De parochie van Gaza gaat haar negende oorlogsmaand in:
De kracht van het geloof en de christen gemeenschap midden het lijden

8 Juli 2024

Sinds 7 oktober zijn er negen maanden verstreken, een periode zonder voorgaande, vooral dan voor de christen gemeenschap in Gaza, die al zo vaak van veel beproevingen en pijn getuige is geweest. Verenigd in geloof leven vluchtelingen beschut in het huis van God waarin ze een onderkomen hebben gevonden en waar ze door mensen die hun leven aan de dienst van anderen hebben gewijd, worden verzorgd.

De parochie van de Heilige Familie in Gaza vierde onlangs in mei de terugkeer van haar pastoor, P. Gabriel Romanelli, evenals van P. Carlos Ferrero, provinciale overste van het Instituut van het Mensgeworden Woord, die ervoor koos om Pater Romanelli te vergezellen "om dicht bij de geestelijken en de bevolking te staan".

In zijn toespraak tot het persbureau van het Latijns Patriarchaat gaf P. Ferrero ons enkele updates over het leven in de parochie in Gaza. Daarin deelde hij de verhalen over een gezamenlijke inspanning van religieuzen en leken om het welzijn van de gemeenschap in deze moeilijke tijden te ondersteunen.

Wat was de impact van uw terugkeer met P. Gabriël op de lokale gemeenschap in Gaza?

De eerste en belangrijkste invloed kwam door het bezoek van onze patriarch die de mensen moed en vooral hoop gaf. Het ontbreekt mij aan de juiste woorden om de impact van de terugkeer van P. Romanelli naar zijn parochie te beschrijven. Het was alvast een bron van grote opluchting, niet alleen voor de gelovigen, maar ook voor P. Youssef, die de parochie sinds het begin van de oorlog alleen had moeten bedienen.

Sinds 2019 heb ik als provinciale overste de parochie in Gaza herhaaldelijk bezocht, maar tot mijn grote verbazing had mijn aanwezigheid hier op dit moment een heel speciale impact. Ik kwam tot dit besef toen mensen me begonnen te vragen of ik zou vertrekken op het moment dat de patriarch zou aankomen. “Ga je vertrekken of blijf je een tijdje? Hoelang blijf je hier?” Toen ik hen vertelde dat ik bleef logeren zolang God mij dit toestond, werden ze erg blij en ik begreep dat dit hen hoop gaf dat er iets goeds zou gebeuren. Ook al deed ik niets speciaal om verwachtingen of valse hoop op te wekken. Het kwam erop aan om gewoon hier bij hen te zijn, hun dagelijkse angsten en lijden te delen en elke dag midden alle lawaai samen te bidden.

Kan u ons iets vertellen over de toestand van de gemeenschap in Gaza in het algemeen en hoe u deze situatie het hoofd kon bieden?

Mensen zijn erg moe maar ze moeten de situatie verdragen. Ze hebben om voor de hand liggende redenen hun interesse in de evolutie van de oorlog verloren. Het enige wat ze ervaren, is pijn en lijden. Ze beluisteren de Blijde Boodschap maar daarbuiten ervaren ze precies het tegenovergestelde. Ze hebben er echt genoeg van! Wij streven ernaar om iedereen nabij te zijn. Soms gewoon om een luisterend oor te zijn, om woorden van troost met hen te delen en hen zo goed mogelijk te helpen.

Omdat de scholen gesloten zijn, heeft P Gabriël ondersteunende klassen opgezet waarin hij de kinderen de belangrijkste schoolvakken laat aanleren. Er wordt ook Engels aangeboden en aan mij werd gevraagd om daarbij een helpende hand te bieden. Ik geef nu les aan kinderen van het eerste tot het vierde leerjaar. Door deze negen maanden van oorlog en het gebrek aan open scholen worden de kinderen zwaar getroffen. Hun zenuwen staan op scherp. Beetje bij beetje raken ze meer in het Engels geïnteresseerd en leren ze hiervan de basisbeginselen. In ons midden bevindt zich een goede lerares, Mevr. Sherin, zij is een echte opvoeder die ons met vertalingen en haar methodologie vooruit helpt. Omdat de kinderen nog klein zijn, verstaan ze mij niet als ik enkel maar Engels spreek. Dit is de reden waarom mevrouw Sherin een belangrijke bijdrage levert en ons allemaal helpt. Wij proberen echter om van de studie zoveel mogelijk een leuke bezigheid te maken. We blijven dit proberen!

Ik bezoek vaak de zieken en geef aan diegene die het willen de Heilige Communie en de ziekenzalving. Ik ga ook graag elke dag naar de Foyer de la Charité waar veel kinderen met een handicap door de Missionary Sisters of Charity worden opgevangen. Er zijn ook de ouderen. Ze zijn al erg verheugd met een simpele groet die voor hen een groot verschil maakt. Als er in de buurt politieke onrust heerst, probeer ik mij zoveel mogelijk te laten zien en iedereen nabij te zijn.

Het comité dat door P. Youssef aan het begin van de oorlog werd opgericht, bewijst vooral zijn nut bij het organiseren van de onderlinge samenhang volgens de mogelijkheden en medewerking van het volk.

Ten slotte helpen enkele jongeren de zusters met het organiseren van spelletjes en activiteiten in de parochie. Elke dag is er wel iéts te doen. Het feit dat we ons nog kunnen verplaatsen en elkaar kunnen ontmoeten, is een zegen omdat de mensen weten dat de zusters ende paters daar voor hen en met hen zijn.

Wilt u enkele getuigenissen uit de parochie delen?

Ik zou graag enkele getuigenissen delen, en al is dit misschien met weinig woorden, ze hebben des te meer betekenis. De manier waarop mensen en leerkrachten de oproep van P. Gabriël beantwoordden om de kinderen met hun lessen te helpen en zo hun kennis op peil te houden, getuigt van hun bereidwilligheid, hun liefde en hun sterke wil. Dit alles is niet gemakkelijk en ze beschikken over weinig middelen, maar het is ze gelukt. Een dame zei tegen een van onze zusters: “Buiten is er vernietiging en dood, hier binnen is er leven!” Ondanks alle obstakels en moeilijkheden die mensen hier het hoofd moeten bieden, is het beter om in de parochie, om “in het huis van Jezus”, te zijn.

Een van de mannen wisselde tijdens zijn bezoek enkele woorden met de patriarch en vertelde hem: “Wij hebben als christenen het geweld niet in ons bloed. Dit is de reden waarom wij deze strijd en deze gewelddaden niet begrijpen! Akkoord, ook wij hebben over verschillende zaken onze onderlinge elementen van misverstand en strijd, ook wij kunnen ruzie maken, maar wij doen dit nooit op deze manier.”

P. Ferrero besloot met de woorden: “Wij rekenen op onze gebeden! Wij bidden voor u en danken u. Wij bidden voor het einde van de oorlog en voor een betere vredevolle toekomst!"

Moge God, op voorspraak van de Allerheiligste Maagd Maria, ons dit schenken!

Bron : Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org

Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org

Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore

© Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem