Nieuws over de Orde
Drie dagen in Rome in de voetsporen van de Apostelen Petrus en Paulus De internationale jubileumbedevaart van de Orde van het Heilig Graf bracht van 21 tot en met 23 oktober 2025 ruim 3.600 Ridders en Dames vanuit alle continenten bijeen. De Gouverneur-Generaal, de vier Vice-Gouverneurs-Generaal (Europa, Azië-Pacific, Noord-Amerika en Latijns-Amerika) en talrijke Landscommandeurs begeleidden gedurende deze drie dagen de pelgrims van de Orde. Namens hen allen schonk de Grootmeester de Heilige Vader een icoon van Onze-Lieve-Vrouw van Palestina, een icoon die hij speciaal voor de Heilige Vader in het Heilig Land had laten maken. “ Jullie zijn vanuit verschillende delen van de wereld naar Rome gekomen, hetgeen er ons aan herinnert dat een pelgrimstocht aan de oorsprong van jullie geschiedenis ligt. Jullie zijn inderdaad in de wieg gelegd om het Heilig Graf te bewaken, om voor de pelgrims te zorgen en de Kerk van Jeruzalem te ondersteunen ,” zo sprak Paus Leo XIV tot de meer dan 3.600 Ridders en Dames van de Orde van het Heilig Graf die naar Rome op bedevaart waren gekomen. De Heilige Vader ontving hen op 23 oktober in de Aula Paulus VI op de derde dag van hun bedevaart, vlak voor de misviering in de Sint-Pietersbasiliek. Daar waren zij rond hun Grootmeester, Kardinaal Fernando Filoni bijeen gekomen. De Heilige Vader dankte hen in het bijzonder voor de aanzienlijke hulp die zij aan de gemeenschappen van het Heilig Land verlenen, “ zonder veel omhaal van woorden of enige publiciteit,” “denk maar aan uw bijzondere steun aan de vele activiteiten van het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem. Uw steun aan het seminarie, de scholen, aan tal van liefdadigheids- en noodhulpprojecten, uw steun aan humanitaire en educatieve projecten, aan de universiteit, uw hulp aan kerken en parochies, met speciale interventies in tijden van grote crisis, zoals de Covid-pandemie en de tragische oorlogsdagen. “ Namens de 30.000 leden van deze pauselijke instelling, mannen en vrouwen, voornamelijk leken, die uit alle continenten afkomstig zijn en in Rome door de aanwezige pelgrims uit een veertigtal landen vertegenwoordigd worden, schonk Kardinaal Filoni de paus een icoon van de Beschermheilige van de Orde, Onze Lieve Vrouw van Palestina die elk jaar op 25 oktober wordt gevierd. Deze icoon werd speciaal voor de Heilige Vader in het Heilig Land door een zuster van de Congregatie van de Zusters van Bethlehem vervaardigd. " We weten dat de Maagd Maria een Zoon had, die voor ons is gestorven maar uit de dood weer is opgestaan. Maar er was ook een klein meisje, dat ze op deze icoon in haar armen draag t", aldus de Grootmeester, terwijl hij de Maria-icoon aan de paus liet zien. " Dit kleine meisje wordt door de heilige stad Jeruzalem vertegenwoordigd en staat symbool voor de universele Kerk die wij met z’n allen vormen, ” en met deze aanvulling wist Kardinaal Filoni een brede glimlach op het gezicht van de opvolger van Petrus te toveren. De Heilige Vader had immers met zijn bemoedigende woorden de harten van alle aanwezige Ridders en Dames diep geraakt. “ De Kerk vertrouwt u opnieuw de taak toe om bewakers van het Graf van Christus te zijn. Vervul deze taak in het vertrouwen van de verwachting, in de ijver van de naastenliefde en in de vreugdevolle impuls van de hoop ”. Dit wist de Paus hen te vertellen alvorens hij hen in een vreugdevolle sfeer van broederschap en hernieuwd vertrouwen de pauselijke zegen gaf. Het was precies deze dynamiek van onbaatzuchtige dienstbaarheid, waar de Heilige Vader het over had, die de Ridders en Dames tijdens hun pelgrimstocht probeerden te cultiveren. De Ridders en de Dames vonden geestelijke vernieuwing in hun bezoek aan de vier pauselijke basilieken, waar zij volledige aflaten ontvingen doordat zij door de Heilige Deur gingen, een aflaat voor zichzelf of voor overledenen, en vervolgens door bij de aanwezige priesters te biechten. Paulus buiten de Muren Nadat de deelnemers aan de Jubileumbedevaart op dinsdag 21 oktober door de stafleden van het Grootmeesterschap in hun accommodatie in Rome werden onthaald, namen zij diezelfde middag in de Basiliek van Sint-Paulus buiten de Muren deel aan de openingsmis van de bedevaart, die door de Grootmeester werd voorgegaan. Na hun passage door de Heilige Deur, mediteerden ze in deze basiliek over de betekenis van hun engagement. In deze basiliek worden de relikwieën van de ketenen van de Apostel Paulus vereerd. Paulus was diegene die de missie onder de volkeren en de steun aan de Kerk van Jeruzalem ten zeerste ter harte nam. Tijdens de viering konden alle aanwezigen de homilie van Kardinaal Fernando Filoni beluisteren om vervolgens zijn of haar persoonlijke ontmoeting met de Heer te vernieuwen en zo in staat te zijn om als apostel van vrede, verzoening en mededogen hun engagement te blijven vervullen. De leden van de Orde hadden de wens om, samen met alle pelgrims van het jubileumjaar 2025, “ pelgrims van de hoop” te worden (1 Tim. 1,1), geworteld in de Liefde van Christus. Daarom hebben zij zich opnieuw verzameld om “ op pad te gaan, te verkondigen en getuigenis af te leggen ” (Mc. 16,14-18). Sint Jan van Lateranen De volgende dag, op woensdag 22 oktober, gingen de pelgrims van de Orde door de Heilige Deur van de Basiliek van Sint-Jan van Lateranen, waar zich volgens de traditie het houten altaar van de Apostel Petrus bevindt. Na zijn geloofsbelijdenis en de bevestiging door Christus van het Primaatschap van Petrus (Matteüs 16:13-19) heeft de Prins der Apostelen zijn leven voor de Kerk gegeven. De Kerk die, zoals Kardinaal Filoni in zijn preek opmerkte, “ een gemeenschap van mensen is die zich door het geloof in Jezus en zijn openbaring verenigd weten, en waarin het transcendente Mysterie van God ieder van ons en onze wereld ontmoet .” Vanuit deze gedachte drong de Grootmeester er bij de pelgrims op aan om God hun geloof, hoop en naastenliefde te laten hernieuwen, dit volgens de modaliteiten die in de statuten van de Orde worden beschreven. Dit houdt in: persoonlijke verzaking, vrijgevigheid jegens hun lokale Kerken en die van het Heilig Land, in een geest van deelname aan de zorg van de Paus voor het behoud van de christelijke aanwezigheid op de plaatsen waar Christus leefde en zijn leven heeft gegeven. Terwijl ze de mozaïeken in de apsis bewonderden, die het mysterie van het nieuwe Jeruzalem uitbeeldden, mediteerden de pelgrims over de onderrichtingen van de Grootmeester die erop wees dat de roeping van de leden van de Orde de bouw is van een spiritueel bouwwerk (1 Petr. 2, 4-5.9-10), dat door middel van dialoog en verzoening van alle volkeren van het Heilig Land (2 Kor. 5, 19) tot stand komt. Santa Maria Maggiore In de namiddag van 22 oktober werd de Jubileumbedevaart van de Orde van het Heilig Graf verder gezet met de passage door de Heilige Deur van de Basiliek van Santa Maria Maggiore. Deze basiliek werd in de 4de eeuw volgens de wensen van de Maagd Maria gebouwd, zoals deze aan de toenmalige Paus Liberius werden toevertrouwd. Paus Sixtus III wijdde de kerk in nadat het Concilie van Efeze in 431 Maria's goddelijk moederschap had erkend, wat aangeeft dat het Mysterie van de Incarnatie ons de weg opent naar de Verlossing. Volgens de overlevering wordt in deze basiliek de relikwie van de kerstkribbe bewaard, waardoor de kerk ook wel het " Bethlehem van het Westen " wordt genoemd. De Dames en Ridders herinnerden zich dat zij kinderen en erfgenamen zijn uit de schoot van de Moeder (Psalm 22), dit dankzij de Geest die hen inspireert om in navolging van Christus en in Hem God “ Abba, Vader ” te noemen (Galaten 4:4-7). Gesterkt door deze bovennatuurlijke ervaring verenigden zij zich in gebed bij het "j a-woord" van de Moeder Gods. Dit deden zij vóór de mozaïeken van de Boodschap aan Maria, de Opdracht in de Tempel en de Aanbidding door de Wijzen. In een processie achter de Grootmeester en de Gouverneur-Generaal, baden de pelgrims in stilte de rozenkrans en hielden bij het icoon Salus Populi Romani even pauze om te mediteren. Deze icoon wordt toegeschreven aan de Heilige Lucas en het was zo dierbaar voor Paus Franciscus, wiens stoffelijk overschot in deze basiliek een laatste rustplaats heeft gekregen. Sint-Pietersbasisliek Op 23 oktober gingen de meer dan 3.600 dames en ridders na de pauselijke audiëntie die hun door Leo XIV was verleend, in processie van de Aula Paulus VI naar de Heilige Deur van de Sint-Pietersbasiliek, Daar zouden zij kunnen participeren aan de Eucharistieviering die door de Grootmeester werd voorgegaan. " Ubi Petrus, ibi Ecclesia " “ Waar Petrus is, daar is de Kerk ”: met deze uitspraak van de Heilige Ambrosius benadrukte Kardinaal Filoni nogmaals de actieve deelname van de leden van de Orde aan de zorg van de Paus voor de steun aan de Kerk in het Heilig Land. Alvorens de groepsfoto werd genomen, sprak Ambassadeur Leonardo Visconti di Modrone, Gouverneur-Generaal en de drijvende kracht achter deze historische gebeurtenis, alle deelnemers, collega's en vrienden van de Orde toe. “ Ik dank u voor de toewijding waarmee u aan de verschillende vieringen in de vier Romeinse basilieken hebt deelgenomen, alsook voor het geduld waarmee u de ongemakken het hoofd hebt geboden. Het was geen gemakkelijke opgave om de deelname van 3.700 pelgrims uit de hele wereld te organiseren, maar ik hoop dat u aan deze dagen in Rome mooie herinneringen zult koesteren. Ze hebben ongetwijfeld ons geloof en onze liefde voor het Heilig Land versterkt .’ Terwijl ze naar het majestueuze beeld van de Heilige Helena keken, riepen de pelgrims haar in alle stilte aan om bij de Maagd Maria haar voorspraak te doen, zodat de schijnbaar onoverkomelijke situaties in het Heilig Land een gelukkige oplossing zouden vinden. De Heilige Helena had destijds de bouw van de Basiliek van het Heilig Graf ten volle gesteund. Na deze drie dagen van wedergeboorte in God, gingen de pelgrims enthousiast uit elkaar. Ze wisselden contactgegevens uit en beloofden voor elkaar te bidden en met mekaar contact te houden om de Moederkerk van Jeruzalem verder te blijven steunen. Julio Menchú, een ridder uit Guatemala, was een van de pelgrims die op het einde van de bedevaart voor de televisiecamera’s een getuigenis aflegde. “ Ons voorbeeld is de Heilige Bartolo Longo die op 19 oktober l.l. door de paus heilig werd verklaard. Als Ridder van het Heilig Graf heeft hij dankzij zijn liefde voor Maria overvloedige weldaden in zijn omgeving bewerkstelligd. Dat is ons programma. ” François Vayne Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
De Heiligverklaring van de Zalige Bartolo Longo vond plaats op 19 oktober 2025 op het Sint-Pietersplein te Rome. Leo XIV leidde de plechtige viering, waarin ook nog andere zaligen door de paus heilig werden verklaard. De betekenis van een heiligverklaring ligt in het feit dat de Kerk door middel van haar kinderen tot heiligheid wordt geroepen. Zij stellen het Mysterie van Jezus in hun leven centraal, met Zijn lijden, dood en Verrijzenis. Hierdoor geven zij vorm aan hun bestaan en worden zij een bron van inspiratie voor zoveel andere mannen en vrouwen. Bartolo Longo bereikte de heiligheid na een lange periode van spirituele dwaling. Hij keerde zicht terug tot God via het pad van de naastenliefde, de liefde voor Maria en het gebed van de Rozenkrans, een weg waarbij hij ook zijn vrienden en kennissen wist te betrekken. Net als de Apostel Johannes aan de voet van het kruis, bood Bartolo Longo de Maagd Maria een "thuis" aan, met name het heiligdom in Pompeii, gelegen in een desolate, arme en verwaarloosde streek. Dit was het pad dat hij dag in dag uit heeft bewandeld, totdat hij, ondanks misverstanden en onterechte laster, als Ridder in de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem werd opgenomen. Deze eer tekende hem tot aan zijn levenseinde en hij werd in zijn riddermantel begraven. Bartolo Longo werd geen ridder omwille van een adellijke erfenis of klinkende titel. Hij werd ridder omdat hij de onuitwisbare herinnering aan de Verlossing had bewaard, iets wat geen enkele Ridder en Dame van het Heilig Graf mag vergeten, zeker wanneer men in al te menselijke en oppervlakkige overwegingen zou verstrikt raken. In 1925, ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de aankomst van het schilderij van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans in Pompeii, besloot Pius XI, Grootmeester van de Orde, hem de titel van Ridder Grootkruis te verlenen. Deze werd hem op 30 mei door Kardinaal Augusto Silj uitgereikt. Kardinaal Pietro Gasparri, Staatssecretaris, verklaarde bij het overhandigen van de ridderlijke insignes en de korte brief aan Kardinaal Silj: “ Ik ben ervan overtuigd dat deze hoge onderscheiding, die de grote verdiensten van deze illustere man erkent, hem ook zal aanmoedigen om zijn religieus en humanitair apostolaat voort te zetten, dit met de onvermoeibare en jeugdige energie die hem kenmerkt. ” Tijdens de plechtige ceremonie bedankte Bartolo Longo Kardinaal Silj en verklaarde hij zichzelf arm. Hij bezat immers alleen nog de ridderlijke onderscheidingstekens die hij dankzij de welwillendheid van de paus had gekregen en die hij aan de wezen en kinderen van gevangenen naliet. (cf. Dicasterium De Causis Sanctorum – Pompeiana – Canonizationis Beati Bartolomeai Longo – Viri Laici – Positio Super Canonizatione, Romae 2024, p.787-788). Wij, Ridders en Dames van de Ridderorde, kunnen vandaag alleen maar gelukkig zijn. Velen onder u hebben aan de viering op het Sint-Pietersplein deelgenomen en wij verheugen ons allen over de genade die ons ten deel valt dat een van onze ordebroeders is heilig verklaard. Moge zijn voorspraak ons elke dag vergezellen en onze stappen inspireren. Moge door zijn voorspraak het zaad van verzoening en naastenliefde in deze zeer moeilijke tijd voor het Heilige Land worden uitgestrooid, het land dat Bartolo Longo als vurig christen en als Ridder van het Heilig Graf zo nauw aan het hart lag. Fernando Cardinal Filoni Grootmeester Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Tijdens hun voorjaarsbezoek aan Israël en Palestina werden de leden van de Commissie van het Grootmeesterschap voor het Heilig Land geraakt door de getuigenissen van de mensen die de administratieve staf van het Latijnse Patriarchaat uitmaken. George Akroush, Directeur van het Bureau voor de Ontwikkeling van het Latijns Patriarchaat, beantwoordde onze vragen. Wat kan u ons over de situatie in het Heilig Land vertellen? De situatie is uiterst kritiek. Nooit eerder werden wij met zulke uitdagingen met betrekking tot de aanwezigheid van christenen in het Heilig Land geconfronteerd. Helaas zijn de meesten van hen sinds het uitbreken van de oorlog in Gaza werkloos. De christen gemeenschap is voor een groot deel van het toerisme afhankelijk en juist dat maakt het huidige conflict in het bijzonder voor ons zo penibel. We kunnen zelfs stellen dat 70% van de christen gemeenschap direct of indirect van de toeristische sector afhankelijk is. Dezelfde mensen hebben bovendien al veel geleden tijdens Covid. Daarna konden ze amper een jaar werken voordat de oorlog in Gaza uitbrak. En nu lijden ze opnieuw onder een totaal gebrek aan inkomsten. De Israëlische autoriteiten sloten de controleposten en alle christenen die in Jeruzalem werkten, verloren meteen hun baan, op een klein aantal christenen na die voor christelijke organisaties en een paar scholen werken. Hoeveel controleposten zijn er op de Westelijke Jordaanoever? Dat zijn er ongeveer 900, inclusief wat wij de “ijzeren muren” noemen. Dit betekent dat je zelfs binnen eenzelfde stad niet eens van de ene plek naar de andere kunt gaan. Zo is het onmogelijk geworden om van Ramallah naar Jeruzalem te reizen. En van Bethlehem naar Ramallah gaan, is nog veel moeilijker, want je kunt wel drie tot zes uur lang bij een controlepost vastzitten. Welk deel van de christenen wordt hierdoor getroffen? Minstens de helft van de christenen op de Westelijke Jordaanoever is werkloos. En wat heel belangrijk is, is het feit dat dit niet alleen mensen treft die in hotels, restaurants, souvenirwinkels of in de ambachtswereld werken, zoals in de olijf- of parelmoerindustrie. Het heeft ook gevolgen voor andere sectoren die eveneens afhankelijk zijn van toerisme. Er zijn bijvoorbeeld veel banketbakkers in Bethlehem en al deze bedrijven zijn minstens 70% van hun vroegere inkomsten kwijtgeraakt. De kerk kampt met een verhoogde werkloosheid onder hun gelovigen. Geschat wordt dat 74% van de jonge christenen momenteel werkloos is. Dit legt een zware humanitaire last op de schouders van de Kerk, terwijl dit de enige plek is waar zij in deze moeilijke tijden nog terechtkunnen. Ondertussen is de Amerikaanse hulp stopgezet. Wat is de impact van deze maatregel? Na de verkiezing van Trump besloot de Amerikaanse regering om de USAID-programma's voor de Palestijnse