscheen er aan twee van zijn leerlingen, namelijk aan Simeon en aan Cleophas. Deze herkenden hun Meester pas nadat Hij met hen het brood had gebroken. In het Heilig Land wordt deze Bijbelse episode door de Franciscanen van Emmaüs Al Qubeibeh nog ieder jaar op Paasmaandag gevierd. Daar bevindt zich het heiligdom dat aan deze memorabele ontmoeting van Jezus met twee van zijn volgelingen herinnert. Fr. FRANCESCO PATTON ofm Custode van het Heilig Land “ Wij zijn hier in Emmaüs Qubeibeh, een van de mogelijke locaties van de plaats die door de Heilige Lucas in hoofdstuk 24 wordt beschreven. Emmaüs Qubeibeh bevindt zich op 11km van Jeruzalem. Toen onze archeologen van het Studium Biblicum Franciscanum hier tijdens de Tweede Wereldoorlog gevangen zaten, brachten zij de opgravingen en ruïnes die zij hadden bloot gelegd in relatie met een stadje uit de tijd van Jezus." Fr. Francesco Patton, Custode van het Heilig Land, ging vaak in het heiligdom voor in de Emmaüsviering waar tal van franciscanen, religieuzen en enkele lokale christenen van het dorp aan deelnamen. De meerderheid van de bevolking van Emmaüs Al Qubeibeh is evenwel moslim. Fr. ARTURO VASATURO, ofm Administrator van het heiligdom van Emmaüs “ Onze relatie met de moslims is altijd heel goed geweest omdat de broeders naar hier gekomen zijn om te dienen. De moslimgemeenschap die hier leeft, is sterk aan ons klooster gehecht, want in het concept van ons klooster zit de term ‘der’ vervat, hetgeen ‘daar waar jij leeft’ betekent. De plaatselijke bevolking stond dus positief tegenover hen die zich aan de Heer hadden toegewijd en de mensen apprecieerden het dat al onze medewerkers uit de lokale bevolking kwamen. In de loop van de voorbije 100 jaar hebben de lokale bewoners hier altijd gewerkt en wel zodanig dat onze onderlinge relaties steeds goed zijn gebleven. ” In zijn homilie stelde Fr. Francesco Patton vorig jaar hoe “Jezus doorheen zijn evangelie aan Zijn leerlingen het Paasmysterie onderwees.” En tijdens de viering zegende hij twee nieuwe beelden in het interieur van het Heiligdom. Fr. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ Tijdens de viering hebben wij deze twee bas-reliëfs gezegend. Ze komen uit Ortisei, een gemeente in de Val Gardena in Noord-Italië. Ze zijn van de hand van beeldhouwer Willy Messner en werden door een weldoenster geschonken die hiermee aan twee belangrijke passages van het Emmaüs-evangelie wou herinneren. Enerzijds de tocht van Jezus met zijn leerlingen, tijdens dewelke Hij hen de Schrift heeft uitgelegd. In het betreffende bas-reliëf geeft Jezus uitleg bij een passage uit Jesaja. En vervolgens aan de episode waarin Jezus, die mee aan de maaltijd was genodigd, het brood zegende en het brak. Dit was het moment waarop de leerlingen Jezus herkenden. Deze twee bas-reliëfs zullen de pelgrims helpen om, zohaast ze naar het Heilig Land kunnen terugkeren, zich over het Emmaüsevangelie te bezinnen, alsook over het mysterie dat door deze prachtige en bijzondere plek in herinnering wordt gebracht. ” Volgens het verhaal in het Lucasevangelie zat Jezus aan tafel, Hij nam het brood, zegende het, brak het en gaf het aan de twee leerlingen, die Hem precies door dit gebaar wisten te herkennen. Deze handeling van Jezus werd ook door Fr. Francesco Patton herhaald die in de nagedachtenis van de Openbaring van Jezus aan Zijn leerlingen Simeon en Cleophas het brood heeft uitgedeeld. Bron: © Terra Santa News - https://www.cmc-terrasanta.com/fr Foto : © Custodia Terrae Sanctae Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Het Evangelie vertelt ons dat Pilatus Jezus op deze plaats heeft gevangen genomen en Hem hier liet geselen. Ze hulden Hem in een purperen mantel en kwamen naar Hem toe met de woorden: “ Gegroet koning der Joden ”. Toen sloegen ze Hem, tot bloedens toe. Binnenin het Klooster van de Geseling bevinden zich twee kapellen. De eerste herdenkt de Geseling van Jezus en de tweede gedenkt Zijn veroordeling tot de dood. Het heiligdom wordt ook " Litostroto " genoemd. Dit woord is aan het Grieks ontleend en betekent " stenen vloer ", dit vanwege het duizend jaar oude plaveisel dat er bewaard is gebleven. Fr GIUSEPPE GAFFURINI, ofm Bewaarder van het Klooster van de Geseling in Jeruzalem “ Deze kapel werd in 1902 gebouwd en is door de Duitse franciscanes Wendelin Hinterkeuser ontworpen. Ze is op de vorm van een eerdere kapel gebaseerd. De decoratie is van de hand van de School van de “ Nazareners ” en bevat de afbeelding van Pontius Pilatus terwijl deze zijn handen wast. Er is ook een bijzondere voorstelling van de Apostel Johannes die met zijn mantel de ogen van de Maagd bedekt, opdat zij het verminkte en gegeselde lichaam van haar Zoon niet zou moeten aanschouwen. Men vindt er tevens twee laat-19de-eeuwse beelden van de Spaanse School. Het ene beeld is een voorstelling van een Ecce Homo, het andere van Jezus die zijn kruis draagt. Het beeld van de Ecce Homo werd helaas op 2 februari 2023 vernield. ” In de aanloop naar de Goede Week hielden de vastenbedevaarten van de Custode bij de Kapel van de Veroordeling halt. De Heilige Mis werd er opgedragen door Fr. Gregor Geiger, Professor van het Studium Biblicum-Franciscanum, in concelebratie met de vele aanwezige fraters. In zijn homilie ging Fr Alessandro Coniglio nog wat verder door op de passages uit de Profeet Jesaja, waarin Jezus, de lijdende Dienaar, " zichzelf als offer tot eerherstel aanbiedt ". Fr ALESSANDRO CONIGLIO, ofm Professor aan het Studium Biblicum Franciscanum te Jeruzalem “ Het is evident dat wie hier de gekruisigde Jezus aanschouwt, dit niet zomaar passief als ‘het mysterie van de Christus’ kan beschouwen. Van de ware christen wordt verwacht dat hij mee de last van de zonde van de wereld zal dragen, dit wil zeggen dat hij mee in de voetstappen van het offerlam moet treden. Het betekent dat de christen de zelfgave van Jezus zal nabootsen en dat hij bereid is het offer van Zijn leven na te volgen, een offer dat Christus aan de Vader bracht, juist omdat Hij onze zonde, onze schuld, onze ongerechtigheid door zijn pijnen wou overwinnen. Ook wij zijn geroepen het offerlam na te volgen, onszelf voor het heil van de mensheid, voor het heil van onze broeders en zusters, op te offeren door ons ook op onze beurt aan God aan te bieden. ” Bron: Website Christian Media Center Foto : © Fotoarchief lds Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Vogelzanglaan 21150 Brussel
