Laten we bij het begin van dit nieuwe jaar onze vooruitzichten en onze plannen in de handen van de Heer leggen om Hem en onze broeders dienstbaar te zijn. Inderdaad, de dienstbaarheid is de kern van onze roeping binnen de Orde. Dit bracht ook Paus Franciscus ons reeds eerder in herinnering tijdens zijn toespraak ter gelegenheid van de bijeenkomst van verenigingen van gelovigen, kerkelijke bewegingen en nieuwe gemeenschappen. “De bestuursfuncties en verantwoordelijkheden die u in de lekenverenigingen waartoe u behoort, zijn toevertrouwd, zijn niets anders dan een oproep om te dienen. Maar wat betekent dit nu voor een christen om dienstbaar te zijn?” (16 september 2021). In het vervolg van zijn betoog liet de Heilige Vader ons nadenken over de hindernissen die mensen op hun weg van dienstbaarheid kunnen ontmoeten. En zijn woorden zijn ook voor ons, Ridders en Dames van de Orde van het Heilig Graf, evenzeer van tel. Ze benadrukken twee gevaarlijke houdingen: de machtshonger en het gebrek aan loyauteit. “ Hoe vaak, ” zo stelt ons de paus de vraag, “hebben wij de anderen onze honger naar macht al niet laten voelen?” Jezus leerde ons dat diegene die wil bevelen zelf eerst moet worden als degene die dient. (cfr. Lc 22, 24-26) en dat “indien iemand de eerste wil zijn, hij de knecht van alle anderen moet worden” (Mc 9, 35). Dat wil zeggen dat Jezus de wereldse waarden onderuit haalt en zelfs regelrecht omkeert. Welnu, onze zucht naar macht komt ook binnen de Kerk op vele manieren tot uiting. Laten we op onze hoede zijn om niet aan deze verleiding toe te geven. Ze kan ieder van ons overvallen en is niet zelden in alle oprechtheid met de beste bedoelingen verhuld. Laten we leren gevoelig te zijn en in te zien dat er soms – zelfs in onze dienstbaarheid die geïnspireerd wordt door de wens om goed te doen – een vorm van machtswellust schuilt gaat. Deze kan "op vele manieren in het leven van de Kerk tot uiting komen" en die "kan elke vorm van subsidiariteit teniet doet. Dergelijke houding is niet mooi en leidt ertoe dat het kerkelijk lichaam zijn kracht verliest.” De tweede verleiding is het gebrek aan loyauteit. “Met onze lippen beweren we dat we God en de anderen willen dienen, maar in werkelijkheid staan onze daden in dienst van ons eigen ego en geven we toe aan ons verlangen om onszelf naar voor te schuiven, om zelf erkend en gewaardeerd te worden.” Ten allen tijde moeten we in gedachten houden dat “niemand meester is over de gaven die hij voor het welzijn van de Kerk ontvangt. We krijgen deze enkel in beheer. Niemand mag ze verstoppen of verstikken, maar moet ze samen met mij en met diegene die na mij komt, laten groeien.” Mogen onze Magistrale Delegaties, onze Secties en onze Landscommanderijen levende realiteiten zijn waarin de Geest werkzaam is, en niet vervallen tot de uitdrukking van de wil en het beheer van enkelingen. Laten wij bij het begin van dit nieuwe jaar het voorbeeld van de Wijzen uit het Oosten in acht nemen. Zij waren de grote wijze mannen die nederig aan hun reis waren begonnen en niet onder de indruk kwamen van het machtsvertoon van hen die niet Degene waren waar zij naar zochten. Laten we onze gaven aanreiken en ze aan de voet van de kribbe leggen, want daar zullen ze tot eer van God gebruikt worden. Voor een God die een kind wordt, leren we oprecht klein te zijn. Fernando Kardinaal Filoni Bron : Website Grand Magistère Foto : © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Een herinnering van Kardinaal Fernando Filoni Paus Benedictus XVI was een profeet in onze tijd, een meester in de Kerk, een vader voor ons allen. Peter Seewald, de befaamdste onder zijn biografen, schreef: “voor sommigen was hij een lastig iemand die zijn tegenstanders in de war bracht.” Hij bracht de Franse filosoof Bernard Henri Levy in herinnering die stelde dat zijn faam vaak aan vooringenomenheid onderhevig was en dat niet zelden vanuit kwader trouw en stoelend op foute informatie. “Daartegenover,” zo stelde Seewald, “wist Joseph Ratzinger doorgaans door zijn nobele manier van doen, door zijn verheven geest, door de eerlijkheid van zijn analyses en door de diepte en de schoonheid van zijn woorden zijn toehoorders meestal te fascineren Zijn boodschap mocht al eens verontrustend zijn, toch bleef hij steeds trouw aan de leer van het Evangelie, aan de leerstellingen van de kerkvaders en aan de hervormingen van het Tweede Vaticaans Concilie..” (Benedetto XVI – Una vita[1], Garzanti, 2020). Ik deel deze mening volkomen, ook vanuit de directe ervaringen die ik van deze " grote paus " – zoals zijn opvolger Franciscus hem noemde – mocht opdoen. Ja, Benedictus XVI was inderdaad een profeet in onze tijd. Het verhaal van de profeten in de Heilige Schrift is rechtstreeks verbonden met de relatie tussen God en zijn volk. God heeft lief, Hij is een jaloerse God en roept onophoudelijk op tot bekering. In de periode tussen de 20ste en de 21ste eeuw zou ook Benedictus deze zending gedurende een halve eeuw vervullen. Dit was een tijd van grote veranderingen voor de samenleving en van revolutionaire bewegingen vanuit het wetenschappelijk onderzoek, een tijd die door de technologie werd beheerst en waarin het heilige nog nauwelijks of zelfs helemaal geen plaats meer kreeg. Hij was niet alleen getuige van een complexe periode, maar maakte er tevens deel van uit. Als leraar en jonge medewerker aan het Tweede Vaticaans Concilie bezat hij ten volle de “ sensus Ecclesiae” die de basis is van alle ware ecclesiologie. Hij nam afstand van allen die aanstuurden op een breuk tussen het verleden en de toekomst, maar was een ware voorvechter van de correcte interpretatie van de werking van de goddelijke openbaring die zowel op woorden als op daden stoelt. Deze interpretatie moest, volgens Benedictus XVI, in overeenstemming zijn met de stijl en het dictaat van de Bijbel en daarin diende de perceptie van de religieuze actualiteit in relatie tot het politieke en sociale denken te worden geplaatst. Het evangelie en de hoge patristische traditie werden de constante referentie om zijn boodschap, die zowel sterk als begrijpelijk was, te verrijken. Hierbij liet hij niet na om op de aanwezigheid van God in de geschiedenis te wijzen. Het in gehoorzaamheid aan het geloof aanvaarden van de goddelijke Openbaring, zonder hierbij afbreuk te doen aan de intelligentie en de eigen wil, was voor Benedictus XVI een constant principe en dit bereikte zijn hoogtepunt in zijn discours over Jezus, bron en toppunt van de Openbaring. In zijn prachtige trilogie “ Jezus van Nazareth ” toonde hij als geen ander de rijkdom en de schoonheid van Jezus Christus. Dit werk zal in de kerkgeschiedenis als een geestelijk meesterwerk met grote culturele en theologische diepgang gebrandmerkt blijven. Voor Benedictus XVI was de rol en de waarde van de Heilige Traditie die uit de apostolische leer voortkomt, van zeer groot belang. “De Kerk,” zo stelde hij,  “gaat onder leiding van de Heilige Geest vooruit in waarheid, wanneer de Heilige Schrift en de herinnering van de Vaders, wordt bewaard, uitgelegd en verspreid.” Vanuit deze heilige schat heeft Benedictus XVI de dienst aan het levend leergezag van de Kerk ingeleid, en dit zal nooit boven het Woord van God staan. Johannes Paulus II hield hem jarenlang aan zijn zijde om de Congregatie voor de Geloofsleer te leiden. Vervolgens werd hij zelf, als soeverein hoofd van de Kerk, de aandachtige “ Servus servorum Dei ” in de Kerk en in de wereld. Niemand zal zijn eerste belangrijke woorden vergeten toen hij tot als opvolger voor de troon van Petrus werd gekozen: “Na de grote paus Johannes Paulus II hebben de kardinalen mij, een eenvoudige en nederige werker in de wijngaard van de Heer, tot zijn opvolger gekozen. Ik voel mij getroost in de wetenschap dat de Heer zelfs met ontoereikende instrumenten weet te werken en te handelen. En bovenal vertrouw ik mij in de vreugde van de verrezen Christus toe aan uw gebeden.” (19 april 2005) De nederigheid van de profeten was transparant en precies daarom werden ze geliefd of gehaat. De nederigheid van Benedictus XVI wordt algemeen erkend en hij werd alom door de mensen geliefd. Zij waardeerden hem omdat hij over God en zijn barmhartigheid sprak en hen aan Zijn aanwezigheid herinnerde. Zij die evenwel elk aspect van zijn leven en zijn woorden met een bevooroordeelde blik en met eigenwaan hebben ontrafeld, hebben de grootheid van hun eigen ziel verloren. De 265ste paus van de Katholieke Kerk en Bisschop van Rome, kreeg dus de taak om op een manier die past bij onze geseculariseerde en geleerde wereld over God te spreken. Hij deed dit zowel op hoog (theologisch) niveau als in een eenvoudige begrijpelijke taal door het schrijven van homelies en toespraken. In zijn denken hanteerde hij altijd een zeer diepe antropologische visie die nooit van de Eeuwige werd losgekoppeld: “De mens verliest zichzelf als hij zijn Schepper, onze God, vergeet. Door God te vergeten, weet de mens niet meer hoe hij de boodschap van zijn natuur moet ontcijferen en vergeet hij zijn eigen maat. Zo wordt hij ook voor zichzelf een niet te beantwoorden raadsel zonder invulling.” (J. Ratzinger – Benedetto XVI, per Amore[2], LEV-Cantagalli, 2019). Evenzeer met betrekking tot de natuur stelde Benedictus: “Wanneer we God vergeten, worden de dingen stom. Ze zijn dan louter materieel en missen elk écht waarom. Ze blijven verstoken van elke diepe betekenis. Maar als we naar God terugkeren, beginnen de dingen te spreken."  (ibid) Benedictus XVI was een vader. Zijn vaderschap was nederig, bijna ingetogen van aard, maar tegelijk toch ook heel direct. Zij die hem mochten ontmoeten, getuigden dat zij zich door een vriendelijke man benaderd wisten. Hij was niet raadselachtig en nooit dubbelzinnig, hij aarzelde nooit tussen een populistische of mediatieke benadering en was nooit moraliserend. Hij hield van de wereld omdat die ziek was en God nodig had. Hij voelde dat de Kerk een grote zending had. Hij zag de hulp van een God die volgens hem voor ons "knielde" en hij aanbad het mysterie ervan. Benedictus XVI moet zeker onder de grote van de vorige eeuw worden gerekend. Wij zijn allen deze paus dankbaar omdat wij van hem de gave van zijn getuigenis hebben ontvangen. Gedurende een korte tijd mocht ook ik van de nabijheid en de schaduw van deze majestueuze eik genieten, eerst als substituut op het Staatssecretariaat en daarna als Prefect van de Congregatie voor de Evangelisatie der Volkeren. Hierdoor was ik getuige van het denken en handelen van Paus Benedictus XVI. Ik waardeer eveneens zijn vriendelijke aandacht, ook nog na zijn aftreden als paus, en ik bewaar met diepe genegenheid de herinnering aan verschillende ontmoetingen en aan zijn korte aantekeningen die het geschenk van bepaalde publicaties discreet vergezelden: "Aan mijn dierbare vriend" . Hij zal als een doctor van de Kerk geëerd blijven. Fernando Kardinaal Filoni Grootmeester Bron : Website Grand Magistère Foto : © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Een vraag van Paco Garcia Burgos, Ridder van het Heilig Graf, Commanderij Mexico Een moderne kerkelijke realiteit. Onze orde is geen religieuze orde, maar een "Pauselijke ridderorde van leken” , waarin ook geestelijken en religieuzen hun plaats hebben. Wij zijn een instelling met rechtspersoonlijkheid, die uit hoofde van haar activiteit als een "centrale organisatie van de Katholieke Kerk" functioneert. Al onze leden, mannen en vrouwen, zijn inderdaad gedoopt en zijn trouw aan Christus. De uitvoerende functionarissen van de Orde van het Heilig Graf (de Luitenant-Generaal, de Gouverneur-Generaal, de Vice-Gouverneurs-Generaal, de Landscommandeurs en de Magistraal Afgevaardigden) zijn allemaal leken. Zij zijn allen vrijwilligers en staan niet in loondienst. Onder de hoge functionarissen zijn er twee geestelijken: de Grootmeester die door de Paus wordt gekozen en benoemd, alsook de Assessor die met de instemming van de Paus wordt gekozen. De Grootpriors, de Priors en de religieuze mannen en vrouwen die tot de Orde behoren, hebben een eigen missie als geestelijke begeleiders van de leden. Zij oefenen hun zending uit in coördinatie met de Landscommandeurs en de Magistraal Afgevaardigden. De leken, die op alle niveaus binnen de Orde de meerderheid uitmaken, zijn in feite krachtens hun doopsel "priesters, profeten en koningen" binnen de Kerk. Het is dan ook onze hoop dat zij hun doopsel ten volle zouden beleven. Zij zijn geroepen om met de steun van het gebed van Gods Woord te getuigen en het in het dagelijkse leven te beleven. Zij kunnen daarbij rekenen op de hulp van de Heilige Geest die in hen woont. Zij zijn immers leden van de Kerk die het Lichaam van Christus is, en zij delen met Christus de waardigheid als zonen van de Vader in het Koninkrijk Gods. Zo is onze Orde, hoewel behoorlijk oud in jaren, in haar missie een moderne kerkelijke realiteit. Zij participeert immers aan de zorg van de Heilige Vader voor de heilige plaatsen en de katholieke instellingen in het Heilige Land. Deze zending wordt gevoed door initieel belang te hechten aan onze persoonlijke heiligheid (spiritualiteit) en aan het beoefenen van het geloof in zijn volle inhoud en in alle situaties van ons leven. Ik wil deze bijzondere aspecten van onze Orde versterken door de lekenleden aan te moedigen zich voortdurend in hun christenzijn te blijven vormen. Dit kan in het bijzonder door regelmatig een pelgrimstocht naar het Heilig Land te ondernemen en zo in de samenleving als maar meer “missionaris” van het Evangelie van Christus te worden. In de moderne wereld wordt God immers al te zeer genegeerd. Wij willen de medeverantwoordelijkheid van alle leden op een synodale manier beleven en zo een voorbeeld zijn van een "familie" waar dialoog en broederschap tussen verschillende roepingen wordt ervaren, dit alles ten dienste van een nobel ideaal. Fernando Kardinaal Filoni Grootmeester Bron : © Grand Magistère Foto : © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

