Een vredesstem uit Gaza: een getuigenis van hoop ondanks vernietiging en oorlog

30 Oktober 2023

GEORGE ANTON
Administratief Directeur van het Medisch Centrum van Caritas in Gaza

“Vrede zij met u allen. Mijn naam is George Anton, ik ben Administratief Directeur van het Medisch Centrum van Caritas in Gaza. Ik ben gehuwd en vader van drie dochters. Bij het begin van de oorlog kregen we telefonisch of via geluidsopnamen waarschuwingen met het verzoek de plaatsen waar we woonden te evacueren. ik kreeg zelf ook berichten, persoonlijke berichten omdat mijn huis zich in een doelwitgebied bevond. We werden gedwongen onze toevlucht in de kerk te zoeken totdat de situatie ietwat rustiger zou worden. Maar de oorlog gaat door en de bommen blijven maar inslaan.”

“We kregen een rechtstreekse telefoonoproep van dhr. Anton Asfar, Secretaris-Generaal van Caritas Jeruzalem, die zijn volledige bereidheid uitsprak om aan de behoeften van de christen gemeenschap en alle ontheemden die in de kerk verbleven te beantwoorden. De reactie van Caritas Jeruzalem kwam snel. We hebben ondertussen twee klinieken ingericht: één in de katholieke kerk en de andere in de orthodoxe kerk, en we hebben alle medicijnen en medische apparatuur meegebracht die nodig is om aan de behoeften van de bevolking te voldoen.”

“Naarmate de situatie verslechterde, werden de nachten werkelijk een pure ellende. Ze werden angstaanjagend en beangstigend voor iedereen, zowel voor de mannen, de vrouwen als voor de kinderen. We hebben in deze 21 dagen amper een paar uur geslapen, omdat we niet wisten waar de volgende aanval zou plaatsvinden en we evenmin weten wie het volgende doelwit zal zijn. Nu spelen we in op de behoeften en de wensen van de gemeenschap, maar elke nacht weten we niet of we onze vrouw en onze kinderen nog levend zullen terugvinden. We zijn erin geslaagd om voor de zieken bedden in de kerk te plaatsen, maar deze zijn met zoveel. Er komen ook veel gewonden naar ons toe en er zijn veel ziekten die zich vanwege de beperkte ruimte en de schaarste aan hulpmiddelen zeer snel verspreiden. Vooral aan water is er een zeer groot gebrek.”

“We zijn hier zeer talrijk en de vraag naar water is dan ook enorm groot. Maar we hebben er gewoonweg niet genoeg. De stroom is nog steeds uitgevallen en we zijn afhankelijk van de generator van de kerk om voor de belangrijkste communicatie onze telefoons en onze computers op te laden.”

“De levensomstandigheden zijn ronduit ellendig te noemen. Dag en nacht zijn er bombardementen. We horen van gezinnen wier huizen volledig zijn verwoest. Sommige woningen, waaronder de mijne, raakten gedeeltelijk beschadigd. Daar kan ik niet meer in leven. Dit is voor ons een zware last, vooral wanneer we aan de naoorlogse periode denken. Er zijn ook gevallen waarbij huizen zonder enige waarschuwing aan de bewoners werden platgelegd. Deze mensen hadden ook maar niet het geringste vermoeden dat zij de laatste momenten van hun leven meemaakten.”

“Na het bombardement op het Al-Ahli-ziekenhuis en de orthodoxe kerk waren we allemaal doodsbang. Wij waren ervan overtuigd dat er in heel Gaza geen veilige plek meer overbleef. Nu wachten we af tot ze het gebied rondom ons of zelfs de kerk zullen raken. We leven in momenten met de dood voor ogen. We verwachten effectief elk moment te kunnen sterven, we verwachten elk moment dat we zullen geëlimineerd worden. Wij zijn weerloze burgers geworden die niet eens weten waarom dit allemaal gebeurt. Wij zijn tegen elke vorm van geweld, door wie dit ook wordt gepleegd. Wij veroordelen degenen die zich op onschuldige mensen en burgers richten, evenals alle aanvallen die tegen onschuldige mensen plaatsvinden, of het nu om mannen, vrouwen, kinderen of ouderen gaat. Wij willen alleen vrede.”

“Paus Franciscus heeft ons vanaf het begin van de oorlog nooit in de steek gelaten. Hij staat permanent in contact met de Kerk in Gaza. Van hieruit richt ik een boodschap aan de hele Kerk en aan Paus Franciscus in het bijzonder en ik zeg aan iedereen: Indien de Kerk ons niet beschermt dan zullen we sterven. We willen graag iedereen bedanken die met ons heeft contact opgenomen, iedereen die ons in ons voortbestaan heeft geholpen alsook iedereen die ons in onze vastberadenheid heeft gesteund. Wij zullen onze kerk niet in de steek laten. Wij blijven in de kerk omdat wij ons daar nog enigszins veilig voelen.”

“Onze aanwezigheid in Gaza hangt af van het feit dat we in het kerkgebouw blijven. Wij zijn onschuldig en onze kinderen zijn onschuldig. Wij willen gewoon een bijdrage leveren aan de samenleving. Wij willen gewoon werken in dienst van de mensheid. Maar zoals u kan horen, worden we nog steeds gebombardeerd. We voelen permanent de angst en de terreur. We hebben niet het minste vermoeden waar het volgende bombardement zal plaatsvinden. Bid voor ons. Blijf ons nabij, zelfs als de communicatie opnieuw wordt verbroken. We hebben twee dagen van terreur en angst meegemaakt. Maar we leven, al kijken we elk moment de dood in de ogen. Bid voor ons, blijf ons nabij en blijf ons steunen.”

Bron: Website Christian Media Center
Foto: © Christian Media Center
Video: © Christian Media Center
Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore
© Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem