In een artikel dat in Italië door BeeMagazine werd gepubliceerd, presenteert Kardinaal Fernando Filoni een reflectie op het thema van de artificiële intelligentie (A.I.) en Gods schepping. Deze hedendaagse kwestie is ook voor de universele Kerk van belang. Dit werd reeds door de paus in zijn boodschap van 1 januari uitdrukkelijk benadrukt. We hebben ervoor gekozen om voor de leden van de Orde en hun vrienden op onze site de tekst van de Grootmeester. Een archeoloog aan wie ik vroeg of het mogelijk was om een oud terracotta object van een modern namaakproduct te onderscheiden, gaf mij als antwoord dat de aanraking het eerste directe beoordelingscriterium is. Natuurlijk zijn er nog andere. Zo legde hij mij uit dat de poreusheid van terracotta pas met de jaren tot stand komt en dat deze niet in een hedendaagse creatie, waarvan het oppervlak glad is, wordt aangetroffen. Dit is een empirisch criterium, maar wel één dat op het eerste zicht bruikbaar is bij de vele namaakobjecten die we overal aantreffen en die mensen te koop aanbieden. Wat is, in een tijd waarin we met allerlei soorten nieuws overspoeld worden, het eerste geldend criterium om onszelf te verdedigen en echt nieuws van “ fake news ” te onderscheiden? Deze vraag stelt zich vanwege het grote gemak waarmee nieuws vandaag de dag circuleert. Nu men het overal over een zogenaamde artificiële intelligentie heeft, volstaat het niet langer om zich voor dat onderscheid op de rede te beroemen. De artificiële intelligentie is immers in staat om informatie te deconstrueren, te vervaardigen, te vertekenen en zelfs misleidend te werken. In deze complexe tijden, waarin zoveel mensen zich in de studie van alle nieuwe communicatiemogelijkheden verdiepen en hiermee zelfs ook ons leven willen beïnvloeden, beseffen we dat de “ intellectuele rijkdom ” die mensen bezitten inderdaad in “ povere aarden vaten ” is opgeslagen. Deze uitdrukking gebruikte Paulus van Tarsus reeds, die aan de christenen van Korinthe schreef dat wij onze schat, d.i. onze hoop, in “ aarden vaten ” dragen. De buitengewone kracht komt immers van God en niet van onszelf. (vgl. 2 Kor. 4,7). Wat is de mens méér dan een “ eeuwenoud artefact ” wiens wezen en wiens bestaan dateert uit de tijd dat de Schepper het vanuit de klei vorm gaf en er leven, intelligentie en vrijheid in blies. Met deze gaven schiep hij de mens – bijbels gesproken – naar Zijn beeld en Zijn gelijkenis. De poreusheid van het menselijk bestaan bestrijkt dus millennia en is technologisch niet reproduceerbaar; zelfs als we alles zouden willen reduceren tot getallen en algoritmische combinaties, zou het nog steeds een “flexibel” variatie zijn. De onderliggende vraag is of de onderzoekers uit Silicon Valley of uit een andere entiteit die zich aan deze wetenschap wijden en die het nieuwe schepsel dat wij artificiële intelligentie noemen “ eigenhandig ” hebben gecreëerd, enige “ gelijkenis ” met de Allerhoogste God vertonen. De “ neo-scheppers ”, hoewel zeer bekwaam, lijken mij duidelijk bescheidener dan de Allerhoogste, die volgens Genesis hemel en de aarde heeft geschapen en orde in de chaos heeft gebracht (cf. Gn 1,2). De “ neo-scheppers ” maken weliswaar gebruik van hun scheppende kracht, maar als we onder de indruk zijn van hun vaardigheid, dan komt dit misschien omdat we zelf het gevoel voor kwaliteit en proportie van de Goddelijke schepping zijn kwijtgeraakt en ons met een overvloed aan cijfers en algoritmen tevreden stellen. Maar dan rijst de volgende vraag: wat zullen zij in hun “artefact” aan inhoud dragen, terwijl wij bedenken dat God volgens de Bijbel de mens mannelijk en vrouwelijk heeft geschapen (vgl. Gen 1, 27) en hem voorzag van levende relaties, van een gemeenschap van geest en lichaam en van de autoriteit over de schepping waarvan de mens niet mag afwijken? “ Moet de Bijbel dan herschreven worden ,” werd mij door een vriend gevraagd. In feite zal zelfs religie aan het perspectief van dit nieuwe wezen, aan de artificiële intelligentie, niet kunnen ontsnappen. Het heeft geen eigen bewustzijn en ontleent haar heilige karakter aan de logica van zijn onderzoekers. Wat wordt er uiteindelijk aangeboden? Wordt ze verboden? Zal zij in staat zijn fouten te maken of zonden te begaan? Zal ze kunnen beminnen? Eet ze van de “ verboden vrucht ”? Heeft zij recht op verlossing en is ze in staat om te bidden? Ja! Bidden is immers het meest eenvoudige en het meest aangeboren streven van het menselijk hart. Geen mens heeft ooit nagelaten te bidden. Misschien gebeurde dat zonder dit goed te beseffen, zoals je tot een moeder roept die je nooit hebt gekend. Augustinus van Hippo sprak over gebed waarvan het meest interessante onderdeel het autobiografische deel is. In feite verwees hij hierbij naar zichzelf waarbij hij als het ware een paradigmatische beschrijving gaf: onze stappen in het gebed verlopen volgens een algoritme dat niet uit een hart kan komen dat niet zou bestaan. Augustinus zei dat hij als kind, ook zonder al gedoopt te zijn, maar door zijn moederlijke opvoeding niet zozeer bad uit genegenheid voor God, hoe klein die ook was, maar om de volgende dag de klappen van zijn gewelddadige leraar niet te moeten incasseren (Confessions, 1, 9, 14). Als jongeman bad hij, in volle post-puberale uitbundigheid, opdat hij niet door de hartstocht zou overweldigd worden, maar dat deze hem anderzijds ook niet onmiddellijk zou ontnomen worden (Ib. 8, 7, 17). In een mengeling van enige crisis en het houden van enige afstand tot zijn gezinsopvoeding veranderde hij de inhoud van zijn gebed en vroeg hij om de verwezenlijking van zijn dialectische, filosofische en carrière-aspiraties. Maar hij was zich ook al snel bewust van de vernedering en de ijdelheid van zo’n gebed (Ib. 3, 4, 7). Als gevolg van teleurstellingen verviel hij in het toen dominante manicheïsme en beleefde dit bijna als een emancipatie. Zo kwam hij tot eerder formele en onopvallende gebeden maar dit werd op zijn beurt de oorzaak van een nieuwe en diepere desillusie. Zo bekende Augustinus dat hij in grote nood de oorzaak van zijn ongemak en de aard van zijn depressie had proberen te begrijpen. In een vorm van zeer hoge spirituele lyriek richtte hij zich tot de Heer: “ U heeft mij tot U bekeerd, waardoor ik het zoeken naar een vrouw en het verwezenlijken van alle hoop van deze wereld heb opgegeven " (Ib. 8, 12, 30). Toen kwam de doop in de katholieke kerk Ik spreek de hoop uit dat de artificiële intelligentie het plezier van de talrijke spirituele pelgrimstochten die existentieel het leven van de hedendaagse en de toekomstige mannen en vrouwen doorkruisen, niet zal wegnemen. Ik hoop dat deze intelligentie ons het gebed zal laten, dat zij een veelkleurig pluralisme niet zal verminderen en ons niet tot een enkelvoudig en uniform denken zal beperken! Maar wanneer deze intelligentie zich binnen aanvaardbare grenzen verder ontwikkelt, zal het ongetwijfeld een zeer nuttig “ schepsel ” van de mensheid zijn. Fernando Cardinale Filoni Grand Maître Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Een overweging van de Gouverneur-Generaal , Ambassadeur Leonardo Visconti di Modrone    We leven in een wereld vol symbolen. Men moet dan ook weten hoe men deze moet interpreteren. We mogen ons niet zomaar tot enkele uiterlijkheden beperken, hoe suggestief en plechtig deze ook mogen zijn. Het komt er vooral op aan om ons in de ware betekenis ervan te verdiepen en naar datgene te zoeken wat transcendent is. Kortom, we moeten het gevaar ontvluchten om door de uiterlijke aspecten verblind te worden, maar we moeten in de eerste plaats van de meer verlichtende en onthullende dimensie genieten. Laten we proberen naar symbolen te kijken met de ogen van de ziel en het hart. Denken we bijvoorbeeld eens aan ons belangrijkste symbool, met name onze riddermantel. Net zoals in de Apocalyps van de Apostel Johannes (Openbaring 7.2-4.9-14) zou men ons de vraag kunnen stellen: “ Die mensen daar in hun in witte gewaden, wie zijn zij en waar komen ze vandaan? ” Kunnen wij dan antwoorden: “ Deze […] hebben hun gewaden gewassen, ze hebben ze wit gemaakt in het bloed van het Lam ”. Het is inderdaad zo dat de mantel van onze Orde, die we tijdens de Investituur voor het altaar hebben ontvangen, ons uitnodigt om nooit met enig eenvoudig esthetisch genot tevreden te zijn, maar dat we uitgedaagd worden om het dieper begrip van de betekenis ervan te zoeken. Wat is zijn ware betekenis? Het dragen van de mantel herinnert de Ridder aan zijn verplichting van loyaliteit, gehoorzaamheid, respect, eer, discipline, opoffering, verantwoordelijkheid en solidariteit, om nog maar een paar ridderlijke deugden te vermelden. Degene die de riddermantel ontvangt, moet deze met waardigheid dragen en de vermelde deugden nauwgezet naleven. Voor een Ridder in de Orde van het Heilig Graf, die tevens het Kruis van Jeruzalem op zijn mantel draagt, herinnert dit kruis aan de vijf wonden van Onze Heer, hetgeen een diepere betekenis in zich draagt. De Dames dragen dan weer een zwarte mantel, al dan niet met handschoenen en een witte satijnen voering (zoals de traditie in bepaalde landen het wil) en wordt met een zwarte sluier of kanten mantille verfraaid. Dit accentueert hun vrouwelijkheid met sobere elegantie. Sint-Paulus herinnert ons eraan dat wij door het doopsel met “ Christus zijn bekleed ” (Gal. 3,27). Dit is hetgeen we zouden moeten voelen wanneer we onze mantel met het Jeruzalemkruis dragen, het is de herinnering aan het witte kleed van ons doopsel. Ik beef wanneer ik aan de verschrikkelijke scheldwoorden van Jezus denk: “ Wee u, schriftgeleerden en farizeeërs, schijnheiligen, u lijkt op witgekalkte graven, die er van buiten wel mooi uitzien, maar van binnen vol liggen met doodsbeenderen en allerlei onreinheid. ” (Mt 23, 27). Diegenen die uit ijdelheid op hun mantel prat gaan, hebben ongelijk, maar hetzelfde geldt evenzeer voor degenen die een tegenstrijdigheid menen te zien tussen de pracht van de mantel en de nederigheid die elke christen wordt aanbevolen. In wezen kan men in alle nederigheid een prachtig uniform dragen en anderzijds in een eerder slordige outfit zich volkomen hooghartig aanstellen. Er is dus geen enkele reden om zich tegen de schoonheid van de riddermantel te verzetten. Op de Berg Tabor veranderde onze Heer Jezus eveneens van gedaante. De mantel die we dragen is daarom niet zomaar een herinnering aan hetgeen we vertegenwoordigen, maar moet ons tevens helpen onszelf te transformeren tot authentieke Ridders en Dames die in het Lege Graf, en dus in het Mysterie van de Verrijzenis van Christus, het referentie-ideaal voor ons engagement vinden. Moge het enerzijds het lichtgevende teken van onze waardigheid als een herrezen volk zijn en anderzijds de weerspiegeling van wat we in ons hart dragen. Dit beleven wij in het besef dat de symbolische kracht van onze mantel in de totale identificatie tussen het kledingstuk en de persoon die het draagt, zijn doel bereikt. Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Fotoarchief lds Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Donata Maria Krethlow-Benziger, Landscommandeur voor Zwitserland en Liechtenstein, presenteert ons een persoonlijke reflectie op het belang van een bezoek aan de Moederkerk van het Heilig Land, gebaseerd op wat zij zelf in 2023 heeft beleefd. Dit artikel illustreert heel goed wat ridders en dames van over de hele wereld tijdens hun pelgrimstochten, die door de Orde worden georganiseerd, ervaren. Doorheen de eeuwen is een pelgrimstocht naar Jeruzalem voor de christenen steeds een nobel doel geweest. Het visioen van het hemelse Jeruzalem was alomtegenwoordig. Tegenwoordig stellen pelgrimstochten naar het Heilig Land ons in staat de heilige plaatsen te bezoeken en inzicht te krijgen in de situatie van de christenen die daar nog steeds wonen. Het is een sterk teken als uitdrukking van een intieme band die er is tussen ons, Ridders en Dames van de Ridderore van het Heilig Graf van Jeruzalem, en de plaatselijke christen bevolking bestaat. Het is tegelijk ook een getuigenis van onze liefde voor het land waar onze Heer Jezus Christus ooit heeft gewoond en geleefd. De mensen leven daar in een andere realiteit dan deze in onze Europese wereld. Hun bestaan wordt er door geweld en onrecht in velerlei vormen gekenmerkt. Wat een groot geluk en wat een enorme vreugde viel ons ten deel toen ik in mei 2023 met ruim 70 anderen van onze landscommanderij op pelgrimstocht naar het Heilig Land mocht vertrekken. Het warme onthaal in het Latijns Patriarchaat te Jeruzalem, met de overhandiging van de pelgrimsschelp, was voor mij het hoogtepunt van de reis. Het was voor ons een bijzondere eer dat de patriarch, Zijne Eminentie Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, ons in Jeruzalem verwelkomde en aan elke Ridder en Dame, die het Heilig Land voor het eerst als lid van de Orde bezocht, persoonlijk de Pelgrimsschelp overhandigde. Daarna mochten wij in onze hoedanigheid van Ridders en Dames van de Orde de plechtige intocht in de Heilige Grafkerk meemaken. We wisten ons dan meer dan wie ook geraakt toen we de gebeurtenissen vernamen die het Heilig Land op 7 oktober 2023 op zijn grondvesten deden daveren. Sindsdien hebben de vreselijke feiten uit het Midden-Oosten een nieuw hoofdstuk van lijden aan de geschiedenis van het Heilig Land toegevoegd. Onze gedachten en gebeden zijn bij allen die door deze tragedie getroffen worden. Onze betrokkenheid bij diverse projecten en onze gehechtheid aan de christen bevolking van het Heilig Land blijft ongeschonden, ook al zullen we er in de nabije toekomst niet persoonlijk heen kunnen gaan. Maar we mogen de hoop niet verliezen en onze broeders en zusters in het geloof in het Midden-Oosten geenszins aan hun lot overlaten. Als Dames en Ridders van de Ridderorde van het Heilig Graf maken wij deel uit van de Moederkerk van het Heilig Land. We moeten de straten en de heilige plaatsen met onze aanwezigheid en onze gebeden blijven vullen. En we zullen er opnieuw naartoe moeten trekken zodra de politieke omstandigheden dit weer mogelijk zullen maken. Want de Basiliek van het Heilig Graf in Jeruzalem is niet zomaar een kerk. Zij bevindt zich precies op de plaats waar onze Heer Jezus Christus heeft geleden, is gestorven en uit de doden is opgestaan. En het is vanuit deze kerk dat door de Verrijzenis van Christus het licht in de wereld schijnt. Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Tijdens hun bedevaart naar het Heilig Land eind december 2023 – begin januari 2024 hadden de Grootmeester en de Gouverneur-Generaal van de Ridderorde een ontmoeting met enkel bijzonder hulpbehoevende christen gezinnen die in Jeruzalem wonen en die dankzij de hulp vanwege leden van de Orde door het Latijnse Patriarchaat gesteund worden. Dima Kalak Khoury, Directeur van de sociale diensten van het Patriarchaat, stemde ermee in om onze delegatie verschillende concrete situaties voor te stellen die deze mensen in de appartementen van de Custode hebben ervaren. Dima Kalak Khoury trad tijdens deze bezoeken op als begeleider van de kleine delegatie van het Grootmeeterschap. EEN MOEDIGE MOEDER Nisreen, een 53-jarige moeder, voert elke dag een strijd om de vele moeilijkheden die zij sedert zij van haar man is gescheiden, te overwinnen. Ze woont met haar vier kinderen in een bescheiden appartement dat zij voor $ 500 kan huren. Zij lijdt aan diabetes en heeft hartproblemen. Hierdoor moet ze geregeld naar het ziekenhuis. Door haar gezondheidsproblemen is ze werkloos geworden en zo heeft ze moeite om de essentiële medicijnen aan te kopen. Ondanks de lovenswaardige inspanningen van haar oudste dochter, die dank zij een baan als verkoopster bij een kledingmerk een bijdrage aan het inkomen van het gezin kan leveren, heeft het gezin nog steeds met financiële moeilijkheden af te rekenen. De oudste zoon van Nisreen droomt ervan om elektriciteit te studeren en zo een professionele technicus te worden. Met de genereuze steun van de Orde willen we hem helpen deze droom waar te maken. De jongste zoon van het gezin studeert nog op de middelbare school. Door de rampzalige financiële situatie van het gezin hebben ze vaak niets te eten en kunnen ze de elektriciteitsrekening niet betalen. De financiële inbreng van het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem, of het nu om voedselbonnen of de betaling van elektriciteitsrekeningen gaat, betekent voor dit noodlijdend gezin een essentiële hulp. Bovendien zijn onze vormingsprogramma's erop gericht om de kinderen van Nisreen de vaardigheden en kansen te bieden die nodig zijn om op een zinvolle wijze aan de gezinsuitgaven bij te dragen. EEN GEZIN DAT VECHT OM TE OVERLEVEN Nancy is 32 jaar en moeder van vier kinderen. Zij kampt met aanzienlijke moeilijkheden. Haar man is 40 jaar en is taxichauffeur. Maar als gevolg van de aanhoudende oorlog heeft hij zijn inkomen ernstig zien dalen. Door de discriminerende houding van de Israëli’s kan hij geen Joodse passagiers meer afhandelen en bovendien wordt zijn werk door het voortdurende risico op aanvallen in de Israëlische gebieden nog verder belemmerd. Omdat ze moeite hadden om rond te komen, konden zij de huur niet langer betalen en werd het gezin uit hun huis in Beit Hanina gezet. Met de hulp van het patriarchaat en de pastoor kregen ze een klein appartement toegewezen. Maar de accommodatie is te klein waardoor sommige gezinsleden in de keuken moeten slapen. Om hun financiële lasten wat te verlichten, hielp het Patriarchaat Nancy aan een baan als assistent in de keuken in het Grieks-Orthodoxe klooster, wat haar een bescheiden inkomen opleverde. Ondanks deze inspanningen blijft de situatie in het gezin moeilijk en probeert het Patriarchaat, samen met de Custode van het Heilig Land, om een meer geschikt huis voor hen te vinden. De pastoor helpt ondertussen bij het betalen van hun huidige huur, en verder ontvangen zij via het Fonds Oost-Jeruzalem nog steun door middel van voedselbonnen en het betalen van de elektriciteitsrekeningen, van het schoolgeld voor de kinderen alsook van hun onroerendgoedbelasting (Arnona). In deze moeilijke situatie proberen de ouders van Nancy eveneens een helpende hand toe te steken, maar hun beperkt inkomen stelt hen niet in de mogelijkheid dit regelmatig te doen. Dit gezin heeft dringend hulp nodig en de steun van de Orde kan een aanzienlijke impact hebben op hun pad naar een stabielere gezinssituatie en een betere toekomst. EEN HUISGEZIN DAT MET WERKLOOSHEID WORDT GECONFRONTEERD Micheline, een gescheiden vrouw, heeft grote problemen met de zorg voor haar twee dochters van 21 en 24 jaar en haar 22-jarige zoon. Ze wonen in een krap huis dat door de Custode van het Heilig Land ter beschikking wordt gesteld maar waar het gezin als gevolg van de geringe ruimte zich permanent in onhygiënische omstandigheden bevindt. Micheline, die in een kinderdagverblijf werkte, verloor in de recente golf van ontslagen als gevolg van de oorlog haar baan. Helaas raakte ook een van haar dochters, die parttime in een hotel werkte, werkloos. De financiële problemen van het gezin worden als maar erger. Dit wordt mede veroorzaakt door het feit dat de zoon van Micheline, de enige die nog als hotelmedewerker de kost verdient, nog heel weinig uren kan werken en dit dan nog voor een heel laag loon. Als reactie op hun penibele situatie wordt het Fonds Oost-Jeruzalem aangewend om Micheline te helpen de gecumuleerde nationale verzekeringsschulden af te betalen. Daarnaast is er ook nog hulp geboden bij de betaling van de onroerende goedbelasting en de aankoop van voedselbonnen. Ondanks al deze inspanningen blijft hun situatie kwetsbaar vandaar de urgentie van voortgezette hulp. De noodsteun van de Orde betekent dan ook een reëel verschil in het verzachten van de moeilijkheden waarmee Micheline en haar gezin in deze moeilijke tijden te kampen hebben. DE MOEILIJKHEDEN VAN EEN VADER NA DE REPRESALLES DIE DOOR DE OORLOG WERDEN VEROORZAAKT Suleiman, vader van drie kinderen, wordt met heel wat uitdagingen geconfronteerd terwijl hij ernaar streeft om volop voor zijn gezin te blijven zorgen. Zijn dochter geniet een studiebeurs van de Custode van het Heilig Land en zet haar studies verder aan de Universiteit van Bir Zeit. De oudste zoon van Suleiman is 23 jaar oud en rondde met de hulp van het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem zijn studie optica met succes af. Hij is nu echter nog altijd op zoek naar een baan. Vandaag wil de tweede zoon met de bus leren rijden en vraagt ons om hem bij zijn project te helpen. De financiële problemen van het gezin zijn nog toegenomen door het feit dat de ongeschoolde echtgenote van Suleiman werkloos is. Suleiman zelf heeft hartproblemen, waardoor hij medicijnen moet nemen en doordat de slagaders verstopt zijn, moet hij regelmatig op controle. Suleiman en zijn twee zonen waren destijds werkzaam als bewakers bij de Westelijke Muur (Kotel) maar werden in het kader van de vergeldingsmaatregelen na de aanslagen van 7 oktober ontslagen. Om aan hun meest dringende noden tegemoet te komen, helpen we hen bij het betalen van de huur en de elektriciteitsrekeningen, alsook door het verstrekken van voedselbonnen. Het gezin blijft echter met aanzienlijke moeilijkheden kampen en heeft moeite om zichzelf van de nodige levensmiddelen te voorzien. Voortdurende steun is essentieel om dit veerkrachtige gezin in staat te stellen voor zichzelf te zorgen en een situatie van stabiliteit en autonomie te bereiken. MET ZEVEN KINDEREN IN ÉÉN EN DEZELFDE RUIMTE LEVEN Nakhleh is een vijftiger en staat voor aanzienlijke uitdagingen. Hij woont samen met zijn vrouw en zeven kinderen in een appartement met één slaapkamer in de oude stad van Jeruzalem. Zijn leven nam een drastische wending nadat hij de diagnose kanker kreeg en hij niet langer met zijn bestelwagen kon blijven werken. Hierdoor verslechterde plots ook de materiële situatie van het gezin. Ondanks deze moeilijkheden gloort er toch een sprankeltje hoop aangezien hun dochter, ondersteund door onze vormingsprogramma's, haar studie als medisch secretaresse kan verderzetten.  Bovendien willen de twee volwassen zonen van Nakhleh buschauffeur worden. Een van hen geniet al van onze steun en er wordt actie ondernomen om ook de tweede te helpen. De situatie van het gezin blijft echter heel kwetsbaar. De vrouw van Nakhleh kan niet werken omdat zij voor hun groot gezin moet zorgen, terwijl de andere kinderen nog naar school gaan. Door hen te helpen met het betalen van voedselbonnen, elektriciteitsrekeningen, onroerendgoedbelasting en schoolgeld zijn we al tussen gekomen om hun financiële lasten te verlichten. De ernst van hun situatie maakt echter dat voortdurende hulp noodzakelijk blijft. Wij willen ervoor zorgen dat dit groot gezin zich niet alleen voor deze uitdagingen geplaatst weten. Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Waarde Ridders en Dames van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem, Tussen de meest betekenisvolle passages in het Evangelie is er een waarin het “ woord ” van de Heer een “ gebaar ” is geworden. Dit gebaar is met een nieuwe inhoud geladen en het helpt ons het Pascha van de Heer binnen te treden. We weten dat gebaren altijd een vorm van taal zijn die de spraak versterkt en het is niet ongebruikelijk dat gebaren de taal zelfs suggestiever maken. Zo komen we bijvoorbeeld bij de passage van het relaas dat de evangelist Lukas ons heeft nagelaten. De Meester is in Jeruzalem ter gelegenheid van het Paasfeest. Hij sprak veel over waakzaamheid en waarschuwde tegen hypocrisie en bedrog. Terwijl hij achteraan in de Tempel stond, wou hij commentaar geven op een bijna onbelangrijk en quasi verborgen gebaar. Het betrof de offergave van een arme weduwe die, toen ze het Huis van God binnenging, haar bijdrage van twee cent gaf. Dat was alles wat ze had. Het was een heel mooi gebaar van liefde voor deze plaats, die symbool stond voor de glorieuze aanwezigheid van de Allerhoogste te midden van Zijn Volk, de Shekinah van God. Vervolgens voorspelde Jezus voor Jeruzalem de dag waarop de Heilige Stad vernederd, vernietigd en van haar geestelijke adel zou beroofd worden. Het was een vermoeiende dag geweest en ‘s avonds ging de Heer naar de top van de Olijfberg om er te bidden, met de stad van David voor zich. Wie de pelgrimstocht naar het Heilig Land reeds heeft gemaakt, kent deze suggestieve plek aan de overzijde van de imposante muur van de Tempelpromenade heel goed. De volgende dag, toen het feest van de ongedesemde broden naderde, stuurde Jezus, die het Paasmaal wou vieren, Petrus en Johannes uit om alles voor te bereiden wat nodig was: een geschikte plaats, brood, wijn en bittere kruiden. Hij zei hen: “ Ga de voorbereidingen treffen zodat we het paasmaal kunnen nuttigen .” (Lc 22, 8). Het Hebreeuwse Pascha, voor Israël zo rijk aan symbolen, was het laatste paasmaal voor Jezus, maar het was tevens de gelegenheid om een nieuwe gebeurtenis die hij in zijn hart droeg te creëren: de instelling van wat voor de Kerk het sacramentele Pasen, de Eucharistie, zou worden. “ Toen het uur was aangebroken, nam Jezus plaats aan tafel, en de apostelen met hem. Hij sprak tot hen: ‘Het is mijn groot verlangen dit paasmaal met jullie te eten, alvorens ik zal lijden! Toen nam Hij het brood, brak het en gaf het aan zijn leerlingen, terwijl Hij zei: ‘Dit is mijn lichaam... Doe dit ter nagedachtenis aan mij...' en voor de beker deed hij hetzelfde en zei: ‘Deze beker is het nieuwe verbond in mijn bloed… ’ (Lc 22, 14e.v.).” Dit teken van “ het breken van het brood ” en “ het drinken uit de beker ” zal het teken van herkenning van de verrezen Meester worden. In dit gebaar van Jezus werd het “ Woord ” een “ betekenisvol gebaar ”, dat wil zeggen een sacrament. Het is hierrond dat de Kerk zich zal verzamelen en dat de christenen zichzelf zullen herkennen als Koinonia , dat wil zeggen een geloofsgemeenschap in de Verrezen Heer, waarin elke gedoopte een “ ecclesiologisch ” bestaan zal leiden waarmee hij voor altijd zal verbonden zijn. In de woorden van Jezus, die zo een gebaar zijn geworden, wordt het hele “ sacramentele teken ” aan de Kerk gegeven. In die betekenis, in dit geloof, verwelkomen ook wij de Heer. Net als Petrus en Johannes worden wij dit jaar opnieuw geroepen om ons op Pasen voor te bereiden. Wij moeten dit doen in het besef dat wij als Ridders en Dames van de Orde van het Heilig Graf onlosmakelijk met het Mysterie van Christus verbonden zijn. Wij kunnen de uitnodiging van Jezus “ Ga voorbereidingen treffen… voor het Paasmaal ” niet negeren zonder geestelijk en emotioneel bij de nieuwe gebeurtenis van de Heer in al zijn schoonheid en rijkdom betrokken te zijn. Dit verzoek van Jezus gaat ons rechtstreeks aan. Het zou geen zin hebben om op pelgrimstocht naar Jeruzalem te gaan als we geen diep besef hadden van wie we zijn en wie we willen zijn. Elke pelgrimstocht zou zinloos zijn indien we niet het verlangen hadden om het Pascha van de Heer opnieuw te beleven en om dit samen met de Heer te vieren. Want elke pelgrimstocht is een reis ter voorbereiding op het Pascha in ons leven, het Pascha in ons geloof. Pasen blijft de gebeurtenis die de brug slaat tussen de eeuwigheid van God in Christus en de mensheid in deze tijd. Laten we dit jaar, ondanks de tragedie die het Heilig Land teistert, opnieuw de uitnodiging aan Petrus en Johannes verwelkomen. Laten wij open staan voor de woorden van de Heer die Hij ons in een sacramenteel gebaar heeft geleerd. Het vieren van dit sacrament gaat niet zo maar om een gewoonte die vaak met feestelijkheden en verjaardagen gepaard gaat. Het moet de bedoeling zijn om de genade van Pasen aanwezig te maken alsof het de enige of zelfs de laatste genade in ons leven is. Het was tijdens het Laatste Avondmaal met Jezus, nog vóór zijn lijden, dat de apostelen de betekenis van het “Nieuwe Verbond” hebben begrepen, een Verbond dat op het mysterie van dood en verrijzenis is gebaseerd. Het “gebaar” dat Jezus tijdens het Laatste Avondmaal heeft gesteld en dat met het oog op het lijden en de dood van de Heer tot dan als het ware “uitgesteld” was gebleven, vindt zijn voltooiing in het Pascha van de opstanding van de Heer. Zo werd Jezus genadevol aan de Apostolische Gemeenschap en aan de Kerk teruggegeven. Om een overweging van Sint-Augustinus (over Psalm 60) te parafraseren, kunnen we zeggen dat Jezus de betekenis van het Hebreeuwse Pascha in zich heeft opgenomen door zich in een nieuw Verbond vernieuwd aan ons terug te schenken. Zo heeft Hij de vernedering van de zonde en het drama van de dood op zich genomen. Zo heeft hij ons, door dit aan ons in het Sacramentum Novum te overhandigen, de vergeving en de heerlijkheid van de Verrijzenis aangeboden. In de driedaagse van Pasen, dat met het Eucharistisch Avondmaal op Witte Donderdag (de eerste dag) begint, associëren wij ons met het lijden van Christus in Getsemane en volgen we Hem in de vernedering, de dood en de begrafenis (de tweede dag) en, terwijl we ons de sabbatstilte (de derde dag) eigen maken, blijven we wachten op het Pascha der Verrijzenis, zoals de Heer het heeft verkondigd. Zalig Paasfeest, Fernando Cardinal Filoni Grand Maître      Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Op 6 februari 2024 vond in de Basiliek van de Heilige Apostelen in Rome de uitvaart plaats van Professor Agostino Borromeo, Ere-Luitenant-Generaal van de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem. Deze viering werd voorgegaan door Kardinaal Fernando Filoni, Grootmeester van de Orde, in concelebratie met Mgr. Tommaso Caputo, Assessor van de Orde, en Mgr. William Shomali, Patriarchaal Vicaris voor Jeruzalem en Palestina. Deze laatste trad op als vertegenwoordiger van de patriarch van Jeruzalem. Kardinaal Edwin O’Brien, grootmeester in de periode van het ambt van Gouverneur-Generaal van Prof. Borromeo, alsook Fra’ John Dunlap, Grootmeester van de Orde van Malta, en Fra’ Alessandro de Franciscis, Groot-Hospitaalridder, namen aan de viering deel. Een delegatie van ridders en dames, onder leiding van de Gouverneur-Generaal, Ambassadeur Leonardo Visconti di Modrone, en vele vrienden waren uit verschillende landen gekomen om de familie van de overledene nabij te zijn. Aan het einde van de viering las P. Davide Meli, Kanselier van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem, in naam van Kardinaal Pierbattista Pizzaballa een ontroerende boodschap voor. Daarin bracht hij hulde aan het werk dat Professor Borromeo in dienst van de Kerk in het Heilig Land tot stand had gebracht. Hieronder publiceren we de homilie die Kardinaal Fernando Filoni als eerbetoon aan de professor heeft uitgesproken. “Ik ben de Verrijzenis en het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven.” (Joh 11, 25) Illustere Autoriteiten, Waarde ouders en vrienden van Professor Borromeo, Waarde broeders in het episcopaat en het priesterschap. Het is met deze mooie en troostende woorden uit het Heilig Evangelie van de Apostel Johannes dat ik dit moment van bezinning in de afscheidsliturgie van onze broeder Agostino Borromeo wil aanvangen. Ons afscheid is een afscheid in gebed dat, zelfs in de droefheid van de scheiding, vervuld is met onze dankbaarheid aan God. Hij heeft immers ons de overledene geschonken als echtgenoot en vader voor zijn gezin, als een toegewijde zoon voor de Kerk en als een oprechte burger voor ons land waarvoor hij op diverse terreinen een memorabele zending heeft volbracht. Vooreerst kunnen wij onmogelijk vergeten dat Professor Borromeo tot de adellijke familie Borromeo behoorde. Zonder hier ooit prat op te gaan droeg hij de kenmerkende eigenschap