bevolking te beëindigen. Daarbij hebben we het over belangrijke sectoren die van deze Amerikaanse hulp afhankelijk zijn, zoals gezondheidszorg, onderwijs en infrastructuur. Duizenden mensen zijn hun baan kwijtgeraakt, waaronder veel christenen – zo’n 300 – die voor de Amerikaanse hulporganisaties in Jeruzalem of op de Westelijke Jordaanoever werkten. Het Patriarchaat is de drijvende kracht in het Heilig Land als het om het creëren van werkgelegenheid, humanitaire hulp, medische benodigdheden, operaties en medische procedures gaat, en dit allemaal dankzij de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem. Welke andere organisaties helpen verder nog het Patriarchaat? Veel organisaties, kerken en parochies over de hele wereld helpen ons, maar natuurlijk niet in dezelfde mate als de Orde. Ik denk dat de op één na grootste sponsor van het Patriarchaat het ACN is, Hulp aan de Kerk in Nood. Wat kan u tegen onze leden over de hele wereld zeggen om hen aan te moedigen de Kerk nu te helpen? Wat zijn de concrete prioriteiten? In de eerste plaats denk ik dat zonder de inzet van de Ridders en Dames de plaatselijke Kerk haar activiteiten niet kan voortzetten. Deze worden beschouwd als de enige levensader voor de plaatselijke christenen. Zonder de Orde zouden wij onze educatieve missie, ons pastoraal werk of onze humanitaire interventieprogramma’s zoals jobcreatie niet kunnen voortzetten. Veel gezinnen zitten al zestien maanden zonder inkomen. Wij zijn afhankelijk van de Orde voor de betaling van medicijnen voor mensen met chronische ziekten en voor het dekken van de kosten van medische operaties. We ondersteunen bijvoorbeeld meer dan 50 christen studenten geneeskunde. Deze operatie is weliswaar heel duur, maar het is ook een levensveranderende ervaring voor hen. Ze worden namelijk onafhankelijk en kunnen in de nabije toekomst andere mensen helpen. Dankzij de Orde konden we voor dit belangrijke initiatief geld inzamelen. Vertel ons eens iets over uw eigen leven. Wat is je hoop? Ik ben Palestijn en ben in Jeruzalem geboren. Als man en vader van drie kinderen, twee meisjes en een jongen van 21, 18 en 11 jaar oud, heb ik zoiets nog nooit beleefd. Zo'n uitdaging heb ik nog nooit meegemaakt. Volgend jaar word ik 50 jaar oud. Ik overleefde verschillende oorlogen die onze regio hebben getroffen, van de eerste Intifada tot de Golfoorlogen, van de tweede Intifada tot meer dan zes oorlogen in Gaza. Ik werk al 27 jaar voor kerkelijke instellingen, maar ik heb nog nooit een situatie als deze meegemaakt. Daarom doen wij een beroep op hen die willen getuigen van de blijvende aanwezigheid van christenen in het Heilig Land. Wij vragen hen om ons nog meer te helpen. Het zou namelijk te pijnlijk zijn om het Heilig Land, het land van de Incarnatie en de Verlossing, zonder christenen te zien. Wij willen dit land niet tot een museum herleiden maar wij willen de levende stenen blijven van het land van onze Heer Jezus. Paus Johannes Paulus II hielp de Berlijnse Muur te laten vallen. Denk je dat een paus de oorlog hier zou kunnen doen beëindigen? Paus Franciscus zei net als Paus Leo dat hoop op acties bestaat uit het herbouwen van bruggen en het afbreken van muren. Het is voor ons een grote droom om op een dag in het Heilig Land te kunnen leven zonder de aanwezigheid van muren en zonder al die complicaties voor Israël, Palestina en Jordanië. Wij delen dezelfde geschiedenis en we zullen ook dezelfde toekomst hebben. De enige oplossing is dus vrede en gerechtigheid, zodat onze kinderen in hun thuisland kunnen blijven, in het Heilig Land. Dan kunnen ook alle christenen die naar Latijns-Amerika, Europa en de rest van de wereld zijn geëmigreerd, terugkeren. Zo leven er in Chili, in Santiago, bijvoorbeeld meer dan 500.000 Palestijnse christenen die het Heilig Land hebben verlaten vanwege de moeilijke politieke en sociaal-economische situatie. Een eventuele vredesovereenkomst tussen Israël en Palestina zou vooral de christenen ten goede komen die in dit afschuwelijke conflict vastzitten. Daarom bid ik dat er een paus komt die ook hier de muren kan slechten. Interview door François Vayne Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
De Heilige Vader heeft de verkiezing van de Zeer Eerwaarde Pater Francesco Ielpo tot Custode van het Heilig Land en Bewaker van de Berg Sion bevestigd. Zijn verkiezing gebeurde door de Generale Overste van de Orde der Minderbroeders met zijn definitorium. Pater Francesco Ielpo heeft de Italiaanse nationaliteit en werd op 18 mei 1970 in Lauria (provincie Potenza) geboren. Hij legde in 1998 zijn plechtige geloften af en werd in 2000 tot priester gewijd. Hij bekleedde onder meer de functie van Commissaris voor het Heilig Land, was lid van de Raad van Bestuur van de Vereniging Pro Terra Santa en is sinds 2022 voorzitter van de Stichting Heilig Land, Hij was tevens afgevaardigde van de Custode van het Heilig Land voor Italië en algemeen afgevaardigde voor de herstructurering van de provincies van de orde in Campanië, Basilicata en Calabrië. Aan Broeder Francesco Ielpo sturen wij onze oprechte wensen voor een vruchtbare missie in dienst van de “Parel van Missies” en aan Fr. Francesco Patton richten wij onze diepe dankbaarheid voor de negen jaar genereuze dienst in het Heilig Land. Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Met de woorden “ Ik ben blij u te ontmoeten en een van de eerste audiënties van mijn pontificaat aan de gelovigen uit het Oosten te mogen wijden ”, begon Paus Leo XIV zijn toespraak en toonde hiermee meteen dat hij de brandende vragen niet uit de weg zou gaan en wist hij tevens de harten van de Oosterse Kerken te raken. De Oosterse Kerken die net in deze dagen hun jubileum vierden. Ten aanzien van de schoonheid en de rijkdom van het volk van God dat voor hem verzameld was, vervolgde de Heilige Vader: " U bent zo kostbaar. Als ik naar u kijk, denk ik aan de diversiteit van uw afkomst, aan uw glorieuze geschiedenis en aan het zware lijden dat veel van uw gemeenschappen hebben doorstaan of nog steeds doorstaan .” Hij verwees naar de belangrijke bijdrage van de paus die dezelfde naam droeg als hij, Leo XIII, en hij herinnerde eraan dat laatstgenoemde een specifiek document wijdde aan het bijzonder belang van uw Kerken, omdat “ het werk van de menselijke Verlossing in het Oosten begon ” (vgl. Lett. ap. Orientalium dignitas, 30 november 1894). Hij merkte tevens op dat “ het behoud van Oosterse riten belangrijker is dan men denkt ”. Ten aanzien van de actuele gebeurtenissen benadrukte Leo XIV het woord waarmee hij zijn pontificaat begon: “ VREDE ”. Een vrede die in de context waarin de Oosterse Kerken zaaien, leven en getuigen helaas vaak ontbreekt. “ Wie zou, zo benadrukte de Paus, beter dan jullie woorden van hoop in een afgrond van geweld kunnen zingen? Wie zou beter dan jullie, die de verschrikkingen van de oorlog zo goed kennen, verdienen dat Paus Franciscus uw Kerken zelfs ‘martelaren’ heeft genoemd? Het is waar: van het Heilig Land tot Oekraïne, van Libanon tot Syrië, van het Midden-Oosten tot Tigray en de Kaukasus, wat een geweld moet u doorstaan! Te midden van al deze gruwel, te midden van de massamoorden op zoveel jonge mensen, hetgeen verontwaardiging zou moeten opwekken omdat dit mensen zijn die sterven in naam van militaire veroveringen, moet een oproep centraal staan. Het is niet zozeer een oproep van de Paus, maar een van Christus zelf, die steeds weer zegt: “Vrede zij met u!” (Joh. 20, 19.21.26). De vrede van Christus is niet de doodse stilte na een conflict, ze is evenmin het resultaat van onderdrukking, maar het is een geschenk dat mensen bereikt en hun bestaan nieuw leven inblaast. Laten we bidden om deze vrede, om verzoening, om vergeving en om de moed die nodig is om een bladzijde om te slaan en opnieuw te beginnen .” De Heilige Vader engageerde zich meteen in de voorhoede: “ Ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt om ervoor te zorgen dat deze vrede zich verspreidt. De Heilige Stoel is bereid om vijanden elkaar te laten ontmoeten en in de ogen te kijken, zodat volkeren de hoop en waardigheid die hun toekomen, de waardigheid van vrede, kunnen herontdekken. Volkeren willen vrede en, met mijn hand op het hart, zeg ik tot de leiders van de volkeren: ‘laten we elkaar ontmoeten, laten we in dialoog gaan, laten we onderhandelen!’ ” Naast de uitnodiging aan degenen die gedwongen werden hun land te verlaten en in de diaspora te leven " hun tradities te bewaren zonder ze te laten verwateren ", richtte Leo XIV ook een dankwoord aan de geloofsgetuigen, onder wie ook wij, de Orde van het Heilig Graf. Hij dankte in het bijzonder de vele christenen in het Heilig Land die, de levende stenen, die in het Land van Jezus blijven leven en soms " tegen alle hoop in blijven hopen ", zoals de Apostel Paulus dit reeds over Abraham zei (Rom. 4:18). “ Ik wil God danken voor al diegenen die in stilte, in gebed en in zelfgave banden van vrede smeden, evenals voor de christenen – Oosterse en Latijnse – die, vooral in het Midden-Oosten, in hun land stand houden, weerstand bieden en weerstaan aan de verleiding om dit land te verlaten. Christenen moeten de kans krijgen, en niet alleen met woorden, om in hun land te blijven met alle rechten die nodig zijn voor een veilig bestaan. Ik smeek u, zet u hiervoor in! ” Wij sluiten ons bij de dank van de Heilige Vader aan voor het getuigenis van de christenen in het Oosten, die wij, de Orde van het Heilig Graf, van nabij hebben mogen leren kennen en in hun behoeften hebben mogen steunen, in het bijzonder door de projecten van de R.O.A.C.O. Wat wij ontvangen is veel meer dan wat wij geven. Elena Dini Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Een internationale bedevaart van de Orde in het jubeljaar brengt 3.000 vooraf ingeschreven Ridders en Dames van 21 tot 23 oktober 2025 in Rome samen. Het programma bevat een bezoek aan de Heilige Deuren van de vier pauselijke basilieken en een pauselijke audiëntie. Als onderdeel van de voorbereiding op deze spirituele gebeurtenis legt Kardinaal Angelo De Donatis, lid van de Ridderorde van het Heilig Graf en Grootpenitentiaris van de Katholieke Kerk, ons uit wat de “aflaat”, gekoppeld aan dit jubileumjaar 2025 inhoudt. In dit jaar staat dat het thema van de hoop centraal. Eminentie, wat is de rol van de Apostolische Penitentiarie, waarvoor u namens de Paus verantwoordelijk bent? De Apostolische Penitentiarie is het orgaan van de Romeinse Curie dat verantwoordelijk is voor het verlenen van Gods barmhartigheid in naam van en voor rekening van de Heilige Vader. Juridisch gezien is de Penitentiarie als een rechtbank georganiseerd, al is het dan een heel bijzondere rechtbank. Hier wordt niemand veroordeeld en het enige vonnis dat hier kan worden uitgesproken is dat van de vergeving, de zogenaamde dispensatie of genade. Ze heeft bovendien nog een andere bijzondere eigenschap. Haar jurisdictie strekt zich uit tot het interne forum van de Kerk, dat wil zeggen dat zij betrekking heeft op het intieme kader van de betrekkingen tussen de gelovigen en God. Daarin is de bemiddeling van de Kerk er niet om de maatschappelijke gevolgen van deze betrekkingen te regelen, maar om voor het welzijn van de gelovigen en het herstel van hun staat van