HET HOEKJE VAN DE GROOTMEESTER Ik groet van ganser harte alle leden van de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem. Toen ik als Grootmeester van de Orde werd aangesteld, wou ik voor mezelf nagaan op welke wijze ik ook buiten de centrale geledingen van de Orde kon aanwezig zijn en hoe ik af en toe ook de investituren kon bijwonen. Maar het was voor mij evenzeer belangrijk om met alle leden van onze pauselijke instelling een nauwe relatie te onderhouden. In feite is onze Orde een "grote parochie" en, zoals in alle grote families, kunnen afstand en veelheid van relaties de onderlinge banden soms minder persoonlijk maken. Daarom heb ik initiatieven genomen om via onze communicatiemiddelen een dialoog aan te gaan om zo naar uw vragen te luisteren en elementen van antwoord aan te rijken. Zo vindt u op onze website www.oessh.va een rubriek: “The Grand Master’s Corner” . Daarin formuleren wij het antwoord op de belangrijkste brieven die ik mocht ontvangen. Bij voorkeur ga ik in op vragen over onze Orde en het leven binnen de Orde. Ook vragen over de Kerk, het christelijk leven en ons engagement in het Heilig Land genieten mijn volle aandacht. Ik wil u wel verzoeken om uw vragen niet formeel of formalistisch te houden, maar om vooral oprecht te zijn, met inachtneming van alle regels van vertrouwelijkheid en discretie. U kunt mij uw korte brieven sturen hetzij via fcf@oessh.va met in de onderwerpregel "Angolo del Gran Maestro" , hetzij via postzending naar het adres van het Grootmeesterschap ( OESSH-00120 Vaticano ). Communiceren is participeren, dialogeren is elkaar (leren) kennen, interactie is elkaar waarderen. Ik hoop voor u allen het allerbeste en wens u veel succes toe Fernando Kardinaal Filoni Grootmeester Bron : © Grand Magistère Foto : © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

(Ed. Salvator), meer bepaald in het hoofdstuk over de ecclesiologische dimensie van de spiritualiteit van de Orde. Fernando Kardinaal Filoni Grootmeester Bron : © Grand Magistère Foto : © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore '> In het kader van een conferentie die op 23 en 24 mei door het Observatoire du fait religieux (CREC Saint-Cyr) in de École Militaire in Parijs werd georganiseerd, was ik uitgenodigd om er een lezing te houden over het thema: “Een nieuw perspectief: Jihad en menselijke broederschap” Hieronder kan u een fragment lezen uit mijn toespraak over de dialoog tussen christenen en moslims. Dit onderwerp vormt een wezenlijke dimensie van de missie die onze Orde in het Heilig Land moet vervullen en zit volledig in de geest van de Verklaring van Abu Dhabi, die door paus Franciscus en de grootimam van de universiteit van al-Ahzar werd ondertekend. "Tegenwoordig is er een nieuwe en originele toenadering tussen de Islamitische wereld en de katholieke Kerk die door paus Franciscus en de soennitische grootimam van Al-Azhar, Ahmed al-Tayyeb is geïnitieerd. Op 4 februari 2019 ondertekenden zij in Abu Dhabi een document over menselijk broederschap, wereldvrede en gemeenschappelijke coëxistentie. Als gevolg hiervan ontmoette Paus Franciscus in Najaf (Irak) Groot-Ayatollah Al Sistani waardoor een heel belangrijk contact tussen de katholieke en de sjitische wereld is ontstaan. Vervolgens heeft de paus een jaar geleden in Najaf (Irak) Groot-Ayatollah Al Sistani ontmoet, waardoor een maximaal contact tussen de katholieken en de sjiitische wereld is ontstaan. Dit contact dat zou kunnen leiden tot belangrijke wederzijdse toenaderingen als tot belangrijke toenadering tussen soennieten en sjiieten, en tot een wenselijke herziening van hun historische tegenstellingen." Het is interessant om vast te stellen dat zowel de paus als de grootimam het document niet beginnen met te wijzen op de controversiële religieuze kwesties (hetgeen nieuwe moeilijkheden zou opleveren), maar door uit te gaan van wat zij gemeenschappelijk hebben: "het geloof in een genadige en vergevingsgezinde God, die alle mensen gelijkheid van rechten gelijkheid van plichten en waardigheid heeft geschapen, een God die alle mensen oproept om als broeders en zusters, om als vrienden samen te leven en om samen de waarden van goedheid, naastenliefde te beleven en te verspreiden.” Dit zijn uitingen van de hoogste theologische en antropologische waarden die naar mijn mening leiden tot het ontmijnen van alle agressievere en intolerantere jihadistische ladingen. Wie is dan "de ongelovige"  als het roepende principe de "barmhartige en vergevende" God is die Joden, christenen en moslims samen delen. Hij is de schepper van alle mensen met gelijke rechten en waardigheid. Ieder behoudt weliswaar voor zichzelf de leerstellige beginselen die de kern en de intrinsieke diversiteit van zijn geloof vormen, maar door het terrein van religieuze confrontaties en geschillen te verlaten, wordt een venster geopend dat een frisse wind laat waaien. Deze gemeenschappelijke visie verzwakt in feite alle beschuldigingen van intolerantie. Maar het moet ook worden gezegd dat er een einde moet komen aan interreligieuze en extra-religieuze provocaties die agressie uitlokken en de andere partij beledigen. "Vandaag de dag, vooral dan in dat deel van de wereld waar de Islam de meerderheid uitmaakt, maar ook op plaatsen waar de Islam een minderheid vormt, voeden alle vormen van jihad zich aan echt of vermeend onrecht, aan echte of vermeende schendingen van de Islamitische geloofsovertuiging en Islamitische waarden. Hoewel het legitiem is om een gevoel van respect te verdedigen, toch kan dit nooit terrorisme of moord verrechtvaardigen. Het is gepast om hier de kreet van Paus Franciscus en de grote Imam al-Tayyeb te herhalen: wie ook maar één persoon doodt, is alsof hij of zij de hele mensheid heeft gedood. Wij veroordelen alle levensbedreigende praktijken zoals genocide en terreurdaden […] alsook elk beleid dat de vele misdaden ondersteunt. Wij verklaren met klem dat godsdiensten nooit mogen aanzetten tot oorlog noch tot haatgevoelens. Ze mogen nooit aanzetten tot extremisme of nooit mogen uitnodigen tot geweld of bloedvergieten. Dit alles leidt tot het afwijken van de religieuze leer, tot het politieke gebruik van religies en ook tot interpretaties vanwege groepen religieuzen die – in bepaalde fasen van de geschiedenis – van religieuze gevoelens misbruik hebben gemaakt. Laat dit klaar en duidelijk zijn!” Overigens wil ik terloops maar al te graag vermelden dat ik de mening ben toegedaan dat dit standpunt de zo genoemde “Akkoorden van Abraham” tussen Israël, Bahrein en de Arabische Emiraten heeft bevorderd en de toenaderingsprocessen naar andere Islamitische staten heeft geopend. Voor de Katholieke Kerk is de herziening van de interreligieuze betrekkingen reeds formeel gestart bij de verklaring  Nostra Aetate (NA) van het Tweede Vaticaans Concilie. Toen reeds zagen de concilievaders het als hun plicht om alle vervolgingen en uitingen van onverdraagzaamheid uit het verleden te veroordelen en hoopten zij de "spanning en vijandschap tussen christenen en moslims" te overwinnen. Zij nodigen ons hierbij uit om ″het verleden te vergeten en oprecht naar wederzijds begrip te streven, […] alsook om ons samen in te zetten om voor alle mensen de sociale rechtvaardigheid, de morele waarden, vrede en vrijheid te beschermen en te bevorderen ”. (NA 3-5) “Indien de geschiedenis niet onze leermeester wordt dan zullen de fouten steeds opnieuw worden herhaald. De geschiedenis van de mensheid is niet het resultaat van zuivere determinismen, maar is een verwevenheid van vrijheden die moeten erkend en wederzijds gerespecteerd worden.” Dit aspect van de missie van de Orde wordt behandeld in mijn boek “Et toute la maison fut remplie de l'odeur du parfum” (Ed. Salvator), meer bepaald in het hoofdstuk over de ecclesiologische dimensie van de spiritualiteit van de Orde. Fernando Kardinaal Filoni Grootmeester Bron : © Grand Magistère Foto : © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

De Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem is volgens haar statuten een Centraal Organisme van de Katholieke Kerk en telt wereldwijd ruim 30.000 leden – Ridders en Dames. Haar missie bestaat erin om door middel van milde giften de pastorale, opvoedende en sociale werken van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem te steunen. Dit patriarchaat beslaat de gebieden in Jordanië, Palestina, Israël en Cyprus . De liefdadige dimensie van het leven van de Orde gaat hand in hand met een intense geestelijke en spirituele inzet van haar leden en hun deelname aan pelgrimstochten naar het Heilig Land. Deze zorgen ervoor dat de banden tussen de universele Kerk, de lokale Kerken en de Moederkerk van Jeruzalem telkens vernieuwd en verstevigd worden. De verantwoordelijken zowel als de leden zijn allen vrijwilligers. De Orde beschikt slechts over één gebouw, dat haar door de Heilige Stoel ter beschikking wordt gesteld. Het betreft het Palazzo della Rovere in Borgo dat zich aan de Via della Concilliazione te Rome bevindt. Als trouwe en voorzichtige beheerder heeft de Orde de plicht om alles wat haar is toevertrouwd in stand te houden en in alle openheid te beheren. Het historische gebouw dateert van meer dan vijf eeuwen geleden en werd nog vóór de huidige Sint-Pietersbasiliek gebouwd. Een deel van het gebouw werd lange tijd aan een hotelbedrijf verhuurd om op die manier de werkingskosten van de Orde te dekken. Zo konden alle ontvangen giften daadwerkelijk naar het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem worden overgemaakt, hetgeen van meet af aan het eigenlijke doel was. Sinds de herfst van 2020 ging de Orde, overeenkomstig de door de Heilige Stoel opgelegde transparantieregels, op zoek naar een nieuwe maatschappij om de hotelruimte te beheren en de nodige restauratiewerkzaamheden uit te voeren. Dit gebeurde met de goedkeuring van de toezichthoudende overheid en de stad Rome. De Grootmeester van de Orde richtte toen een Internationale Commissie op. Deze maakte haar voorkeuren kenbaar en selecteerde – overeenkomstig de door paus Franciscus voor de Heilige Stoel vastgestelde normen – de items volgens belangrijkheid; Hieraan was een marktstudie voorafgegaan, die moest nagaan wat het best aan de behoeften en doelstellingen van het College zou beantwoorden. Elke stap werd duidelijk gecommuniceerd en aan het Staatssecretariaat voor Economische Zaken ter goedkeuring voorgelegd. Zo kwam een duidelijke ethische lijn tot stand die in de voorbereidende besprekingen met de kandidaat-hotelondernemingen als bindende leidraad zou fungeren. Bron : Grand Magistère Foto :  © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

Op 10 mei deed de Grootmeester zijn plechtige intrede in het Heiig Graf van Jeruzalem. Deze bedevaart was in de wereldwijde gezondheidscrisis om evidente reden reeds meermaals uitgesteld. Hieronder volgt de bezinning die hij op dat moment met heel de wereld wilde delen. Een pelgrimstocht naar het Heilig Land is altijd een gave die wij van God mogen ontvangen. Zo was het destijds reeds in de harten van de gelovige Joden, zo was het ook voor Jezus. Maar wat betekent dit voor ons? Wat is voor ons de bijzondere betekenis van deze plaats? Er is een Bijbelse, ik zou zeggen Christologische analogie, die ik aan het Boek Exodus ontleen (Ex 33-34) om deze vraag te beantwoorden. In het Boek Exodus staat dat Mozes, hij die op de Berg Tabor met de Heer sprak en waar hij met Elia was, op een dag tegen de Heer zei: ”Laat mij Uw glorie zien” (Ex 33, 18). De Almachtige beloofde toen zijn pracht te tonen en genadig te zijn voor hen die genadig willen zijn en barmhartig zal zijn voor hen die zelf ook barmhartig willen zijn. Hij voegde daar aan toe: “Mijn gelaat kan je niet zien” Ex 33, 20).  Maar de Heer ging verder: “Hier bij Mij is nog plaats, kom op de rots staan. Wanneer Mijn heerlijkheid voorbij gaat, zal ik u in de rotsholte laten schuilen, en als Ik voorbije ga, zal Ik u met Mijn hand beschermen. Als ik dan Mijn hand terugtrek , kunt u Mij van achter zien, maar Mijn gelaat kan niemand zien. ” (Ex 33, 21-23). Uit deze woorden is het mysterie van het Kruis en de dood van Christus ontstaan. Ook hij zal op een rots staan, en dan in de holte van een graf dat in de rots is uitgehouwen, worden neergelegd. Een holte, het graf van Jozef van Arimathea, zal met Zijn Lichaam worden opgevuld. En zoals Gods beschermende hand zich over Mozes heeft uitgestrekt, zo werd bij het ochtendgloren van de derde dag de steen van voor het Graf weggerold. De heerlijkheid van God zou vervolgens in de Verrezen Heer aan de ongelovige leerlingen verschijnen. Hier, op deze plaats, verschijnt de heerlijkheid van de Verrezen Christus opnieuw in het geloof van de gelovige: Gezegend zijn zij die geloven zonder te zien! Hierin ligt de fundamentele betekenis van onze pelgrimstocht vandaag. Zij die in Jeruzalem leven, hebben de taak, ik zou zelfs zeggen de geestelijke plicht, om te getuigen en het mysterie van de heerlijkheid van God te vertellen, die in Jezus is geopenbaard. Maar wij zijn naar hier gekomen – zoals Franciscus van Assisi eens heeft gezegd – om de Heer te zien en te voelen, om zijn sporen te volgens en de echo van Zijn woorden te beluisteren, om de plaats aan te raken waar Hij op aangeven van de engel werd neergelegd: “Kom, kijk naar de plaats waar Hij heeft gelegen. Ga snel en zeg … aan de leerlingen “Hij is uit de doden opgewekt.”  (Mt 28, 6-7) ). Hij is daar waar God ons heeft gered! Jullie, broeders en zusters, kinderen van deze Moederkerk van Jeruzalem, jullie hebben de opdracht van de engel gekregen, die ons aanmoedigt om te kijken waar de Heer werd neergelegd. Dank voor de vele diensten aan uw trouwe broeders en zusters over de hele wereld en in het bijzonder aan onze broeders en zusters Ridders en Dames van het Heilig Graf. Vandaag betreden wij de stilte van het geloof om uit deze bron levend water te putten. Hier ontdekken wij "onze Heer, een barmhartige God, geduldig, groot in liefde en trouw die goedheid bewijst tot in de duizendste generatie, die misdaden, overtredingen en zonden vergeeft" (Ex 34, 6-7) Wij komen naar hier als pelgrims om dit mysterie te ontdekken. Dit is de ware betekenis van onze pelgrimstocht, van onze komst naar deze plek. Het is hier dat elke Ridder en Dame die van deze plaats houdt, weet dat hij of zij er een gevoel van waardigheid aan ontleent. Het is ook vanaf deze plek dat hij voor de rest van zijn leven de herinnering meedraagt aan zijn geloof in de Verrezen Christus. Amen! Fernando Kardniaal Filoni Grootmeester Bron: Grand Magistère Foto: © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