in zich dat hij de grote aartsbisschop van Milaan, de Heilige Karel, tot een van zijn voorzaten mocht rekenen. Deze geestelijke belichaamde ooit op meesterlijke wijze de vernieuwing van de Kerk in zijn tijd. Als man met een grote historische cultuur heeft hij een zeer waardevolle bijdrage geleverd aan de kennis en de historische kritiek op tal van vaak complexe en controversiële gebeurtenissen. Agostino Borromeo studeerde af in de Politieke Wetenschappen, gespecialiseerd in Geschiedenis, aan de La Sapienza Universiteit van Rome, waar hij meteen hoogleraar Moderne en Hedendaagse Geschiedenis van de Kerk en van andere christelijke godsdienstige strekkingen werd. Vervolgens doceerde hij de geschiedenis van het christendom en de Kerken aan de Maria Santissima Assunta Vrije Universiteit van Rome (LUMSA). Hij behaalde het diploma van archivaris aan de school van het Vaticaanse Geheime Archief en volgde theologische cursussen aan het Instituut voor Religieuze Wetenschappen van de Pauselijke Gregoriana Universiteit. Hij werd tevens voorzitter van het Italiaanse Instituut voor Iberische Studies, medewerker aan het Italiaanse Instituut voor Geschiedenis alsook actief en academisch lid van talrijke Italiaanse en internationale wetenschappelijke en culturele verenigingen. Het zou ons te ver leiden om hier zijn talrijke publicaties en professionele en niet-professionele activiteiten in herinnering te brengen. Anderzijds kan ik niet nalaten zijn opname als lid van het Pauselijk Comité voor Historische Wetenschappen in 2002 te vermelden, dit op uitdrukkelijk aandringen van Paus Johannes Paulus II, alsook als lekenauditor van de Bijzondere Vergadering van de Synode van Bisschoppen voor het Midden-Oosten in 2010, deze keer op vraag van Paus Benedictus XVI. Ik wil hier ook nog zijn lidmaatschap van de Soevereine Militaire Orde van Malta en zijn genereuze inzet voor UNITALSI in herinnering brengen. Maar het was binnen de Ridderorde van het Heilig Graf, waarvan hij Ridder met Ordeketting was, dat hij de rijkdom van zijn talenten heeft getoond en zijn groot gevoel voor organisatie demonstreerde, eerst als kanselier en lid van het Grootmeesterschap, daarna als Gouverneur en Luitenant-Generaal en uiteindelijk Ere-Luitenant-Generaal. Als Grootmeester wilde ik hem ter gelegenheid van mijn officiële pelgrimstocht naar het Heilig Land onder de leden van de delegatie opnemen, een uitnodiging die hij met groot genoegen in ontvangst nam. Hij deelde mij toen evenwel mee dat dit zijn laatste reis naar het Heilig Land zou zijn. Dit was in mei 2022. Hij zou zich deze pelgrimstocht als een gedenkwaardige gebeurtenis blijven herinneren, alsof deze reis een voorafschaduwing was van de ultieme synthese van zijn toewijding aan het Land van de Heer. Graaf Borromeo had inderdaad een buitengewone passie voor het Heilig Land, waar hij altijd met de geest van de “pelgrim” naartoe trok, zelfs wanneer hij erheen ging om een direct zicht te krijgen op de werken die de Orde binnen het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem ondersteunde. Zoals we vaak onder mekaar hebben opgemerkt, mag het Heilig Land onder geen beding tot een eenvoudige archeologische plaats van geloof gereduceerd worden of tot een land waar we gedwongen worden hulpeloos getuige te zijn van de confrontatie tussen Israëli’s en Palestijnen. Alle christenen hebben daar een rol en een taak te vervullen en hij was er trots op dat de Orde van het Heilig Graf deze met nederigheid, eenvoud en efficiëntie vervulde. Waarde Professor Agostino, het mysterie van het lijden, de dood en de wederopstanding van de Heer heeft in uw geloof altijd centraal gestaan, en dit geloof in de Verrezen Heer is de zekere en betrouwbare lijn geweest die u in heel uw leven ononderbroken hebt gevolgd. Uw geloof was een levend geloof. Daarvan was u een waardige getuige en u deed dit met nederigheid, eenvoud en sereniteit, maar evenzeer met de nobele kracht van heel uw ziel en intelligentie. Het was een geloof dat diep geworteld was in de woorden van het Evangelie dat we zojuist hebben gehoord. Op dit intriest moment van de dood van haar broer Lazarus richtte Jezus zich tot Martha van Bethanië met de woorden: “ Ik ben de verrijzenis en het leven. Wie in mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven ” Vervolgens vroeg Hij haar: “ Geloof je dat?” Op deze vraag gaf jij, Agostino, hetzelfde antwoord als Martha: “ Ja Heer, ik geloof het: U bent Christus, de Zoon van de levende God. U bent degene die in de wereld is gekomen. ” Dit was het geloof van Agostino Borromeo. Dit was het geloof dat hij zijn hele leven op een vruchtbare en rijke manier heeft beleefd, terwijl hij een toegewijde zoon en dienaar van de Kerk bleef. Hij was dit steeds met een constante en ideale toewijding, bijna uit eerbied voor de geestelijke erfenis van zijn illustere voorvader, de Heilige Karel. Waarde Professor Borromeo, door uw trouw heeft u bijgedragen aan deze christelijke bezieling van de samenleving die de uitdagingen van de moderniteit aanvaardt. U deed dit zonder tegenstand en tegelijk met de nodige analyse en begrip van de feitelijkheid. Uw discrete inzet in dienst van de zieken bij UNITALSI heeft ons de betekenis van uw liefdadigheid leren kennen, terwijl u binnen de Ridderorde van het Heilig Graf onophoudelijk uw vrijgevigheid jegens de armen en de behoeftigen van het Land van Jezus heeft getoond. U deed dit alles met het karakter van een leek die zijn “roeping” met de helderziende en heilige “missie” van de gedoopte in de wereld gestalte wist te geven. Dank u voor uw helder getuigenis van geloof, dat onmogelijk in deze paar woorden kan worden samengevat. Maar sta mij toe hier ook nog een enkel woord aan toe te voegen over de Agostino die op een voorbeeldige manier een gezinsleven leidde. Daarin vond hij de sappen van een boeiende en verkwikkende sereniteit. Hier gaat tevens al onze sympathie en menselijke nabijheid naar zijn echtgenote Beatrice, hun kinderen Carolina, Renato en Francesco, alsook naar zijn zus Ludovica en zijn broer Gianalfonso. U hebt van hem gehouden en hij hield van jullie. Moge de herinneringen aan de onvergetelijke tijd die u samen hebt doorgebracht u vergezellen en troosten, zelfs als zijn vertrek een leegte in uw bestaan achterlaat. Weet dat zijn getuigenis van het goede voor u en voor ons allemaal nooit zal verloren gaan. Moge deze gedachte ons de betekenis en de volheid van een leven schenken dat de dood en de christelijke troost overstijgt. Vandaag vertrouwen we allen onze broeder Agostino toe aan de Heer Jezus Christus en door ons gebed vragen we de Verrezen Heer om hem in Zijn barmhartigheid van al zijn zwakheden en fouten die hij mogelijk in zijn bestaan heeft begaan, te zuiveren en hem zo als een goede en trouwe dienaar in het Vaderhuis te verwelkomen. Moge hij voor zijn familie en voor ons allen bidden en moge hij ons met zijn genegenheid voor de Heer blijven steunen. Als afsluiting zou ik Ignatius van Antiochië, een grote bisschop uit de apostolische tijden, willen citeren. Hij sprak tot zijn christenen: “ Het is goed voor mij om mijn einde tegemoet te gaan en deze wereld te verlaten om mij bij God te voegen, om in Hem op te stijgen .” En het is precies dit, beste confrater Agostino, wat de Heer voor u in petto heeft. Amen. Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

De verantwoordelijken van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem kwamen de voorbije week in Rome bijeen om er de vierjaarlijkse vergadering van de Consulta bij te wonen. Ze waren met zowat 150 aanwezigen en kwamen uit circa veertig landen wereldwijd verspreid. Deze vergadering binnen onze pauselijke instelling werd geleid door de Grootmeester Kardinaal Filoni en de Gouverneur-Generaal, Ambassadeur Leonardo Visconti di Modrone. Traditioneel werd de vergadering bijgewoond door de Landscommandeurs en de Magistrale Afgevaardigden, dit zijn de leken die verantwoordelijk zijn voor de uitbouw van het bestuur in de verschillende regio’s. Maar deze keer waren voor het eerst ook de Grootpriors mee uitgenodigd. Deze geestelijken staan in voor de spirituele begeleiding van de Ridders en de Dames in de onderscheiden landen op de vijf continenten waar de Orde aanwezig is. Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, de Latijnse Patriarch van Jeruzalem en tevens grootprior van de Orde, kon vanwege de tragische situatie in het Heilig Land niet aanwezig zijn. Via een onlineverbinding slaagde hij er evenwel in om alsnog de vergaderingen mee te maken. Zijn beschrijvingen van de gebeurtenissen en vooral van het lijden van de lokale bevolking heeft de aanwezigen heel diep geraakt. Zij wilden dan ook hun betrokkenheid met de christenen in het Heilig Land manifesteren door hen een door iedereen eigenhandig ondertekende brief toe te sturen. Op die manier wilden zij uitdrukking geven aan hun verbondenheid en hun totale steun aan de Moederkerk van Jeruzalem. Dit is immer steeds de missie van de Orde geweest. Dit is vandaag dan ook méér dan ooit nodig. De leden van de Consulta werden door Paus Franciscus in audiëntie ontvangen. Zij waren hem bijzonder dankbaar voor de boodschap die zij van hem meekregen. “ Het Lege Graf, waarvan de Ridders en de Dames reeds eeuwenlang de roeping hebben om het in het bijzonder te bewaken, is in feite vooral een teken van de grenzeloze Liefde van de Gekruisigde Heer. Hij heeft nooit iets voor zichzelf gevraagd en kon daarom ook niet door de valstrikken van de dood van Zijn opdracht worden weerhouden. Het Lege Graf is een teken van de overwinning van de Verrezen Heer, in wie ook wij het leven vinden. ” Het centrale thema van de Consulta was de vorming van de leden van de Orde. Dit brengt ons naar de kern van onze roeping, om met name door middel van ons getuigenis van hoop en onze concrete solidariteit ook vandaag het mysterie van de dood en de Verrijzenis van Christus tot leven te brengen. Het is aan de Ridders en de Dames van de Orde om zich samen met het Latijnse Patriarchaat van Jeruzalem voor deze zware taak in naam van de universele Kerk in te zetten. “ Ik weet mij geestelijk met u verenigd, ” verklaarde Paus Franciscus, “ met allen die deze bijeenkomst van de Consulta meemaken. U moet nu ongetwijfeld in uw bijeenkomst de grote pijn van de Moederkerk van Jeruzalem van heel nabij hebben meegemaakt. U hebt deze met de christenen in het Heilig Land gedeeld en samen met hen om het geschenk van de vrede gesmeekt. ” Als gelovige mannen en vrouwen staan we dicht bij het lijden van alle onschuldige slachtoffers van het conflict. Verenigd met de Heilige Vader blijven we bidden dat er een rechtvaardige oplossing wordt gevonden en dat de vrede, een geschenk dat van boven komt, maar dat nog nooit zo ver weg heeft geleken, het Heilig Land zal bevloeien. Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Inleiding   Van 6 tot 10 november 2023 kwamen alle hoogste functionarissen van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem onder het voorzitterschap van Kardinaal-GrootmeesterFernando Filoni in Rome bijeen. Het betreft de leden van het Grootmeesterschap, de Landscommandeurs en Magistrale Afgevaardigden, een vertegenwoordiger van het Staatssecretariaat alsook een van de Congregatie voor de Oosterse Kerken. Dit is de Consulta. Deze bijeenkomst vindt in de regel om de vier jaar plaats. De doelstelling is telkens een reflectie op en de bespreking van een gemeenschappelijk thema dat betrekking heeft op het leven van de Orde in al haar perifere structuren (d.w.z. in alle landen waar de Orde aanwezig is). De Consulta is – in de synodale geest – het belangrijkste overlegorgaan van de Grootmeester. Volgens de statuten is het eigenlijk geen “overlegorgaan” in de strikte betekenis van het woord, maar maken de door de Consulta geformuleerde voorstellen deel uit van het besluitvormingsproces met betrekking tot de belangrijkste kwesties betreffende de Orde (Art. 17.1). Een nieuwigheid Deze keer waren voor het eerst – en dit ten uitzonderlijke titel – ook de Grootpriors van de Orde uitgenodigd. Dit gebeurde op uitdrukkelijk verzoek van Kardinaal Grootmeester Fernando Filoni. Afgezien van het feit dat dit een sterk signaal is van samenwerking tussen de leken en de kerkelijke leiders binnen de Orde – zij vormen immers de twee componenten in onze organisatie – was dit uiteindelijk ook een mooie kans voor onze Grootpriors om zich beter in de prachtige missie die de pausen aan ons hebben toevertrouwd, te verdiepen. Een genodigde van het elfde uur De gesprekken konden in geen geval de catastrofale humanitaire situatie in het Heilig Land uit de weg gaan. De oorlog en de verschrikkelijke gevolgen ervan voor de bevolking in Gaza, maar ook op de Westelijke Jordaanoever en in Israël, werden per videoconferentie door de Patriarch beschreven. Zijn aanwezigheid in Rome werd door de oorlogsomstandigheden onmogelijk gemaakt. De Patriarch sprak niet enkel zijn bezorgdheid uit over de huidige oorlogssituatie, maar evengoed over de gevolgen die in de naoorlogse periode nog mogen verwacht worden. Er wacht het Heilig Land ontegensprekelijk nog een heftige tijd van onveiligheid en werkloosheid, van de vernietiging van huizen en het intrekken van de werkvergunningen alsook een tijd van haat die binnen de verschillende bevolkingsgroepen nu reeds wortel schiet. De kans is groot dat niets meer ooit hetzelfde zal zijn. De talrijke solidariteitsboodschappen die van over de hele wereld en vanuit de verschillende Kerken aan de Patriarch werden gericht, hebben echter duidelijk laten voelen dat Jeruzalem de Moederkerk is en blijft. De vormingsinitiatieven Het centrale thema dat tijdens deze sessie van de Cosulta aan bod kwam, was de vorming. Dit bleef niet beperkt tot de (permanente) vorming van de leden maar tevens de vorming van de kandidaat-leden, de vorming van de geestelijkheid en deze van de leden die een verantwoordelijkheid binnen de officiële organen van de Orde op zich nemen. Dit is duidelijk een omvangrijk thema waarbij meteen de vraag rijst hoe je dit beste kan benaderen. Instrumentum Laboris Naar alle deelnemers was voorafgaandelijk een zeer uitgebreid voorbereidend werkdocument gestuurd dat was opgesteld op basis van de informatie die vorig jaar aan de landscommandeurs werd gevraagd. (Zo had de Belgische Raad en onze Landscommandeur aan de Kardinaal Grootmeester een verklarende tekst van zes pagina’s gestuurd waarin onze vormingsinitiatieven in detail werden beschreven). De eerste twee dagen waren aan de uitwisseling van gedachten gewijd, waarbij de deelnemers per taalgroep waren ingedeeld. Dit zorgde binnen elke groep voor een grote diversiteit. Zo stonden Landscommanderijen met meer dan 1000 leden schouder aan schouder met Magistrale Delegaties met amper 40 leden. En deze kwamen noodzakelijkerwijs dan ook nog niet uit hetzelfde continent!. Dit resulteerde niet alleen in behoorlijk levendige debatten maar waren ook een gelegenheid tot uitwisseling van zeer nuttige “good practices”. Op de derde dag presenteerden de vier Vice-Gouverneurs-Generaal in plenaire vergadering de voorstellen die nog voor aanvullingen en verbetering vatbaar waren. Voor deze presentatie werd de structuur van het voorbereidend document gebruikt. Enkele eerste Indrukken… Elke Consulta kent verschillende aspecten. Naast het werk dat in de verschillende groepen moet worden volbracht, is het voor iedereen een kans om nieuwe banden te smeden met landscommandeurs die in de praktijk vaak ver verwijderd leven, een kans om de relaties die tijdens eerdere investituren waren aangegaan te verdiepen, een kans om inspirerende ideeën uit te wisselen, om de cohesie binnen de taalgroep te versterken, om documentatie te verkrijgen en nog zoveel meer. Uit de interviews tijdens de Consulta bleek heel duidelijk: de internationale dimensie van onze Orde die tegelijk rekening houdt met lokale bijzonderheden. het universele aspect van onze roeping tot heiliging. Heiligheid beperkt zich immers niet tot een paar gelukkige bevoorrechte mensen, hetgeen reeds door Vaticanum II in herinnering werd gebracht. de theologische dimensie van onze identiteit als Ridders en Dames. Deze dimensie vindt haar wortels in het Mysterie van de dood van Christus én Zijn opstanding. Deze twee zijn heel nauw met elkaar verbonden. De dood van Christus is een daad van verzoening en verlossing voor iedereen en wij zijn geroepen om die te beleven en ervan te getuigen. onze seculiere Orde is ridderlijk in de hoogste dimensie. Ridder of Dame zijn, geeft ons een ideaal, een persoonlijk engagement waarin de deelname aan het leven van de Kerk zit vervat, maar dan wel in overeenstemming met de bijzondere roeping van onze Orde. Dit engagement werd ons door de pausen toevertrouwd en bevat de bijzondere zorg voor het Heilig Land, het land waarin Jezus heeft geleefd (zie de Preambule van onze Statuten. het kerkelijke karakter van deze specifieke roeping houdt in dat dit onder de Kerk ressorteert. Het is in naam van de Kerk (zowel lokaal als universeel) dat wij, Ridders en Dames, geroepen zijn om de plicht op ons te nemen om de Moederkerk van Jeruzalem te steunen. We zijn dus rechtstreekse deelgenoten aan de zorg van de Paus voor de hele Kerk, in het bijzonder wat ons betreft voor de Heilige Plaatsen en de katholieke instellingen in het Heilig Land. En wat nu ? Het is de bedoeling om tot een definitief referentiedocument voor de Orde te komen. Het is bedoeld om in de verschillende stadia van de af te leggen weg van de (toekomstige) Ridder en de (toekomstige) Dame de hulpmiddelen aan te reiken die voor hun voortdurende vorming beschikbaar zijn. Hetzelfde geldt evengoed voor de geestelijkheid. Het gaat om het volgen van een koers, het uitzetten van een lijn, die door elke landscommandeur volgens de bijzonderheden van zijn landscommanderij kan aangepast en verbeterd worden. Dit document zal worden toegevoegd aan het Corpus van de andere documenten, zoals de nieuwe statuten en rituelen. Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling :  Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Sinds 7 oktober zijn er negen maanden verstreken, een periode zonder voorgaande, vooral dan voor de christen gemeenschap in Gaza, die al zo vaak van veel beproevingen en pijn getuige is geweest. Verenigd in geloof leven vluchtelingen beschut in het huis van God waarin ze een onderkomen hebben gevonden en waar ze door mensen die hun leven aan de dienst van anderen hebben gewijd, worden verzorgd. De parochie van de Heilige Familie in Gaza vierde onlangs in mei de terugkeer van haar pastoor, P. Gabriel Romanelli, evenals van P. Carlos Ferrero, provinciale overste van het Instituut van het Mensgeworden Woord, die ervoor koos om Pater Romanelli te vergezellen " om dicht bij de geestelijken en de bevolking te staan ". In zijn toespraak tot het persbureau van het Latijns Patriarchaat gaf P. Ferrero ons enkele updates over het leven in de parochie in Gaza. Daarin deelde hij de verhalen over een gezamenlijke inspanning van religieuzen en leken om het welzijn van de gemeenschap in deze moeilijke tijden te ondersteunen. Wat was de impact van uw terugkeer met P. Gabriël op de lokale gemeenschap in Gaza? De eerste en belangrijkste invloed kwam door het bezoek van onze patriarch die de mensen moed en vooral hoop gaf. Het ontbreekt mij aan de juiste woorden om de impact van de terugkeer van P. Romanelli naar zijn parochie te beschrijven. Het was alvast een bron van grote opluchting, niet alleen voor de gelovigen, maar ook voor P. Youssef, die de parochie sinds het begin van de oorlog alleen had moeten bedienen. Sinds 2019 heb ik als provinciale overste de parochie in Gaza herhaaldelijk bezocht, maar tot mijn grote verbazing had mijn aanwezigheid hier op dit moment een heel speciale impact. Ik kwam tot dit besef toen mensen me begonnen te vragen of ik zou vertrekken op het moment dat de patriarch zou aankomen. “ Ga je vertrekken of blijf je een tijdje? Hoelang blijf je hier? ” Toen ik hen vertelde dat ik bleef logeren zolang God mij dit toestond, werden ze erg blij en ik begreep dat dit hen hoop gaf dat er iets goeds zou gebeuren. Ook al deed ik niets speciaal om verwachtingen of valse hoop op te wekken. Het kwam erop aan om gewoon hier bij hen te zijn, hun dagelijkse angsten en lijden te delen en elke dag midden alle lawaai samen te bidden. Kan u ons iets vertellen over de toestand van de gemeenschap in Gaza in het algemeen en hoe u deze situatie het hoofd kon bieden? Mensen zijn erg moe maar ze moeten de situatie verdragen. Ze hebben om voor de hand liggende redenen hun interesse in de evolutie van de oorlog verloren. Het enige wat ze ervaren, is pijn en lijden. Ze beluisteren de Blijde Boodschap maar daarbuiten ervaren ze precies het tegenovergestelde. Ze hebben er echt genoeg van! Wij streven ernaar om iedereen nabij te zijn. Soms gewoon om een luisterend oor te zijn, om woorden van troost met hen te delen en hen zo goed mogelijk te helpen. Omdat de scholen gesloten zijn, heeft P Gabriël ondersteunende klassen opgezet waarin hij de kinderen de belangrijkste schoolvakken laat aanleren. Er wordt ook Engels aangeboden en aan mij werd gevraagd om daarbij een helpende hand te bieden. Ik geef nu les aan kinderen van het eerste tot het vierde leerjaar. Door deze negen maanden van oorlog en het gebrek aan open scholen worden de kinderen zwaar getroffen. Hun zenuwen staan op scherp. Beetje bij beetje raken ze meer in het Engels geïnteresseerd en leren ze hiervan de basisbeginselen. In ons midden bevindt zich een goede lerares, Mevr. Sherin, zij is een echte opvoeder die ons met vertalingen en haar methodologie vooruit helpt. Omdat de kinderen nog klein zijn, verstaan ze mij niet als ik enkel maar Engels spreek. Dit is de reden waarom mevrouw Sherin een belangrijke bijdrage levert en ons allemaal helpt. Wij proberen echter om van de studie zoveel mogelijk een leuke bezigheid te maken. We blijven dit proberen! Ik bezoek vaak de zieken en geef aan diegene die het willen de Heilige Communie en de ziekenzalving. Ik ga ook graag elke dag naar de Foyer de la Charité waar veel kinderen met een handicap door de Missionary Sisters of Charity worden opgevangen. Er zijn ook de ouderen. Ze zijn al erg verheugd met een simpele groet die voor hen een groot verschil maakt. Als er in de buurt politieke onrust heerst, probeer ik mij zoveel mogelijk te laten zien en iedereen nabij te zijn. Het comité dat door P. Youssef aan het begin van de oorlog werd opgericht, bewijst vooral zijn nut bij het organiseren van de onderlinge samenhang volgens de mogelijkheden en medewerking van het volk. Ten slotte helpen enkele jongeren de zusters met het organiseren van spelletjes en activiteiten in de parochie. Elke dag is er wel iéts te doen. Het feit dat we ons nog kunnen verplaatsen en elkaar kunnen ontmoeten, is een zegen omdat de mensen weten dat de zusters ende paters daar voor hen en met hen zijn. Wilt u enkele getuigenissen uit de parochie delen? Ik zou graag enkele getuigenissen delen, en al is dit misschien met weinig woorden, ze hebben des te meer betekenis. De manier waarop mensen en leerkrachten de oproep van P. Gabriël beantwoordden om de kinderen met hun lessen te helpen en zo hun kennis op peil te houden, getuigt van hun bereidwilligheid, hun liefde en hun sterke wil. Dit alles is niet gemakkelijk en ze beschikken over weinig middelen, maar het is ze gelukt. Een dame zei tegen een van onze zusters: “ Buiten is er vernietiging en dood, hier binnen is er leven !” Ondanks alle obstakels en moeilijkheden die mensen hier het hoofd moeten bieden, is het beter om in de parochie, om “ in het huis van Jezus ”, te zijn. Een van de mannen wisselde tijdens zijn bezoek enkele woorden met de patriarch en vertelde hem: “ Wij hebben als christenen het geweld niet in ons bloed. Dit is de reden waarom wij deze strijd en deze gewelddaden niet begrijpen! Akkoord, ook wij hebben over verschillende zaken onze onderlinge elementen van misverstand en strijd, ook wij kunnen ruzie maken, maar wij doen dit nooit op deze manier .” P. Ferrero besloot met de woorden: “Wij rekenen op onze gebeden! Wij bidden voor u en danken u. Wij bidden voor het einde van de oorlog en voor een betere vredevolle toekomst! " Moge God, op voorspraak van de Allerheiligste Maagd Maria, ons dit schenken! Bron : Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Perscommuniqué van het Latijns Patriarchaat Jeruzalem 7 juli 2024 Het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem volgt met grote bezorgdheid het nieuws over de invallen die het Israëlische leger vanochtend tegen de school van de Heilige Familie in Gaza heeft ondernomen. Beelden en mediaberichten die vanuit deze locatie worden verspreid, duiden op tal van slachtoffers onder de burgers en vernielingen op het schoolterrein. De school van de Heilige Familie is eigendom van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem en is sinds het begin van de oorlog een toevluchtsoord voor honderden burgers. In de school is geen religieus personeel gehuisvest. Het Latijns Patriarchaat veroordeelt in de krachtigste bewoordingen de aanvallen op burgers en elke actie van de oorlogvoerende partijen die niet garandeert dat burgers buiten de gevechtszones worden gehouden. We blijven de Heer om genade smeken en hopen dat de partijen een overeenkomst zullen bereiken die aan het gruwelijke bloedvergieten en de humanitaire catastrofe in de regio onmiddellijk een einde zal maken. Niet-officiële vertaling Bron : Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Het christendom is de ervaring van een aanwezigheid die als een rode draad door de geschiedenis loopt en deze verlicht. De levende Christus, die in de Eucharistie aanwezig is, is de gekruisigde en verrezen Heer die met Zijn glorieuze wonden de blessures van de wereld geneest die door de zonde zijn veroorzaakt. In deze voor het Heilig Land moeilijke tijd wil de hele Kerk van Jeruzalem Hem aanbidden en Hem smeken.     De Latijnse Patriarch van Jeruzalem en de broeders van de Basiliek van de Doodsangst, evenals een kleine groep leken en religieuzen, beleefden een heilig uur waarin zij in stilte alle dingen aan de Vader, in Christus, voorlegden. Zij dachten aan de pijn van hun broeders in Gaza, op de Westelijke Jordaanoever, in Palestina en in heel Israël. Zij dachten aan de pijn van degenen die onder de bombardementen gebukt gaan, de pijn van degenen die niet weten hoe ze nog moeten liefhebben en die niet weten hoe ze zich voor de Genade van vergeving en vrede moeten openstellen.   In de nacht van 4 juli hielden de katholieken in de Basiliek van de Doodsangst een uur van gebed en bezinning, omdat de Kerk weet dat het gebed van Christus door de Vader wordt gehoord en dat God voor de roep van Zijn kinderen, die Hem smeken in Zijn Zoon, gevoelig is.   Alle christenen werden opgeroepen om zich bij deze wake aan te sluiten, zodat deze nacht door de aanwezigheid van Hem die door Zijn schittering de duisternis in de wereld heeft overwonnen, eindelijk verlost mag worden. Mogen broeders en zusters elkaar niet langer haten maar de Vader verwelkomen die ons in Jezus Christus tot Zijn kinderen heeft gemaakt. Hij wil niet dat iemand verloren gaat maar dat iedere man en iedere vrouw op aarde in Hem het ware leven, de opstanding en de vrede mag vinden.         Bron:       Website Christian Media Center Foto :        © Fotoarchief lds Video:       © Christian Media Center Vertaling :     Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem  

Meer lezen

De Ridderorde en het Latijns Patriarchaat aan de kant van de bevolking Cijfers doen geen recht aan wat er in het Heilig Land gebeurt. Het is geen kwestie van cijfers, noch wat betreft de tienduizende doden in Gaza, noch wat betreft de mensen die op 7 oktober in Israël zijn afgeslacht of gegijzeld werden. Het gaat over mensen en er zijn er oneindig veel, onverantwoord veel en onterecht te veel. Maar de cijfers bestaan nu eenmaal en deze doen een mens huiveren. Op basis van de informatie die ons voortdurend vanuit het Heilig Land bereikt, vertelde Sami El-Yousef, administratief verantwoordelijke van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem, ons eind mei over de verschrikkelijke situatie in Gaza. “ De statistieken die door het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken van de Verenigde Naties (OCHA) zijn gepubliceerd, zijn verschrikkelijk. 35.500 Palestijnen werden gedood en 80.000 raakten gewond. In beide gevallen ging het om 60% ouderen, vrouwen en kinderen. 1,7 miljoen mensen, dit is 75% van de bevolking, zijn intern ontheemd en 60% van de huizen en 80% van de commerciële voorzieningen zijn beschadigd of vernietigd. 1,1 miljoen mensen kampen met ernstige problemen inzake voedselbevoorrading, gebrek aan elektriciteit, riolering, water of communicatiemiddelen. ” Daarbij komt nog de vernieling van scholen en de algehele onderbreking van de publieke dienstverlening. En dan hebben we het nog niet over de "1 7.000 niet-begeleide kinderen die van hun ouders gescheiden raakten en ondertussen waarschijnlijk weeskinderen geworden zijn ", herinnerde Sami El-Yousef zich met een diepe droefheid. Na zeven maanden van totale sluiting van de grenzen kon Zijne Eminentie Kardinaal Pierbattista Pizzaballa op 16 mei eindelijk Gaza binnenkomen en de christen gemeenschap bezoeken. Hij werd door de P. Gabriël Romanelli, pastoor van Gaza, vergezeld. Deze raakte immers bij het uitbreken van het conflict in Jeruzalem geblokkeerd. Zij kwamen samen in de Kerk van de Heilige Familie, de enige katholieke kerk in Gaza, waar de christen gemeenschap sedert het begin van de aanvallen verblijft. In een videoboodschap die de wereld rondging, verklaarde de Grootprior van de Orde: “ Het doel van dit bezoek is vooral om bij onze mensen te zijn, hen te omarmen en te steunen. Wij willen kennis nemen van de omstandigheden waarin zij zich bevinden, proberen te begrijpen wat gedaan kan worden om hun lot te verbeteren en hen zo goed mogelijk te helpen. ” De patriarch verbleef enkele dagen in Gaza waar hij dit moeilijke – en helaas nu dagelijkse – leven in Gaza zelf kon ervaren. Hij beleefde aan de lijve de rantsoenering van voedsel en elektriciteit, evenals het constante geluid van bomexplosies. De Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem is solidair met alle noden en tragische toestanden, en het ontbreekt de Ridders en Dames niet aan vrijgevigheid. Er is ondertussen al voor meer dan anderhalf miljoen euro als uitzonderlijke hulp aan het Patriarchaat overgemaakt naast de gewone reguliere bijdragen die het Grootmeesterschap elke maand aan het Latijnse Patriarchaat stuurt. Deze supplementaire ondersteuning dient voornamelijk voor het dagelijks levensonderhoud van duizend mensen in Gaza en in het bijzonder voor alle mensen die in het complex van de Heilige Familiekerk gehuisvest zijn alsook voor andere moslimburen. Tevens dient het ook als hulp in Palestina, waar de situatie eveneens bijzonder moeilijk is. Met een recordwerkloosheid van 45% wordt het op de Westelijke Jordaanoever steeds noodzakelijker om te investeren in het scheppen van werkgelegenheid en in humanitaire hulp voor de ernstigste situaties. Zo wordt er onder meer in voedseltoelagen en medische hulp voorzien, alsook in economische bijdragen voor het betalen van belastingen en rekeningen en ondersteuning waarvan in totaal ruim 12.000 mensen kunnen genieten. Het is nog steeds erg moeilijk om zich een beeld van de toekomst te maken. Voorlopig gaat het erom te proberen voor al die mensen die op een of andere manier aan ons, Ridders en Dames van het Heilig Graf, zijn toevertrouwd, de huidige waardigheid van het leven overeind te behouden. Een paar dagen geleden, op 7 juni 2024, werd in de Vaticaanse tuinen een bezinningsmoment georganiseerd om de 10de verjaardag te herdenken van het gebed voor de vrede van Paus Franciscus. Hij wou hiermee destijds Shimon Peres en Mahmoud Abbas, de presidenten van Israël en de Palestijnse Autoriteit, samenbrengen en hen bezielen. Tien jaar later blijven we bidden dat de vrede zou kunnen tot stand komen, dat resoluut de keuze voor vrede zou worden gemaakt, dat de vrede zou mogen opgebouwd worden, ook al lijkt dat vandaag de dag nog heel moeilijk. Hier vragen wij als leden van het Heilig Graf van Jeruzalem, om de hulp van Maria, de Koningin van de Vrede die alles in haar hart draagt, de Koningin van Palestina en onze patrones. Elena Dini Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