genade te zorgen. Precies om die reden doet iedereen, die met de Penitentiarie contact opneemt dat in de regel via zijn of haar biechtvader. Het hele proces is door absolute en onschendbare vertrouwelijkheid beschermd. Zo behoort het in het bijzonder tot de bevoegdheid van de Penitentiarie om absolutie te verlenen voor specifieke bestraffingen, dispensatie te verlenen voor onregelmatigheden bij het ontvangen of uitoefenen van de Heilige Wijding, genade verlenen voor de radicale sanering van een nietig verklaard huwelijk en vermindering van kosten toe te kennen voor niet-opgedragen missen. Daarnaast houdt de Penitentiarie zich in het algemeen bezig met het onderzoeken en wegnemen van morele twijfels en met het behandelen van gewetensbezwaren die aan haar worden voorgelegd. Tot de bevoegdheden van de Apostolische Penitentiarie behoren ook de religieuzen die in de pauselijke basilieken van Rome biecht horen. Deze worden de kleine penitentiaire inrichtingen genoemd. Ten slotte is de Penitentiarie verantwoordelijk voor alles wat met het verlenen en het toepassen van aflaten te maken heeft. Wat houdt de “aflaat” die de Kerk aan de gelovigen voorhoudt precies in? We kunnen de aflaat definiëren als de totale en volledige toekenning van Gods barmhartigheid, als bekroning, op de vergeving van zonden, een vergeving die we door de absolutie in het sacrament van de verzoening ontvangen. Als we inderdaad door de biecht vergeving van zonden verkrijgen, wist de aflaat ook alle "onreinheden" uit die we met ons meedragen en die het gevolg zijn van de zonden die we eerder hebben begaan. Deze zijn wat de Kerk " de tijdelijke straffen " voor begane zonden noemt. In de praktijk is het voor de gelovigen die de aflaat ontvangen precies op dat moment alsof ze de doopvont opnieuw verlaten en zo naar de oorspronkelijke staat van genade van het doopsel terugkeren. Dit is een waar wonder van genade! Wij begrijpen dan dat wij deze kans die ons door de tussenkomst van de Kerk geboden wordt, met oprecht enthousiasme en diepe dankbaarheid moeten benaderen. De praktijk van de aflaten is allesbehalve een erfenis uit de Middeleeuwen maar een waardevolle schat die geworteld is in het mysterie van de Verlossing die Christus tot stand heeft gebracht,. Bovendien zijn de werken die nodig zijn om de aflaat te verkrijgen – gebeden en devotionele praktijken, boetedoeningen, daden van liefdadigheid – reeds tekenen en middelen om de roep tot persoonlijke en gemeenschappelijke bekering te bevorderen en vooruitgang op weg naar heiligheid op te wekken en te concretiseren. In het kort gezegd: ik zie aflaten als een middel om de tederheid van Gods liefde voor ieder van ons volledig tot uiting te laten komen en deze te realiseren. Op 13 mei 2024 is de tekst over de verlening van aflaten tijdens het gewone jubileumjaar 2025 gepubliceerd. Wat houdt deze nota in? Het Heilig Jaar biedt een bijzondere kans voor bekering en vernieuwing om volledige verzoening met God en met onze broeders en zusters te bereiken. En door het Jubeljaar lijkt de Kerk van haar kant een maximale bereidheid tot voorspraak te tonen en alles te doen wat haar door haar “ sleutelpositie” wordt verleend om haar kinderen op hun zoektocht naar innerlijke zuivering en vergeving te helpen. In de door de Penitentiarie uitgegeven nota voor het verkrijgen van de Jubileumaflaat staan de modaliteiten, praktijken en plaatsen beschreven waar men dit geschenk van Gods barmhartigheid kan ontvangen. Bondig samengevat kan men stellen dat de gelovigen tijdens dit Heilig Jaar de volle aflaat kunnen verkrijgen door aan de voorwaarden die voor alle volle aflaten gelden te voldoen. Dit betekent uitsluiting van elke neiging tot zonde, de sacramentele biecht, een eucharistische communie en de gebeden volgens de intenties van de paus, alsook door bepaalde werken te verrichten die de geest en het thema van het jubileum in herinnering brengen. Voor de details verwijzen we naar de eigenlijke tekst. Voor de bedevaarders betekent dit: Het houden van een bedevaart naar Rome en er minstens één van de vier pauselijke basilieken te bezoeken; een bedevaart naar het Heilig Land of naar één van de heilige jubileumplaatsen die door de bisschoppen in hun respectieve bisdommen zijn aangewezen. Het verrichten van bepaalde werken van barmhartigheid die het moederlijk gelaat van de Kerk aan de behoeftigen tonen. De praktijk van boete-initiatieven beoefenen. “ Hoop ” is het thema van het Jubeljaar 2025. Hoe kunnen leden van de Orde die aan dit spirituele evenement deelnemen, deze deugd herontdekken? Als het verkrijgen van aflaten en, meer algemeen, bekering, geestelijke vernieuwing en de vooruitgang van de maatschappij op het gebied van rechtvaardigheid en liefdadigheid de doelstellingen zijn die de paus ertoe aanzetten heilige jaren uit te roepen, dan heeft elk jubeljaar zijn eigen fysionomie. Deze wordt gedefinieerd door de betreffende indictiebul die deze algemene doelstellingen met de specifieke behoeften van de Kerk en de hedendaagse maatschappij verbindt. Paus Franciscus wou de gelovigen tijdens het Heilig Jaar oproepen om vooral de deugd van de hoop te herontdekken en “pelgrims van hoop te worden”. Dit was mede geïnspireerd doordat de politieke en sociale gebeurtenissen die we momenteel op wereldniveau meemaken op de een of andere manier de hoopvolle wens die in het hart van ieder mens sluimert, lijken tegen te spreken en te onderdrukken. Ik denk hierbij aan al die oorlogen, dichtbij en ver weg, die elke dag hun horizon lijken te verbreden, ik denk aan het geweld dat op onschuldige slachtoffers wordt gepleegd, maar evenzeer aan de