In deze maand mei maakt Kardinaal Filoni, Grootmeester van de Ridderorde van het Heilig Graf, zijn plechtige intrede in de Basiliek van het Heilig Graf te Jeruzalem. Hieronder geeft hij een korte toelichting bij de fundamentele betekenis van deze bedevaart. Ik sla mijn ogen naar U op, naar U die troont in de hemel. […] onze ogen staan gericht op de Heer, om te zien of onze God genadig wil zijn. (Ps 122, 1-2) Bij het zingen van deze en enkele andere psalmen – ook gekend onder de naam “graduaalpsalmen” (psalmen 119-133) – naderen de bedevaarders Jeruzalem, de blik op de Heilige Stad gericht. Dit voelt aan als een ware hemelvaart. Pelgrims herinneren zich eens temeer dat alles uit de handen van de Heer komt die in de hemel woont. Wanneer wij vandaag naar Jeruzalem kijken, dan weten ook wij dat alle vruchten die wij plukken uiteindelijk van dat "éne zaadje" komt dat in het graf werd gezaaid: Het medeleven van Christus in het graf , heeft ons allen tot nieuw leven gebracht. Jezus had immers voorspeld:  "Indien de graankorrel op de grond valt en niet sterft, dan blijft hij alleen; maar indien hij sterft, dan brengt hij veelvoudige vruchten voort”  Jh 12, 24. Dit waren bijna cryptische woorden, die verlicht werden door het licht van de opstanding uit het Graf. En uit de dood kwam nieuw leven voort. En het is precies vanuit deze plaats van leven dat we geroepen zijn om opnieuw te beginnen. Net zoals we het lezen in de parabel van de zaaier (Mc 4, 1-20). Het graan dat in “onze”  aarde, ja in ons leven werd gezaaid, is voorbestemd om vruchten voort te brengen. Dit is hetgeen er precies gebeurt wanneer we de pelgrimstocht naar Christus beleven. De bedevaart maakt ons nieuw en maakt ons hart en ons leven ontvankelijker om te aanvaarden wat de Vader van ons wil. De bedevaart maakt ons klaar om de uitdagingen aan te gaan die ons te wachten staan, verlicht door de unieke ervaring van de Zoon van God, die de eerste was om ons op deze weg voor te gaan. Als Ridders en Dames van de Orde van het Heilig Graf maken wij deel uit van deze duizend jaar oude traditie van de Kerk. Wij worden uitgenodigd om op de plaatsen van Jezus’ aardse bestaan in zijn voetsporen te treden. Wij worden uitgenodigd om dit zij aan zij te doen met de christen gemeenschappen die daar nog leven en aan wie wij onze broederlijke bezorgdheid tonen. Dit doen wij vanuit het besef dat wij samen het Lichaam van Christus vormen. Het is vanuit deze gedachten dat ik als grootmeester van onze Orde de officiële toegang tot het Heilig Graf nader nu ik na twee jaar van pandemie eindelijk de kans krijg mijn pelgrimstocht te volbrengen. Ik hoop dat allen die de vreugde mogen kennen om deze ervaring in het Heilige Land te beleven, zich eveneens vervuld weten van de gelijkenis met de graankorrel die sterft en zich zo beschikbaar stelt voor Gods heilsplan. Zo zal ook hij vruchten dragen voor onze leefgemeenschappen. Kardinaal Fernando Filoni Grootmeester Bron: Grand Magistère Foto: © Grand Magistère Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

JORDANIË – Zijn Eminentie Mgr. Pierbattista Pizzaballa, Latijns Patriarch van Jeruzalem, bracht van 3 tot 5 maart een bezoek aan de Latijnse parochie van de kerk van het Heilig Hart in Til’Al’Ali. De gelovigen van de verschillende christelijke godsdiensten in Jordanië vieren de paastijd samen in eenheid. Op woensdag 1 maart zetten ze zo het begin van de vastentijd van 2023 samen in. De eerste dag van het bezoek van Mgr. Pizzaballa viel samen met de eerste vrijdag van de vastentijd, namelijk 3 maart 2023. De Patriarch ging daarom in de kerk van het Heilig Hart van Jezus voor in het gebed van de kruisweg en in de heilige mis. De lezingen en de meditaties bij de kruisweg werden ontleend aan het boekje van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem, dat speciaal voor het proces van de synodale reis werd gemaakt. Het was E.H. Rifat Bader, de pastoor van de parochie, die Zijne Eminentie in Til'Al'Ali verwelkomde. Daarna richtte Mgr. Pizzaballa zich tot de parochianen en legde het belang en het doel van de pastorale bezoeken uit. Deze zijn erop gericht om de gelovigen te ontmoeten en hen te beluisteren. Tevens vroeg hij God om onze harten tot inkeer te brengen en ons toe te staan dat wij oprecht berouw voor onze zonden zouden hebben. Na de mis had de Patriarch een ontmoeting met de scouts, met de jongerengroeperingen en tal van andere parochianen die spirituele activiteiten voor de Latijnse parochiegemeenschap van Til'Al'Ali organiseren. Op zaterdag 4 maart 2023, de tweede dag van zijn bezoek, bezocht de patriarch de twee religieuze gemeenschappen die ten dienste staan van de gelovigen in de regio. Het betreft de Zusters van het Mensgeworden Woord en de Zusters van Liefde. Hij bezocht ook de scholen en de kleuterschool van het Latijns Patriarchaat, alsmede heel wat zieken in hun woningen. Later op de dag ging Mgr. Pizzaballa nog voor in de zaterdagavondmis van de parochie. Bij die gelegenheid maakte hij de namen bekend van de nieuwe leden van de parochiale raad. Op zondag 5 maart beëindigde de Patriarch zijn pastoraal bezoek en vierde nog samen met de gelovigen de zondagse eucharistieviering. “Gehoorzaamheid aan God is geen beperking, integendeel, want via deze gehoorzaamheid krijgen wij ten volle toegang tot het leven,” zo verklaarde Mgr. Pizzaballa in zijn homilie. “Wij willen controle houden over ons leven en zelf beslissen wat goed of slecht voor ons is. Maar het geloof is een manier van leven, het vormt onze relatie met God. En zo ervaren wij een overvloed van leven dat wij precies in Hem kunnen vinden.” Hij eindigde zijn homilie met de gelovigen eraan te herinneren dat echt berouw ons leidt naar de verwezenlijking van onze Vader-zoonrelatie met God, dit door de kracht en de zegen van de Heilige Geest. Miral Atik Bron : Website Custodia Terrae Sanctae Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Midden de verwoestingen en het vele lijden kwamen de christenen van Aleppo op Aswoensdag toch samen om deze periode van gebed en boete in te zetten. Op de eerste vrijdag van de vastentijd hebben de thuislozen en de vluchtelingen dan weer in de Sint Franciscusparochie in Aleppo de kruisweg gebeden. “Het was een zeer intense en veeleisende ervaring, maar tegelijk was ze ook zinvol door het gevoel van de aanwezigheid van de Heer, die in al deze mensen werkzaam is".  Broeder Jonnhy Jallouf is een franciscaan van het Heilig Land. Hij zegt dat in Syrië  "sommige mensen bang zijn om naar huis te gaan omdat er nog steeds naschokken plaats hebben en veel huizen zwaar beschadigd of vernield zijn. Ik heb moeten vertellen over het vele leed dat er onder de mensen is, maar ik heb ook het verhaal over de getuigenissen van geloof en hoop die wij van vele jongeren mochten ontvangen.” Frère KHOKAZ IOHANNA MESROB Vicaris van de Latijnse kerk in de Sint-Franciscusparochie van Aleppo “De kerk had door de aardbeving grote schade aan de koepel opgelopen en werd met instorting bedreigd. Ze was zelfs voor ruim de helft onbruikbaar geworden. Desondanks werd het nog intact gebleven gedeelte door een grote menigte christenen gevuld die er samen de kruisweg kwamen vieren.” “Laten we bidden en hopen dat deze vastentijd ons helpt om via ons lijden dichter bij Christus te komen en van Hem troost te ontvangen, zodat we de Verrijzenis ‘samen’ kunnen beleven.” In Jeruzalem namen, zoals elke vrijdag, pelgrims uit de hele wereld deel aan de kruisweg van de Franciscanen, die de Via Dolorosa naar het Heilig Graf liepen. De eerste zaterdag van de vastentijd werd geopend met de traditionele plechtige intocht van Aartsbisschop Pierbattista Pizzaballa, de Latijnse patriarch van Jeruzalem, in de Basiliek van het Heilig Graf. Deze intocht werd gevolgd door de gezongen rituele processie die, vanuit de kapel van de Verschijning van de Verrezen Heer, de route ging die de franciscanen sinds 1336 dagelijks in de basiliek volgen. In de nacht van zaterdag op zondag verzamelden de Franciscanen bij het Heilig Graf voor de plechtige Woorddienst en de nachtwake die door Fr. Francesco Patton, Custode van het Land, werd voorgegaan. Dit is een traditie die sinds tenminste 1754 elke zondag in de vastentijd tot en met Palmzondag wordt herhaald. Volgens de regeling van het Status Quo gaat de Woorddienst met de drie hymnen uit het Oude Testament steevast in de Verschijningskapel door. De wake heeft als bijzonder kenmerk het houden van een processie rond het heiligdom van het Heilig Graf. De teksten en de riten onderstrepen het paaskarakter van de viering van de wake, die uitmondt in de verkondiging van het evangelie van de Verrijzenis. Midden de nacht en aan het einde van de Woorddienst droeg de Custode in de kapel van de Kruisiging van Golgotha de zondagsmis op. Bron:  Website Christian Media Center Foto:  © Custodia Terrae Sanctae Vertaling :  Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

AFAQ is een project voor jong ondernemerschap in Palestina. Het wordt gepromoot door het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem, dit in samenwerking met het Instituut voor communautair partnerschap van de Universiteit van Bethlehem. Het project geeft steun en economische bijstand aan jongeren en aan vrouwen in dertien christen parochies in Cisjordanië. NISREEN MANSOUR Hoofd van het AFAQ-project Het Project AFAQ biedt aan jongeren en aan vrouwen de nodige professionele vorming om hen in staat te stellen om in hun loopbaan de nodige praktische ervaring op te doen. Het vergroot ook hun kansen op het vinden van een geschikte baan en draagt bij tot de oprichting van nieuwe kleine bedrijven of tot de verdere uitbouw van bestaande bedrijven, waardoor hun inkomen zal toenemen. RANA DEIBES Deelnemer aan het AFAQ-project Aanvankelijk werkte ik thuis en kon ik slechts twee stuks tegelijk bakken. Hierdoor waren mijn productiemogelijkheden eerder beperkt en kon ik mij niet naar enig nieuw cliënteel richten. Toen ik eenmaal over mijn nieuwe apparatuur beschikte, kon ik tot twaalf stuks tegelijk bakken, hetgeen een aanzienlijke tijdsbesparing met zich meebracht. Daarna volgden nog tal van andere vernieuwingen. En al was de hulp op zich eerder kleinschalig, het betekende toch het beginpunt van een drastische verandering in ons leven. Mijn man Nazar werkte vroeger als taxichauffeur, maar hij verkocht zijn auto en werkt nu samen met mij. Tegenwoordig vormen we samen een familiebedrijf. We hebben een kleine werkplaats met eerder eenvoudige apparatuur maar toch kunnen we hierdoor in grotere hoeveelheden produceren en verkopen. Na een jaar evalueren we de behoefden en voorzien we in de nodige middelen die de uitbreiding van de ondernemingen moeten mogelijk maken. Zo werden een dertigtal kleine projecten van doeltreffende ondersteuning voorzien. VICTOR ABU LEIL Deelnemer aan het AFAQ-project In het noorden van Palestina heerst een groot gebrek aan werkgelegenheid en de enige manier om hieraan te verhelpen, is het zelf oprichten van bedrijven. Zo willen we substantiële werkgelegenheid creëren. Maar de kosten van een privé- werkgelegenheid zijn heel hoog zodat het belangrijk is om over de noodzakelijke financiële middelen te beschikken om de projecten te realiseren. We zijn immers echt in dit land geworteld. VICTOR ABU LEIL Deelnemer aan het AFAQ-project Het AFAQ-project maakt het ons mogelijk om materiaal te kopen zonder dewelke het voor mij niet mogelijk zou zijn geweest om verder te doen. Wat voor een project men ook wil uitwerken, men moet steeds de evolutie van de markt volgen, want de concurrentie is bikkelhard. Het AFAQ-project kwam aan onze behoeften tegemoet en bood precies de steun die we nodig hadden om onze apparatuur aan te schaffen. FADI ABU LEIL Deelnemer aan het AFAQ-project Het is inderdaad zo dat het om een eerder bescheiden steun gaat, maar dit heeft ons toch veel geholpen. En nu zijn we hier terug om aan dit project verder te werken. Naast de ondersteuning van kleine bedrijven organiseert het AFAQ-project eveneens verschillende opleidingen. Onder de deelnemers tellen we 110 vrouwen, maar evengoed heel wat jongeren. Meer dan 20 personen profiteerden reeds van het programma van de beroepsopleidingen en ongeveer 50 deelnemers genoten van het gesubsidieerde opleidingsprogramma, hetgeen in de aanwerving van 17 personen resulteerde. Bron:  Website Christian Media Center Foto:  © Christian Media Center Vertaling :  Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Het is misschien een ietwat speciaal onderzoek: Het betreft een onderzoek naar de voorstellingen van Maria in de sacrale kunst in de heiligdommen van het Heilig Land. In het Kleine Cenakel, het eerste heiligdom van het Heilig Land, staat het meest recente heilig beeld dat aan Maria is gewijd. Fr. GIUSEPPE GAFFURINI, OFM Bewaarder van het klooster van de Geseling “Het is nutteloos om in de heiligdommen van het Heilig Land oude afbeeldingen van de Maagd Maria te zoeken. Deze heiligdommen dateren immers alle uit de laatste eeuw.” Wij moeten de Minderbroeders prijzen die, hoewel zij zeer vroom waren, voorheen nooit de Heilige Maagd in deze heiligdommen hebben voorgesteld. De heiligdommen in het Heilig Land hebben doorgaans een of ander moment of een mysterie uit het leven van Jezus als voorwerp van verering en alle aandacht ging dan ook daar naartoe. Op die manier gaven zij gehoor aan een dictaat uit het Evangelie dat niet voorzag in de aanwezigheid van Maria. Daartegenover staat dat de evangelies ons wel vertellen over Nazareth, het internationaal centrum van Mariale kunst. Fr. GIUSEPPE GAFFURINI, OFM Bewaarder van het klooster van de Geseling “Het was Paus Paulus VI die op zijn pelgrimstocht in het Heilig Land de site van Nazareth wou bezoeken. En het was hier, in dit heiligdom, dat aan de Heilige Maagd is toegewijd, dat Maria de titel van ‘ Moeder van de Heilige Kerk ’ toegewezen kreeg. De Paus proclameerde vervolgens deze titel in de raadzaal hetgeen op een warm applaus werd onthaald.” Deze titel van Maria " Moeder van de Kerk " wordt in de bovenste basiliek van Nazareth weergegeven door het prachtige en immense mozaïek van Salvatore Fiume dat de hele apsis van de basiliek bedekt. Fr. GIUSEPPE GAFFURINI, OFM Bewaarder van het klooster van de Geseling “De muren links en rechts in de bovenste basiliek vormen als het ware een echo van de profetie die Maria in het Magnificat reciteert en bezingt: ‘alle geslachten zullen mij zalig prijzen’. De muren zijn bekleed met allemaal afbeeldingen van de Heilige Maagd zoals zij in de verschillende naties en door de verschillende volkeren wereldwijd wordt voorgesteld.” Een ander heiligdom dat nog steeds de lof van Maria bezingt, is dat van Ain Karem , (De locatie van het bezoek aan haar nicht Elisabeth). Hier vinden we tientallen ceramieken tegels waarop het Magnificat in zoveel verschillende talen is neergeschreven. Fr. GIUSEPPE GAFFURINI, OFM Bewaarder van het klooster van de Geseling “Ook dit heiligdom is van de hand van de architect Antonio Barluzzi. De voorgevel is voorzien van een reuzegroot mozaïek dat de reis van Maria naar Ain Karem voorstelt. De bovenbasiliek aan de rechterkant, bevat een voorstelling van de vijf mariale titels, met name deze van Maria Moeder Gods , afgekondigd in Efeze; Maria Hulp van alle Christenen , met daaronder Maria die haar mantel uitspreidt om alle volkeren te verwelkomen. Vervolgens hebben we de voorstelling van Maria Middelares van alle Genade , met het wonder in Kana, dan hebben we Maria Hulp der Christenen , met de slag bij Lepanto en tenslotte de voorstelling van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis .” Deze heiligdommen herinneren stuk voor stuk aan de aanwezigheid van Onze Lieve Vrouw in het leven van haar zoon Jezus. Maar het meest bijzondere beeld bevindt zich binnen de Basiliek van het Heilig Graf, meer bepaald op de meest intieme plaats in de Edicule. Fr. GIUSEPPE GAFFURINI, OFM Bewaarder van het klooster van de Geseling “Daar is er een icoon waarop de Maagd Maria is afgebeeld met een potje zalf in de hand. Men kan zich misschien afvragen of het om de Maagd Maria gaat of om Maria Magdalena, maar het betreft weldegelijk een voorstelling van de Moeder Gods. Men kan immers nergens anders dan in het Heilig Graf een dergelijke afbeelding terugvinden.” Bron:  Website Christian Media Center Foto:  shutterstock.com photo Vertaling :  Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