We bevinden ons op het Zionplein in het hart van de Jaffastraat, de belangrijkste verkeersader van het moderne Jeruzalem. Een jonge rabbijn bidt in naam van allen die hier op de middag van 3 juni 2024 bijeen zijn gekomen om hun verzet tegen de oorlog en de verwoestingen te tonen. Er zijn joden, moslims, druzen en christenen van alle kerken en alle strekkingen. Er zijn mannen en vrouwen die erkennen dat zij zich door een gemeenschappelijke, kwetsbare en mooie mensheid verenigd weten. Zij zijn allen kinderen van Adam, ongeacht hun religieuze overtuiging, hun politieke gevoeligheden of culturele afkomst. Christenen, Joden en moslims, jong en oud, Israëli en Palestijnen, Amerikanen en Europeanen, Afrikanen en Aziaten… ze marcheren allen richting Jaffapoort. Zij lopen in een processie die door meer dan twintig verenigingen samen is georganiseerd. Ze zingen ook allemaal traditionele Joodse liederen in het Arabisch en traditionele Arabische liederen in het Hebreeuws. Ze bidden en omhelzen elkaar en leren elkaar kennen. Ze respecteren elkaar door vanuit het respect voor de menselijke persoon en de menselijke waardigheid van alle mensen evenementen rond het vredesthema met elkaar te delen. Weliswaar is dit volk in beweging een minderheid, maar het is een profetische minderheid. Ze toont ons immers dat het mogelijk is om de polarisaties die de media ons opleggen te overstijgen, dat het mogelijk is om verder te gaan dan een oppervlakkig relaas van dit conflict en zo te begrijpen dat, ook al heeft dit conflict diepe wortels, men niettemin tot het verlangen kan komen om in vrede te leven, zelfs als het om mensen gaat die zich in tegenstellingen uitdrukken. Het is vanuit dit verlangen dat men in Jeruzalem vandaag weer in beweging komt, dat men de wereld wil vertellen dat er een gemeenschap van mensen is die elkaar kunnen vergeven, die elkaar als broeders en zusters erkennen, die niet toegeven aan wrok en wraak en die hopen om tegen alle pessimisme in te kunnen bouwen aan wat het hart van het geloof is, namelijk de Beschaving van de Liefde. Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Een gesprek met P. Gabriel Romanelli, pastoor van Gaza “Voer overal actie voor een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren in Gaza! We moeten er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het Israëlisch-Palestijnse conflict zich niet over de hele regio verspreidt.”  De auteur sprak met P. Gabriël Romanelli, pastoor van Gaza die deze oproep verschillende keren heeft geformuleerd. Hierbij vertrouwde hij de tranen en de pijn van zoveel gezinnen, die door de militaire represailles na de wrede aanval van Hamas op 7 oktober, verwoest werden, aan Gods Zoon toe. Hij is het immers die ons kwam redden. We kregen dit ontroerende getuigenis toen we met de pastoor op weg waren naar de plaatsen waar eens Jezus en Maria hebben gewandeld.   Hoe beleeft u van buiten de parochie de situatie in Gaza terwijl uw parochiegemeenschap onder de oorlog zwaar te lijden krijgt? Ik zou normaal op 6 oktober naar Gaza zijn teruggekeerd, maar ik heb mij al vaak afgevraagd waarom een vertraging er toe moest leiden dat ik pas op 7 oktober, de dag van de aanvallen van Hamas in Israël, vanuit Bethlehem naar mijn parochie zou kunnen terugkeren. Ik was op mijn terugtocht van de plechtigheden rond de benoeming van de Latijnse Patriarch van Jeruzalem tot Kardinaal, en ik wachtte in Bethlehem om medicijnen uit Argentinië op te halen. Deze waren voor een zuster in Gaza bestemd. Het was voorzien dat deze medicijnen op 6 oktober zouden aankomen en dat ik dezelfde dag nog naar Gaza zou kunnen terugkeren, maar de levering van het pakket vanuit Nazareth liep vertraging op. Dus moest ik op de 8ste, dat was de dag na de Sabbat, naar Gaza vertrekken omdat tijdens de Joodse feestdag de grens gesloten is. Maar op de ochtend van de 7de hoorden wij het nieuws over de tragedie. Tijdens de terreurdaden werden 1.200 mensen onder erbarmelijke omstandigheden vermoord. Wij hebben deze gruwelijke misdaden onmiddellijk veroordeeld! Maar daarna dacht ik dat hier waarschijnlijk de Voorzienigheid aan het werk was geweest en dat ik niet in Gaza ben geraakt om van hieruit mijn parochiegemeenschap beter te kunnen helpen. Ik kon immers zo Kardinaal Pizzaballa van het Latijnse Patriarchaat in Jeruzalem in deze situatie bijstaan en samen met hem in direct contact komen met de paus die ons zowat dagelijks heeft opgebeld. Wij spraken Spaans met elkaar aangezien ik net als de Heliige Vader Argentijn ben. Hij belde ook de gemeenschap in Gaza wanneer dit technisch mogelijk was, en dit betekende een buitengewone steun voor ons allemaal! Ik blijf uiteraard in contact met mijn onderpastoor, P. Youssef Asaad, ook al verloopt de communicatie erg moeilijk. Hoeveel doden telt de christen gemeenschap in Gaza reeds? Er wonen 2,3 miljoen mensen in de Gazastrook, van wie de overgrote meerderheid moslim is. Bij het begin van de oorlog waren we met duizend christenen, 1017 om precies te zijn, waaronder 135 katholieken. We hebben drie katholieke scholen die ook heel wat schade hebben opgelopen. Momenteel zoeken 600 vluchtelingen onderdak in onze parochiekerk van de Heilige Familie. Onder hen zijn er heel wat kinderen, van wie er zestig door de Zusters van Liefde van Moeder Teresa worden begeleid. Bij Israëlische bombardementen en door de acties van sluipschutters kwamen twintig orthodoxe en katholieke christenen om het leven, zeven anderen stierven door gebrek aan medische hulp. We hebben tot nu toe 27 gelovigen verloren, wat neerkomt op bijna 3% van de christelijke gemeenschap in Gaza. De gewonden of zieken kunnen in feite als ter dood veroordeeld worden beschouwd, omdat het vanwege een gebrek aan medische middelen bijna onmogelijk is hen te behandelen. Wat doen de parochianen zoal bijvoorbeeld overdag? We hadden tijdens de pandemie een fabriek van hosties opgericht omdat onze bevoorrading toen problematisch was geworden en de dagelijkse eucharistieviering zo in gevaar kwam. Het was de bedoeling om ook bezoekers eventueel van hosties te voorzien die ze dan bij hun terugkeer in hun eucharistieveringen zouden kunnen gebruiken. Zo zouden we tegelijk een sterke spirituele band met de rest van de wereld kunnen creëren. Momenteel functioneert de fabriek goed en slagen onze parochianen erin om voldoende hosties voor onze twee dagelijkse missen te vervaardigen. De katholieken bidden overdag veel waarbij ze om beurten in groepen de rozenkrans opzeggen en aan de eucharistievieringen in de ochtend en de middag deelnemen. Welke boodschap heb jij voor de christenen wereldwijd? Mijn eerste boodschap die ik naar alle christenen stuur, is: Voer overal actie voor een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren in Gaza, want er zijn al te veel doden gevallen. 22.000 mensen werden het slachtoffer van bombardementen. Onder hen tellen we maar liefst 8.000 kinderen. Aan zo’n bloedbad mag men onder geen beding gewoon raken. We moeten er alles aan doen om ervoor te zorgen dat het Israëlisch-Palestijnse conflict zich niet over de hele regio verspreidt. De tweede boodschap is een oproep om toch op pelgrimstocht naar het Heilig Land te komen. De heilige plaatsen zijn immers toegankelijk en objectief gezien dreigt er geen gevaar. Door het hervatten van de bedevaarten zal de bevolking zich niet langer in de steek gelaten voelen en de hoop herontdekken die momenteel zo ontbreekt. Volgens de statistieken zijn er nog 2% christenen in het Heilig Land. Laten we de aanwezigheid van deze “levende stenen” ondersteunen op de plaatsen waar Christus leefde, gestorven is en zijn leven voor ons heeft gegeven! De hele Palestijnse bevolking zit op de pelgrims te wachten. Deze geven door hun gebed uitdrukking aan de verbondenheid van de hele wereld met de zaak van gerechtigheid en vrede. U verblijft al heel lang in het Heilig Land. Wat denkt u, op basis van uw praktijkervaring, over de huidige situatie van complete onmogelijkheid van communicatie tussen Joden en moslims sinds 7 oktober? Ik ben 58 jaar en verblijf sedert mijn 28ste in het Heilig Land. Toen ik op 18-jarige leeftijd lid werd van de Congregatie van het Mensgeworden Woord in Argentinië, was ik voorbestemd om in Palestina te dienen. Hier is onze religieuze familie zeer nauw bij het lot van de armsten betrokken. Mijn ervaring leert mij dat in Palestina niet enkel de moslims, maar ook de christenen sinds het begin van de Israëlische bezetting in 1948 een gevoel van onrechtvaardigheid ervaren. Velen hebben alles verloren. Ze zijn uit hun land verdreven en leven in kampen terwijl de VN-resoluties in hun voordeel niet worden uitgevoerd. Het extremisme en het terrorisme zijn vanuit dit onrecht ontstaan. Nu is het staakt-het-vuren allernoodzakelijkst omdat elke minuut van oorlog meer haat en meer verlangen naar wraak voortbrengt. Op lange termijn kan niemand op die manier er ook maar iets bij winnen. In Gaza blijft er niets meer over. Burgers hebben geen huisvesting meer en zijn hun werk kwijt... De paus heeft gelijk wanneer hij zegt dat geweld en terreur geen oplossing bieden, maar wie wil er naar hem luisteren? Het is op dit moment erg moeilijk om een genuanceerd standpunt te formuleren, maar welke toekomst bieden wij aan de 6,8 miljoen Palestijnen die heden op het grondgebied van het voormalige Britse Mandaat in Palestina (1923-1948) leven? Dit gebied is overgegaan in de staat Israël en in de Palestijnse gebieden in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Deze gruwelijke oorlog heeft reeds ruim 1.200 doden aan de ene kant en 22.000 aan de andere kant op zijn conto. Maar misschien is het een gelegenheid om – volgens de woorden van de profeet Jesaja – te begrijpen dat “vrede het resultaat van gerechtigheid zal zijn”. Kardinaal Fernando Filoni ondernam onlangs als Grootmeester in naam van de 30.000 leden van de Ridderorde van het Heilig Graf een bedevaart naar het Heilig Land. U hebt hem een week lang vergezeld. Welke betekenis had zijn gebaar voor u? Deze bedevaart van een kleine delegatie van de Ridderorde van het Heilig Graf onder leiding van Grootmeester Filoni veroorzaakte diepe vreugde onder alle katholieken in het Heilig Land, zeker in deze tijd waarin we ons erg eenzaam en hulpeloos voelen. De christen aanwezigheid in het Heilig Land wordt door rechts supremacisme en extremisme bedreigd. Dit zijn twee kanten van dezelfde religieuze onverdraagzaamheid. De steun van de Orde aan de katholieke scholen en parochies van het Latijnse Patriarchaat en aan de meest hulpbehoevende families van onze kerkgemeenschap, is de uitdrukking van de adel van het hart van onze Ridders en Dames, de adel van Jezus Christus. Ze zijn de reddende hand voor de christen aanwezigheid in de heilige plaatsen en getuigen zo ten aanzien van de hele wereld dat Jezus leeft! Sinds Zijn Verrijzenis zal de dood nooit het laatste woord hebben! De Palestijnse bevolking wordt momenteel zwaar op de proef gesteld, maar door het gebed van mijn parochianen, die verenigd met Jezus, hun lijden aan God aanbieden, wordt hen een nieuw leven beloofd. Na deze oorlog zal het Heilig Land niet meer hetzelfde zijn en we zullen moeten nadenken over hulpprogramma’s om banen te creëren en de lokale autonomie te bevorderen. Ik ben van mening dat de wereldvrede afhangt van de vrede in het Heilig Land, en om deze te bereiken is de persoonlijke bekering van elke christen belangrijk. Er zal geen vrede zijn indien niet elke christen persoonlijk de essentiële vrede probeert te ervaren, dit is de vrede met God en de vrede met de medemens. Dit kan dankzij de sacramenten van de Kerk en uiteindelijk moet iedereen bij zichzelf en in zijn eigen omgeving beginnen. Een mooie sacramentele biecht is de eerste stap naar wereldvrede. En zoals Paus Johannes-Paulus II reeds zei: “ vrede zal het laatste woord van de geschiedenis zijn ” Interview door François Vayne, te Jeruzalem, 3 januari 2024 Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Een van de verschijningen van Christus na Zijn Verrijzenis had plaats in Emmaüs. Hij verscheen er aan twee van zijn leerlingen, namelijk aan Simeon en aan Cleophas. Deze herkenden hun Meester pas nadat Hij met hen het brood had gebroken. In het Heilig Land wordt deze Bijbelse episode door de Franciscanen van Emmaüs Al Qubeibeh nog ieder jaar op Paasmaandag gevierd. Daar bevindt zich het heiligdom dat aan deze memorabele ontmoeting van Jezus met twee van zijn volgelingen herinnert. Fr. FRANCESCO PATTON ofm Custode van het Heilig Land “ Wij zijn hier in Emmaüs Qubeibeh, een van de mogelijke locaties van de plaats die door de Heilige Lucas in hoofdstuk 24 wordt beschreven. Emmaüs Qubeibeh bevindt zich op 11km van Jeruzalem. Toen onze archeologen van het Studium Biblicum Franciscanum hier tijdens de Tweede Wereldoorlog gevangen zaten, brachten zij de opgravingen en ruïnes die zij hadden bloot gelegd in relatie met een stadje uit de tijd van Jezus." Fr. Francesco Patton, Custode van het Heilig Land, ging vaak in het heiligdom voor in de Emmaüsviering waar tal van franciscanen, religieuzen en enkele lokale christenen van het dorp aan deelnamen. De meerderheid van de bevolking van Emmaüs Al Qubeibeh is evenwel moslim. Fr. ARTURO VASATURO, ofm Administrator van het heiligdom van Emmaüs “ Onze relatie met de moslims is altijd heel goed geweest omdat de broeders naar hier gekomen zijn om te dienen. De moslimgemeenschap die hier leeft, is sterk aan ons klooster gehecht, want in het concept van ons klooster zit de term ‘der’ vervat, hetgeen ‘daar waar jij leeft’ betekent. De plaatselijke bevolking stond dus positief tegenover hen die zich aan de Heer hadden toegewijd en de mensen apprecieerden het dat al onze medewerkers uit de lokale bevolking kwamen. In de loop van de voorbije 100 jaar hebben de lokale bewoners hier altijd gewerkt en wel zodanig dat onze onderlinge relaties steeds goed zijn gebleven. ” In zijn homilie stelde Fr. Francesco Patton vorig jaar hoe “Jezus doorheen zijn evangelie aan Zijn leerlingen het Paasmysterie onderwees.” En tijdens de viering zegende hij twee nieuwe beelden in het interieur van het Heiligdom. Fr. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ Tijdens de viering hebben wij deze twee bas-reliëfs gezegend. Ze komen uit Ortisei, een gemeente in de Val Gardena in Noord-Italië. Ze zijn van de hand van beeldhouwer Willy Messner en werden door een weldoenster geschonken die hiermee aan twee belangrijke passages van het Emmaüs-evangelie wou herinneren. Enerzijds de tocht van Jezus met zijn leerlingen, tijdens dewelke Hij hen de Schrift heeft uitgelegd. In het betreffende bas-reliëf geeft Jezus uitleg bij een passage uit Jesaja. En vervolgens aan de episode waarin Jezus, die mee aan de maaltijd was genodigd, het brood zegende en het brak. Dit was het moment waarop de leerlingen Jezus herkenden. Deze twee bas-reliëfs zullen de pelgrims helpen om, zohaast ze naar het Heilig Land kunnen terugkeren, zich over het Emmaüsevangelie te bezinnen, alsook over het mysterie dat door deze prachtige en bijzondere plek in herinnering wordt gebracht. ” Volgens het verhaal in het Lucasevangelie zat Jezus aan tafel, Hij nam het brood, zegende het, brak het en gaf het aan de twee leerlingen, die Hem precies door dit gebaar wisten te herkennen. Deze handeling van Jezus werd ook door Fr. Francesco Patton herhaald die in de nagedachtenis van de Openbaring van Jezus aan Zijn leerlingen Simeon en Cleophas het brood heeft uitgedeeld.   Bron: © Terra Santa News - https://www.cmc-terrasanta.com/fr Foto : © Custodia Terrae Sanctae Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Het Evangelie vertelt ons dat Pilatus Jezus op deze plaats heeft gevangen genomen en Hem hier liet geselen. Ze hulden Hem in een purperen mantel en kwamen naar Hem toe met de woorden: “ Gegroet koning der Joden ”. Toen sloegen ze Hem, tot bloedens toe. Binnenin het Klooster van de Geseling bevinden zich twee kapellen. De eerste herdenkt de Geseling van Jezus en de tweede gedenkt Zijn veroordeling tot de dood. Het heiligdom wordt ook " Litostroto " genoemd. Dit woord is aan het Grieks ontleend en betekent " stenen vloer ", dit vanwege het duizend jaar oude plaveisel dat er bewaard is gebleven. Fr GIUSEPPE GAFFURINI, ofm Bewaarder van het Klooster van de Geseling in Jeruzalem “ Deze kapel werd in 1902 gebouwd en is door de Duitse franciscanes Wendelin Hinterkeuser ontworpen. Ze is op de vorm van een eerdere kapel gebaseerd. De decoratie is van de hand van de School van de “ Nazareners ” en bevat de afbeelding van Pontius Pilatus terwijl deze zijn handen wast. Er is ook een bijzondere voorstelling van de Apostel Johannes die met zijn mantel de ogen van de Maagd bedekt, opdat zij het verminkte en gegeselde lichaam van haar Zoon niet zou moeten aanschouwen. Men vindt er tevens twee laat-19de-eeuwse beelden van de Spaanse School. Het ene beeld is een voorstelling van een Ecce Homo, het andere van Jezus die zijn kruis draagt. Het beeld van de Ecce Homo werd helaas op 2 februari 2023 vernield. ” In de aanloop naar de Goede Week hielden de vastenbedevaarten van de Custode bij de Kapel van de Veroordeling halt. De Heilige Mis werd er opgedragen door Fr. Gregor Geiger, Professor van het Studium Biblicum-Franciscanum, in concelebratie met de vele aanwezige fraters. In zijn homilie ging Fr Alessandro Coniglio nog wat verder door op de passages uit de Profeet Jesaja, waarin Jezus, de lijdende Dienaar, " zichzelf als offer tot eerherstel aanbiedt  ". Fr ALESSANDRO CONIGLIO, ofm Professor aan het Studium Biblicum Franciscanum te Jeruzalem “ Het is evident dat wie hier de gekruisigde Jezus aanschouwt, dit niet zomaar passief als ‘het mysterie van de Christus’ kan beschouwen. Van de ware christen wordt verwacht dat hij mee de last van de zonde van de wereld zal dragen, dit wil zeggen dat hij mee in de voetstappen van het offerlam moet treden. Het betekent dat de christen de zelfgave van Jezus zal nabootsen en dat hij bereid is het offer van Zijn leven na te volgen, een offer dat Christus aan de Vader bracht, juist omdat Hij onze zonde, onze schuld, onze ongerechtigheid door zijn pijnen wou overwinnen. Ook wij zijn geroepen het offerlam na te volgen, onszelf voor het heil van de mensheid, voor het heil van onze broeders en zusters, op te offeren door ons ook op onze beurt aan God aan te bieden. ” Bron: Website Christian Media Center Foto : © Fotoarchief lds Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

De kerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Overwinning aan de Zavel in Brussel werd in de 15de eeuw onder de protectie van de gilde van de boogschutters gebouwd. In die tijd kende de kerk een toestroom van bedevaarders nadat het miraculeuze beeld van de Maagd per boot vanuit Antwerpen hier plechtig werd onthaald. De processie met het miraculeuze beeld rond de kerk ligt aan de oorsprong van de Ommegang van Brussel. Hier wordt het Nederlandstalig woord gebruikt, dat “rondlopen” betekent. Ieder jaar vertrekt deze processie met 1.400 figuren in 16de-eeuwse klederdracht vanuit de kerken en trekt nog steeds rond de figuren van Karel V en zijn zoon, de toekomstige koning Filips II, om zo de Grote Markt te bereiken. Deze parel in gotische stijl wist doorheen de eeuwen van de vrijgevigheid van de families Habsburg, Tour, Taxis en Arenberg te profiteren. De Habsburgers kwamen er vaak. Zo werd Maria van Hongarije, zuster van Karel V, er bijvoorbeeld gedoopt. In die periode werden er prachtige glas-in-loodramen geïnstalleerd maar deze werden helaas door een tornado verwoest. Pas in de 19de en 20ste eeuw werden er nieuwe glas-in-loodramen geïnstalleerd waarin meer dan 300 wapenschilden rondom heiligen zijn verwerkt. In de kerk bevinden zich talrijke grafmonumenten, waaronder de prachtige grafkapel in barokstijl waar ongeveer vijftien Prinsen van de Tour en Taxis in een crypte rusten. De naam “ Onze Lieve Vrouw van de Overwinning ” herinnert aan de klinkende overwinning van de christelijke vloot tegen de Ottomanen, op 7 oktober 1571 bij Lepanto. In 1930 werd deze kerk de kapittelkerk van de Belgische Landscommanderij van de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem. Op zondag 3 mei 1931 vond hier de canonieke installatie van het nationaal kapittel van de Orde plaats. Eerder huldigde Mgr. Valerga, de eerste Latijnse Patriarch van Jeruzalem in de hedendaagse periode, reeds in 1867, in de Zavelkerk de fresco’s in van het koor in. Deze werden tijdens het verwijderen van de koorbanken opnieuw ontdekt. In 1933 werden in het koor twee grote glasramen geïnstalleerd. Deze waren een gift vanwege de Belgische Landscommanderij van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem. Het ene raam is een voorstelling van de ridderslag van een ridder door de toenmalige Kardinaal Van Roey. Het andere raam is een weergave van de poging om in 1558 in Hoogstraten een commanderij van de Ridderorde van het Heilig Graf op te richten. Dit gebeurde op initiatief van een inwoner van Antwerpen die erin was geslaagd om tal van ridders samen te brengen die reeds eerder in Jeruzalem door de Custode waren geridderd. Het meesterschap werd aan koning Filips II aangeboden maar die weigerde. Jaarlijks houdt de Belgische Landscommanderij hier de herdenkingsmis voor de overleden leden van de Orde en de plechtigheid bij het feest van Onze Lieve Vrouw Koningin van Palestina, alsook de ceremoniële plechtigheden van de investituur. Tijdens de Goede Week wonen meerdere leden van de Orde in grote aantallen de vieringen bij. De kerk is ook de ontmoetingsplaats van de twee gilden van kruisboogschutters, de Brusselse Ommegang, de Missen voor Europa, de Broederschap Saint-Yves alsook nog enkele andere vrome broederschappen. Daniel van Steenberghe Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Naar aanleiding van het “ Boek van de maand ” opende het Forum Saint-Michel haar deuren voor onze confrater Emmanuel Van Lierde. Het boek, “ Paus Franciscus, de conservatieve revolutionair ” (Uitgeverij Davidsfonds) kwam tot stand naar aanleiding van de tiende verjaardag van de verkiezing van Jorge Mario Bergoglio tot Bisschop van Rome. Het boek verscheen eerst in het Nederlands en vervolgens in het Frans. Het werd in Brussel voorgesteld door het eminente duo Pater Tommy Scholtes, SJ en dhr. Vincent Delcorps, hoofdredacteur van de krant  DIMANCHE . De auteur is theoloog en filosoof van opleiding en verwierf een sterke reputatie door zijn jarenlange medewerking aan het christelijke opinieweekblad “ TERTIO ”. Van de vijftien jaar dat hij daar het beste van zichzelf heeft gegeven, fungeerde hij vijf jaar als hoofdredacteur. In deze hoedanigheid kreeg hij de kans om Paus Franciscus jarenlang van nabij te volgen en nam hij de gelegenheid te baat om de Heilige Vader meermaals te interviewen. Het grote aanbod aan informatie en analyses in het boek geven ons een zeer volledig beeld van Paus Franciscus als mens en als kerkvorst. Het boek biedt tevens een duidelijke kijk op de ideeën van de paus die met het begrip “ periferie ” in één woord kunnen worden samengevat. In een tijd waarin het erop lijkt dat Paus Franciscus het tempo opvoert (en bepaalde recente publicaties laten dit vermoeden), biedt het lezen van dit boek het noodzakelijke inzicht om het dubbele facet van de Bisschop van Rome beter te begrijpen. Hij is een sociaal revolutionair maar blijft ethisch gezien toch een conservatief denker. Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Op 19 september werd onze Gentse diocesane afdeling door Mgr. Lode Van Hecke, Bisschop van Gent, zeer hartelijk in zijn bisschoppelijk paleis verwelkomd. De Heilige Mis werd gevolgd door een bijzonder vriendschappelijk en zeer informeel moment waarvan de aanwezigen dankbaar gebruik hebben gemaakt om onderling uitvoerig van gedachten te wisselen. In zijn dankwoord trok de landscommandeur een mooie parallel tussen het devies van Bisschop Lode en de missie van onze Orde. De werking van de Heilige Geest voert ons immers naar Jezus en helpt ons Zijn woorden te begrijpen. Dit inzicht zorgt ervoor dat we voor elkaar spiritueel vruchtbaar worden. Tot zover het devies. De innerlijke dynamiek van onze Orde die tot uiting komt in de verdieping van ons geloof, leidt tevens tot een tastbare externe dynamiek, zijnde onze steun voor de christenen van het Heilig Land. De Ridders en Dames van de Ridderorde van het Heilig Graf getuigen met hun eigen leven van een Kerk in beweging waarop onze bisschoppen kunnen vertrouwen. Wij danken alvast Bisschop Lode en de organisatoren van deze avond voor deze mooie ontmoeting. Bron: Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Voor de derde editie van haar “Familiedag” koos onze Landscommandeur de Abdij van Grimbergen als een heel geschikte locatie. Heel wat van onze leden ontmoetten daar elkaar op uitnodiging van Abt Erik de Sutter en onze confrater Prior Johan Goossens. De ochtend begon met de Heilige Mis die plaats vond in de prachtige barokke basiliek en die werd voorgegaan door de abt en de prior. Daarna volgde een zeer levendige lunch in de brasserie naast de abdij. In de namiddag stonden er drie workshops op het programma. De eerste voorzag in een introductie op de tweede editie van ‘De dinsdagen van het geloof”. De tweede workshop bracht een opmerkelijke presentatie van onze verschillende projecten in het Heilig Land. Deze werd heel levendig voorgesteld aan de hand van een power point, foto's, video en directe getuigenissen. De derde workshop was een duidelijke uiteenzetting over de functionaliteiten van dát deel van onze website dat voor leden is gereserveerd. Hiermee werd tevens het officiële gedeelte van de dag afgesloten. Hier past zeker een oprecht woord van dank ten aanzien van de Norbertijnen van Grimbergen voor hun spreekwoordelijke gastvrijheid. Onze aanwezigheid op deze prestigieuze site heeft onze familiedag zeker een bijzondere betekenis gegeven. Bron: Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

“Ik vertrouw op God, ik vrees niet” Op 10 september 2023 is Michael Brenninkmeijer, Ere-Landscommandeur van Nederland, in Laren (NH) overleden. Hij is geboren op 10 december 1955, maar was als gevolg van een beroerte reeds meerdere jaren zwaar gehandicapt. Dit heeft er hem nooit van weerhouden om in een rolstoel aan veel activiteiten deel te nemen. Zijn uitvaart had plaats op 15 september in de Basiliek van Sint Jan van Laren (NH). Onze confrater was Ridder Grootkruis van onze Orde, werd geëremerkt met de Gouden Palm van Jeruzalem en de zilveren medaille van het Latijnse Patriarchaat. Michael was als het ware verliefd op het Heilig Land en wist zich daar vooral geraakt door de situatie van de armste en meest kwetsbare mensen. Hij lag dan ook aan de basis van tal van initiatieven ter ondersteuning van de christenen in het Heilig Land. Mgr. Pierbatista Pizzaballa, Latijns Patriarch van Jeruzalem, liet zich door dhr. Georges Akroush vertegenwoordigen. Onze Landscommanderij hield eraan eveneens waardig vertegenwoordigd te zijn, enerzijds als eerbetoon aan de overledene, maar evenzeer om de wederzijdse vriendschapsbanden tussen beide landscommanderijen te benadrukken. Deze onderlinge relatie is het resultaat van vele jaren vruchtbare samenwerking tussen onze respectievelijke landscommanderijen. Bron: Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

“ Er zijn nu eenmaal vorsten die meer zijn dan gewoon koning. Zij zijn de herders van hun volk. Zij regeren niet alleen maar zijn bereid zelfs voor hun volk hun leven te geven. Zo’n vorst was koning Boudewijn. ” +Kardinaal Godfried Danneels, 1993 De herdenking van de dertigste sterfdag van Koning Boudewijn gaf aanleiding tot een dankmis die op 9 september een menigte op de been bracht. Mgr. Luc Terlinden, de nieuwe aartsbisschop van Mechelen-Brussel, ging voor in deze plechtige viering die plaats had in de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Laken, in aanwezigheid van de koning en de koningin en de andere leden van de koninklijke familie. Onze landscommanderij was bijzonder goed vertegenwoordigd om hulde te brengen aan deze grote koning, die tevens lid was van de Belgische Landscommanderij van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem. Bron: Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Op initiatief van Baron Snoy et Oppuers neemt onze landscommanderij elk jaar in het begin van de maand september deel aan de grote processie van het Heilig Bloed in Ophain – Bois-Seigneur-Isaac. De jaarlijkse processie wordt door een Heilige Mis voorafgegaan. Deze werd dit jaar opgedragen door Mgr. Luc Hudyn, Hulpbisschop van Waals-Brabant. Na de H. Mis trok de processie ook dit jaar met aangrijpende volksdevotie door de straten van het dorp. De oorsprong van de processie gaat terug tot in de 15de eeuw. De toenmalige pastoor van Ittre vond in de korporaal van de kapel, die aan Onze-Lieve-Vrouw van Troost is gewijd, een fragment van een geconsacreerde hostie, die begon te bloeden zohaast de priester deze in zijn handen nam. Een korporaal is namelijk de wit linnen doek waar de geconsacreerde hostie wordt opgelegd. Dit wonder werd in 1410 door de bisschop van Cambrai erkend en zo werd de kapel een bedevaartsoord. Daar werd eerst een priorij gesticht en daarna een abdij. Sedert 2010 is de abdij het klooster Saint Charbel geworden van de Orde van de Libanese Maronieten. Bron: Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Bisschopswijding van Mgr Luc Terlinden   Op zondag 3 september kwam een groot aantal gelovigen (waaronder veel jongeren) in de Sint-Rombautskathedraal te Mechelen bijeen. Mgr. Luc Terlinden ontving er toen de bisschopswijding als opvolger van Kardinaal Jozef de Kesel als aartsbisschop van Mechelen-Brussel. Opvallend hierbij was het grote aantal jongeren en jeugdigen die speciaal voor deze viering naar Mechelen was afgezakt. Onze Landscommanderij was bijzonder goed vertegenwoordigd als gevolg van de uitnodiging die verschillende leden van de Raad van de Landscommanderij alsook andere ordeleden die op lokaal niveau in de Kerk actief zijn, hadden ontvangen. Voor al diegenen voor wie “ het Woord van God een brandend vuur in zijn hart is ” (Jr. 20, 9), was dit een unieke gelegenheid om de wensen voor succes persoonlijk te verwoorden en vanwege de Landscommanderij aan de nieuwe bisschop een boodschap van steun in zijn toekomstige opdracht uit te spreken. Laten we dan ook, in antwoord op zijn uitdrukkelijke vraagde nieuwe bisschop in onze gebedsintenties opnemen en bidden dat de Heilige Geest hem zal leiden op het pad de nederigen van hart bewandelen. Bron: © Belgische Landscommanderij Foto: © Fotoarchief van de Landscommanderij Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Het conflict tussen Israëli’s en Palestijnen heeft de straten met puin bedekt en een veelheid aan woningen vernietigd. Midden deze verwoestingen en de vele littekens in de samenleving verschijnt de Pauselijke Missie in Jeruzalem met generositeit en mededogen, met als doel de meest kwetsbare mensen in de samenleving, met name vooral de vele hulpeloze kinderen, te helpen. EEN INWONER UIT GAZA Vandaag worden we met een regelrechte hongersnood geconfronteerd. Sinds het begin van de oorlog leven we in heel moeilijke omstandigheden, waar vooral de kinderen ernstig door getroffen worden. Er zijn er ons al zoveel ontvallen en ook ik ben als gevolg van de honger mensen verloren die mij zeer dierbaar waren. Er is geen water, geen eten, zelfs geen melk voor de kinderen. Droogte heeft zich over de hele regio verspreid maar de media hebben hierover helaas niet gerapporteerd. Veel kinderen kwamen thuis om van de honger en hun ouders konden niets doen om hen te helpen.” EEN INWONER UIT GAZA “We hebben vanwege de intensiteit van de bombardementen en de verwoestingen die deze met zich meebrachten moeilijke situaties meegemaakt. We wisten niet meer waar we heen moesten en wat we onze kinderen te eten moesten geven. Ik gaf mijn kinderen wilde kruiden zoals kaasjeskruid te eten en we moesten de zuigelingen reeds vroeg van de borst nemen. Zo werden de kinderen met zeer moeilijke problemen en met tal van ziekten geconfronteerd.” Sedert het begin van de oorlog op 7 oktober zijn de kerken in Gaza het toevluchtsoord voor vluchtelingen geworden. De Pauselijke Missie zet zich in om hen van alles wat voor het leven en de menselijke waardigheid nodig is, te voorzien en doet dit in coördinatie met andere partnerorganisaties. Ondanks de grote verwoestingen hebben de vluchtelingen de hoop op een terugkeer naar huis niet verloren. Ze klampen zich vast aan hun geloof en vestigen hun hoop op God. P. SILAS Pastoor van de Grieks-Orthodoxe parochie St.-Porfyrios in Gaza “We zijn hier in de Sint-Porfyrioskerk, in het noorden van de Gazastrook. Sinds het begin van de oorlog is hier heel wat gebeurd. Onze kerk werd gebombardeerd en we woonden daar met moslims en christenen samen. Het is belangrijk om te weten dat de hulporganisaties nooit met hun ondersteuning en hun hulp zijn gestopt. De Pauselijke Missie heeft ons, in samenwerking met vele andere organisaties, sinds het begin van de oorlog steeds kunnen steunen en wij zijn hen hiervoor ten zeerste dankbaar. Ze voorziet ons vooral van voedselpakketten, medicijnen en drinkwater.” JOSEPH HAZBOUN Regionale directeur van de Pauselijke Missie in Jeruzalem “De situatie, in het bijzonder in het noorden van Gaza, is uitermate tragisch. Er is een compleet tekort aan water en aan levensmiddelen dus hebben wij van meet af aan in maaltijden voorzien. Godzijdank konden we zo ongeveer duizend mensen in het noorden van Gaza met voedingspakketten bevoorraden. Maar ons aanbod blijft onvoldoende, al is dit wel al een begin.” Bovenop het voedseltekort als gevolg van de grenssluitingen krijgt men ook nog eens af te rekenen met de stijgende prijzen voor basisvoedingsmiddelen. EEN INWONER UIT GAZA “Wij danken de Pauselijke Missie voor haar bijdragen en donaties en we zijn God bovenmatig erkentelijk dat Hij ons, in antwoord op onze gebeden, alles heeft gestuurd wat mogelijk was.” JOSEPH HAZBOUN Regionale directeur van de Pauselijke Missie in Jeruzalem “Wij bidden en hopen dat de oorlog snel mag eindigen. Helaas blijven de gevolgen ervan zich voorlopig over de Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem uitbreiden. Het werkloosheidscijfer in Bethlehem is aanzienlijk gestegen, vooral omdat de vergunning van vele mensen is ingetrokken en ze niet langer in Jeruzalem kunnen gaan werken. Hierdoor zijn de problemen van de gezinnen op de Westelijke Jordaanoever heel wat erger geworden. We proberen momenteel dan ook om zoveel als mogelijk in de regio Bethlehem en Jeruzalem in te grijpen. Onze boodschap aan al onze jongeren en gezinnen is om niet weg te trekken maar ter plaatse te blijven. Als God het wil, zullen we spoedig een oplossing bereiken die opnieuw een normaal leven voor iedereen mogelijk maakt.” Jezus Christus zei: “Ik had honger en u gaf mij te eten, ik had dorst en u gaf mij te drinken, ik was een vreemdeling en u hebt mij in uw huis opgenomen.” Het is precies aan deze oproep dat de Pauselijke Missie wil beantwoorden. Bron: Website Christian Media Center Foto: © © Terra Santa News Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

De Latijnse Patriarch van Jeruzalem, Z.E. Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, spreekt over een nieuwe Heilige Week, die door oorlog zal gekenmerkt zijn. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem “ Dit is niet de eerste keer dat er hier oorlog heerst maar het is het niet zozeer de oorlog die de zaken bemoeilijkt. We kennen immers zoveel conflicten! Neen, wat het de mensen écht moeilijk maakt, is de context van haat en wrok, het gebrek aan vertrouwen en de voortdurende frustraties. Het zijn al deze negatieve gevoelens die met een oorlog hand in hand gaan die de situatie zoveel moeilijker maken. In het verleden wisten we dat conflicten wel zouden eindigen en dat ze later wel min of meer zouden hervatten. Maar tegenwoordig weten we het niet meer. Natuurlijk zal het deze keer ook wel stoppen en vervolgens opnieuw beginnen, maar we weten niet wanneer en hoe. Dit alles maakt de huidige situatie veel zwaarder om dragen. ” De patriarch onderstreept ook de ernst van de huidige situatie in de Gaza-parochie. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem “ Deze situatie is ondraaglijk en onbegrijpelijk. Het is niet de eerste keer dat honger als oorlogsinstrument wordt gebruikt. In feite weet ik niet of we dit zo wel kunnen omschrijven, ik ben immers geen militair strateeg en ik wil me niet op dat gebied begeven. Maar het is hoe dan ook objectief gezien een ondraaglijke situatie. We kennen hier altijd veel problemen, allerlei problemen. De economische situatie en de financiële situatie zijn altijd zeer kwetsbaar geweest. Maar er was nooit hongersnood. Het is de eerste keer dat we met echte honger te maken krijgen en dat is onhoudbaar. Ik denk dat alle religieuze, politieke en sociale gemeenschappen dan ook alles moeten aanwenden wat in hun macht ligt om aan deze situatie een einde te maken. ” Naast de humanitaire tragedie van Gaza is er nog een ander zeer ernstig probleem voor de christenen in Palestina en in heel het Heilig Land. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem “ De economische noodsituatie in de Palestijnse gebieden, vooral in de regio Bethlehem, is zeer duidelijk en acuut. De Kerken, alle Kerken, in het bijzonder het Latijns Patriarchaat en de hele Katholieke Kerk, alsook de Custode, kortom de verschillende geledingen van de Katholieke Kerk, streven ernaar om op deze crisis te reageren en om werkgelegenheid te creëren... Maar deze situatie moet in ieder geval onmiddellijk, worden gedeblokkeerd, al is het misschien maar tijdelijk. ” De patriarch nodigt tevens de pelgrims uit om opnieuw naar het Heilig Land te komen. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem “ Ik geloof dat het ook tijd is om pelgrims uit te nodigen om opnieuw naar het Heilig Land te komen. Ik begrijp heel goed dat er veel angst is en ik begrijp dat de beelden die door de media worden uitgezonden, vaak beangstigend zijn. Maar ik denk dat het mogelijk is om vandaag naar hier terug te komen. Het is mogelijk om een bedevaart naar het Heilig Land te ondernemen al is het misschien niet zo uitgebreid als in het verleden. Het zou een hele mooie en heel concrete vorm van steun zijn, al was het maar voor de kleine gemeenschap van Bethlehem. ” In elke religieuze gemeenschap organiseert men tal van gebedsinitiatieven die helpen de hoop te behouden. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem “ Bovenal is het gebed een kostbare hulp, vooral dan met Pasen. De twee belangrijkste momenten van het liturgisch jaar, Kerstmis en Pasen, kunnen niet gevierd worden zonder de naam Jeruzalem in de mond te nemen. Daarom is ons gebed een groet van de hele wereldkerk aan de Kerk van Jeruzalem. Dit is vooral met Pasen het geval, zeker omdat Pasen al op alle plaatsen op dezelfde dag als in Jeruzalem wordt gevierd. Ook de collecte op de Goede Vrijdag-is een belangrijk element van steun. Maar de paastijd is in feite ook de tijd om in te zien dat gebed ook in actie moet worden omgezet, in een gebaar, in concrete aandacht, vooral dan voor deze kleine Kerk, onze kleine christen gemeenschap. ” De patriarch heeft het uiteindelijk ook nog over het belang van het in stand houden van de christelijke getuigenis in het Heilig Land door middel van gebed en economische hulp. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem “ We kunnen niet aan Jeruzalem denken zonder aan de lokale christenen te denken. We kunnen niet aan het Heilig Land denken zonder aan de christelijke aanwezigheid te denken.  Vanaf het begin, ja sinds de tijd van Jezus, zijn de christenen als Kerk altijd op deze plaatsen aanwezig geweest om het leven van Jezus en zijn getuigenis te gedenken. Hier hebben we het authentiek getuigenis van Pasen. Daarom is het belangrijk dat de roeping van de Kerk met deze kleine gemeenschap in het Heilig Land wordt verdergezet. Want ook al is ze klein, ze houdt de concrete herinnering aan wat Jezus hier deed levend. ” Bron: Website Christian Media Center Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Deze prachtige nachtelijke basiliek laat ons de ervaring van Jezus op Zijn voorbestemde nacht vol bewuste keuzes herbeleven. Het was de nacht waarin Hij voor volstrekte gehoorzaamheid koos. Het was de nacht waarin Hij ervoor koos om van Zijn eigen wil afstand te doen en zich volkomen in de handen van de Vader over te geven. Met deze woorden opende Fr. Paolo Messina zijn tweede vastenmeditatie in de Basiliek van Gethsemane. Hij verkoos hierbij om zijn referaat aan de eenzaamheid van Jezus in zijn gebed tot de Vader te wijden. Fr. PAOLO MESSINA, ofm Cap Bewaarder van de broedergemeenschap van Jeruzalem “ Jezus vraagt om Hem op dat bewuste moment niet alleen achter te laten. Dit is bijzonder omdat het juist op het moment van de doodsangst is dat Hij Zich volledig openbaart. Het is het moment waarop Hij zijn hart volledig opent, zelfs in al zijn kwetsbaarheid, het moment waarop Hij niet aarzelt zichzelf aan de mensen te laten zien. Het is het moment waarop Hij niet alleen en eenzaam wil blijven en Hij om de nabijheid van Zijn leerlingen vraagt, vooral dan van de drie leerlingen die destijds Zijn glorie konden aanschouwen en Zijn wonderen van dichterbij konden overdenken. ” In het midden van de basiliek bevindt zich de steen die aan de episode herinnert waarin Jezus alles begreep en zijn keuze heeft gemaakt. En zijn keuze om de beker van de passie te drinken, was volkomen in overeenstemming met de wil van Zijn Vader. Fr. PAOLO MESSINA, ofm Cap Bewaarder van de broedergemeenschap van Jeruzalem “ Het is aan ons om deze stilte te betreden en om voor onszelf te beslissen welke keuze we moeten maken. Laten we eens denken aan de vrouwen die ervoor moeten kiezen om zwanger te worden. Ik kom uit een land dat door de maffia wordt geteisterd en laten we dan ook eens denken aan die eerlijke ondernemers die de wanpraktijken aan de kaak stelden. We maken vandaag moeilijke tijden mee en voelen hoe we soms echt alleen staan. Maar juist door de stilte te betreden en onze eenzaamheid te voelen, zullen we de stem van de Vader duidelijker kunnen horen. Want precies op het moment van onze eenzaamheid zullen we ontdekken dat er een Vader is die ons vergezelt en die ons ondersteunt. De evangelist Lucas maakt het ons duidelijk door middel van het beeld van de engel die op pad gaat precies om Jezus in zijn gebed en zijn eenzaamheid te ondersteunen. De Vader is ons nabij als wij Hem ten minste ons laten benaderen. ” De Eucharistieviering met de plechtige vespers, werd voorgegaan door Fr Alberto Pari, Secretaris van de Custode van het Heilig Land, in concelebratie met de aanwezige broeders en priesters van de Custode van het Heilig Land. Op de plaats waar Jezus onder eenzaamheid en verlatenheid gebukt ging, daar waar Hij de wil van de Vader in volledige vrijheid en liefde heeft aanvaard en omhelsd, smeken wij God ons te helpen om de genade om Christus’ voorbeeld na te volgen en om door een duidelijk christelijk getuigenis aan de beproevingen van het leven het hoofd te kunnen bieden. Bron: Website Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Aan de oevers van het Meer van Tiberias ligt tussen Tabgha en Kafarnaüm het Heiligdom van de Zaligspreking. Het wordt beheerd en onderhouden door de Zusters Franciscanessen, Missionarissen van het Onbevlekt Hart van Maria. De kerk van dit heiligdom werd tussen 1936 en 1938 door de Italiaanse architect Antonio Barluzzi ontworpen. Op deze plaats werd volgens de traditie door Jezus de Bergrede uitgesproken. Voorheen stonden hier dan ook reeds enkele Byzantijnse gebouwen uit de 4de eeuw. Op de zondag die aan deze nagedachtenis was gewijd, verzamelde de Kerk van Galilea zich hier rond het altaar om als gemeenschap van gelovigen de liturgie te vieren. De H. Mis werd voorgegaan door Z.E. Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, Latijns Patriarch van Jeruzalem, in concelebratie met Mgr. Youssef Matta, Grieks-Melkitische Aartsbisschop van Galilea, met Mgr. Giacinto Boulos Marcuzzo, Bisschop Emeritus, Maronitische Aartsbisschop van Haifa en het Heilig Land en Mgr. Piotr Przyborek, Hulpbisschop van Gdansk (Polen). Tal van priesters uit parochies en christen gemeenschappen in Galilea en andere regio’s kwamen hier met hun parochianen bijeen en vulden samen met veel lokale religieuze families de kleine kerk van het heiligdom, waar het vanwege de regen bijzonder druk was. In een wereld waarin de kracht van de machtigen lijkt te zegevieren, “ toont de Zaligspreking het pad dat het leven van elke christen markeert. ” Met deze uitspraak wou Z.E. Pierbattista Pizzaballa in zijn homilie benadrukken dat te midden van zoveel haat en geweld onze beslissingen en onze gedachten in overeenstemming moeten zijn met de onderrichtingen van Jezus Christus, zoals Hij deze in het Evangelie heeft voorgesteld. Z.E. Kardinaal PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem “ In deze tijden lijkt het wel dat we vooral sterk en stoer moeten zijn en dat dit op al het andere de bovenhand haalt. Maar zeker nu herinnert de Zaligspreking ons eraan dat zachtmoedigheid en arm zijn in Christus de enige manieren zijn om de wereld in liefde en respect voor elkaar te laten groeien. En de Zaligspreking vormt nu eenmaal de kern van het christelijk geloof en is de enige wet die de wereld regeert. ” Na de mis was er ondanks de regen een moment van rust, waardoor alle verzamelde gelovigen van de aangename lucht van de Berg der Zaligsprekingen konden genieten. Vanop deze verhevenheid heeft men een prachtig uitzicht over het meer, en dit was dan ook een unieke locatie waar de aanwezigen een tijd van broederschap en vriendschap met mekaar konden delen. Z.E. Kardinaal PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem “ Ondanks de moeilijke tijd en de huidige crisisperiode waarin we leven, vind ik het bijzonder mooi te zien hoe ons volk en onze families willen blijven samenkomen en op dezelfde plaatsen van het Evangelie rond het Woord Gods een sterk gemeenschapsgevoel tentoon spreiden. ” Moge Christus, die door doorheen Galilea heeft gereisd en hier verkondigd heeft dat vredestichters kinderen van God zullen genoemd worden, Zijn verlossingswerk in het leven van elke christen verder zetten, om de zaden van vrede en hoop naar dit Heilig Land te brengen. Bron: Website Christian Media Center Foto : © Fotoarchief lds Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

De minderbroeders die heden in 70 commissariaten in 60 landen aanwezig zijn, vormen een brug tussen het Heilig Land en de christenen wereldwijd. Ze worden als de “ambassadeurs” van de Custode van het Heilig Land beschouwd. Fr. SILVIO ROGELIO DE LA FUENTE, ofm Afgevaardigde van het Commissariaat van het Heilig Land “ De commissarissen van de Custode van het Heilig Land zijn over de hele wereld bekend. Hun dienstbaarheid is voor ons erg belangrijk, omdat zij degenen zijn die over de Custode van het Heilig Land vertellen en onze activiteiten bekend maken. Zij zijn degenen die groepen pelgrims aanmoedigen om naar het Heilig Land te komen, om deel te nemen aan de collecte op Goede Vrijdag en die wereldwijd verschillende collectes organiseren om de christenen van de Moederkerk van Jeruzalem te helpen .” “ Het is eveneens belangrijk om in herinnering te brengen dat de commissarissen in verschillende delen van de wereld niet alleen door de adjunct-commissarissen worden geholpen, maar tevens door veel leken worden ondersteund. Deze leken stellen zich eveneens zeer dienstaar op zodat zij terecht ook als ambassadeurs van het Heilig Land worden beschouwd. We hebben echt geluk dat er veel dergelijke mensen zijn, veel ambassadeurs die over het Heilig Land spreken, die laten zien wat we hier in het Heilig Land doen en waaruit onze dienstverlening bestaat. In zekere zin zijn ze ook rechtstreeks met ons verbonden en maken ze deel uit van onze zending hier in het Heilig Land. ” De aanwezigheid van de Franciscanen in het Heilig Land dateert uit 1217, het jaar waarin het eerste Generaal Kapittel van de Minderbroeders in Santa Maria degli Angeli, vlakbij Assisi, werd gehouden. De Heilige Franciscus besloot toen met een geïnspireerd gebaar zijn broeders naar alle naties te sturen. Fr. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ Onze aanwezigheid in het Heilig Land duurt al 800 jaar. In de praktijk werd de Franciscaanse zending in het Heilig Land na ongeveer een eeuw, bij beslissing van Paus Clemens VI aangesteld tot Custode van het Heilig Land. Dat wil zeggen dat het bewaren van de Heilige Plaatsen aan ons werden toevertrouwd. Later, na ongeveer nog eens een eeuw, met name in 1421, gaf Paus Martinus V, op 14 februari de Custode de mogelijkheid om over de hele wereld “ambassadeurs” aan te stellen, de zogenaamde commissarissen van het Heilig Land. ” In 1421 publiceerde Paus Martinus V zijn bul “His quae pro ecclesiasticarum”, die de geboorteakte werd van de commissariaten van het Heilige Land. Het verhaal van de Custode is zeer goed gedocumenteerd in de archieven van de Custode, en dit werd ook nog eens door de pausen Paulus VI, Johannes Paulus II, Benedictus XVI en Franciscus bevestigd. De aanwezigheid van de Franciscanen in het Heilig Land werd gedurende die 800 jaar altijd met grote uitdagingen geconfronteerd. Het heden vormt hierop geen uitzondering op de regel. Fr. SILVIO ROGELIO DE LA FUENTE, ofm Afgevaardigde van het Commissariaat van het Heilig Land “ Sinds 7 oktober, toen deze oorlog uitbrak, bevinden wij ons in een zeer moeilijke situatie. Onze kinderen kunnen niet meer naar school en onze gelovigen kunnen niet eens meer naar hun werk omdat velen van hen uit de Palestijnse gebieden komen. Om bijvoorbeeld hier naar Jeruzalem te komen, hebben de inwoners van Bethlehem een vergunning nodig, die wij hen proberen te bezorgen. ” “ Maar ondanks alles blijven wij, broeders, doen wat we al 800 jaar doen. Mensen moeten de katholieke Kerk hier in het Heilig Land blijven steunen, zowel door pelgrims te sturen als door de lokale Kerk te steunen. Op dit moment zetten we meer in om de plaatselijke Kerk te ondersteunen, omdat het aantal pelgrims dat naar het Heilig Land komt als gevolg van de oorlogssituatie helaas maar heel klein is. ” Momenteel leven de commissarissen van het Heilig Land in 60 landen over de hele wereld verspreid. In totaal gaat het om zowat 70 commissariaten. Bron: Website Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Van 9 tot 12 februari maakten leden van de Stichting Homo Viator - San Teobaldo, uit het Bisdom Vicenza, een pelgrimstocht om de Moederkerk van Jeruzalem te bezoeken. Het thema van de bedevaart was “ Vredestichters zijn door te delen ”. P. GIUSEPPE BONATO (Beppino) Afgevaardigde van het Godgewijde Leven - Bisdom Vicenza “ Omdat we al lang hebben begrepen dat onze Kerken niet kunnen leven zonder de Kerk van Jeruzalem. Omdat we bij Jezus en Zijn gemeenschap willen zijn, in Zijn gebed, in Zijn lijden, in Zijn offer, in Zijn geest van delen en medeleven met de tranen van alle mensen van vandaag. ” De pelgrimstocht duurde slechts een paar dagen, maar was rijk aan ontmoetingen en uitwisselingen. De pelgrims werden door Fr. Francesco Patton, Custosde van het Heilig Land, verwelkomd. Ze bezochten het Studium Biblicum Franciscanum, om de vreugden en uitdagingen van deze tijd te delen. De Stichting Homo Viator Foundation coördineert een aantal activiteiten, waaronder pelgrimstochten naar het Heilig Land, dit volgens een specifieke methode die op de Egeria-pelgrimstocht uit de 4de eeuw is geïnspireerd. Teksten en contexten worden zo samen verkend. Daarom is het Studium Biblicum een grote bondgenoot van hun missie, omdat daar de Bijbeltekst in zijn context wordt geopend, en omgekeerd. P. RAIMONDO SINIBALDI Voorzitter van de Stichting Homo Viator – San Teobaldo “ Om de context te begrijpen, moet men kennis hebben van de menswetenschappen. Ze leren ons belangrijke elementen kennen, zoals geschiedenis en geografie, topografie en archeologie, enz. Vandaar het belang van het Studium Biblicum Franciscanum. Het Evangelie, het Woord van God helpt ons immers “meer mens” te zijn. ” Andere uitwisselingsmomenten vonden in Gethsemane plaats, met Fr. Diego, eveneens uit het Bisdom Vincent. Een ander bezoek versterkte de banden met de Dorothy Sisters van Jeruzalem en Bethlehem, maar ook met de lokale gemeenschap, met name in de persoon van de chauffeur Rimon uit Nazareth, die al twintig jaar voor de stichting werkt. Deze ontmoetingen lieten ruimte voor het beluisteren van de vele moeilijkheden in deze oorlogsperiode. Giulia, die lid is van de Katholieke Actie, vertelde ons hoe ze getroffen wordt doordat de pelgrims wegbleven hetgeen resulteerde in gesloten winkels en zoveel verlatenheid in de harten van de bewoners. GIULIA AGOSTINI Katholieke Actie Italië - Bisdom Vicenza “ Het feit dat we hier zijn, zelfs in deze moeilijke tijden, is precies een concrete uiting van broederschap. Wij laten onze christelijke broeders en zusters, die momenteel een tijd van zware beproevingen doormaken, niet in de steek. ” Lauro, vader van een gezin en journalist voor het bisdom, kon de gelatenheid delen van enkele lokale ouders, die over de toekomst van hun kinderen nadenken, die de aantrekkingskracht van de christen gemeenschap ervaart en die aanwezigheid en nabijheid heel sterk nodig heeft. LAURO PAOLETTO Journalist - Bisdom Vicenza “ Fr. Diego Dalla Gassa die we hebben ontmoet, heeft het ons verteld: ‘voor degenen die lijden maakt het besef dat er iemand dichtbij is, precies het verschil.’ En hij verwees hierbij naar het voorbeeld van het kruis, wanneer Maria met de geliefde leerling onder het kruis staat. Dit is een geweldige uitnodiging om nabij te zijn. Eigenlijk hebben nauwelijks een inspanning geleverd door hierheen te komen, maar deze woorden gaven onze pelgrimstocht een betekenis en lieten ons toe anderen uit te nodigen om dicht bij deze mensen te komen. ” Maandag konden de pelgrims, alvorens ze naar Italië terugkeerden, ook nog een broederlijk moment delen met Kardinaal Pierbattista Pizzaballa, de Latijnse Patriarch van Jeruzalem. P. RAIMONDO SINIBALDI Voorzitter van de Stichting Homo Viator – San Teobaldo “ Wij hopen dat onze Stichting werkelijk een hulpmiddel, een stimulans en een kans zal zijn om mannen en vrouwen te helpen op hun weg naar Christus. ” Bron: Website Christian Media Center Foto: © https://www.shutterstock.com/ Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Beste broeders en zusters, Moge de Heer u de vrede schenken! Na meer dan twee jaar als gevolg van de Covid-pandemie in de onzekerheid te hebben geleefd, mochten we even de illusie koesteren dat een terugkeer naar het normaal in het verschiet lag. Maar toen werden we op 7 oktober door het uitbreken van een nieuwe oorlog in het Heilig Land plotseling uit onze droom gehaald. Behalve het feit dat deze oorlog reeds duizenden doden heeft veroorzaakt, betekende die tevens opnieuw een einde aan de komst van pelgrims naar de Heilige Plaatsen. Hij dwong onze kinderen om lange tijd de school te missen en dompelde veel van onze christenen in het Heilig Land in een uitzichtloze werkloosheid. Dit is vooral in Bethlehem en Palestina het geval, maar evenzeer in de Oude Stad van Jeruzalem en in de rest van Israël. In deze situatie ervaren we des te meer de behoefte aan nabijheid en solidariteit van de christenen van over de hele wereld. In de eerste plaats hebben we de behoefte aan hun gebed, omdat we ervan overtuigd zijn dat alleen de werking van Gods genade de harten kan veranderen en ze in de richting van dialoog, verzoening en vrede kan sturen. Maar er is evenzeer de behoefte aan solidariteit en nabijheid die ons normaal via de vele bedevaarten te beurt vallen. En dan is er natuurlijk de nood aan nabijheid en solidariteit waarvan wij christenen hier naar de economische ondersteuning uitkijken. Als broeders van de Custode van het Heilig Land is het onze plicht, volgens het mandaat dat ons door de Heilige Stoel is verleend, om voor de Heilige Plaatsen te zorgen, er te wonen en er gebedsplaatsen van te maken, waar de plaatselijke gelovigen en de vele pelgrims welkom zijn. We moeten er ook educatieve en sociale projecten opzetten. Zo bijvoorbeeld scholen en sociale instellingen als bejaardentehuizen en de opvang van jonge gezinnen. Wij moeten instaan voor de uitbouw van zorginstellingen zoals klinieken en apotheken, alsook voor het creëren van werkgelegenheid ten voordele van de menselijke vooruitgang. Dankzij de vrijgevigheid van de gelovigen van over de hele wereld helpt de jaarlijkse wereldwijde collecte op Goede Vrijdag een deel van deze kosten te dekken. Bij deze gelegenheid worden wij, minderbroeders van de Custode van het Heilig Land, bedelaars om deze noden te lenigen. We doen een beroep op alle christenen zodat de volgende Goede Vrijdag een dag van universele solidariteit mag worden, een dag waarop de christenen over de hele wereld concreet zorg dragen voor de Moederkerk van Jeruzalem. Deze heeft het immers op dit moment hard te verduren. Ik vraag u, open alstublieft uw hart en help ons op welke manier dan ook, zodat ook wij kunnen blijven zorgen voor dit Heilig Land en zijn kinderen. Ik wens u alle vrede en vreugde toe! Bron: Website Christian Media Center Foto: © Custodia Terrae Sanctae Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen

Dit jaar viert de hele wereld het 800-jarig bestaan van de kerststal. Een kerststal die zijn oorsprong vindt in het hart van de mensen en vanuit de grote liefde van de Heilige Franciscus. Hij wou immers met eigen ogen de moeilijkheden zien die Maria en Jozef bij de geboorte van het kind Jezus destijds hebben ervaren. Daarom wilde hij in 1223 de scène uit de Bijbeltekst in een grot in de stad Greccio, in Italië, reconstrueren. Dit “ prachtig symbool van de kribbe in de kerststal, zo dierbaar voor de christenen, wekt altijd verbazing en verwondering. ” Dit zijn de woorden die Paus Franciscus in zijn apostolische brief Admirabile signum van 2019 schreef over de betekenis en de waarde van de kerststal. Dit deed hij naar aanleiding van zijn bezoek aan Greccio, in de vallei van Rieti. Tijdens deze kerstperiode hadden het Christian Media Center en de website van de Custode van het Heilig Land met Fr. Francesco Patton over dit onderwerp een gesprek. Fr. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ Kerstmis in Greccio is een heel bijzondere ervaring. Het is de viering waarin de Heilige Franciscus twee mysteries met elkaar heeft verenigd en ons zo helpt om enerzijds de waarde van de Eucharistie te begrijpen, en anderzijds de waarde van de Incarnatie met mekaar te delen. Want wat Sint-Franciscus in Greccio vierde, was precies de Eucharistie voorgesteld in de context van een kerststal. Dit was het Bijbels tafereel van de Geboorte. Hij nam contact op met Giovanni, een van zijn vrienden in Greccio, en zei tegen hem: ‘Als je wilt dat we Kerstmis komen vieren, tref dan alle voorbereidingen.’ Vervolgens vroeg hij aan de paus een speciale toestemming om het feest niet in een kerk maar in een stal te mogen vieren, in een grot in een niet-liturgische setting. Zo bracht hij het tafereel uit Bethlehem opnieuw tot leven. ” “ In Bethlehem hebben we de Grot van de Geboorte, hebben we de Kerststal en vóór de Kerststal hebben we het altaar waarop de Eucharistie wordt gevierd. ” Waarom is Kerstmis in Greccio zo belangrijk? Fr. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ Tussen 1219 en 1220 verbleef de Heilige Franciscus als pelgrim in het Heilig Land. Waarschijnlijk zag hij toen de kans om de Grot van de Geboorte te bezoeken en misschien heeft hij er toen zelfs een kerstviering meegemaakt. Hij had destijds alvast deze ingeving: de Zoon van God, die in Bethlehem door Zijn geboorte uit de Maagd Maria mens is geworden, is ook diegene die zichzelf klein heeft gemaakt en zich elke dag in de Eucharistie aan ons presenteert en zo ons leven voedt. ” “ Op die manier is dit tafereel, is deze wijze om de Eucharistie in navolging van Sint Franciscus te vieren, in het collectieve geheugen de viering van de kerststal, van de kribbe van Greccio geworden. Maar het woord ‘kribbe’ verwijst in de regel naar de ‘voederbak’. Maar wat Franciscus viert, gaat in wezen niet zozeer om de kerststal of de voederbak an sich. Wat Franciscus viert, betreft in essentie het vieren van de Eucharistie in de kerststal, om ons op die wijze het verband tussen de menswording en de Eucharistie te helpen begrijpen. Uiteraard was de kerststal toen reeds eeuwenlang in afbeeldingen, in bas-reliëfs en in sculpturen aanwezig. Dit was zeker al sinds de 4de eeuw het geval. In Greccio, zou je kunnen zeggen, wordt echter een bepaald element geïntroduceerd, namelijk dat hier deze scène tot leven wordt gebracht. ” Waarom viel de keuze op Greccio? Fr. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ Omdat Greccio een dorp van herders is die aan deze viering kwamen deelnemen. In zekere zin werden zij de moderne versie van de herders die ooit van de herdersvelden naar de Grot van de Geboorte liepen. Het element van de os en de ezel die we ook reeds in de voorstellingen uit de 4de eeuw terugvinden, wordt precies daar geïntroduceerd. Deze elementen worden reeds door de profeet Jesaja vermeld. De os vertegenwoordigt het volk Israël dat een juk draagt en dit juk is het symbool van de wet. De ezel vertegenwoordigt dan weer allen die tot het volk van de heidenen, tot de vreemde naties behoren. ” Ieder huis heeft een eigen kerststal en een eigen kribbe: wat betekent dat vooral dan dit jaar? Fr. FRANCESCO PATTON, ofm Custode van het Heilig Land “ Het gaat niet zozeer om de creatie van een kerststal zoals wij ons die normaal voor ogen houden, maar om de gelovigen het verband te laten begrijpen tussen het mysterie van de incarnatie van de Zoon van God en het mysterie van de Eucharistie. Laat ons beseffen dat, net zoals God zichzelf klein heeft gemaakt en in Bethlehem dichtbij de mensen is gekomen, Hij zichzelf ook vandaag nog blijft klein maken en ook vandaag nog de mensen nabij blijft en ons via de Eucharistie tot voedsel dient. ” Bron: Website Christian Media Center Foto © https://www.shutterstock.com/ Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem

Meer lezen