economische moeilijkheden die het gevolg zijn van uitbuiting en sociale onrechtvaardigheden. Dat alles lijkt op de een of andere manier het verlangen naar hoop, dat in het hart van elke mens sluimert, tegen te spreken en te onderdrukken. Ook op persoonlijk vlak worden velen van ons door meervoudige zorgen, werkloosheid, emotionele en familiale problemen onderdrukt. In sommige gevallen brengt dit mensen op het punt dat de hoop om weer overeind te komen, wordt vernietigd. Moge het Heilig Jaar voor ons allen een jaar van genade en diepgaande persoonlijke en gemeenschappelijke vernieuwing zijn. Maar dit alles kunnen we pas bereiken als we in ons leven de ontmoeting met “Christus Jezus, onze hoop” ervaren (1 Timoteüs 1:1). Een andere wereld is slechts mogelijk als we Jezus in ons hart dragen en als Hij het kompas wordt dat ons hele leven leidt, de rots waarop we onze hoop baseren. * De inschrijvingen voor deze bedevaart zijn afgesloten. Interview door François Vayne Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Gesprek met Eric-Emmanuel Schmitt Uw boek " De Uitdagingen van Jeruzalem " is het resultaat van een lange pelgrimstocht in het Heilig Land. Welke ontmoetingen hebben uw spirituele pad gemarkeerd? Allereerst wil ik het hebben over de ontmoeting met een land en met het Midden-Oosterse aspect van het christendom. Dat contrasteert fel met hetgeen wij in Europa ervaren. Ik kwam er in aanraking met de landelijke en pastorale dimensie van de evangelies, die alle kracht geeft aan de metaforen die in de Bijbel worden gebruikt. Vervolgens was er natuurlijk de ontmoeting met het Heilig Graf. Dit was de allerbelangrijkste ervaring, met name het moment waarop ik op onbegrijpelijke wijze de aanwezigheid van Jezus voelde. Deze ontmoeting zette mijn christen-zijn volkomen op zijn kop. Het veranderde van intellectueel naar fysisch, van keuze naar noodzaak. De evangelies hadden mij diep geraakt. Ik bleef maar nadenken over wat het christendom mij brengt, anders dan de andere religies. En plotseling plaatste de ervaring mij voor een vorm van noodzaak. Mijn geloof is met de realiteit in overeenstemming gekomen. Het christendom is voor mij geen optie meer maar een noodzaak! Ik moet ook twee mensen vermelden met wie ik veel gedachten heb uitgewisseld: de Joodse gids Gila, die ons zeer gastvrij ontving, en de geestelijke Pater André, een gelovig man, herder en intellectueel tegelijk. Pater André was met pelgrims van het eiland Réunion naar het Heilig Land gekomen en had in Bethlehem ten dienste van de kinderen gestaan. De emotie van zijn hereniging met de bevolking toonde aan hoe belangrijk de banden zijn die hij met de bevolking van het Heilig Land onderhoudt. Een man die handelt uit eenvoudige zorg voor anderen, met liefde, zoals de leden van de Orde van het Heilig Graf dat doen. U hebt ook de Latijnse Patriarch van Jeruzalem ontmoet. Waarover hebben jullie het gehad? Hij wist mij te raken met zijn onbevooroordeeld begrip van de complexe en tragische situaties in het Heilig Land. Zijn vermogen om zichzelf te blijven, dat wil zeggen, diep christelijk, te midden van deze complexiteit, opent perspectieven voor de toekomst. Zijn houding wordt, naar mijn mening, gekenmerkt door de acceptatie van de coëxistentie en de wens om een weg van onderling delen te bewandelen. Kan het Heilig Land aan één volk toebehoren of is dit het land van God en daarom het land van allen? De uitdaging van Jeruzalem is dat deze stad ons oproept om broeders te zijn en niet om broedermoorden te plegen. In dit land waar twee monotheïstisch godsdiensten zijn ontstaan, de Joodse en de Christelijke – hetgeen ook voor de moslims heel belangrijk is – trekt God zich terug nadat hij lange tijd heeft gezegd “ luister naar mij ”, “ hoor mij ” . Nu vraagt Hij ons: “ horen jullie…”We moeten de uitdaging aangaan om naar elkaar te luisteren. ” Kan de dramatische situatie in het Heilig Land sinds 7 oktober 2023 eindelijk leiden tot een (her)opleven van de langverwachte vrede? Ik ben een tragische optimist. Vooruitgang in de geschiedenis komt niet voort uit de wil om het goede te doen, maar wel uit het vermijden van het kwaad. Ik geloof dat de echte motor van de geschiedenis de catastrofe is. Een ramp zorgt ervoor dat mensen reageren en op zoek gaan naar manieren om te voorkomen dat dit nogmaals gebeurt. Mensen worden niet meteen gedreven door de wil om het goede te doen maar wel door de wil om zo min mogelijk kwaad te doen of te laten gebeuren. In die zin lijkt het mij dat de absolute wurging, dat de onmogelijkheid om samen te leven die we nu in het Heilig Land zien gebeuren, een heilzame opleving teweeg zal brengen. Maar ten koste van hoeveel doden? Dit is de geschiedenisfilosofie van Immanuel Kant, waarin hij voorbeelden van regulering ziet in relatie tot het radicale kwaad. In zijn essay “ Op weg naar de eeuwige Vrede” dat in 1795 werd gepubliceerd, toont hij aan dat het kwaad aan de basis ligt van vooruitgang, verbetering en goedheid. Maria van Nazareth ervaarde de Liefde van de Hemelse Vader voor haar. Deze gaf haar een grote innerlijke vrijheid en een grote vrede. Hierdoor kon zij ontsnappen aan de wereld van de schijn en kon zij nederig leven in het licht van de goddelijke wil. Hebt u in het Heilig Land ook deze Liefde van God voor u ervaren, een liefde die de bron is van een diepe vrede, een liefde die u volkomen vrijmaakt? Ik moet toegeven dat Gods Liefde voor mij, voor ons, mij geen vrede heeft geschonken. Ze maakt wel grote indruk op mij. Ik voel mij totaal onwaardig en ik ben nog steeds een beetje verbijsterd door de spirituele ervaring die ik in Jeruzalem heb meegemaakt. Ik sta aan het begin van het pad, maar ik ben zeker in beweging. Ik ken mijn tekortkomingen en ik overweeg elke hoogte die ik nog moet beklimmen... Uiteindelijk is de kern van de pelgrimservaring deze innerlijke omwenteling die door de aanwezigheid van de allergrootste Liefde wordt veroorzaakt, de Liefde die ons op weg zet naar iets anders dan wat tot dan toe voor ons van belang is geweest, de Liefde die ons richt op wat essentieel is! Welke boodschap zou u aan de leden van de Orde van het Heilig Graf willen meegeven, wier innerlijke blik permanent op Jeruzalem is gericht? Ik moedig de Ridders en Dames van de Orde aan om hun identiteit te omarmen. Wanneer zij zich in het volle licht bevinden, zowel nederig als trots, dan zullen zij transparant zijn en getuigen van de prachtige missie die zij hebben ontvangen. Ik wens hen echt de trots van het nederig-zijn toe. Moge zij door het verlenen van morele en materiële steun aan de zwaarst getroffen bevolkingsgroepen in het Heilig Land in deze spirituele dynamiek steeds meer bemiddelaars van de vrede zijn. Vraaggesprek van François Vayne Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Met de naam “Leo” verraste Kardinaal Robert Francis Prevost onder het toeziend oog van Michelangelo's Christus in de Sixtijnse Kapel wellicht zowat alle kardinalen van het conclaaf. Hij werd de 267ste opvolger van de Apostel Petrus en de veertiende in de reeks pausen die deze naam als pausennaam hebben gekozen. Ja, Paus Leo is de nieuwe Bisschop van Rome en hoofd van de Katholieke Kerk. Toen twee derden van de stemmen was geteld en ik als stemopnemer de uitslag bekendmaakte, zag ik op zijn gezicht een intense emotie. Hij besefte ten volle hoe zwaar de missie was waartoe God hem riep. Op dat moment stonden alle kardinalen op en gaven hem een lang en warm applaus, als teken van gezamenlijke goedkeuring, broederlijke genegenheid en aanmoediging. Zonder ogenschijnlijk zijn kalmte en sereniteit te verliezen, toonde Leo XIV ons het gezicht: dat van een man Gods die zich volledig naar Gods wil wenste te schikken. Met een gezicht als een teken van geloof waarop hij altijd had vertrouwd en dat hem vanuit zijn geboorteplaats Illinois (in de Verenigde Staten) naar een religieus leven bij de Augustijnen had geleid, en vervolgens naar de missies van de apostolische vicariaten van Chulucanas, Iquitos en Apurímac had gevoerd. Uiteindelijk kwam hij in de directie van het Bisdom Chiclayo (Peru), waar Franciscus hem in 2014 had aangesteld. In januari 2023 werd hij door Paus Franciscus tot prefect van het dicasterie voor bisschoppen benoemd en tijdens het consistorie van 30 september van datzelfde jaar verhief de paus hem tot kardinaal. Paus Leo XIV is de geestelijke zoon van de Heilige Augustinus, de grote bisschop van Hippo, die in zijn jeugd verdwaalde in het heidense filosofische denken van zijn tijd (4de/5de eeuw na Chr.) maar uiteindelijk tot het geloof in Christus kwam. Augustinus was de grootste theoloog van zijn tijd. Hij wilde degenen die hem in gebed en religieus leven volgden, een levensregel meegeven die vandaag de dag nog steeds zijn belang heeft. Leo XIV zei dat hij deze naam had gekozen met twee grote pausen in gedachten: Leo de Grote (4de-5de eeuw), theoloog, exegeet en buitengewoon zielzorger, die aan de Kerk van Rome aanzien en gezag heeft verleend. Hij bevestigde heel duidelijk het primaatschap van de paus in de hele Kerk, omdat - zo zei hij - " het karakter van de pauselijke waardigheid uniek is". Hij leerde tevens dat "allen die in Christus wedergeboren zijn, door het teken van het kruis de titel van koning ontvangen ". Tevens heeft Paus Leo de Grote het geloof tegen ketterijen en de barbaarse invallen verdedigd. Voor Leo de Grote was de Kerk als een lichaam waarin Christus woont. Maar daarnaast was er ook Paus Leo XIII (1810-1903), de grote paus van de " sociale kwesties " van zijn tijd. Hij schreef de eerste grote Encycliek Rerum Novarum over de sociale leer van de Kerk. Toen ik mij in de Sixtijnse Kapel even naast de nieuwgekozen paus bevond, wees ik hem er tijdens een moment van stilte op dat Leo XIII de aanwezigheid van Dames in de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem had goedgekeurd. Dit was in 1888. Hij uitte zijn verbazing tegenover mij, aangezien hij niet op de hoogte was van de hervormingsdrang die deze paus aan onze instelling had gegeven. Paus Leo XIV zal de paus zijn die, zoals hij mij vertelde, zich met de sociale kwestie van de arbeid zal bezighouden, omdat, zo voegde hij eraan toe, we ons voor wat het werk betreft in een kritieke periode bevinden. Werk kan immers de waardigheid van de persoon en het gezin laten groeien. En deze worden nu bedreigd door de invasie van de zogenaamde kunstmatige intelligentie, door de uitbuiting van onbeschermde werknemers en kinderarbeid, in het voordeel van degenen die winst boven alle andere overwegingen stellen. Hij wil een paus zijn die Christus in het middelpunt plaatst, zonder wie alle handelen tot spirituele en geestelijke armoede gedoemd is. Bijna een nieuw humanisme, niet alleen integraal, maar ook christelijk. Zijn pauselijke leuze die onder zijn wapen te lezen is - In Illo Uno Unum (“Wij zijn één in die Éne”), bevat reeds zijn programma. Het is geïnspireerd door de Heilige Augustinus en het Evangelie van Johannes, waarin Jezus zijn discipelen vraagt de eenheid in Hem te bewaren. De Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem, trouw aan de paus, stuurt hem haar beste wensen voor zijn pontificaat. Fernando Cardinal Filoni Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Vogelzanglaan 21150 Brussel