<iframe width="560" height="315" src=https://cmc-terrasanta.org/embed/fr/media/terra-santa-news/29600/les-anciens-manuscrits-arméniens-sur-la-naissance-de-jésus allowfullscreen=”” style=”pointer-events: auto”></iframe> Onder de naam “Het mysterie van de Geboorte” loopt in het Armeens museum “Edward en Helen Mardigan” in Jeruzalem een tentoonstelling van oude en zeldzame Armeense manuscripten over de geboorte van Jezus. Sommige hiervan worden in de bibliotheek van de Armeense kerk van de Heilige Jacobus bewaard. BROEDER ARSHAG GHAZARIAN Hoofd van de manuscriptenbibliotheek – Armeens Patriarchaat van Jeruzalem “De tentoonstelling bevat vijftien manuscripten uit de periode tussen de 13de en de 16de eeuw. De manuscripten werden in Armenië, Cilicië en ook hier in Jeruzalem met miniaturen verlucht." De tentoonstelling begint met de genealogie van Jezus, zoals deze in het Evangelie van Mattheüs wordt beschreven. Dan volgt de Aankondiging en het bezoek van de Wijzen. Ze eindigt met de opdracht van Jezus in de Tempel. De miniaturen verschillen in stijl, kleurgebruik en betekenis. De meest opmerkelijke exemplaren zijn deze van de 13de-eeuwse Armeense miniaturist Toros Roslin. Hij werkte aan het Armeense koninklijke hof en voor de Armeense kerk. Zijn miniaturen worden gekenmerkt door beweging, expressie en het gebruik van heldere kleuren, zoals rood en blauw. BROEDER ARSHAG GHAZARIAN Hoofd van de manuscriptenbibliotheek – Armeens Patriarchaat van Jeruzalem “Roslin gebruikte zeer kostbare materialen zoals goud, maar ook de rode kleur die gewonnen werd uit een insect, en de blauwe kleur gewonnen uit een blauwe steen die kostbaarder was dan goud.” In de voorstelling van de Geboorte van Roslin zit de Maagd Maria op een rood kussen om aan te geven dat zij van koninklijke afkomst is. Het blauw symboliseert de zuiverheid en is het kleur van Christus. In sommige handschriften is de mantel van Christus rood gekleurd om zo zijn dood te symboliseren. In de Armeense traditie die op de apocriefe evangeliën is gebaseerd, liggen de beenderen van Eva in de grot begraven waar Jezus is geboren, en liggen de beenderen van Adam onder Golgotha. De tentoonstelling werd op 18 januari, ter gelegenheid van het Armeense Kerstfeest geopend en trok veel bezoekers. TZOGHIG KARAKASHIAN Directeur van het Armeens Museum “Heel veel mensen kwamen de tentoonstelling bezoeken, waaronder zowel Joden, Arabieren en Armeniërs uit verschillende landen. Veel pelgrims kwamen voor het vieren van Kerstmis uit Amerika, Griekenland en Frankrijk...” TSVI GREENHOUT Jeruzalem “Ondanks de regen kwam ik naar hier om van deze prachtige tentoonstelling te genieten. Ik vind het een uitzonderlijke tentoonstelling, vooral wat betreft de geboorte van Jezus.” De Armeense aanwezigheid in het Heilig Land is duizenden jaren oud. Armenië was overigens het eerste land dat het christendom als officiële godsdienst aannam. De tentoonstelling over de Geboorte van Christus had dan ook een bijzonder effect op de Armeense bezoekers. NAYRISH SHAHANIAN “Ik kwam als Armeniër om het museum te bezoeken en om onze beschaving te bewonderen. Wij zijn erg trots op onze religie en cultuur.” Bron: Website Christian Media Center Foto: shutterstock.com photo Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Wanneer alles nog in stilte verzonken is en de dageraad in het oosten de hemel verlicht, geselt de sharqiyeh, dit is de gure oostenwind, de Berg Nebo. Alleen de echo van een lied dat uit de kleine kapel van het franciscanenklooster weerklinkt, doorbreekt de stilte van het ochtendgloren.   Het grote kruis staat op de plaats van waar Mozes, die het Joodse volk uit Egypte leidde, het " Beloofde Land " heeft aanschouwd. Het land dat hij zelf nooit zou betreden. Hier, op de Berg Nebo, is hij op de leeftijd van 120 jaar gestorven. Zijn graf is nooit gevonden. Er wordt beweerd dat de Aartsengel Michael hem kwam halen om hem naar God te brengen. Fr. BERNARD THILAGARAJAH, ofm Franciscaanse Voogdijgemeenschap van de Berg Nebo - Jordanië “Waarom heeft God mij gekozen? Eens heeft Hij Mozes uitgekozen en nu kiest Hij mij… Het enige antwoord dat ik heb, is dat Hij voor ons kiest, omdat wij – zoals Moeder Teresa het eens zo beeldig heeft verwoord – instrumenten in Gods handen zijn.” Broeder Bernard is uit Sri Lanka afkomstig. Hij is de huisbewaarder van het klooster. Hij is 67 jaar oud en leidt een kleine communauteit van drie broeders. Hij staat in voor de continuïteit van de eeuwenoude aanwezigheid van de Franciscanen in het Heilig Land. Fr. BERNARD THILAGARAJAH, ofm Franciscaanse Voogdijgemeenschap van de Berg Nebo - Jordanië “De aanwezigheid van de broeders is belangrijk omdat – zoals Johannes in zijn evangelie zelf schrijft, ‘ de wereld zou aanschouwen ’. Als mensen een broeder zien, komen ze naar voren en zeggen zij, ‘Pater, het is goed om de broeders te zien’. En zoiets raakt ons in ons hart.” Het heiligdom ligt op enkele kilometers van de Dode Zee en de plaats van het doopsel van Jezus in de Jordaan. Daar tegenover bevindt zich de stad Jericho, en op een heldere dag kan men zelfs Jeruzalem zien liggen. De dag begint voor de fraters bij zonsopgang met de Lauden gevolgd door het ontbijt. Dan is er de dienst bij het heiligdom en het onthaal van de pelgrims. Maar er is ook tijd voor de kleine dagdagelijkse taken. Dit behelst bijvoorbeeld het onderhoud van de tuin maar evengoed het bereiden van de maaltijden. Broeder Bernard weet zich ook zeer goed als kok te onderscheiden. Zo neemt hij, als er gasten zijn en de kok met verlof is, de keuken over. De communauteit van de Franciscanen op de Berg Nebo bestaat 90 jaar. De eerste broeders namen er in 1933 hun intrek nadat ze van Bedoeïenen het terrein hadden gekocht. De leiding lag toen in handen van broeder Jérôme Mihaic, " abuna Germana ". Fr. BERNARD THILAGARAJAH, ofm Franciscaanse Voogdijgemeenschap van de Berg Nebo - Jordanië “Dat was een heel vriendelijke broeder. Hij kon heel goed paardrijden en was ook een bedreven schutter. Maar zeer belangrijk was namelijk dat hij vlot de sympathie van het volk wist te winnen". Op het kleine kerkhof is ook de begraafplaats van broeder Michele Piccirillo, een archeoloog. Hij wijdde vanaf het midden van de jaren zeventig zijn leven aan het heiligdom van de Berg Nebo, en gaf een nieuwe impuls aan de opgravingen en de restauratie van de mozaïeken. Dankzij het werk van de broeders van het  Studium Biblicum Franciscanum zijn heel wat schatten uit het verleden tot ons gekomen. In het heiligdom kunnen toeristen en pelgrims de mozaïeken uit de eerste basiliek uit de 4de eeuw alsook nog een tweetal doopvonten bewonderen. De oudste heeft de vorm van een kruis en de andere dateert uit de 6de eeuw. Fr. BERNARD THILAGARAJAH, ofm Franciscaanse Voogdijgemeenschap van de Berg Nebo - Jordanië “Twee belangrijke mozaïeken komen van een andere site die eveneens aan de Franciscanen toebehoort.” Wij bevinden ons op enkele kilometers van het heiligdom van  El-Mukhayyat. Het onthaal gebeurt daar in de Bedoeïenentraditie, met Arabische thee en koffie. Mohamad en zijn familie bewaken al generaties lang deze plek. Zij zijn nog de afstammelingen van de man die destijds het terrein aan Broeder Jerome heeft verkocht. Het franciscaanse terrein omvat de resten van twee kerken. De eerste is deze van Sint Joris, waaruit de twee mozaïeken afkomstig zijn. De tweede kerk is deze van de heilige Lot en de heilige Pocopius. In deze kerk vindt men nog een van de meest representatieve en best bewaarde mozaïektapijten in Jordanië. Ze dateren uit de 6de eeuw. De idee leeft om deze historische kunstschatten voor pelgrims toegankelijk te maken. Hieronder, tussen de bedoeïenententen, liggen de overblijfselen van de kerk van Amos en Casiseos. Dagelijks bezoeken honderden bedevaarders de Berg Nebo. In het hoogseizoen zijn het er zelfs vaak meer dan 5.000 per dag. Dit is ook de reden waarom er onlangs twee kapellen zijn bijgebouwd. Groepen die dit wensen, kunnen daar de eucharistie vieren en krijgen er het uitzicht op het Beloofde Land als toemaatje bij. De eerste kapel is toegewijd aan de Transfiguratie en bevat mozaïeken die het leven van Mozes illustreren. De tweede, die vanaf volgende zomer in dienst zal worden genomen, zal met voorstellingen van episodes uit het leven van de profeet Elia worden versierd. Fr. BERNARD THILAGARAJAH, ofm Franciscaanse Voogdijgemeenschap van de Berg Nebo - Jordanië “‘s Avonds, nadat men door zoveel mensen als het ware is overspoeld geworden, keert men weliswaar lichamelijk vermoeid naar huis terug, maar met een hart dat zoveel ervaringen rijker is geworden. We voelen en weten dat het zo zinvol is geweest en danken daarom de Heer voor deze mooie dag, voor het leven, voor onze roeping en voor het feit dat wij Franciscaanse broeders zijn." Bron:  Website Christian Media Center Foto:  shutterstock.com photo Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Dierbare broeders en zusters, moge de Heer u vrede schenken. Op 22 januari, de derde zondag door het jaar, vieren wij de Zondag van het Woord Gods. Bij de plechtigheid van het feest van de Koningin van Palestina (op30 oktober 2022) bracht ik de geweldige ervaring van een jaar eerder in herinnering toen tal van parochiale gemeenschappen en gezinnen een volle dag gewijd hadden aan het lezen van de H. Schrift. Het pauselijk initiatief en het positieve antwoord van heel wat gelovigen geven ons de hoop dat 22 januari voor allen een uitgelezen kans zal zijn om onze relatie met het Woord Gods, en in het bijzonder met het Evangelie, verder tot ontwikkeling te laten komen. Dit is immers het getuigenis van de woorden en de daden van Jezus Christus en zijn eerste volgelingen. Het zijn de teksten waarop ons geloof is gegrondvest. Dat is de reden waarom ik heel ons bisdom, zowel individuen als kerkelijke gemeenschappen die daartoe de mogelijkheid hebben, uitnodig om het Nieuwe Testament in extenso te lezen. Binnenkort vindt u hiervoor op de website van het Patriarchaat ( https://www.lpj.org/fr ) de nodige aanwijzingen om aan deze dag deel te nemen, evenals enkele liturgische en spirituele suggesties die de lezingen van dit jaar begeleiden. Ik wil deze lezing nu een speciale betekenis geven. In ons synodaal overleg werd groot belang gehecht aan het luisteren, aan de gemeenschap en aan de zending. Dit zijn de drie ordewoorden van onze Synode. Om in gemeenschap met elkaar te leven, in een échte gemeenschap, is het belangrijk om naar mekaar te luisteren. Gezinsleden die niet naar mekaar luisteren, zullen met de tijd hun gemeenschapsband verliezen omdat zij niet langer in staat zullen zijn hun leven met elkaar te delen. En dit is eveneens het geval binnen onze religieuze gemeenschappen en onze parochies (homilie van 30 oktober). Het vermogen om naar mekaar te luisteren en het vermogen om het Woord Gods te beluisteren gaan in wezen hand in hand. Het ene leidt onvermijdelijk tot het andere. Luisteren naar en leven dicht bij het Woord Gods stelt ons ook in staat om aan onze medemensen en aan de noden van onze gemeenschappen aandacht te schenken. Het versterkt en voedt ons geloof als christenen. Ik kan de vele problemen die onze gemeenschappen teisteren niet negeren. “De verpaupering van zoveel gezinnen, de economische kwetsbaarheid, het welig tierende geweld in steden en dorpen, de sociale en vaak ook religieuze spanningen, de werkloosheid onder de jongeren en het zo kwetsbaar politiek bestel en overheidsbeleid. Dat laatste heeft steeds meer de voeling met de realiteit van het land verloren en is niet in staat om duidelijke en afdoende antwoorden te formuleren op de vele noden in onze samenleving. Dit jaar zijn er al te veel begrafenissen geweest van jonge mensen die in dit eindeloze conflict gestorven zijn.” (homilie van 30 oktober). Wij hechten bijzonder belang aan het beluisteren van het kostbare Woord Gods. Wij putten hieruit precies de hoop om er het beste van te maken en dat is precies hetgeen de paus verlangt: “De zondag van het Woord van God kan bij het Gods volk de godsdienstigheid en de vertrouwdheid met de Heilige Schrift doen toenemen” (Motu proprio aperuit illis, nr. 15). Daarom stel ik bij deze zondag van het Woord Gods aan onze Kerkgemeenschap voor om dit jaar in de vastentijd het integrale Evangelie van de Evangelist Lucas alsook de Handelingen van de Apostelen grondig te lezen. Nog vóór het aanbreken van de vastentijd zal op de website van het Patriarchaat ( https://www.lpj.org/fr ) heel wat nuttige informatie over beide boeken uit het Nieuwe Testament ter beschikking worden gesteld alsook de nodige tips om beide boeken van de Heilige Lucas zinvol te kunnen lezen. Moge de voorspraak van de Heilige Maagd Maria ons helpen om in onze relatie met het Woord Gods een bron van troost en vreugde te vinden! †Pierbattista Pizzaballa Latijns Patriarch van Jeruzalem Bron : Website Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Jeruzalem – Op 1 januari ging Mgr. Pierbattista Pizzaballa, Latijns Patriarch van Jeruzalem, voor in de pontificale Mis ter ere van de Werelddag voor de Vrede en het Hoogfeest van Maria, Moeder van God. Deze mis had plaats in de pro-kathedraal van het Patriarchaat met als concelebranten Mgr. William Shomali, Vicaris Generaal, Mgr. Adolfo Tito Yllana, Apostolische Nuntius voor het Heilig Land, en P. Francesco Patton OFM, Custode van het Heilig Land. Bij het begin van het nieuwe jaar 2023 stuurde Paus Franciscus naar aanleiding van de Werelddag voor de Vrede een bijzondere boodschap waarin hij de gelovigen opriep om voor de vrede in de wereld te bidden. Hij vroeg de gelovigen tevens om even na te denken over het belang van het proces om de vrede mee op te bouwen. Deze boodschap kadert in een lange traditie die de paus bij het begin van elk nieuw jaar in ere wenst te houden. Deze traditie begon reeds in 1967 onder het pontificaat van Paus Paulus VI en werd ook onder de pausen Johannes Paulus II en Benedictus XVI verdergezet. In de loop van de dag richtten de gelovigen zich ook tot de Moeder van God om haar tussenkomst ten voordele van de vrede in de wereld af te smeken en om haar als Moeder Gods tevens alle eer te bewijzen. Er waren niet enkel heel wat lokale christenen in de Mis aanwezig, maar eveneens tal van pelgrims, met onder meer een groep scouts uit Italië. “Wij zijn het gewoon om God om de gave van de vrede te verzoeken en om hierbij de voorspraak van Maria in te roepen. Dit is een mooi en goed gebaar. We mogen immers niet vergeten dat er geen vrede kan bestaan indien de weg van onze gebeden niet in overeenstemming is met de weg van onze levenskeuzes," verklaarde de patriarch in zijn homilie. Na de misviering kwamen de kloosterzusters van verschillende congregaties, de Ridders en Dames van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem, alsook de bisschoppen en geestelijken de patriarch begroeten. Miral Atik Bron : Website Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Op 9 maart kregen de leden van de Belgische Landscommanderij van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem de eer en het genoegen Zijne Eminentie Mgr. Pizzaballa, Patriarch van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem, in hun kapittelkerk te ontmoeten. Eerst ging hij voor in de Eucharistieviering, in concelebratie met onze confrater Mgr. Harpigny, Bisschop van Doornik, en Mgr. Kockerols, Grootprior van de Belgische Landscommanderij. Na de viering gaf Mgr. Pizzaballa gedurende ruim een half uur een uiteenzetting over de algemene situatie in het Heilig Land, in het bijzonder gefocust op de zeer penibele toestand van de christenen in de regio in het algemeen en in Jeruzalem in het bijzonder. Aan de hand van een opeenvolgende reeks flitsen wist hij een beknopt, maar niettemin duidelijk beeld van de situatie in het Heilig Land te schetsen en kregen de toehoorders een klaar beeld van de huidige realiteit en de sfeer zoals deze zich daar nu aandient. In menig opzicht zijn de problemen in het Heilig Land reusachtig groot. Zo belichtte de Patriarch tal van knelpunten die ons sterk wisten te beroeren. Hij sprak onder meer zijn diepe bezorgdheid uit over de verharding in de politieke standpunten, zeker na de laatste verkiezingsuitslag en de daaropvolgende nieuwe regering. Momenteel zijn noch de Israëli’s noch de Palestijnen tot de minste toegeving bereid en beantwoorden beide partijen elke zet met een tegenzet, elke gewelddaad met een tegenactie. Dit resulteert in een permanente conflictsituatie die onmenselijk is om dragen. In dat opzicht is de huidige situatie er alleen maar slechter op geworden en gaat het nu als maar verder van kwaad naar erger. Een ander zeer verontrustend gegeven is de aanzienlijke daling van het aantal christenen in het Heilig Land. Hieraan liggen twee redenen ten grondslag. Enerzijds is er het demografisch fenomeen dat christen gezinnen minder kinderen tellen dan de Joodse en de moslim families. De tweede reden is de versnelde emigratie onder de christenen omdat zij beseffen dat er voor hen in het Heilig Land zo goed als geen toekomst meer is weggelegd. Het politieke standpunt van Israël is duidelijk: Israël is hún land en zij zijn er thuis. Dit is voor hen een vaststaand gegeven. De anderen (de Palestijnen) vormen aldus een probleem dat ooit zal moeten worden opgelost. Deze basishouding veroorzaakt uiteraard spanningen en bemoeilijkt de vrede of maakt deze zelfs volkomen onmogelijk. Anderzijds benadrukte de patriarch ook het feit dat de aanwezigheid van de christenen in het Heilig Land een positief element voor de samenleving is, ja zelfs een element van vrede voor de regio. De christen aanwezigheid voorkomt immers dat alles zich op de polarisatie tussen twee clans, met name Israëli’s en moslims, zou toespitsen. De werkelijkheid is heel wat complexer en toont een situatie waar aan de ene zijde Israël staat en aan de andere zijde de overige religies. Maar de Patriarch had bovenop zijn zeer open en ruime situatieschets tevens nog heel wat aandacht voor het beantwoorden van de vele vragen die onder het fel geïnteresseerd publiek leefden. De zeer adequate vragen boden Patriarch Pizzaballa de mogelijkheid om het eerder geschetste beeld van het Heilig Land verder te completeren en een aantal elementen nog verder uit te diepen. Maar én de uiteenzetting én de beantwoorde vragen brachten de toehoorders hoe dan ook tot een éénsluidende conclusie: de situatie in het Heiig Land is in alle opzichten zeer ingewikkeld en de knoop lijkt schijnbaar niet te ontwarren. In feite kunnen wij alleen maar een oeverloze bewondering hebben voor de moed van allen die de verantwoordelijkheid hebben – en die ook nemen – om ervoor te zorgen dat de aanwezigheid van de christenen op de heilige plaatsen gevrijwaard blijft en die hen daar zoveel mogelijk proberen bij te helpen en te ondersteunen. De avond werd afgerond met een aangenaam moment van gezellige ontmoeting die een informele uitwisseling van ideeën tussen de aanwezigen zeker in de hand heef gewerkt. Philippe Petit Foto:  © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling :  Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Z.Em. Rme Kardinaal Grootmeester en de Gouverneur-Generaal, Z.E. Graaf Leonardo Visconti di Modrone hebben op 28 februari 2023 in het Palazzo della Rovere een delegatie van de Belgische Landscommanderij ontvangen. Deze werd geleid door de Landscommandeur, Ridder Damien de Laminne de Bex, begeleid door Baron Jacques van Rijckevorsel en dhr. Philippe Petit. Tijdens deze vergadering werd de algemene evolutie van de Belgische Landscommanderij besproken. De Kardinaal Grootmeester en de Gouverneur-Generaal namen deze gelegenheid te baat om hun tevredenheid over de algemene evolutie van de Belgische Landscommanderij uit te drukken. Tegelijk werd ook het programma van het bezoek van de Kardinaal-Grootmeester aan ons land, dat van 8 tot 10 juni is gepland, vastgesteld. Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Op zaterdag 25 februari organiseerde De Belgische Landscommanderij van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem haar vierde editie van de informatiedag bedoeld voor de kandidaten van de nakende investituur.   Naast de kandidaten waren eveneens de peters en de meters van de kandidaten alsook de leden van de Raad van de Landscommanderij uitgenodigd.   Dit is een belangrijke stap in het leven van de Landscommanderij, maar vooral in de tocht van onze toekomstige confraters die met de diversiteit van hun getuigenissen en de diepgang van hun reflecties op de aanwezige leden van de Raad indruk wisten te maken.   Deze dag vond plaats onder auspiciën van de abdij van Grimbergen.   Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Op een mooie zonnige dag in de nazomer kwamen 160 van onze zusters en broeders, sommigen met enkele familieleden en vrienden, aan de oever van de Maas bijeen. Daar werden zij door onze confrater Jean Louis Bosteels, samen met zijn echtgenote en zijn schoonvader op hun prachtig domein ontvangen. Mgr. Kockerols, onze Groot Prior, ging voor op 5 september in een eenvoudige eucharistieviering die meteen de harten wist te beroeren. De zinvolle teksten en de mooie samenzang van de stemmige liederen zetten de juiste toon om deze familiedag een gepaste aanzet te geven. De inspirerende homilie van Mgr. Kockerols wist alle aanwezigen te beroeren. Daarom nemen we de tekst ervan elders in de Memento graag op. Daarna mochten wij elkaar op de binnenplaats van het kasteel in alle hartelijkheid ontmoeten. Het was de ideale gelegenheid voor onze Landscommandeur om onze gastheren en gastvrouw voor hun bijzondere gastvrijheid van harte te danken. Hij nam ook de gelegenheid te baat om het verder verloop van de dag toe te lichten. Tijdens het vriendelijke en gemoedelijke aperitief voelden wij onmiddellijk de vreugde van het weerzien na die al te lange scheiding tijdens de COVID-pandemie. Als lunch vormde een heerlijk speenvarken aan het spit ongetwijfeld de perfecte manier om onze reünie verder te zetten. Na de heerlijke en tegelijk stemmige maaltijd konden wij tot de kern van de zaak komen en mochten wij een presentatie van onze collega Florence Otten en de virtuele inbreng van Mevrouw Alice de Rambuteau, coördinator en moderator van het Barnabé-netwerk, beluisteren. Mevrouw de Rambuteau is voor onze Landscommanderij een vertrouwd gezicht. Een paar jaar geleden kwam zij immers op bezoek om aan onze ridders en dames het Barnabé-netwerk voor te stellen. Ook dit jaar waren er weer 25 jonge mensen ingeschreven maar helaas moesten we vanwege Covid ook deze activiteit annuleren, al beschouwen we dit slechts als een tijdelijk “uitstel”. Het enthousiasme dat door een jonge deelnemer aan een van de laatste kampen werd verwoord, vormde op zich reeds een ware promotie voor dit mooie initiatief. Florence brengt elders in dit nummer een samenvatting van haar presentatie. Na deze uiteenzetting was het de beurt aan François Delvigne en Nancy de Montpellier om enkele projecten met de daarbij horende activiteiten van de Orde in het Heilig Land toe te lichten. Beide sprekers wisten met duidelijk kaartenmateriaal en sprekende foto’s hun betoog kracht bij te zetten. Deze mooie en geslaagde dag werd tenslotte afgerond door onze confraters Daniel van Steenberghe en Père Francis Goossens. Zij brachten een duidelijke voorstelling van de organisatorisch, culturele en spirituele aspecten van de bedevaarten die vanuit de Orde naar het Heilig Land worden georganiseerd. Zo werden de pelgrimstochten op cultureel, organisatorisch en spiritueel niveau mooi gepresenteerd. Dat was niet alleen een unieke gelegenheid om het succes van de bedevaarten van de voorbije jaren goed in de verf te zetten, maar hier werd tevens even herinnerd aan het niet te overschatten belang van deze bezoeken aan het Heilig Land. Deze scherpen immers bij onze leden niet enkel de kennis omtrent het Heilig Land aan, maar vormen tegelijk een belangrijk initiatief inzake financiële steun en de intermenselijke relaties met onze christen broeders en zusters in het land dat uiteindelijk toch de bakermat is van ons geloof. Deze voorstelling bracht ons ongetwijfeld opnieuw een stuk dichter bij onze broeders en zusters in het Heilig Land en vormde dan ook de perfecte afsluiter van een ontspannende en tegelijk boeiende dag vol ontmoetingen. Iedereen kon met een voldaan gevoel huiswaarts keren in de overtuiging dat hij de Ridderorde, haar doelstellingen en haar activiteiten weer wat beter had leren kennen en waarderen. Het was bovendien een prachtig moment om mekaar in alle broederlijkheid en in een klimaat van gezelligheid en sympathie na die lange tijd van isolement opnieuw te kunnen ontmoeten. Philippe PETIT Vertaling: Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

Sedert dertig jaar ondersteunen we de kleuterschool en lagere school in Ader (Jordanië). Men onderwijst er 280 leerlingen. De twee scholen die wij ondersteunen werden in 1980-1982 gebouwd. Het betreft een kleuterschool en een lagere school. Twee religieuzen van de congregatie van de Heilige Jozef en Jordanese lekenleerkrachten werken er met de steun van buitenlandse coöperanten. De kleuterschool ontfermt zich over een honderdtal kinderen die in vier klassen zijn ondergebracht. Méér kinderen opnemen, behoort niet tot de mogelijkheden omdat de klassenruimte te beperkt is. De kleuterschool beschikt wel over grote speelruimten in de onmiddellijke omgeving van de schoolgebouwen. De lagere school bevat de drie eerste leerjaren van het lager onderwijs. De drie daaropvolgende leerjaren situeren zich in Wassieh. De school onthaalt ongeveer 180 leerlingen die in zes klassen zijn ingedeeld (twee klassen voor elk van de drie niveaus). Het accent ligt er op het onderwijzen van de informatica en van muziek. Hiervoor beschikt de school over gespecialiseerde leerkrachten. De klaslokalen werden recent nog gerenoveerd. Lokalisatie en historische context Ader (ook wel Adir genaamd) is een kleine Jordaanse stad met 4.441 inwoners (juni 2009). De stad ligt op 975m hoogte, 120 km ten zuiden van Amman. In de omgeving bevindt zich de stad “ Al Karak ” die een ruimere bekendheid geniet. Archeologen hebben er recent nog restanten van een belangrijke antieke stad blootgelegd. Deze zou reeds in de eerste eeuw vóór Christus hebben bestaan. De aanwezigheid van christenen is er reeds van in het begin van onze tijdrekening vastgesteld. De stad werd in het jaar 134 door de Romeinse keizer Hadrianus bezocht, dit naar aanleiding van de inhuldiging van de heirbaan tussen Akaba en Jerash. In 1919 werd er een Latijnse parochie opgericht toen christen Bedoeïenen zich in de ruïnes van de antieke stad vestigden. Er werd door de parochianen een kapel gebouwd die door de pastoor van Karak bediend werd. De eerste vaste parochiepriester vestigde er zich in 1928, waar hij van meet af aan een kleine school heeft opgericht. Het was evenwel wachten tot 1980 alvorens pastoor Aldo Tolotto er een permanente school zou vestigen, dit dank zij de financiële steun van de Landscommanderij België. Dank zij de steun van parochies in onze landscommanderij werd er in 2003 een nieuwe parochiekerk gebouwd die aan de Heilige Jozef is toegewijd. Acties van de Landscommanderij België   De landscommanderij België heeft van bij de aanvang de beide scholen financieel ondersteund. Dit niet enkel door de bouwwerken te financieren, maar door tevens ook de uitrustingskosten op zich te nemen. Momenteel doet de landscommanderij aan gerichte financiering (boekentassen,...) en participeert ze substantieel in de werkingskosten van de scholen door middel van studiebeurzen die aan leerlingen worden toegekend. Elke pelgrimstocht van de landscommanderij die Jordanië aandoet aanziet het niet enkel als een plicht maar tegelijk ook als een vreugde de scholen van Ader met een bezoek te vereren. Contact Latin Patriarchate School Sr. Sara Ghneim, S.J.A. P.O.B. 2 61142 Ader, Jordan Tel: (03) 238 05 19 Fax: (03) 338 17 75 Mobile: 079 565 32 11 Foto :  © Fotoarchief lds Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen

BRUSSEL – Op zaterdag 13 juni 2020 had onder een stralende zon de liturgische installatie plaats van Ridder Damien de Laminne de Bex als nieuwe Belgische Landscommandeur van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem. De zegening gebeurde door Mgr. Kockerols, Grootprior van de Belgische Landscommanderij, in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Overwinning ten Zavel te Brussel. Dit is de kapittelkerk van de Orde in België. In de nasleep van de veiligheidsmaatregelen rond de coronapandemie werd de ceremonie heel bescheiden gehouden. Ze had plaats in het koor van de kapittelkerk. Alleen de Raad van de Landscommanderij en de Ere-Landscommandeurs namen eraan deel. Na de Woorddienst werd de kerkelijke plechtigheid verdergezet met de afkondiging van het benoemingsdecreet van de nieuwe Belgische Landscommandeur. De Grootprior ging vervolgens over tot de zegening van de nieuwe landscommandeur die daarna het gebed van de ridders uitsprak. Cathobel maakte voor het KTO een opname van deze plechtigheid. Een korte samenvatting hiervan kan u elders op de site (onder “Links en Multimedia”) bekijken.

Meer lezen

VIDEO – Cathobel maakte een korte Franstalige videoreportage van de liturgische aanstelling van de nieuwe Landscommandeur van de Belgische Landscommanderij van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem. De montage bevat tevens een kort interview met zowel de gewezen als met de nieuwe landscommandeur. Beste dank aan Jean-Louis Gios en Corinne Owen. https://youtu.be/izz7owIkfi0 Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij

Meer lezen

BRUSSEL – Hieronder volgt het zegeningsgebed dat de Grootprior van de Landscommanderij heeft uitgesproken naar aanleiding van de liturgische aanstelling van de nieuwe Landscommandeur van de Belgische Landscommanderij van het Heilig Graf van Jeruzalem. Deze had plaats op 13 juni 2020 in de kapittelkerk te Brussel. Heer, wij vragen U Uw dienaar Damien, onze nieuwe Landscommandeur, te zegenen. Wij zeggen dank voor de gaven die U hem hebt geschonken en wij vragen U om deze vruchten te laten dragen, dit tot Uw glorie en tot het welzijn van velen. Laat door de gave van Uw Heilige Geest zijn hart vervuld worden van Uw vrede, van Uw vreugde, Uw welwillendheid en Uw rust. Kom en zegen zijn zending, maak ze sterk en volhardend. Omring hem met de medewerkers waar hij nood aan heeft en dit in eenheid met heel de Kerk. Moge hij voor onze Landscommanderij een goede herder zijn en zo Christus zelf navolgen in de geest van Zijn Evangelie. Moge hij een hulp zijn voor alle leden van onze Landscommanderij in de verdieping van hun geloof en in hun liefde en toewijding voor het Heilig Land. Moge hij zich steeds toevertrouwen aan het gebed van Onze-Lieve-Vrouw van Palestina. Ja Heer, zegen onze nieuwe Landscommandeur, in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij

Meer lezen

Van 17 tot 21 februari bracht een kleine delegatie van het Dicasterium voor de Oosterse Kerken een bezoek aan de door de aardbeving getroffen zones in Syrië en Turkije. De delegatie stond onder leiding van Mgr. Claudio Gugerotti, begeleid door de Pauselijke Nuntius Kardinaal Maria Zenari en was zowel een uiting van de nabijheid van de Heilige Vader als een gelegenheid om de noden van de slachtoffers beter te leren kennen en een doeltreffende steun mogelijk te maken. Mgr CLAUDIO GUGEROTTI Prefect voor de Oosterse Kerken “Ik tref hier nog steeds een samenleving van solidariteit aan, een samenleving van mensen die nog steeds in waarden geloven, een samenleving van mensen die op de een of andere manier nog steeds blijven hopen.” In Aleppo bezocht Aartsbisschop Gugerotti enkele organisaties voor eerste hulpverlening en hij had tevens een ontmoeting met de vertegenwoordigers van verschillende liefdadigheidsinstellingen alsook met enkele religieuze leiders. Hij celebreerde de mis in de Latijnse parochie en in de Grieks-katholieke kathedraal. De delegatie van het Vaticaan sprak over de immense bezorgdheid die ze ervaarden bij de gezinnen omwille van het feit dat hun huizen volledig onbewoonbaar waren geworden. De delegatie kon met eigen ogen de enorme moeilijkheden van het dagelijks leven vaststellen. Zo was er het fundamenteel gebrek aan voedsel en aan fatsoenlijk werk en ervaarden zij de wanhoop onder de jonge mensen, die in heel hun leven eigenlijk alleen maar een land in oorlog hebben gekend. Fr HANNA JALLOUF, ofm Knayeh “80% van de huizen in Knayeh zijn volledig verwoest. In Yakoubieh leven er 600 christenen, dit zijn 210 gezinnen. Indien we daar tot heden altijd zijn gebleven, dan is dit dank zij ons geloof en onze geschiedenis. De Heilige Paulus was hier ooit en hij heeft er de christenen in hun geloof versterkt.” Nu de mensen stilaan naar hun huizen beginnen terug te keren of in overheidscentra worden opgenomen, willen sommigen toch ook wel enig uitzicht op de toekomst hebben en kijken ze vooruit. FILIPPO AGOSTINO Stichting AVSI – Syrië “Wij hebben zowat aan 132 gezinnen hulp geboden. Dit komt overeen met een 500-tal mensen. De helft van de gezinnen zijn momenteel reeds naar huis teruggekeerd. Een zestigtal zijn daar gebleven, maar vanaf volgende week worden zij naar nieuwe woningen overgebracht.” De Stichting AVSI heeft ten behoeve van de slachtoffers van de aardbeving een medisch centrum opgericht en kreeg hiervoor de ondersteuning van het Saint-Louis Ziekenhuis in Aleppo. Maar ook psychologische ondersteuning zal noodzakelijk zijn. SHAFIKA ABDOU Maatschappelijk Assistent – AVSI “Heel wat mensen zijn fysiek zwaar gewond, maar er zijn ook veel mensen die psychologisch zwaar zijn toegetakeld. Zij zijn door alles wat zij hebben meegemaakt voor de rest van hun leven erg getraumatiseerd. Onze pijn is immens. Wij proberen hun behoeften zo raak mogelijk te identificeren om zo beter over de toekomst na te kunnen denken, om beter te vatten hoe wij hen kunnen helpen, hoe wij hen kunnen terzijde staan, hoe wij hen kunnen steunen en begeleiden." Frère Khokaz, vicaris van de Latijnse parochie van Aleppo, vertelde in een radioboodschap: Br KHOKAZ MESROB, ofm Vicaris van de Latijnse parochie van Aleppo “Zoveel mensen hun huis is compleet ingestort, zoveel mensen zijn op zoek naar een onderkomen. Mensen hebben schrikt om weer in hun woning te slapen, omdat dit zo angstaanjagend is. Hoe en waarom zijn wij in leven gebleven? Hoe en waarom staan wij nog overeind? ....Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat Hij daar was, dat Hij onze muren heeft ondersteund. Ja, Hij was daar met zijn immense Liefde, met Zijn voorzienigheid en Barmhartigheid. Hij was het die ons heeft beschermd.” Mgr CLAUDIO GUGEROTTI Prefect voor de Oosterse Kerken “Ik zie de grote dienstverlening die van de Katholieke Kerk uitgaat, en in het bijzonder vanuit de paters Franciscanen. Zij getuigen van een mentaliteit die verder gaat dan de grenzen van ‘dit is van mij, dit is van jou’, maar denken alleen nog in termen van ‘dit is van ons’. In feite betreft dit een mentale groei die tegelijk ook een burgerlijk groeiproces op gang brengt en daarin zou misschien wel eens de échte toekomst van dit land kunnen liggen.” Bron:  Website Christian Media Center Foto:  shutterstock.com photo Vertaling :  Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

FR JOHNNY JALLOUF, ofm  Custodebroeder in het Heilig Land “Wij hebben met pijn in het hart het nieuws vernomen over de aardbeving in Turkije en Syrië, de regio waar wij vandaan komen. Dit gebied wordt reeds gedurende 12 jaar door verschrikkelijke oorlogsgebeurtenissen getroffen. De recente aardbeving heeft de diepe wonden alleen maar verder opengereten.” De tweeling George en Johnny, beiden Franciscaner Broeders van de Custode van het Heilig Land, zijn op 15 februari samen met nog een andere broeder naar Aleppo vertrokken. Deze ploeg was de eerste van een hele reeks Minderbroeders die de daaropvolgende weken om beurten hulp gingen bieden. Zij brachten ondersteuning en hulp zowel aan de zwaar getroffen bevolking als aan hun collega’s die reeds vanaf het eerste moment van de ramp zich onvermoeibaar hebben ingezet om de vele vluchtelingen en daklozen bij te staan. FR GEORGE JALLOUF, OFM Custodebroeder in het Heilig Land “Wij trekken daarheen om onze broeders te helpen en om de mensen nabij te zijn. Wij helpen overal waar er noden zijn en steeds in functie van hetgeen aan ons wordt gevraagd.” FR FRANCESCO PATTON, OFM Custode van het Heilig Land “Sommige van onze jongere broeders zullen daar om beurten dienen. Zodra het mogelijk is, zal ik ook proberen de broeders zelf te bezoeken, om hen aan te moedigen en ook om dicht bij de mensen te zijn." De bagage is licht: een paar persoonlijke bezittingen en een beetje hulp voor wie alles kwijt is. Maar vooral hoop moeten we meedragen. FR JOHNNY JALLOUF, ofm Custodebroeder in het Heilig Land “De hoop op de God die ons heeft geleerd dat er na de kruisdood een verrijzenis volgt. Deze hoop dat is ónze hoop, en die hoop zullen wij uitdragen. Wij zullen door onze aanwezigheid proberen deze hoop aan de mensen over te brengen.” De broeders vragen aan diegenen die alles van op een zekere afstand volgen maar het toch in zekere zin mee beleven, om hen met hun gebeden te begeleiden en om milde giften via de kanalen die door de Custode en Pro Terra Sancta worden aangereikt, beschikbaar te stellen. Hiermee kunnen zij dan de behoeften lenigen die in deze fase nog steeds tot de meest dringende noodhulp behoren. FR FRANCESCO PATTON, OFM Custode van het Heilig Land “Ik was ten zeerste getroffen door de vrijgevigheid waarmee de broeders en de hulpverleners zich ter beschikking van de bevolking stelden. Zij stelden nooit hun eigen welzijn en hun persoonlijke veiligheid voorop, maar gaven alle prioriteit aan het welzijn en de hulp die zij aan anderen konden geven.” Bron:  Website Christian Media Center Foto:  © Custodia Terrae Sanctae Vertaling :  Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

