Paus Leo tot de Oosterse christenen: “De Kerk heeft jullie nodig”

14 Mei 2025

Met de woorden “Ik ben blij u te ontmoeten en een van de eerste audiënties van mijn pontificaat aan de gelovigen uit het Oosten te mogen wijden”, begon Paus Leo XIV zijn toespraak en toonde hiermee meteen dat hij de brandende vragen niet uit de weg zou gaan en wist hij tevens de harten van de Oosterse Kerken te raken. De Oosterse Kerken die net in deze dagen hun jubileum vierden.

Ten aanzien van de schoonheid en de rijkdom van het volk van God dat voor hem verzameld was, vervolgde de Heilige Vader: "U bent zo kostbaar. Als ik naar u kijk, denk ik aan de diversiteit van uw afkomst, aan uw glorieuze geschiedenis en aan het zware lijden dat veel van uw gemeenschappen hebben doorstaan of nog steeds doorstaan.”

Hij verwees naar de belangrijke bijdrage van de paus die dezelfde naam droeg als hij, Leo XIII, en hij herinnerde eraan dat laatstgenoemde een specifiek document wijdde aan het bijzonder belang van uw Kerken, omdat “het werk van de menselijke Verlossing in het Oosten begon” (vgl. Lett. ap. Orientalium dignitas, 30 november 1894). Hij merkte tevens op dat “het behoud van Oosterse riten belangrijker is dan men denkt”.

Ten aanzien van de actuele gebeurtenissen benadrukte Leo XIV het woord waarmee hij zijn pontificaat begon: “VREDE”. Een vrede die in de context waarin de Oosterse Kerken zaaien, leven en getuigen helaas vaak ontbreekt.

“Wie zou, zo benadrukte de Paus, beter dan jullie woorden van hoop in een afgrond van geweld kunnen zingen? Wie zou beter dan jullie, die de verschrikkingen van de oorlog zo goed kennen, verdienen dat Paus Franciscus uw Kerken zelfs ‘martelaren’ heeft genoemd? Het is waar: van het Heilig Land tot Oekraïne, van Libanon tot Syrië, van het Midden-Oosten tot Tigray en de Kaukasus, wat een geweld moet u doorstaan! Te midden van al deze gruwel, te midden van de massamoorden op zoveel jonge mensen, hetgeen verontwaardiging zou moeten opwekken omdat dit mensen zijn die sterven in naam van militaire veroveringen, moet een oproep centraal staan. Het is niet zozeer een oproep van de Paus, maar een van Christus zelf, die steeds weer zegt: “Vrede zij met u!” (Joh. 20, 19.21.26). De vrede van Christus is niet de doodse stilte na een conflict, ze is evenmin het resultaat van onderdrukking, maar het is een geschenk dat mensen bereikt en hun bestaan nieuw leven inblaast. Laten we bidden om deze vrede, om verzoening, om vergeving en om de moed die nodig is om een bladzijde om te slaan en opnieuw te beginnen.”
 

De Heilige Vader engageerde zich meteen in de voorhoede: “Ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt om ervoor te zorgen dat deze vrede zich verspreidt. De Heilige Stoel is bereid om vijanden elkaar te laten ontmoeten en in de ogen te kijken, zodat volkeren de hoop en waardigheid die hun toekomen, de waardigheid van vrede, kunnen herontdekken. Volkeren willen vrede en, met mijn hand op het hart, zeg ik tot de leiders van de volkeren: ‘laten we elkaar ontmoeten, laten we in dialoog gaan, laten we onderhandelen!’”

Naast de uitnodiging aan degenen die gedwongen werden hun land te verlaten en in de diaspora te leven "hun tradities te bewaren zonder ze te laten verwateren ", richtte Leo XIV ook een dankwoord aan de geloofsgetuigen, onder wie ook wij, de Orde van het Heilig Graf. Hij dankte in het bijzonder de vele christenen in het Heilig Land die, de levende stenen, die in het Land van Jezus blijven leven en soms "tegen alle hoop in blijven hopen", zoals de Apostel Paulus dit reeds over Abraham zei (Rom. 4:18). “Ik wil God danken voor al diegenen die in stilte, in gebed en in zelfgave banden van vrede smeden, evenals voor de christenen – Oosterse en Latijnse – die, vooral in het Midden-Oosten, in hun land stand houden, weerstand bieden en weerstaan aan de verleiding om dit land te verlaten. Christenen moeten de kans krijgen, en niet alleen met woorden, om in hun land te blijven met alle rechten die nodig zijn voor een veilig bestaan. Ik smeek u, zet u hiervoor in!”

Wij sluiten ons bij de dank van de Heilige Vader aan voor het getuigenis van de christenen in het Oosten, die wij, de Orde van het Heilig Graf, van nabij hebben mogen leren kennen en in hun behoeften hebben mogen steunen, in het bijzonder door de projecten van de R.O.A.C.O.

Wat wij ontvangen is veel meer dan wat wij geven.

Elena Dini

Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Foto : © Grootmeesterschap
Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore
© Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem