Het gebouw oogt groots en telt een zestigtal seminaristen aan het klein seminarie en een veertigtal studenten aan het groot seminarie. Zij volgen daar de opleiding filosofie en theologie. Dit seminarie bedient het volledige Latijns Patriarchaat, dat meerdere landen telt: Israël, Palestina, Jordanië en Cyprus.
Het seminarie bereidt de studenten voor op het priesterschap. Zij mogen daarna het Latijns pastoraal ambt binnen deze regio bekleden. Zij zullen zich hierbij overwegend van het Arabisch bedienen, maar kunnen eveneens in Hebreeuwssprekende parochies worden ingezet. We mochten hier participeren aan de vespers in het Arabisch, waarin ook enkele teksten in het Frans en aan het einde het Salve Regina werden gedeclameerd. Toen wisten alle stemmen zich verenigd. De rector gaf ons vervolgens een rondleiding door de gebouwen en de imposante bibliotheek.
Daarna werden wij uitgenodigd om aan een feestmaal deel te nemen en mochten wij van de typisch lokale keuken genieten. Tijdens de maaltijd zaten wij over de verschillende tafels verspreid en konden we zo met de seminaristen en de professoren van gedachten wisselen. Als leden van een religieuze minderheid ervaren zij meer dan wie ook het misprijzen vanwege de moslimmeerderheid. Maar tegelijk voelen zij ook de noodzaak aan van een dialoog die het gesprek moet mogelijk maken. Hier heb ik de dynamiek van deze lokale Arabisch sprekende Kerk binnen de Latijnse ritus leren ontdekken. Tegelijk ben ik ook het engagement van deze toekomstige priesters in dienst van hun lokale gemeenschap gaan bewonderen. Het was dan ook met fierheid dat de rector mij wist te vertellen dat er geen enkele van zijn (42) parochies zonder priester zit. We namen afscheid met de stellige belofte om met elkaar in contact te blijven en zich voortaan verenigd te weten in het gebed.
Jean Pierre Delville
Vertaling: Luk De Staercke
Réagir à cet article