  Een warme maaltijd, beschutting tegen de koude, een gemeenschap om samen de hoop te behouden. Binnen het eerste uur na de verwoestende aardbeving die Zuid-Turkije en Noord-Syrië in de nacht van 5 op 6 februari trof, opende de Kerk haar deuren voor hen die in een ogenblik alles hadden verloren. BROEDER BAHJAT KARAKACH, ofm Latijnse pastoor van Aleppo “Rond 4 uur werden we door een sterke seismische beving gewekt. We liepen naar beneden en merkten dat heel wat mensen uit hun huizen waren weggevlucht. Het was aardedonker, want er was geen elektriciteit. Hier vingen we de mensen tot de ochtend op in de kerk. We vierden samen de mis en openden de parochiezaal om de mensen te ontvangen en hen eten te geven.” In Syrië zijn de Franciscanen van de Custode van het Heilig Land met verschillende kloosters aanwezig. Zo in Damascus en in Aleppo, maar eveneens in Lattakiah, Yakoubieh en Knayeh. Het is precies in deze locaties dat de meeste schade werd geregistreerd. Fr FRANCESCO PATTON, OFM Custode van het Heilig Land “De rol van onze broeders is niet alleen van materiële aard, maar ook menselijk en spiritueel. Ze doen wat in hun vermogen ligt om het moreel van de bevolking te verhogen. Zelf voelen zij zich soms machteloos, maar het is de kracht van het geloof en de wil om zichzelf te geven, die hen zelf en alle anderen overeind houdt. Deze kracht maakt deel uit van ons leven.” In Aleppo heeft de Latijnse parochie slechts lichte schade opgelopen. Zo is de klokkentoren van de kerk enkele stenen verloren. De Franciscanen kwamen onmiddellijk in actie om hun solidariteit te betuigen met degenen die in de regen en de kou op de vlucht waren, sommigen zelfs nog in hun pyjama. De kantine van de parochie, die vroeger aan de meest behoeftigen ongeveer 1.200 maaltijden per dag serveerde, bedient er nu ongeveer 4.000. Deze hulp werd mogelijk gemaakt dankzij de steun van de Associazione Pro Terra Sancta, die veel van de projecten van de Custode steunt en die een noodinzamelingsactie is begonnen. GIACOMO PIZZI Association Pro Terra Sancta “Deze avond hebben wij 500 personen opgevangen. We blijven doorgaan met noodhulp en met het uitdelen van maaltijden. Ondertussen is het aantal al verdubbeld ten opzichte van dat van gisteren en zitten we al aan drie of vierduizend uitgedeelde maaltijden.” De gemeenschap van Aleppo kreeg bezoek van kardinaal Mario Zenari, de Apostolische Nuntius in Syrië, die een boodschap van solidariteit kwam brengen en tegelijk de nabijheid van de paus wou uitdrukken.  “Het zal een test voor de hele mensheid zijn en we zullen door de geschiedenis hierop worden beoordeeld,” verklaarde de kardinaal. Hij riep tegelijk ook de internationale gemeenschap op om alle politieke prioriteiten te overstijgen. Fr FRANCESCO PATTON, OFM Custode van het Heilig Land “Ik geloof dat op internationaal niveau het gevoel van menselijkheid moet zegevieren en dat de internationale gemeenschap niet alleen de moed, maar ook de intelligentie moet hebben om de sancties tegen Syrië op te heffen of ten minste op te schorten. Ze moet elke vorm van hulp aan dit land bevorderen." Buiten blijven mensen dag en nacht het puin doorzoeken in de hoop nog overlevenden te vinden. Elke persoon die levend van onder het puin wordt gehaald resulteert in een explosie van vreugde. In Aleppo vangt het katholieke ziekenhuis Saint-Louis tal van gewonden op. Dit ziekenhuis is een van de instellingen die aan het project " Open Hospitals " van de NGO AVSI deelneemt. Zuster Arcangela is al meer dan 50 jaar in Syrië en ze beschrijft de situatie die als maar nijpender wordt. Sœur ARCANGELA ORSETTI Hoofd van het Hospiaal St.-Louis “De angst was zeer groot. We sprongen uit ons bed en renden meteen naar de ziekenboeg. We vingen de eerste slachtoffers op die met de spoed waren binnen gebracht en langs die weg hoorden we meteen wat er in de stad was gebeurd. Er zijn zoveel doden, zoveel gewonden, zoveel mensen op de vlucht. Het is verschrikkelijk. Dat is nu eenmaal het leven. De betekenis van onze aanwezigheid bestaat erin dat wij het lijden kunnen verzachten, steun kunnen geven en hoop brengen aan hen die door de situatie waarin wij leven het laatste sprankkeltje hoop dreigen te verliezen.” Bron: Website Christian Media Center Foto: © Custodia Terrae Sanctae Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Midden in de nacht van 6 februari veroorzaakte een aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter, meer dan 1.000 doden en de instorting van honderden gebouwen. Te midden van deze chaos werden ook de Franciscanen van het Heilig Land in Syrië brutaal uit hun slaap geschud. De Latijnse parochie van Aleppo liep slechts geringe schade op, alleen van de klokkentoren van de kerk kwamen enkele stenen naar beneden. De Franciscaanse broeders kwamen onmiddellijk in actie om aan degenen die probeerden aan de instortingen te ontsnappen hulp te bieden. Het waren helse omstandigheden want het regende en het was bitter koud. Vele mensen liepen in hun pyjama over straat. Frère BAHJAT KARAKACH, ofm Latijns pastoor van Aleppo “Wij kwamen naar beneden en vele mensen vluchtten weg uit hun huizen. Het was een donkere nacht want de elektriciteit was uitgevallen. Wij vingen de mensen op in de kerk waar zij tot de ochtend verbleven. Dan vierden we samen de Mis, wij brachten de mensen naar de parochiezaal en boden iedereen een maaltijd aan.” De keuken van de parochie biedt aan de kansarmen en minstbedeelden dagelijks zowat 1.200 maaltijden aan en ze deed nu alle het mogelijke om allen te helpen die hun onderkomen waren verloren. GIACOMO PIZZI Association Pro Terra Sancta “De gemeentelijke overheid vroeg ons om in de kantine die wij in Aleppo beheren 500 extra-maaltijden te bereiden.” De Association Pro Terra Sancta, die veel van de projecten van de Custode ondersteunt, is ondertussen met een inzamelactie en een fondsenwerving begonnen. GIACOMO PIZZI Association Pro Terra Sancta “Wij kunnen alle mogelijke hulp gebruiken. Wij hebben een grote nood aan dekens, want zoals je kan zien blijft het maar regenen en is het bitter koud. Er is nergens enige verwarming of licht. Maar naast de grote nood aan dekens is er natuurlijk ook de zeer penibele nood aan voedsel en water.” Frère BAHJAT KARAKACH, ofm Latijns pastoor van Aleppo “Wij vragen om uw steun en om uw hulp, maar boven dit alles smeken wij u om de sancties tegen Syrië op te heffen. Alleen zo zal het mogelijk om aan een wederopbouw te beginnen. Alleen zo zullen de mensen geholpen worden die er het meeste nood aan hebben.” Bron:  Website Christian Media Center Foto:  shutterstock.com photo Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Waarde Heer President Mahmoud Abbas en de vertegenwoordigers van de Palestijnse Staat, Waarde vertegenwoordigers van Zijne Majesteit de Koning van Jordanië, Excellenties Consul-Generaals en leden van het diplomatiek Korps, Beste broeders en zusters, Moge de Heer u de vrede schenken! “Het volk dat ronddwaalt in het donker, ziet een helder licht. Over hen die wonen in een land vol duisternis, gaat een stralend licht op. Uitbundig laat U hen juichen en U overstelpt hen met vreugde.”  (Js 9, 1-2) Eens temeer zijn wij in Bethlehem verenigd. Hier op deze heilige plaats brengen wij dank en eer, en vieren wij de prachtige gebeurtenis van de geboorte van de Heer. Eens temeer verkondigen wij aan heel de wereld, samen met de Profeet Jesaja, dat voor onze ogen een groot licht is verschenen en dat ons hart met een grote vreugde wordt vervuld. “Want de genade van God is verschenen, bron van redding voor alle mensen”  (Tit 2, 11): Jezus Christus, de Redder. Vandaag worden wij, zoals elk jaar weer opnieuw, uitgenodigd om voor dit groot mirakel te buigen, want dit is tevens de aankondiging van het heil en van alle barmhartigheid. Kerstmis is immers niet alleen een tijd van – misschien een beetje kinderachtige –vreugde, van kransen en lichtjes, of van gelukkige kinderen en geschenken aan mensen die er nood aan hebben. Bovenal is het een vieren van het verschijnen van Gods barmhartigheid in de geschiedenis. Het is de uiting van Gods bedoeling met de mensheid en deze bereikt met Kerstmis zijn hoogtepunt. Kerstmis is de kijk op en het oordeel van God over de wereld. En het is een heilsoordeel, een oordeel van barmhartigheid, van mededogen en zeker niet van veroordeling. “Het volk dat ronddwaalt in het donker…”  (Js 9, 1). Het wereldse leven is door de zonde op zijn kop gezet. De wereld was toen verscheurd, verdeeld en gewelddadig, maar we weten dat dit nu niet anders is. Maar met het kerstfeest van Christus begint er iets te veranderen. Met de geboorte van het Kind in Bethlehem ontstaat er een mogelijkheid voor nieuwe relaties tussen de mensen. Het is waar, er doen zich in deze gewelddadige wereld geen plotse veranderingen voor. Maar Gods ultieme bedoelingen, Zijn barmhartig verlangen dat met Kerstmis in een Kind werd geïncarneerd en zichtbaar gemaakt, begon zich vanaf deze plaats geleidelijk aan over de hele wereld te verspreiden. En het bracht een nieuwe manier van leven met zich mee dat gebaseerd is op de waardigheid van iedere man en vrouw, op een rechtvaardigheid die nooit van de barmhartigheid kan worden gescheiden en op de wens dat allen gered zullen worden. Sindsdien blijft deze goddelijke intentie stralen en brengt ze licht aan zij die het land van de duisternis bewonen. Dit is tevens een uitnodiging aan alle mensen om deze nieuwe manier van leven, gebaseerd op hetzelfde verlangen van God, binnen te treden. Het is een krachtige en plechtige oproep om in dit nieuwe licht te leven. "In hem was het leven, en het leven was het licht der mensen”  (Joh 1, 4-5). Kerstmis vieren, is dus ook een beslissing nemen. Maar men kan er inderdaad ook voor kiezen om niet op deze uitnodiging in te gaan: “Hij is midden onder de mensen gekomen, maar de zijnen hebben Hem niet aanvaard” (Joh 1, 10-11). Vanaf toen tot op vandaag is deze blik en dit oordeel van God door middel van de Kerk in de wereld aanwezig. Want het christendom is in de eerste plaats een manier van leven van hen die besloten hebben om de uitnodiging te aanvaarden om ten aanzien van iedereen geloofwaardige getuigen van Gods heilsplan te zijn. Kerk zijn, is recht doen aan dit goddelijk verlangen naar barmhartigheid, dat door Christus’ geboorte op Kerstmis mogelijk en tastbaar is gemaakt. Kortom, de christelijke gemeenschap is geroepen om het barmhartige Hart van God in onze wereld levend en aanwezig te maken en om naar de mensheid te kijken met ogen die door Gods stralend licht verlicht worden. Pas wanneer men niet alleen met de ogen kijkt, maar vooral ook met het hart, kan men een nauwkeuriger beeld van het wereldgebeuren krijgen. En wat krijgen we heden in onze wereld te zien? Wat houdt onze Kerk in Jeruzalem zoal bezig? Wat brengt Gods licht in onze geesten en harten hier in het Heilig Land nog teweeg? Met onze ogen zien we zo hoe het geweld onze belangrijkste taal en vaak onze enige manier van communicatie lijkt te zijn geworden. Er is het toenemend geweld, in de eerste plaats in de taal van onze politici. Wij hebben reeds uiting gegeven aan onze grote bezorgdheid over de koers van het beleid dat in Israël wordt gevoerd. Het dreigt het reeds fragile evenwicht tussen de verschillende religieuze en etnische leefgemeenschappen in het land als maar meer te verstoren. Maar het is toch de taak van de politiek om de natie en haar bevolking te dienen, om aan de harmonie tussen de verschillende sociale en religieuze gemeenschappen in het land te werken en deze doelstellingen in concrete en positieve acties op het terrein te vertalen. Dat alles staat in schril contrast met de voortdurende drang om verdeeldheid of erger, haat en discriminatie aan te wakkeren. Ook dit jaar zagen we een toename van het geweld in de Palestijnse straten en op de Palestijnse pleinen, met een dodental tot gevolg dat ons aan tientallen jaren terug in de tijd herinnert. Dit is een uiting van de zorgwekkende toename van de politieke spanningen en het groeiende onbehagen, vooral dan bij onze jongeren. Het voedt evenzeer de gedachte dat een oplossing voor het lopend conflict verder weg is dan ooit te voren. De Palestijnse kwestie staat wereldwijd ongelukkig genoeg ook niet langer meer in het centrum van de belangstelling. Ook dit is een vorm van geweld, diplomatiek geweld, dat het zelfbewustzijn van miljoenen Palestijnen kwetst. Zij voelen zich in hun verwachtingen omtrent hun legitiem verlangen naar waardigheid en vrijheid steeds meer aan hun lot overgelaten. Maar het geweld is niet alleen een zaak van politiek. We zien het evenzeer welig tieren in de sociale relaties, in de media, in de scholen, in de families en ja, soms zelfs in onze eigen leefgemeenschap. Dit alles vloeit voort uit het groeiende gebrek aan onderling vertrouwen dat onze tijd kenmerkt. We vertrouwen er niet op dat er iets zal veranderen en we hebben geen vertrouwen in mekaar. En zo verwordt het geweld de enige manier om met elkaar te “praten”. Maar het is precies het gebrek aan vertrouwen dat aan de basis ligt van elk conflict, hetzij hier in het Heilig Land, hetzij in Oekraïne hetzij in zoveel andere delen van de wereld. In deze verscheurde en gewonde context is de eerste en belangrijkste roeping van onze Kerk dan ook om te helpen de wereld niet enkel met de ogen, maar vooral vanuit het hart te bekijken. Het komt erop aan om ons eraan te herinneren dat het leven alleen betekenis krijgt als het voor de liefde openstaat. Kerstmis vieren betekent voor ons als gemeenschap die in Christus gelooft, een gelegenheid om Zijn barmhartigheid te creëren, een gelegenheid om Zijn mededogen en Zijn vergeving te scheppen en deze voortdurend te bevorderen. Het betekent dat we in ons leven binnen de gewonde context het verlangen naar mededogen brengen, dat God met de geboorte van Jezus heeft getoond. Het betekent dat wij daden stellen die erop gericht zijn het vertrouwen te herstellen. Het is het geloof in God dat ons vertrouwen in de medemens zal herstellen. Dit moet het fundament zijn voor onze groeiende hoop die wij moeten vertalen in oprechte daden van belangeloze en oprechte Liefde. De vrede waar wij allen zo naar snakken, komt niet vanzelf. Die vrede kijkt uit naar mannen en vrouwen die Gods stijl weten om te zetten in concrete en tastbare daden, in de kleine en grote dingen van elke dag. Het gaat om mensen die niet bang zijn om bewust in het leven te staan en die door gebaren van belangeloze liefde anderen willen helpen, Mensen die weten hoe ze het verlangen naar goedheid, dat in het hart van iedere mens woont, moeten opwekken, mensen die vooral bevrijd willen worden van de ketenen van het egoïsme. Jezus, de Verlosser die hier in Bethlehem is geboren, heeft eens gezegd: “Gelukkig zij die vrede brengen.”  Hijzelf heeft Zijn leven aan het kruis gegeven en door de Liefde wist hij de dood te overwinnen. Hij is het die ons geleerd heeft dat de Liefde sterker is dan de dood. Dat is het getuigenis van zoveel mannen en vrouwen hier in het Heilig Land en op zoveel andere plaatsen in de wereld. Hun getuigenis leert ons dat deze manier om Kerstmis te vieren ondanks alle ook vandaag nog mogelijk is. Ik wens dus dat het Kindje Jezus in ons eens te meer het verlangen mag opwekken dat het iedereen goed zou gaan. Dat het ons vertrouwen in elke mens opnieuw sterker maakt en dat het onze daden in het belang van de vrede, in het belang van de barmhartigheid en in het belang van de rechtvaardigheid in het Heilig Land en in heel de wereld zou ondersteunen. Zalig Kerstfeest! Bethlehem, 24 december 2022 † Pierbattista Pizzaballa Latijns Patriarch van Jeruzalem Bron : Website Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

“En het Woord is mens geworden en heeft in ons midden gewoond, vol van genade en waarheid, en wij hebben Zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader.” (Joh 1, 14) Wij, Patriarchen en Kerkleiders van Jeruzalem, zenden onze groeten aan alle christenen van over de hele wereld. Wij doen dit in dezelfde geest van ontzag en verwondering als degenen die in Bethlehem aanwezig waren bij de geboorte van onze Heer en Verlosser Jezus Christus. Zoals later de Evangelist Johannes zal verklaren was de geboorte van Jezus de glorievolle manifestatie van de vleesgeworden God, het vleesgeworden Woord, vol van genade en waarheid. Zo werd aan de mensheid Gods diepe en blijvende liefde voor heel zijn volk geopenbaard. De Almachtige verwaardigde zich om onder hen geboren te worden, zowel volledig menselijk als volledig goddelijk. Met deze daad van mededogen sloot Christus zich aan bij het lijden van de wereld en onderging Hij ten tijde van de Romeinse bezetting in de Heilige Familie de dagelijkse strijd om te overleven. Hij onderging mee de dagelijkse bedreigingen met geweld, de gedwongen registratie, de deportatie van gezinnen en het leven als vluchteling in een vreemd land. Soortgelijke smarten en beproevingen zijn ook nu nog een gesel in onze moderne tijd, dit zowel in Oekraïne, in Armenië, in Syrië maar ook evengoed in het Heilig Land. In dit verband spreken wij onze bijzondere bezorgdheid uit over de gelovigen die als een christelijk “overblijfsel” nog in het geboorteland van onze Heer overleven. Zij leven onder onze pastorale verantwoordelijkheid. De laatste jaren worden deze christenen als maar meer geconfronteerd met aanvallen tegen de uitoefening van hun geloof. Dit gaat niet zelden met aanvallen tegen hun persoon gepaard, maar evenzeer met ontheiliging van hun kerken en begraafplaatsen, met onrechtvaardigde beperkingen van de uitoefening van hun ritus, met juridische bedreigingen van hun eigendommen en van het beheer van de kerkelijke goederen. Deze ontmoedigende sfeer geeft aanleiding tot een fundamenteel gebrek aan hoop, vooral dan onder onze jonge christenen. Deze voelen zich als maar minder welkom in het land waar hun voorouders al van voor het ontstaan van de Kerk van de eerste Pinksteren woonden. (Hnd 2, 11). Als gevolg hiervan verlaten velen onder hen de regio en gaan op zoek naar locaties waar ze betere levenskansen krijgen. Dat betekent dat de christelijke aanwezigheid in het Heilig Land steeds verder afneemt en ons aantal tot een kleine minderheid van amper twee procent van de algemene bevolking heeft herleid. Aan deze jongeren bieden wij als een baken van hoop de mens geworden boodschap van Christus’ geboorte aan en wij herinneren er hen aan dat onze Heer met ons en voor ons blijft lijden. Hij zal ons in het licht van zijn herrezen glorie naar een nieuw leven leiden. Bovendien blijven onze kerken plaatsen van troost, kracht en steun. De Kerk is immers het Lichaam van Christus dat als geheel de aanwezigheid van onze Verlosser in de wereld blijft vertegenwoordigen, Wij bieden de jongeren dagelijks een resem van pastorale diensten, van onderwijs- en gezondheidszorg, van pelgrimscentra en zinvolle werkgelegenheid aan. In deze geest zijn wij dankbaar dat steeds meer christenen uit de hele wereld op bedevaart naar het Heilig Land terugkeren. Wij moedigen hen niet alleen aan om de gezegende stenen van de heilige plaatsen met eerbied te bezoeken, maar om ook aandacht te hebben voor de "levende stenen" en deze actief te steunen. Zij zijn de lokale christelijke aanwezigheid en het zijn deze families die de eerbiedwaardige plaatsen door de eeuwen heen hebben helpen opbouwen en deze tot op de dag van vandaag blijven onderhouden. Evenzo nodigen wij alle christenen over de hele wereld uit om de religieuze status quo te blijven steunen en onafgebroken te blijven werken en bidden voor een rechtvaardige en duurzame vrede in het land waar onze Heer is geboren en bij uitbreiding in de vele door oorlog verscheurde gebieden van de wereld. Dat zo de gezegende boodschap van hoop, die de engel voor het eerst aan de herders rond Bethlehem hebben verkondigd, in de hele wereld steeds meer gerealiseerd wordt. “Schrik niet, want ik heb een goede boodschap voor u, een grote vreugde voor heel het volk. Vandaag is in de stad van David uw redder geboren; Hij is de Messias, de Heer” Lc 2, 10-11). De Patriarchen en Kerkleiders van Jeruzalem Bron : Website Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

In een interview met Radio Vaticaan-Vatican News in de aanloop naar Kerstmis nodigde Aartsbisschop Pierbattista Pizzaballa, Latijns Patriarch van Jeruzalem, iedereen uit om “Ondanks de vele conflicten en spanningen in het Heilig Land toch in de vrede te blijven geloven.” “Vooral hier in het Heilig Land, waar de vrede tot een slogan is vervallen en de vrede ver van het werkelijke leven verwijderd staat, bestaat de Kerstboodschap erin om te blijven geloven dat vrede ook écht mogelijk is, dat ze haalbaar én uitvoerbaar is,” verklaarde Pierbattista Pizzaballa aan Radio Vatican-Vatican News. De politieke spanningen tussen Israël en Palestina zijn tegen een achtergrond van bomaanslagen en botsingen in Jeruzalem en Nablus recent opnieuw opgelaaid. Eind november deed Paus Franciscus nog een oproep om via dialoog tot een oplossing te komen en onderlijnde dat dit geweld de toekomst totaal zou vernietigen, vooral dan voor de jonge generatie in het Heilig Land. Bezorgdheid omtrent de verscheurdheid Wat de nieuwe Israëlische regering betreft, zal deze rechtser zijn dan ooit tevoren en dit maakt de aartsbisschop bijzonder ongerust. “We zijn niet echt bang, maar toch heel bezorgd. Bezorgd omdat bepaalde leden van de coalitie zich openlijk zeer sterk verzetten tegen alles wat niet-Joods is en scherpe racistische voorstellen hanteren. Dit ondermijnt in toenemende mate de structuur van onze samenleving, die in wezen historisch een multireligieuze en multi-etnische samenleving is," aldus Mgr. Pizzaballa. “Dit raakt niet enkel de christenen,” voegde hij daaraan toe. “Dergelijke tendensen zijn helemaal niet gunstig voor de samenleving in haar geheel.” De patriarch herhaalde dan nogmaals de bezorgdheid die vertegenwoordigers van de Katholieke Kerk onlangs hadden geuit over de verklaringen van sommige toekomstige ministers. “Deze verklaringen druisen in tegen de geest van vreedzaam en constructief samenleven tussen de verschillende gemeenschappen die de samenleving in het Heilige Land vormen,” zo stelde op 12 december de Vergadering van Katholieke Ordinarissen van het Heilig Land (AOTS). De christenen mogen niet langer zwijgen Naast de rechtse conservatieve Likud-partij van Premier Beyamin Netanyahu zullen naar alle verwachtingen ook de extreem-rechtse Religieuze Zionistische Alliantie en twee streng-religieuze Joodse partijen aan de toekomstige regering van Israël participeren. “Als christelijke minderheid is het ‘heel moeilijk’ om deze gespannen sfeer te verbeteren,” aldus de patriarch. Toch vindt hij dat het de plicht is van de christenen om hun stem te verheffen:  ” We moeten ons laten horen en we moeten de nieuwe regering laten weten dat ook wij hier zijn, dat we bestaan en dat we nooit zullen opgeven.” Ondertussen ziet de patriarch niet echt gerichte acties tegen de christenen.  “Christenen zijn eerder een soort ‘collaterale schade’ binnen de spanningen,” merkte hij op. Leven in armoede en onzekerheid De heel kleine christen minderheid in de afgesloten Gazastrook krijgt regelmatig te lijden onder de Israëlisch-Palestijnse spanningen. Enkele dagen geleden bracht de patriarch daar nog een bezoek aan de christen gelovigen. Hij vertelde aan Radio Vatican-Vatican News over de grote armoede die daar heerst. Maar hij had het eveneens over de sterke geest van geloof en het hechte gemeenschapsgevoel onder de christenen. “Wanneer ik in het noorden de hulpcentra van Caritas bezoek, dan zie ik de verschrikkelijke omstandigheden waarin de gezinnen moeten leven. Huizen die helemaal van karton zijn gemaakt. Hopen vuilnis en dat alles zonder het meest elementaire systeem om het afvalwater af te voeren. Zij leven simpelweg met niets. Maar ondanks deze onmenselijke omstandigheden staan zij mentaal sterk en hebben zij een bijzondere gemeenschapszin. Misschien wel grotendeels als gevolg van hun minderheidspositie. Dat raakt mij telkens weer opnieuw.” Anne Preckel / Claudia Kaminski Bron : Website Vatican News Foto: © Latijns Patriarchaat van Jeruzalem Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore Een pelgrimstocht van Santiago de Compostella naar het Heilige Land volgens het traject van de Apostel Jacobus. Een groep van 47 personen uit de Franciscaanse parochie van de Heilig Jacobus bezocht de voornaamste christen bedevaartplaatsen in Israël, Palestina en Jordanië: Nazareth, de plaats van de Aankondiging; Bethlehem waar Jezus is geboren; de Jordaan waar hij met Zijn doopsel zijn openbaar leven is begonnen; Galilea met al zijn mirakels en natuurlijk ook Jeruzalem, de stad van Zijn lijden, Zijn Dood en Verrijzenis. MARIA ESTER MARCOS GARCÍA Heilige Jacobus van Compostella "We wilden de oorsprong van de Heilige Jacobus kennen en die lag hier. Wij deden de reis wel in de omgekeerde richting". "[Queríamos] ver cuáles eran losorígenes de Santiago, cómopartiendoél de aquínosotroshemossidocapaces de hacerelrecorrido a la inversa". P. ENRIQUE ROBERTO LISTA GARCÍA, ofm Heilige Jacobus van Compostella “Dit is een heel uitzonderlijke werkelijkheid want de Heilige Apostel Jacobus is hier in Palestina geboren. Wij weten dat ons geloof door deze apostel naar ons is gebracht. En ik wou deze groep deze werkelijkheid tonen. Waar kwam ons geloof vandaan dat destijds het Spaanse Finisterre bereikte en zo’n rijke vruchten, droeg!” "Es una realidad extraordinaria, porque el apóstol Santiago nació aquí en Palestina. Diríamos que la fe que tenemos nos la llevó el apóstol. Y quería mostrar al grupo esa realidad : De dónde viene esa fe que ha llegado hasta Finisterre y que ha dado tanto fruto". “Een van de meest memorabele momenten voor de groep was het bezoek aan de hermitage van Gethsemane. Daar kregen wij enig godsdienstonderricht over de betekenis van het lijden in het licht van het geloof. Het was de uitgelezen gelegenheid om even halt te houden en te bidden in het verlengde van hetgeen Jezus hier aan zijn leerlingen vroeg: ‘Blijven jullie even hier en waak met mij zodat je niet in bekoring valt.” Fr ENRIQUE ROBERTO LISTA GARCÍA, ofm Heilige Jacobus van Compostella " Mocht dit spirituele aspect achterwege zijn gebleven, dan zou onze tocht niet verder hebben gereikt dan een doodgewone toeristische rondreis. Maar dan zouden wij letterlijk van een kale reis zijn teruggekeerd. Dan zouden wij de vruchten hebben moeten missen die eigen zijn aan het beleven van een pelgrimstocht als geloofservaring. Het zijn de vruchten die voortvloeien uit het beluisteren van de stem van de Heer, die in ons geweten en in ons binnenste spreekt.” "Creo que si falta eso se quedaría en un viaje turístico o tal vez en senderismo, pero regresaríamos realmente sin los frutos que da vivirlo desde la fe y sobre todo el escuchar la voz del Señor que habla en nuestra conciencia y en nuestro interior". “Het bezoek aan de Heiige Plaatsen, in de voetsporen van Jezus en zijn Apostel Jacobus, en het ervaren van de werkelijkheid van het Heilig Land, heeft ons, pelgrims met dankbaarheid en met een nog grotere geloofsovertuiging vervuld.” ROBERTO HERMIDA GRANJA Heilige Jacobus van Compostella " Het Evangelie vanop de eerste rij kunnen beleven en mogen nadenken over de wijze waarop Jezus hier op deze plaatsen heeft gewandeld… hoe bevoorrecht waren wij wel niet om dit alles te ervaren, zodat ons geloof kon groeien en deze pelgrimstocht ons geloof echter en sterker maakte." "Vivirlo (el Evangelio) en persona y pensar cómo Jesús recorrió estos sitios y el privilegio que nos toca de poder visitarlos para que nuestra fe vaya en aumento y justifique realmente lo que creemos". VICTOR MANUEL SONEIRA LEMA Heilige Jacobus van Compostella “Wij zijn bijzonder dankbaar dat wij voet mochten zetten op de grond en op de plaatsen waar Jezus zijn openbaar leven heeft doorgemaakt. Tevens wil ik al onze medereizigers danken. Zij brachten mij hierheen en hebben mij deze plaatsen laten zien. Het is me onmogelijk om mijn emoties onder woorden te brengen.” "La gratitude de pouvoir mettre les pieds dans ces lieux où Jésus a vécu sa vie publique. Et merci à mes compagnons de route, qui sont ceux qui m'emmènent ici et me permettent de voir ces lieux qui me procure une émotion que je ne peux exprimer" "La gratitud de poder pisar estos lugares donde Jesús desarrolló su vida pública. Y gracias a los compañeros de viaje, que son los que me llevan en volandas por aquí y así puedo ver estos lugares de los cuales no puedo expresar mi emoción..." Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

Meer lezen